INTERESTS IN THESOCIOLOGICAL TRADIT

INTERESTS IN THE
SOCIOLOGICAL TRADITION
Three questions help distinguish different positions
on interest-oriented action: (a) How important
are interests for understanding social
action? (b) How are interests conceptualized?
(c) How is micro-level interested action related
to meso- and macro-social processes?
First, most sociologists adopt contradictory
assumptions about the importance of interestoriented
action for sociological explanation.
Simple and potentially tautological utilitarian
postulates about the universality and explanatory
power of egoistic, rational, self-interested
action are rare, but some theorists do see interests
as the driving force of social action and
as fundamental to larger social forms (Hechter
1987, Coleman 1990, Hechter & Kanazawa
1997). Many more sociologists assume that
powerful groups, at least, act this way most of
the time. Most commonly, sociologists see interests
as a major determinant of social action,
but also situate them in a broader class of actionorientations (Weber 1978) and emphasize
their varied social structuration in fields (e.g.,
Bourdieu 1998, Fligstein & McAdam 2011).
Others downplay the explanatory significance
of interests by emphasizing instead the shaping
of action by higher-order ideas and values, or
at least by emphasizing that action is subject
to significant normative regulation (e.g.,
Campbell 1998, Meyer & Jepperson 2000,
Smith 2003, Alexander 2006, Jepperson &
Meyer 2011).
Second, when interest-oriented action is explicitly
highlighted, scholars differ in the particularities
and range of interests they consider—
material/ideal, psychological/social, singular/
multiple, short-term/long-term, individual/
collective, etc. These variations give different
contributions different emphases. For instance,
considering collective over individual interests
may invite puzzles about how interests are
aggregated (e.g., Olson 1965) or about prior
collective identity formation (e.g., Polletta
& Jasper 2001). Similarly, theorists vary in
treating interests as short-term and situational
or long-term (Emerson 1976, p. 353; Barbalet
2012).
Scholars’ varying assumptions about the importance
of interest-oriented action and about
how to understand substantive interests influence
their positions on the third question:How
are micro-level interest-oriented actions and
meso- and macro-level social processes related?
Are interests defined subjectively, before aggregating
them to explain larger social formations,
or are they derived more objectively from social
context or social position?
These three questions help specify and differentiate
theoretical and empirical approaches
to understanding interest-oriented action. For
example, Swedberg (2003, pp. 290–97; 2005)
argues that interests are important for explaining
action, that they should be understood in
a substantively rich and multifaceted way, and
that they should ultimately aggregate to explain
meso- and macro-level social processes. He
emphasizes qualities of awareness, motivation,
and deliberation in action orientations, aswell as “resistance—and objectivity of the
signpost as a social fact,” and the potential
indeterminacy and unintended consequences
of action (Swedberg 2005, p. 97).
Swedberg’s analysis develops Weber’s view
that interests are subjective and substantively
varied orientations (e.g., interests in salvation,
honor, security, etc.), which can explain specific
acts, rendering observable the meanings
that guide them. Interested orientations are distinguished
from traditional and affective orientations,
but they can encompass value-rational
goals—“the value for its own sake of some
ethical, aesthetic, religious, or other form of
behavior”—if such ends are pursued with deliberation
(Weber 1978, p. 25). However, if one
moves the analysis closer to utilitarian understandings,
then instrumentally rational action
in which “the end, the means, and the secondary
results are all rationally taken into account
and weighed” becomes more predominant in
modernity, colonizing action in even putatively
value-rational, affective, and traditional orientations
(Weber 1978, p. 26; see also ch. 1).
Like Weber, pragmatist theorists understood
interests in terms of a broader theory of
action [e.g., James (1891) criticized utilitarianism
as “insufficiently empirical” because of
the individuality and subjectivity of value]. But
they downplayed the theoretical significance of
interests more than Weber. For James, interest
(or desire) is the basis of valuation, which
orients individual action ( James 1891, p. 335;
Perry 1909, p. 11), so his view tends to collapse
Weber’s differentiated typology of orientations
in the moment of the individual act. Similarly,
for Dewey (1932 [1998], p. 344), “any concrete
case of the union of the self in action with
an object and an end is called an interest,”
so interests explain action only in the trivial
sense that actions have objects. If interests
were detached from the specific actions they
oriented, they would still remain multifarious,
individual, and highly context dependent.
Interests are also shaped by surrounding
situation: “[D]esire and interest are not given
ready-made at the outset, . . . for desire alwaysemerges within a prior system of activities or
interrelated energies. It arises within a field”
(Dewey 1939, p. 53). Neither are interests
independent of each other; rather, each is “a
function of the set to which it belongs” in
“definite existential contexts” (Dewey 1939,
p. 18). But this contextual shaping of interests
in action does not imply they may be explained
by broad social contexts, nor that they are
shaped in any systematic way. Thus, in Joas’s
(1996, p. 133) later development, pragmatism
becomes a theory of “situated creativity,”
rather than an account of interests in action.
