The very first life history intervi

The very first life history interview that I had scheduled turned out to
be the most memorable—and the most problematic. Sabine was a quiet,
reserved, African American woman in her mid-40s. As I was setting up the
tape recorder, I thanked her for her willingness to be part of the study; she
expressed surprise that anyone would be interested in her life, that it was all
about hurt and pain. I assured her that her life experience was very valuable
and that I was grateful that she was willing to share it with me. I have to say
that I liked her immediately—there was a simplicity about her and a strong
sense of authenticity that drew me in. The interview began slowly. She kept
wanting me to ask her specific questions and was uncertain how to proceed
when I told her I wanted her to tell me about her life any way she chose.
Gradually, she warmed up, and the stories began to flow. Early on, she told
me what her conviction was. It involved harm to a child, a crime that puts
a prisoner at risk of harm from other inmates, so before she was incarcerated,
she had been advised by the prison authorities not to talk about it
openly and even to make up a different story about her conviction. She had
taken that advice, so telling me the truth was a significant disclosure. Had
she not been my first informant in this study, I think I would have realized
more quickly how vulnerable she was making herself to me. In telling me
the story, she also told me that she wasn’t guilty of that charge, and I
believed her. Liking her, believing her story and being genuinely interested in her life created a situation in which she felt comfortable and safe with
me, a stranger about whom she knew little and with whom she had so little
in common. That sense of safety is a profoundly uncommon experience for
any inmate, but at that point, I didn’t know that. In a real sense, both of us
were entering unknown territory. The trust between us grew, her stories
became more personal, until suddenly she was telling me a story she had
never told anyone else before. It was a story of personal violation, horrendous
and devastating in its details. Afterward, she had fallen into a serious
depression, had made a suicide attempt, and had been hospitalized at her
mother’s insistence. She liked the psychiatrist who treated her, but she
refused to tell him what had happened, and she never told either of her
parents or, later on, her husband. But she told me. I am certain that when
she first walked into that room for this interview that she had no intention
of telling me this story. I suspect she was in the middle of the telling before
she knew what she was doing. I believe that she confided in me without
thinking, that in a real sense, it was a result of finding herself being listened
to by a stranger who was truly interested, who expressed care and concern,
and who wasn’t judging her. She was seduced by the caring interview, and
I was the unwitting seducer. The interview had created an intimacy that led
her to reveal more than she had ever intended. How could I have let this
