The Study of Instinct[edit]Figure 1

The Study of Instinct[edit]

Figure 1. Tinbergen's hierarchical model. Modified from The Study of Instinct (1951)
In 1951 Tinbergen’s The Study of Instinct was published. Behavioural ecologists and evolutionary biologists still recognize the contribution this book offered the field of behavioural science studies. The Study of Instinct summarises Tinbergen's ideas on innate behavioural reactions in animals and the adaptiveness and evolutionary aspects of these behaviours. By behaviour, he means the total movements made by the intact animal; innate behaviour is that which is not changed by the learning process. The major question of the book is the role of internal and external stimuli in controlling the expression of behaviour. In particular, he was interested in explaining 'spontaneous' behaviours: those that occurred in their complete form the first time they were performed and that seemed resistant to the effects of learning. He explains how behaviour can be considered a combination of these spontaneous behaviour patterns and as set series of reactions to particular stimuli. Behaviour is a reaction in that to a certain extent it is reliant on external stimuli, however it is also spontaneous since it is also dependent on internal causal factors. His model for how certain behavioural reactions are provoked was based on work by Konrad Lorenz. Lorenz postulated that for each instinctive act there is a specific energy which builds up in a reservoir in the brain. In this model, Lorenz envisioned a reservoir with a spring valve at its base that an appropriate stimulus could act on, much like a weight on a scale pan pulling against a spring and releasing the reservoir of energy, an action which would lead an animal to express the desired behaviour.[7] Tinbergen added complexity to this model, a model now known as Tinbergen’s hierarchical model. He suggested that motivational impulses build up in nervous centres in the brain which are held in check by blocks. The blocks are removed by an innate releasing mechanism that allows the energy to flow to the next centre (each centre containing a block that needs to be removed) in a cascade until the behaviour is expressed. Tinbergen’s model shows multiple levels of complexity and that related behaviours are grouped. An example is in his experiments with foraging honey bees. He showed that honey bees show curiosity for yellow and blue paper models of flowers, and suggested that these were visual stimuli causing the buildup of energy in one specific centre. However, the bees rarely landed on the model flowers unless the proper odour was also applied. In this case, the chemical stimuli of the odor allowed the next link in the chain to be released, encouraging the bee to land. The final step was for the bee to insert its mouthparts into the flower and initiate suckling. Tinbergen envisioned this as concluding the reaction set for honey bee feeding behaviour.[8]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษาของสัญชาตญาณ [แก้ไข]รูปที่ 1 แบบจำลองแบบลำดับชั้นของ Tinbergen จากการศึกษาของสัญชาตญาณ (1951)In 1951 Tinbergen’s The Study of Instinct was published. Behavioural ecologists and evolutionary biologists still recognize the contribution this book offered the field of behavioural science studies. The Study of Instinct summarises Tinbergen's ideas on innate behavioural reactions in animals and the adaptiveness and evolutionary aspects of these behaviours. By behaviour, he means the total movements made by the intact animal; innate behaviour is that which is not changed by the learning process. The major question of the book is the role of internal and external stimuli in controlling the expression of behaviour. In particular, he was interested in explaining 'spontaneous' behaviours: those that occurred in their complete form the first time they were performed and that seemed resistant to the effects of learning. He explains how behaviour can be considered a combination of these spontaneous behaviour patterns and as set series of reactions to particular stimuli. Behaviour is a reaction in that to a certain extent it is reliant on external stimuli, however it is also spontaneous since it is also dependent on internal causal factors. His model for how certain behavioural reactions are provoked was based on work by Konrad Lorenz. Lorenz postulated that for each instinctive act there is a specific energy which builds up in a reservoir in the brain. In this model, Lorenz envisioned a reservoir with a spring valve at its base that an appropriate stimulus could act on, much like a weight on a scale pan pulling against a spring and releasing the reservoir of energy, an action which would lead an animal to express the desired behaviour.[7] Tinbergen added complexity to this model, a model now known as Tinbergen’s hierarchical model. He suggested that motivational impulses build up in nervous centres in the brain which are held in check by blocks. The blocks are removed by an innate releasing mechanism that allows the energy to flow to the next centre (each centre containing a block that needs to be removed) in a cascade until the behaviour is expressed. Tinbergen’s model shows multiple levels of complexity and that related behaviours are grouped. An example is in his experiments with foraging honey bees. He showed that honey bees show curiosity for yellow and blue paper models of flowers, and suggested that these were visual stimuli causing the buildup of energy in one specific centre. However, the bees rarely landed on the model flowers unless the proper odour was also applied. In this case, the chemical stimuli of the odor allowed the next link in the chain to be released, encouraging the bee to land. The final step was for the bee to insert its mouthparts into the flower and initiate suckling. Tinbergen envisioned this as concluding the reaction set for honey bee feeding behaviour.[8]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาสัญชาตญาณ [แก้ไข] รูปที่ 1 แบบลำดับชั้นของเบอร์เกน ดัดแปลงมาจากการศึกษาของ Instinct (1951) ในปี 1951 เบอร์เกนของการศึกษาสัญชาตญาณรับการตีพิมพ์ พฤติกรรมนิเวศวิทยาและชีววิทยาวิวัฒนาการยังคงตระหนักถึงการมีส่วนร่วมในหนังสือเล่มนี้เสนอข้อมูลจากการศึกษาพฤติกรรมศาสตร์ การศึกษาสัญชาตญาณสรุปความคิดเบอร์เกนในปฏิกิริยาพฤติกรรมโดยธรรมชาติในสัตว์และ adaptiveness และด้านวิวัฒนาการของพฤติกรรมเหล่านี้ โดยพฤติกรรมของเขาหมายถึงการเคลื่อนไหวทั้งหมดที่ทำโดยสัตว์เหมือนเดิม; พฤติกรรมโดยธรรมชาติคือสิ่งที่จะไม่มีการเปลี่ยนแปลงโดยกระบวนการเรียนรู้ คำถามที่สำคัญของหนังสือเล่มนี้คือบทบาทของสิ่งเร้าภายในและภายนอกในการควบคุมการแสดงออกของพฤติกรรม โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขามีความสนใจในการอธิบายพฤติกรรม 'ธรรมชาติ' ที่เกิดขึ้นในรูปแบบที่สมบูรณ์แบบของพวกเขาเป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้รับการดำเนินการและที่ดูเหมือนทนต่อผลกระทบของการเรียนรู้ เขาอธิบายว่าพฤติกรรมที่ได้รับการพิจารณาการรวมกันของรูปแบบพฤติกรรมที่เกิดขึ้นเองเหล่านี้และเป็นชุดชุดของปฏิกิริยาต่อสิ่งเร้าโดยเฉพาะอย่างยิ่ง พฤติกรรมเป็นปฏิกิริยาในการที่ในระดับหนึ่งมันเป็นพึ่งพาสิ่งเร้าภายนอก แต่ก็ยังเป็นธรรมชาติเพราะมันยังขึ้นอยู่กับปัจจัยที่เป็นสาเหตุภายใน รูปแบบของเขาสำหรับวิธีปฏิกิริยาพฤติกรรมบางอย่างจะเจ็บใจก็ขึ้นอยู่กับการทำงานโดยลอเรนคอนราด