Other classical sociological challenges to
simple utilitarianism broadened the context
within which interest-oriented action was
understood to be shaped. Marx, like Weber,
saw interest-oriented action as an essential
explanatory principle, but ultimately reducible
largely to material interests objectively determined
relative to a social position. Objective,
collective, and contradictory, interests express
systemic social features and represent tendencies
for behavior and conflict inherent in
social positions, so the direction of influence
between macro- or meso-social processes and
micro-level interested action is the opposite
of that postulated by Weber. A corollary of
this argument distinguishes people’s subjective
aspirations from their real interests: what their
action means when viewed inside the “objective
situation” of social totality (Marx & Engels
1978, pp. 160–61; see also Lukacs 1971, p. 51).
In this sense, action may be oriented to ends
that undermine the actors’ objective interests
as derived from social position; however,
this argument relies on the epistemologically
problematic notion that actors are therefore
characterized by “false consciousness” (Marx
1967, pp. 166–67; see also Clegg 1989, pp.
111–15).
Interested action is less important theoretically
for Durkheim than for Marx or Weber,
but neither is it simply a characterization of
the relationship between action and object, as
it was for the pragmatists. For Durkheim, substantive
interests are certainly varied, as forWeber
and the pragmatists, and they become moreso with increasing social differentiation. However,
even interest-oriented action results from
the demands of solidarity as a “moral fact,” and
macro-social context determines the importance
of interest-oriented action. So, in complex
societies with organic solidarity, “collective
consciousness is increasingly reduced to the
cult of the individual” so that interest-oriented
action becomes more prevalent and individualism
more central to moral discourse (Durkheim
1984, p. 338). But only in dysfunctional transitional
social forms, and in the minds of utilitarians,
is micro-level interest-oriented action
simply egoistic determination and assessment
of optimal ends and means. Durkheim argues
this point forcibly regarding the noncontractual
basis of contract, which challenges as unrealistic
and unsustainable Spencer’s reduction
of modern social relations to the “vast system
of special contracts that link individuals . . . [in]
the spontaneous agreement between individual
interests” (Durkheim 1984, pp. 151–52;
1953).
Durkheim’s argument regarding complex
societies extends to Weber’s methodological
individualism. Weber (1978, p. 30) argued that,
for actors pursuing their own interests,
the more strictly rational (zweckrational ) their
action is, the more they will tend to react similarly
to the same situation. In this way there
arise similarities, uniformities, and continuities
in their attitudes and actions which are
often far more stable than they would be if
action were oriented to a system of norms.
But Durkheim (1984, p. 152) saw not predictability
but disorganization:
For where interest alone reigns, as nothing
arises to check the egoisms confronting one
another, each self finds itself in relation to the
other on a war footing. . . . Self-interest is, in
fact, the least constant thing in the world. Today
it is useful for me to unite with you; tomorrow
the same reason will make me your
enemy. Thus such a cause can give rise only to
transitory links and associations of a fleeting
kind. For Weber, the pursuit of self-interest without
normative regulation generates the stability of
the “iron cage”; for Durkheim, the normless
pursuit of self-interest threatened stable social
relations.
These fundamentally different positions
highlight a deep and persistent theoretical fissure.
Is interest-oriented action a fundamental
category of sociological analysis, essential for
understanding larger-scale social processes, or
is it a contingent consequence of those largerscale
social processes? At stake, as the quotations
suggest, are assessmen

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนใจในการประเพณีสังคมวิทยาคำถามที่สามช่วยแยกแยะตำแหน่งที่ต่างกันในสนใจมุ่งเน้นการดำเนินการ: (a) ความสำคัญมีประโยชน์สำหรับการทำความเข้าใจสังคมการดำเนินการหรือไม่ (ข) วิธีที่สนใจ conceptualized(ค) วิธีดำเนินการสนใจระดับไมโครเกี่ยวข้องให้กระบวนการเมโสหน้า - และแมโครสังคมครั้งแรก พูดส่วนใหญ่นำมาใช้ขัดแย้งสมมติฐานเกี่ยวกับความสำคัญของ interestorientedการดำเนินการชี้แจงสังคมวิทยาง่าย และ tautological อาจเป็นประโยชน์postulates universality และอธิบายพลังงาน egoistic เชือด ตนเองสนใจมีการดำเนินการ แต่บาง theorists ดูสนใจเป็นการขับรถบังคับของการกระทำทางสังคม และเป็นพื้นฐานของฟอร์มสังคมใหญ่ (Hechter1987, 1990 โคล์ Hechter และคานาซาวะปี 1997) . พูดมากเพิ่มเติมสมมุติว่ากลุ่มที่มีประสิทธิภาพ น้อย ดำเนินวิธีนี้ส่วนใหญ่เวลาการ บ่อย พูดดูสนใจเป็นดีเทอร์มิแนนต์ที่สำคัญของการดำเนินการทางสังคมแต่นอกจากนี้แล้วในระดับที่กว้างขึ้นของ actionorientations (1978 เวเบอร์) และเน้นstructuration สังคมของพวกเขาแตกต่างกันในเขตข้อมูล (เช่นBourdieu 1998, Fligstein และ McAdam 2011)อื่น ๆ downplay ความสำคัญอธิบายสถานที่โดยเน้นแต่การสร้างรูปร่างการดำเนินการโดยความคิดขั้นสูงและค่า หรือน้อย โดยเน้น การดำเนินการที่อยู่การควบคุมอย่างมีนัยสำคัญ normative (เช่นCampbell 1998, Meyer และ Jepperson 2000Jepperson Smith 2003, 2006 อเล็กซานเดอร์ &Meyer 2011)สอง เมื่อสนใจมุ่งเน้นการดำเนินการได้อย่างชัดเจนเน้น นักวิชาการต่างใน particularities ที่และสนใจที่จะพิจารณาคือวัสดุ/เหมาะ จิตวิทยา/สังคม เอกพจน์ /หลาย สไตล์-term/ระยะ ยาว ละ /รวม ฯลฯ รูปแบบเหล่านี้ให้แตกต่างกันผลงานต่าง ๆ emphases ตัวอย่างพิจารณารวมมากกว่าผลประโยชน์ที่แต่ละอาจเชิญปริศนาเกี่ยวกับผลประโยชน์อย่างไรรวม (เช่น 1965 โอลสัน) หรือ เกี่ยวกับก่อนรวมตัวก่อตัว (เช่น Pollettaและแจสเปอร์ 2001) ในทำนองเดียวกัน theorists แตกในรักษาผลประโยชน์ระยะสั้น และในสถานการณ์หรือระยะยาว (อีเมอร์สัน 1976, p. 353 Barbalet2012)สมมติฐานต่าง ๆ ของนักวิชาการเกี่ยวกับความสำคัญสนใจมุ่งเน้นการดำเนินการ และเกี่ยวกับวิธีการเข้าใจอิทธิพลผลประโยชน์เราตำแหน่งของคำถาม: วิธีที่สามมีการกระทำแปลกดอกเบี้ยระดับไมโคร และเมโสหน้า และแมโครระดับสังคมกระบวนการเกี่ยวข้องหรือไม่สนใจกำหนด subjectively ก่อนที่จะรวมหรือไม่ให้อธิบายการก่อตัวทางสังคมขนาดใหญ่หรือจะมาเป็นมากขึ้นจากสังคมบริบทหรือตำแหน่งทางสังคมคำถามเหล่านี้สามช่วยระบุ และแยกความแตกต่างแนวทฤษฎี และประจักษ์เพื่อความเข้าใจสนใจมุ่งเน้นการดำเนินการ สำหรับตัวอย่าง Swedberg (2003, 2005 นำ 290 – 97)จนที่ สนใจมีความสำคัญสำหรับการอธิบายการกระทำ ที่พวกเขาควรจะเข้าใจในแบบแผน และอุดมไปด้วย substantively และว่า พวกเขาสุดควรรวมที่อธิบายกระบวนการสังคมเมโสหน้า และแมโครระดับ เขาเน้นคุณภาพของการรับรู้ แรงจูงใจและสุขุมในการดำเนินการแนว aswell เป็น "ต้านทาน — และปรวิสัยของป้ายบอกทางเป็นความจริงทางสังคม ศักยภาพและindeterminacy และผลกระทบที่ไม่ตั้งใจการดำเนินการ (Swedberg 2005, p. 97)การวิเคราะห์ของ Swedberg พัฒนามุมมองของเวเบอร์สนใจตามอัตวิสัย และ substantivelyแนวแตกต่างกัน (เช่น สนใจในความรอดเกียรติ ความปลอดภัย ฯลฯ), ซึ่งสามารถอธิบายเฉพาะทำหน้าที่ observable แสดงความหมายที่แนะนำพวกเขา แนวความสนใจแตกต่างจากแนวดั้งเดิม และผลแต่พวกเขาสามารถรอบค่าเชือดเป้าหมายคือ "ค่าของสาเกตนเองบางส่วนจริยธรรม ความงาม ศาสนา หรือแบบอื่น ๆลักษณะการทำงาน " — ถ้าสิ้นสุดดังกล่าวจะติดตามกับสุขุม(แบ่งแยก 1978, p. 25) อย่างไรก็ตาม ได้ย้ายเปลี่ยนความเข้าใจใกล้ชิดกับความเป็นประโยชน์ของการวิเคราะห์แล้วเชือด instrumentally การดำเนินการซึ่ง "สิ้น วิธีการ และการศึกษาผลลัพธ์ทั้งหมดลูกพิจารณาและชั่งน้ำหนัก"กลายเป็นกันมากในความทันสมัย colonizing ในแม้ putativelyแนวค่าเชือด ผล และแบบดั้งเดิม(แบ่งแยก 1978, p. 26 ดูช. 1)เช่นเวเบอร์ theorists pragmatist เข้าใจสนใจในทฤษฎีกว้างขึ้นการดำเนินการ [เช่น James (1891) วิพากษ์วิจารณ์ประโยชน์นิยมเป็น "ประจักษ์ insufficiently" เนื่องจากบุคลิกลักษณะการ subjectivity ค่า] แต่พวกเขา downplayed ความสำคัญของทฤษฎีสนใจมากกว่าแบ่งแยก James สนใจ(หรือปรารถนา) เป็นพื้นฐานของการประเมินค่า ซึ่งวางเอกสารเพื่อดำเนินการแต่ละ (James 1891, p. 335Perry 1909, p. 11), ดังนั้นมุมมองของเขาที่มีแนวโน้มจะ ยุบแบ่งแยกเป็นแนวสังเกตจำแนกในขณะที่พระราชบัญญัติแต่ละ ในทำนองเดียวกันสำหรับ Dewey (1932 [1998], p. 344), "การคอนกรีตกรณีของสหภาพของตนเองในการดำเนินการด้วยวัตถุและสิ้นสุดการเรียกความสนใจดังนั้น สถานที่อธิบายการดำเนินการเฉพาะในการเล็กน้อยรู้สึกว่า การดำเนินการมีวัตถุ ถ้าสนใจได้จากการดำเนินการที่พวกเขาเน้น พวกเขาจะยังคง multifariousบุคคล และสูงขึ้นอยู่กับบริบทสนใจมีรูปร่าง โดยรอบยังสถานการณ์: "esire [D] และดอกเบี้ยไม่ได้สำเร็จรูปที่มือ สำหรับ alwaysemerges ความปรารถนาภายในระบบก่อนกิจกรรม หรือพลังงานที่เกี่ยวข้อง มันเกิดขึ้นภายในเขตข้อมูล"(Dewey 1939, p. 53) ไม่มีประโยชน์ขึ้นอยู่กับแต่ละอื่น ๆ แต่ แต่ละเป็น "aฟังก์ชันของชุดเพื่อที่อยู่ "ใน"แน่นอน existential บริบท" (Dewey 1939p. 18) แต่นี้บริบทสร้างรูปร่างน่าสนใจในการดำเนินการได้เป็นพวกเขาอาจอธิบายโดยบริบททางสังคมที่กว้าง หรือที่ มีรูปในทุก ๆ ระบบ ดังนั้น ในของ Joas(1996, p. 133) พัฒนาในภายหลัง pragmatismเป็นทฤษฎีของ "แห่งความคิดสร้างสรรค์แทนองค์กรในการดำเนินการอื่น ๆ ความท้าทายสังคมวิทยาคลาสสิกเพื่อประโยชน์นิยมได้ให้บริบทภายในที่สนใจมุ่งเน้น การดำเนินการได้เข้าใจเพื่อจะ Marx เช่นเวเบอร์เห็นสนใจมุ่งเน้นการดำเนินการตามจำเป็นหลักการอธิบาย แต่ในที่สุด reducibleส่วนใหญ่จะสนใจวัสดุเป็นกำหนดสัมพันธ์กับตำแหน่งทางสังคม วัตถุประสงค์ด่วนสนใจรวม และขัด แย้งลักษณะการทำงานระบบสังคมและแสดงถึงแนวโน้มลักษณะการทำงานและความขัดแย้งในตำแหน่งทางสังคม เพื่อทิศทางของอิทธิพลระหว่างกระบวนการแมโคร - หรือเมโสหน้าสังคม และดำเนินการสนใจระดับไมโครเป็นตรงข้ามที่ postulated โดยแบ่งแยก Corollary ของอาร์กิวเมนต์นี้แยกประชาชนตามอัตวิสัยแรงบันดาลใจจากสถานที่จริงของพวกเขา: อะไรของพวกเขาการกระทำหมายถึงเมื่อดูภายในวัตถุประสงค์"สถานการณ์"ผลทางสังคม (Marx และ Engels1978, 160 พีพีอ่าวมาหยา-61 ดู Lukacs 1971, p. 51)ในความรู้สึกนี้ การดำเนินการอาจมุ่งเน้นที่จะสิ้นสุดที่บั่นทอนผลประโยชน์วัตถุประสงค์ของผู้แสดงตามมาทางสังคม