ลอเรนตั้งสมมติฐานว่าสำหรับแต่ละการกระทำสัญชาตญาณมีพลังงานเฉพาะที่สร้างขึ้นมาในอ่างเก็บน้ำในสมอง ในรุ่นนี้ลอเรนจินตนาการอ่างเก็บน้ำที่มีวาล์วฤดูใบไม้ผลิที่ฐานของมันที่กระตุ้นที่เหมาะสมจะทำหน้าที่ในมากเช่นน้ำหนักในกระทะขนาดดึงกับฤดูใบไม้ผลิและปล่อยพลังงานสำรองการกระทำที่จะนำสัตว์ที่จะ แสดงพฤติกรรมที่ต้องการ. [7] เบอร์เกนเพิ่มความซับซ้อนให้กับรุ่นนี้รุ่นนี้เป็นที่รู้จักแบบลำดับชั้นของเบอร์เกน เขาบอกว่าแรงกระตุ้นสร้างแรงบันดาลใจสร้างขึ้นในศูนย์ประสาทในสมองซึ่งจะจัดขึ้นในการตรวจสอบโดยบล็อก บล็อกจะถูกลบออกโดยกลไกการปล่อยธรรมชาติที่ช่วยให้พลังงานที่จะไหลไปยังศูนย์ถัดไป (แต่ละศูนย์มีบล็อกที่จะต้องออก) ในน้ำตกจนพฤติกรรมการแสดงออก รุ่นเบอร์เกนแสดงให้เห็นหลายระดับของความซับซ้อนและว่าพฤติกรรมที่เกี่ยวข้องจะถูกจัดกลุ่ม ตัวอย่างเช่นในการทดลองของเขากับการหาอาหารผึ้ง เขาพบว่าผึ้งแสดงความอยากรู้สำหรับรูปแบบกระดาษสีเหลืองและสีฟ้าของดอกไม้และบอกว่าสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งเร้าที่ทำให้เกิดภาพการสะสมของพลังงานในศูนย์หนึ่งที่เฉพาะเจาะจง แต่ผึ้งไม่ค่อยลงบนดอกไม้รุ่นเว้นแต่กลิ่นที่เหมาะสมถูกนำมาใช้ยัง ในกรณีนี้สิ่งเร้าทางเคมีของกลิ่นที่ได้รับอนุญาตการเชื่อมโยงต่อไปในห่วงโซ่ที่จะถูกปล่อยออกมาให้กำลังใจผึ้งที่จะลงจอด ขั้นตอนสุดท้ายคือผึ้งที่จะแทรกเข้าไปในปากดอกไม้และเริ่มต้นดูดนม เบอร์เกนจินตนาการนี้เป็นสรุปปฏิกิริยาที่กำหนดไว้สำหรับพฤติกรรมการกินอาหารผึ้ง. [8]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาของสัญชาตญาณ [ แก้ไข ]

รูปที่ 1 ลำดับชั้น ทินเบอร์เกนของแบบจำลอง ดัดแปลงจากการศึกษาของสัญชาตญาณ ( 1951 )
1951 ใน ทินเบอร์เกนของการศึกษาของสัญชาตญาณที่ถูกตีพิมพ์ ecologists พฤติกรรมวิวัฒนาการนักชีววิทยายังคงจำผลงานเล่มนี้เสนอด้านการศึกษาวิทยาศาสตร์ทางพฤติกรรมการศึกษาของสัญชาตญาณ summarises ทินเบอร์เกนของความคิดเรื่องพฤติกรรมปฏิกิริยาในสัตว์และการปรับตัวและด้านวิวัฒนาการของพฤติกรรมเหล่านี้ โดยพฤติกรรม เขาหมายถึง การเคลื่อนไหวทั้งหมดที่ทำโดยสัตว์เหมือนเดิม ; พฤติกรรมโดยธรรมชาติเป็นสิ่งที่ไม่เปลี่ยนแปลง โดยการเรียนรู้คำถามหลักของหนังสือเล่มนี้คือบทบาทของสิ่งเร้าภายนอกและภายในในการควบคุมการแสดงออกของพฤติกรรม โดยเฉพาะในเรื่องที่เขาสนใจในการอธิบาย ' ธรรมชาติ ' พฤติกรรมเหล่านั้นที่เกิดขึ้นในแบบฟอร์มที่สมบูรณ์ของพวกเขาครั้งแรกที่พวกเขาทำและที่ดูเหมือนทนต่อผลกระทบของการเรียนรู้เขาอธิบายว่า พฤติกรรมสามารถพิจารณาการรวมกันของเหล่านี้ธรรมชาติพฤติกรรมรูปแบบและชุดของปฏิกิริยาต่อสิ่งเร้าที่เฉพาะเจาะจง ซึ่งเป็นปฏิกิริยาที่เพื่อบางขอบเขตมันพึ่งพาสิ่งเร้าภายนอก แต่ก็ยังเป็นธรรมชาติ ตั้งแต่มันยังขึ้นอยู่กับปัจจัยเชิงสาเหตุภายในโมเดลของเขาว่าปฏิกิริยาพฤติกรรมบางอย่างไปใช้งาน โดย คอนราด ลอเรนซ์ . ลอเรนซ์ซึ่งแต่ละสัญชาตญาณทำมีเฉพาะพลังงานที่สร้างขึ้นในอ่างเก็บน้ำในสมอง ในรูปแบบนี้ , ลอเรนซ์ envisioned อ่างเก็บน้ำด้วยสปริงวาล์วในฐานที่เป็นตัวกระตุ้นที่เหมาะสมจะทำบนเหมือนน้ำหนักในระดับปานดึงกับฤดูใบไม้ผลิและปล่อยแหล่งพลังงาน การกระทำที่ทำให้สัตว์แสดงพฤติกรรมที่ต้องการ [ 7 ] เพิ่มความซับซ้อน ทินเบอร์เกนให้รุ่นนี้เป็นรุ่นที่รู้จักกันในขณะนี้เป็น ทินเบอร์เกนของชุดรูปแบบ เขาเสนอว่า แรงกระตุ้น แรงจูงใจที่สร้างขึ้นในศูนย์ประสาทในสมองซึ่งจะจัดขึ้นในการตรวจสอบ โดยบล็อกบล็อกจะลบออกจากแหล่งปล่อยกลไกที่ช่วยให้พลังงานไหลต่อไป ( ศูนย์แต่ละศูนย์ประกอบด้วยบล็อกที่ต้องลบออก ) น้ำตกจนพฤติกรรมที่แสดงออกมา รูปแบบของการแสดง ทินเบอร์เกนหลายระดับของความซับซ้อนที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมและมีการจัดกลุ่ม . ตัวอย่างในการทดลองของเขากับผึ้งผึ้งผึ้งเขาพบว่าผึ้งแสดงความอยากรู้สำหรับสีเหลืองและสีฟ้าโมเดลกระดาษของดอกไม้และชี้ให้เห็นว่าเหล่านี้เป็นภาพกระตุ้นทำให้เกิด buildup ของพลังงานในแต่ละศูนย์ แต่ผึ้งไม่ค่อยลงในรูปแบบดอกไม้ นอกจากกลิ่นที่เหมาะสมยังใช้ ในกรณีนี้ วิโลมของกลิ่นให้ลิงค์ต่อไปในห่วงโซ่ที่จะถูกปล่อยตัวส่งเสริมให้ผึ้งเพื่อแผ่นดิน ขั้นตอนสุดท้ายคือผึ้งใส่มัน mouthparts เข้าไปในดอกไม้ และเริ่มดูดนม . นี้เป็นสรุปปฏิกิริยา ทินเบอร์เกน envisioned ชุดสำหรับอาหารผึ้งพฤติกรรม [ 8 ]