อย่างไรก็ตามอาร์กิวเมนต์นี้ใช้ epistemologicallyความเป็นปัญหาที่นักแสดงดังโดย "สำนึกผิด" (Marx1967 นำ 166-67 ดู Clegg 1989, pp111-15)สนใจการดำเนินการเป็นสำคัญตามหลักวิชาสำหรับ Durkheim กว่า Marx หรือแบ่งแยกbut neither is it simply a characterization ofthe relationship between action and object, asit was for the pragmatists. For Durkheim, substantiveinterests are certainly varied, as forWeberand the pragmatists, and they become moreso with increasing social differentiation. However,even interest-oriented action results fromthe demands of solidarity as a “moral fact,” andmacro-social context determines the importanceof interest-oriented action. So, in complexsocieties with organic solidarity, “collectiveconsciousness is increasingly reduced to thecult of the individual” so that interest-orientedaction becomes more prevalent and individualismmore central to moral discourse (Durkheim1984, p. 338). But only in dysfunctional transitionalsocial forms, and in the minds of utilitarians,is micro-level interest-oriented actionsimply egoistic determination and assessmentof optimal ends and means. Durkheim arguesthis point forcibly regarding the noncontractualbasis of contract, which challenges as unrealisticand unsustainable Spencer’s reductionof modern social relations to the “vast systemof special contracts that link individuals . . . [in]the spontaneous agreement between individualinterests” (Durkheim 1984, pp. 151–52;1953).Durkheim’s argument regarding complexsocieties extends to Weber’s methodologicalindividualism. Weber (1978, p. 30) argued that,for actors pursuing their own interests,the more strictly rational (zweckrational ) theiraction is, the more they will tend to react similarlyto the same situation. In this way therearise similarities, uniformities, and continuitiesin their attitudes and actions which areoften far more stable than they would be ifaction were oriented to a system of norms.But Durkheim (1984, p. 152) saw not predictabilitybut disorganization:For where interest alone reigns, as nothingarises to check the egoisms confronting oneanother, each self finds itself in relation to theother on a war footing. . . . Self-interest is, infact, the least constant thing in the world. Todayit is useful for me to unite with you; tomorrowthe same reason will make me yourenemy. Thus such a cause can give rise only totransitory links and associations of a fleetingkind. For Weber, the pursuit of self-interest withoutnormative regulation generates the stability ofthe “iron cage”; for Durkheim, the normlesspursuit of self-interest threatened stable socialrelations.These fundamentally different positionshighlight a deep and persistent theoretical fissure.Is interest-oriented action a fundamentalcategory of sociological analysis, essential forunderstanding larger-scale social processes, oris it a contingent consequence of those largerscalesocial processes? At stake, as the quotationssuggest, are assessmen

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ได้เสียในทางสังคมวิทยาประเพณีสามคำถามที่ช่วยแยกตำแหน่งที่แตกต่างในการดำเนินการที่น่าสนใจที่มุ่งเน้นการ(ก) วิธีการที่สำคัญคือความสนใจในการทำความเข้าใจสังคมการกระทำ? (ข) วิธีการแนวความคิดความสนใจ? (ค) เป็นวิธีการที่ระดับจุลภาคที่สนใจการกระทำที่เกี่ยวข้องกับการmeso- และกระบวนการมหภาคสังคม? ครั้งแรกที่นำมาใช้ส่วนใหญ่นักสังคมวิทยาขัดแย้งสมมติฐานเกี่ยวกับความสำคัญของการ interestoriented การดำเนินการสำหรับคำอธิบายสังคมวิทยา. ที่เรียบง่ายและประโยชน์ที่อาจเกิดขึ้นซ้ำสมมุติฐานเกี่ยวกับความเป็นสากลและอธิบายพลังของการเห็นแก่ตัว, มีเหตุผลตัวเองสนใจการกระทำที่เป็นของหายากแต่บางทฤษฎีจะดูผลประโยชน์เป็นแรงผลักดันของการกระทำทางสังคมและเป็นพื้นฐานในรูปแบบขนาดใหญ่ทางสังคม(Hechter ปี 1987 โคลแมน 1990 Hechter และคานาซาว่าปี1997 ) นักสังคมวิทยาอื่น ๆ อีกมากมายคิดว่ากลุ่มที่มีประสิทธิภาพอย่างน้อยทำหน้าที่ด้วยวิธีนี้ส่วนใหญ่ของเวลา โดยทั่วไปนักสังคมวิทยาเห็นผลประโยชน์เป็นปัจจัยสำคัญของการดำเนินการทางสังคมแต่ยังตั้งอยู่ในระดับที่กว้างขึ้นของ actionorientations (เวเบอร์ 1978) และเน้นstructuration ของพวกเขาที่แตกต่างกันทางสังคมในด้าน (เช่นBourdieu ปี 1998 Fligstein และ McAdam 2011). อื่น ๆ มองข้าม ความสำคัญอธิบายของผลประโยชน์โดยเน้นแทนการสร้างของการกระทำความคิดขั้นสูงและค่านิยมหรืออย่างน้อยโดยเน้นการกระทำที่อยู่ภายใต้ระเบียบกฎเกณฑ์อย่างมีนัยสำคัญ(เช่นแคมป์เบลปี 1998 เมเยอร์และ Jepperson 2000 สมิ ธ 2003 อเล็กซานเด 2006 Jepperson และเมเยอร์2011). ประการที่สองเมื่อมีการกระทำที่มุ่งเน้นความสนใจเป็นอย่างชัดเจนเน้นนักวิชาการแตกต่างกันในลักษณะเฉพาะและช่วงของผลประโยชน์ของพวกเขาconsider- วัสดุ / เหมาะจิตวิทยา / สังคมเอกพจน์ / หลายระยะสั้น / ระยะยาวของแต่ละบุคคล / กลุ่ม ฯลฯ รูปแบบที่แตกต่างกันเหล่านี้ให้ผลงานที่แตกต่างกันเน้น ยกตัวอย่างเช่นเมื่อพิจารณาโดยรวมมากกว่าสนใจของแต่ละบุคคลอาจเชิญปริศนาเกี่ยวกับวิธีการผลประโยชน์จะรวม(เช่นโอลสัน 1965) หรือประมาณก่อนที่ตัวตนของกลุ่มก่อ(เช่น Polletta และแจสเปอร์ 2001) ในทำนองเดียวกันทฤษฎีแตกต่างกันในการรักษาผลประโยชน์เป็นระยะสั้นและสถานการณ์หรือระยะยาว(อีเมอร์ 1976, หน้า 353. Barbalet 2012). นักวิชาการสมมติฐานที่แตกต่างกันเกี่ยวกับความสำคัญของการดำเนินการที่น่าสนใจที่มุ่งเน้นและเกี่ยวกับวิธีที่จะเข้าใจผลประโยชน์ที่สำคัญที่มีอิทธิพลต่อพวกเขาตำแหน่งคำถามที่สาม: วิธีการดำเนินการระดับจุลภาคที่น่าสนใจที่มุ่งเน้นและ? meso- และระดับมหภาคกระบวนการทางสังคมที่เกี่ยวข้องกับการมีผลประโยชน์ที่กำหนดจิตใจก่อนที่จะรวมพวกเขาที่จะอธิบายการก่อตัวขนาดใหญ่ทางสังคมหรือว่าพวกเขาได้รับมากขึ้นจากอคติทางสังคมบริบทหรือฐานะทางสังคม? ทั้งสามคำถามช่วยระบุและความแตกต่างวิธีการทางทฤษฎีและเชิงประจักษ์ในการทำความเข้าใจการกระทำที่น่าสนใจที่มุ่งเน้น สำหรับตัวอย่างเช่น Swedberg (2003, pp ได้ 290-97. 2005) ระบุว่าผลประโยชน์ที่มีความสำคัญสำหรับการอธิบายการกระทำที่พวกเขาควรจะเข้าใจในวิธีที่อุดมไปด้วยsubstantively และหลายแง่มุมและที่ท้ายที่สุดพวกเขาควรที่จะอธิบายรวมmeso- และแมโคร ระดับกระบวนการทางสังคม เขาเน้นคุณภาพของการรับรู้แรงจูงใจและการปรึกษาหารือในแนวทางการดำเนินการเช่นกันว่า"ความต้านทานและวัตถุประสงค์ของป้ายบอกทางเป็นจริงทางสังคม" และศักยภาพในการกำหนดและผลกระทบที่ไม่ได้ตั้งใจของการดำเนินการ(Swedberg 2005, น. 97). การวิเคราะห์ Swedberg ของ การพัฒนามุมมองของเวเบอร์ที่มีความสนใจและมีวิสัยsubstantively ทิศทางที่แตกต่างกัน (เช่นความสนใจในความรอดเป็นเกียรติแก่การรักษาความปลอดภัยและอื่นๆ ) ซึ่งสามารถอธิบายเฉพาะการกระทำ, การแสดงผลที่สังเกตได้ความหมายที่นำพวกเขา แนวที่สนใจมีความโดดเด่นจากการหมุนแบบดั้งเดิมและอารมณ์แต่พวกเขาสามารถครอบคลุมค่าเหตุผลgoals- "ค่าเพื่อประโยชน์ของตัวเองของบางจริยธรรมความงามทางศาสนาหรือรูปแบบอื่นๆ ของพฤติกรรม" ถ้าปลายดังกล่าวจะดำเนินการกับการพิจารณา(เวเบอร์ 1978, น. 25) แต่ถ้าย้ายการวิเคราะห์ที่ใกล้ชิดกับความเข้าใจประโยชน์แล้วการกระทำที่มีเหตุผลinstrumentally ที่ "ท้ายที่สุดวิธีการและรองผลที่ได้ทั้งหมดนำเหตุผลเข้าบัญชีและชั่งน้ำหนัก" กลายเป็นที่โดดเด่นมากขึ้นในสมัยอาณานิคมการดำเนินการใน putatively แม้ค่า-rational อารมณ์และการหมุนแบบดั้งเดิม(เวเบอร์ 1978, หน้า 26.. เห็น CH 1). เช่นเดียวกับเวเบอร์นักทฤษฎีปฏิบัติเข้าใจผลประโยชน์ในแง่ของทฤษฎีที่กว้างขึ้นของการกระทำ[เช่นเจมส์ (1891) ได้รับการวิพากษ์วิจารณ์วัตถุนิยมเป็น"ไม่เพียงพอ เชิงประจักษ์ "เพราะความแตกต่างกันและการกระทำของมูลค่าการทำงาน] แต่พวกเขาวัดผลอย่างมีนัยสำคัญทางทฤษฎีของผลประโยชน์มากกว่าเวเบอร์ สำหรับเจมส์ดอกเบี้ย(หรือความปรารถนา) เป็นพื้นฐานของการประเมินมูลค่าซึ่งorients การกระทำของแต่ละบุคคล (เจมส์ 1891, หน้า 335. เพอร์ 1909, หน้า 11.) ดังนั้นมุมมองของเขามีแนวโน้มที่จะยุบการจำแนกประเภทที่แตกต่างของเวเบอร์ของการหมุนอยู่ในช่วงเวลาของการกระทำของแต่ละบุคคล ในทำนองเดียวกันสำหรับดิวอี้ (1932 [1998] พี. 344), "ใด ๆ ที่เป็นรูปธรรมกรณีของสหภาพของตนเองในการดำเนินการกับที่วัตถุและสิ้นสุดที่เรียกว่าน่าสนใจ" เพื่อผลประโยชน์อธิบายการดำเนินการเฉพาะในจิ๊บจ๊อยรู้สึกว่าการกระทำมีวัตถุ หากผลประโยชน์ที่ถูกถอดออกจากการดำเนินการเฉพาะที่พวกเขามุ่งเน้นพวกเขายังจะยังคงอยู่มากมาย, บุคคลและบริบทสูงขึ้น. สนใจมีรูปทรงโดยรอบสถานการณ์ "[D] esire และดอกเบี้ยจะไม่ได้รับพร้อมทำเริ่มแรก . . สำหรับ alwaysemerges ความปรารถนาในระบบก่อนของกิจกรรมหรือพลังงานที่เชื่อมโยงกัน มันเกิดขึ้นภายในฟิลด์ "(ดิวอี้1939, น. 53) ไม่เป็นผลประโยชน์ที่เป็นอิสระของแต่ละอื่น ๆ ; ค่อนข้างแต่ละคือ "ฟังก์ชั่นของชุดที่มันเป็น" ใน"บริบทการดำรงอยู่แน่นอน" (ดิวอี้ 1939 พี. 18) แต่การสร้างบริบทของความสนใจในการดำเนินการไม่ได้หมายความว่าพวกเขาอาจจะอธิบายได้จากบริบททางสังคมในวงกว้างและไม่ว่าพวกเขาจะมีรูปทรงในทางระบบใดๆ ดังนั้นในโยอาชของ(1996, น. 133) การพัฒนาต่อมายุ่งกลายเป็นทฤษฎีของ"ความคิดสร้างสรรค์ตั้งอยู่" มากกว่าจะเป็นบัญชีของผลประโยชน์ในการดำเนินการ. อื่น ๆ ความท้าทายทางสังคมวิทยาคลาสสิกที่วัตถุนิยมง่ายขยายบริบทภายในซึ่งการกระทำที่น่าสนใจที่มุ่งเน้นการเป็นความเข้าใจที่มีรูปร่าง มาร์กซ์เช่นเดียวกับเวเบอร์ได้เห็นการกระทำที่น่าสนใจที่มุ่งเน้นเป็นสิ่งจำเป็นหลักการอธิบายแต่ในท้ายที่สุดซึ้งส่วนใหญ่จะกำหนดผลประโยชน์ของวัสดุวัตถุสัมพันธ์กับฐานะทางสังคม วัตถุประสงค์ร่วมกันและขัดแย้งผลประโยชน์แสดงลักษณะทางสังคมที่เป็นระบบและเป็นตัวแทนของแนวโน้มพฤติกรรมและความขัดแย้งอยู่ในสถานภาพทางสังคมดังนั้นทิศทางของอิทธิพลระหว่างกระบวนการแมโครหรือตรงกลางสังคมและระดับจุลภาคกระทำสนใจอยู่ตรงข้ามกับที่กล่าวอ้างโดยเวเบอร์ ควันหลงของเรื่องนี้ที่แตกต่างของผู้คนอัตนัยแรงบันดาลใจจากความสนใจของพวกเขาจริง: สิ่งที่พวกเขากระทำหมายความว่าเมื่อดูภายใน"วัตถุประสงค์สถานการณ์" ของสังคมจำนวนทั้งสิ้น (มาร์กซ์และเองเงิลส์.. ปี 1978 ได้ pp 160-61 ดูยัง Lukacs 1971, หน้า 51) . ในแง่นี้การดำเนินการอาจจะมุ่งเน้นไปยังปลายที่บ่อนทำลายความสนใจของนักแสดงวัตถุประสงค์ฯเป็นตำแหน่งที่ได้มาจากสังคม แต่เรื่องนี้ต้องอาศัยแสดงออกความคิดที่มีปัญหาว่านักแสดงจึงโดดเด่นด้วย"สติเท็จ" (มาร์กซ์1967 ได้ pp 166-67.. เห็น Clegg 1989 ได้ pp 111-15). การกระทำที่สนใจมีความสำคัญน้อยในทางทฤษฎีสำหรับ Durkheim กว่ามาร์กซ์หรือเวเบอร์ แต่ไม่เป็นมันก็ลักษณะของความสัมพันธ์ระหว่างการกระทำและวัตถุที่เป็นมันเป็นปฏิบัติ สำหรับ Durkheim เนื้อหาสาระผลประโยชน์ที่แตกต่างกันอย่างแน่นอนจะเป็นforWeber และปฏิบัติและพวกเขากลายเป็น moreso เพิ่มความแตกต่างทางสังคม อย่างไรก็ตามแม้ผลการดำเนินการที่มุ่งเน้นความสนใจจากความต้องการของความเป็นปึกแผ่นเป็น"ความเป็นจริงทางศีลธรรม" และบริบทมหภาคสังคมเป็นตัวกำหนดความสำคัญของการดำเนินการที่น่าสนใจที่มุ่งเน้น ดังนั้นในที่ซับซ้อนในสังคมที่มีความเป็นปึกแผ่นอินทรีย์"โดยรวมมีสติจะลดลงมากขึ้นกับลัทธิความเชื่อของแต่ละบุคคล" เพื่อให้ความสนใจมุ่งเน้นการกระทำที่จะกลายเป็นที่แพร่หลายมากขึ้นและปัจเจกกลางมากขึ้นในวาทกรรมทางศีลธรรม(Durkheim 1984, น. 338) แต่ในที่ผิดปกติในช่วงการเปลี่ยนแปลงรูปแบบทางสังคมและอยู่ในใจของ utilitarians ที่คือการกระทำที่น่าสนใจที่มุ่งเน้นระดับจุลภาคมุ่งมั่นเห็นแก่ตัวเพียงและการประเมินปลายและวิธีการที่ดีที่สุด Durkheim ระบุจุดนี้บังคับเกี่ยวกับการnoncontractual พื้นฐานของสัญญาซึ่งเป็นความท้าทายที่ไม่สมจริงลดสเปนเซอร์และไม่ยั่งยืนของความสัมพันธ์ทางสังคมที่ทันสมัยกับ"ระบบใหญ่ของสัญญาพิเศษที่เชื่อมโยงบุคคล . . [ใน] ข้อตกลงที่เกิดขึ้นเองระหว่างบุคคลที่มีความสนใจ "(Durkheim 1984 ได้ pp 151-52. 1953). อาร์กิวเมนต์ Durkheim เกี่ยวกับความซับซ้อนในสังคมขยายไปถึงวิธีการของเวเบอร์ปัจเจก เวเบอร์ (1978, น. 30) แย้งว่าสำหรับนักแสดงใฝ่หาผลประโยชน์ของตัวเองมากขึ้นมีเหตุผลอย่างเคร่งครัด(zweckrational) ของพวกเขาดำเนินการมากขึ้นพวกเขาจะมีแนวโน้มที่จะตอบสนองในทำนองเดียวกันกับสถานการณ์เดียวกัน ด้วยวิธีนี้มีเกิดขึ้นคล้ายคลึงกัน uniformities และต่อเนื่องในทัศนคติและการกระทำของพวกเขาที่มักจะมีเสถียรภาพมากขึ้นกว่าที่พวกเขาจะเป็นอย่างไรถ้าการกระทำที่ถูกมุ่งเน้นไปยังระบบของบรรทัดฐาน. แต่ Durkheim (1984, น. 152) เห็นไม่ได้คาดการณ์แต่ระส่ำระสาย : สำหรับความสนใจที่ครองราชย์อยู่คนเดียวเป็นอะไรที่เกิดขึ้นในการตรวจสอบ egoisms เผชิญหน้ากับหนึ่งอีกด้วยตนเองแต่ละคนพบว่าตัวเองในความสัมพันธ์กับคนอื่นๆ บนเกาะสงคราม . . . ประโยชน์ของตนเองคือในความเป็นจริงสิ่งที่คงที่อย่างน้อยในโลก วันนี้จะเป็นประโยชน์สำหรับผมที่จะรวมกันกับคุณ; ในวันพรุ่งนี้ด้วยเหตุผลเดียวกันจะทำให้ผมของคุณศัตรู ดังนั้นดังกล่าวเป็นสาเหตุสามารถก่อให้เกิดเท่านั้นที่จะเชื่อมโยงชั่วคราวและสมาคมของหายวับไปชนิด สำหรับเวเบอร์, การแสวงหาผลประโยชน์ส่วนตนโดยไม่ต้องระเบียบกฎเกณฑ์สร้างเสถียรภาพของ"ที่กรงเหล็ก"; สำหรับ Durkheim ที่ normless การแสวงหาประโยชน์ของตนเองถูกคุกคามทางสังคมที่มีเสถียรภาพความสัมพันธ์. เหล่านี้อยู่ในสถานะที่แตกต่างกันโดยพื้นฐานเน้นร่องทฤษฎีลึกและถาวร. คือการกระทำที่น่าสนใจเชิงพื้นฐานประเภทของการวิเคราะห์ทางสังคมวิทยาที่จำเป็นสำหรับการทำความเข้าใจขนาดใหญ่ขนาดกระบวนการทางสังคมหรือเป็นมันเป็นผลผูกพันของผู้ที่ largerscale กระบวนการทางสังคม? ที่ถือหุ้นเป็นใบเสนอราคาแนะนำเป็น assessmen

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สนใจ

ประเพณีทางสังคมวิทยา 3 ข้อช่วยแยกแยะความแตกต่างที่แตกต่างกันตำแหน่งดอกเบี้ยเชิงปฏิบัติการ : (

) วิธีการที่สำคัญคือผลประโยชน์สำหรับความเข้าใจทางสังคม
การกระทำ ? ( ข ) แล้ว มีความสนใจแนวคิด ?
( C ) เป็นอย่างไร การกระทำที่เกี่ยวข้องกับไมโคร ระดับความสนใจ
เมโส - และกระบวนการทางสังคม แมคโคร

รับขัดแย้งมากที่สุดก่อน นักสังคมวิทยาสมมติฐานเกี่ยวกับความสำคัญของการ interestoriented
คำอธิบายทางสังคมวิทยา .
ง่ายและอาจซ้ำกับประโยชน์
สมมุติฐานเกี่ยวกับความเป็นสากลและความสามารถ
เห็นแก่ตัวเหตุที่ตนเองสนใจ
แอคชั่นจะหายาก แต่บางทฤษฎีก็เห็นผลประโยชน์
เป็นแรงขับเคลื่อนของการกระทำและสังคมเป็นสังคมที่มีรูปแบบพื้นฐานให้

( hechter 1987 , โคลแมน 1990hechter & Kanazawa
1997 ) อีกมากมายนักสังคมวิทยาสรุปว่า
กลุ่มที่มีประสิทธิภาพอย่างน้อยทำแบบนี้ส่วนใหญ่
เวลา มากที่สุด นักสังคมวิทยา เห็นผลประโยชน์เป็นหลักของการกระทำดี

แต่ยังสังคม อยู่ในระดับที่กว้างขึ้นของ actionorientations ( Weber 1978 ) และเน้นโครงสร้างของสังคมที่หลากหลายในสาขา
( เช่น บูดิเยอร์ 1998 fligstein & mcadam
,
) )