happen? What could I do with the information she had given me?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การสัมภาษณ์ประวัติชีวิตแรกที่ผมมีกำหนดการเปิดออกเป็นที่น่าจดจำมากที่สุด — และปัญหามากที่สุด ซาบีนเป็นเงียบสงบผู้หญิงแอฟริกันอเมริกัน สงวนลิมิด- ตามที่เราตั้งค่าการเทปบันทึกเสียง ผมขอบคุณเธอสำหรับความตั้งใจของเธอที่จะ เป็นส่วนหนึ่งของการศึกษา เธอแสดงความประหลาดใจว่า ทุกคนมีความสนใจในชีวิตของเธอ ซึ่งจะมีทั้งหมดเกี่ยวกับการเจ็บปวดและความเจ็บปวด ฉันใจเธอว่าประสบการณ์ชีวิตของเธอมีคุณค่ามากและผมรู้สึกขอบคุณที่เธอยินดีที่แบ่งปันกับฉัน ไม่ต้องว่า ฉันชอบเธอทันที — ก็เรียบง่ายเกี่ยวกับเธอและแข็งแกร่งความรู้สึกของแท้ที่ดึงฉันใน การสัมภาษณ์เริ่มช้า เธอเก็บอยากให้ถามคำถาม และก็ไม่แน่ใจวิธีการดำเนินการเฉพาะของเธอเมื่อฉันบอกว่า เธอ อยากจะบอกถึงชีวิตของเธอตามที่เธอเลือกเธอค่อย ๆ เธออุ่นขึ้น และเรื่องราวเริ่มไหล ในช่วงต้น เธอบอกความเชื่อมั่นของเธอเป็นฉัน มันเกี่ยวข้องกับอันตรายต่อเด็ก อาชญากรรมที่ทำให้นักโทษที่มีความเสี่ยงของอันตรายจากนักโทษอื่น ๆ ดังนั้นก่อนที่เธอถูกติดเธอได้รับการแจ้ง โดยเจ้าหน้าที่เรือนจำไม่ให้พูดคุยกันเปิดเผย และแม้แต่การแต่งเรื่องราวต่าง ๆ เกี่ยวกับความเชื่อมั่นของเธอ เธอมีนำคำแนะนำที่ จึงเล่าความจริงถูกเปิดเผยเป็นสำคัญ มีเธอไม่ได้รับผู้ให้ข้อมูลครั้งแรกของฉันในการศึกษานี้ ผมคิดว่า ดิฉันจะรับรู้มีช่องโหว่อย่างรวดเร็วเธอทำตัวเองให้ฉัน ในบอกว่าเรื่องราว เธอยังบอกว่า เธอไม่ผิดที่ และฉันเชื่อเธอ ถูกใจเธอ เชื่อว่าเรื่องราวของเธอและกำลังสนใจอย่างแท้จริงในชีวิตของเธอสร้างสถานการณ์ซึ่งเธอรู้สึกสะดวกสบาย และปลอดภัยด้วยฉัน คนแปลกหน้า เกี่ยวกับที่เธอรู้ว่าน้อย และ กับใครเธอจึงน้อยในทั่วไป ว่า ความรู้สึกของความปลอดภัยเป็นประสบการณ์ที่แปลกอย่างสุดซึ้งสำหรับตำรวจใด ๆ แต่ที่จุดนี้ ฉันไม่รู้ว่า ในความรู้สึกที่แท้จริง เราทั้งสองได้เข้าสู่ดินแดนที่ไม่รู้จัก ความน่าเชื่อถือระหว่างเราเติบโต เรื่องราวของเธอเป็นส่วนตัว จนกระทั่งจู่ ๆ เธอบอกเรื่องเธอมีฉันไม่เคยบอกใครก่อน มันเป็นเรื่องของการละเมิดส่วนบุคคล น่ากลัวการทำลายในรายละเอียด หลังจากนั้น นอะไรอย่างจริงจังภาวะซึมเศร้า ได้ทำการพยายามฆ่าตัวตาย และมีการรักษาในโรงพยาบาลที่เธอแม่ยืนกราน เธอชอบจิตแพทย์ที่รักษาเธอ แต่เธอปฏิเสธที่จะบอกเขาว่า อะไรได้เกิดขึ้น และเธอไม่เคยบอกอย่างใดอย่างหนึ่งของเธอผู้ปกครองหรือ ในภายหลัง สามีของเธอ แต่เธอบอกฉัน ผมแน่ใจว่าเมื่อเธอเดินเข้าไปในห้องที่สัมภาษณ์นี้ว่า เธอมีความตั้งใจครั้งแรกบอกเรื่องนี้ ฉันสงสัยว่า เธอเป็นกลางแจ้งก่อนเธอรู้ว่าสิ่งที่เธอทำ ผมเชื่อว่า เธอเปิดเผยฉันไม่คิด ว่า ในความรู้สึกที่แท้จริง มันเป็นผลของการค้นหาตัวเองการฟังไป โดยคนแปลกหน้าผู้สนใจอย่างแท้จริง ที่แสดงความกังวล และการดูแลและการที่ไม่ตัดสินเธอ เธอถูกล่อลวง โดยการดูแล การสัมภาษณ์ และผม seducer เจตนา การสัมภาษณ์ที่ได้สร้างขึ้นมีความใกล้ชิดที่นำเธอจะเปิดเผยมากกว่า ที่เธอเคยมีจุดประสงค์ วิธีสามารถฉันได้ให้นี้เกิดอะไรขึ้น ฉันสามารถทำอะไรกับข้อมูลที่เธอมีให้ฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การสัมภาษณ์ประวัติชีวิตเป็นครั้งแรกที่ฉันได้กำหนดเปิดออกมา
เป็นที่น่าจดจำและส่วนใหญ่มีปัญหามากที่สุด ซาบีนเป็นที่เงียบสงบ
ลิขสิทธิ์แอฟริกันอเมริกันหญิงในตัวเธอกลางยุค 40 ขณะที่ผมกำลังตั้งค่า
บันทึกเทปผมขอบคุณเธอสำหรับเธอเต็มใจที่จะเป็นส่วนหนึ่งของการศึกษา; เธอ
แสดงความแปลกใจว่าทุกคนจะให้ความสนใจในชีวิตของเธอว่ามันคือทั้งหมดที่
เกี่ยวกับความเจ็บปวดและความเจ็บปวด ผมมั่นใจว่าประสบการณ์ชีวิตของเธอเป็นที่มีคุณค่ามาก
และที่ฉันรู้สึกขอบคุณว่าเธอยินดีที่จะแบ่งปันกับฉัน ผมต้องบอก
ว่าผมชอบเธอทันที-มีความเรียบง่ายเกี่ยวกับเธอและมีความแข็งแกร่ง
ความรู้สึกของความถูกต้องที่ดึงผมใน. การสัมภาษณ์เริ่มช้า เธอยังคง
ต้องการผมที่จะถามคำถามที่เฉพาะเจาะจงของเธอและก็ไม่แน่ใจว่าจะดำเนินการ
เมื่อฉันบอกเธอว่าฉันอยากให้เธอบอกฉันเกี่ยวกับชีวิตของเธอ แต่อย่างใดเธอเลือก.
ค่อยๆเธออุ่นขึ้นและเรื่องราวที่จะเริ่มต้นที่จะไหล ก่อนที่เธอบอก
ฉันว่าความเชื่อมั่นของเธอก็คือ มันเกี่ยวข้องกับการเกิดอันตรายกับเด็กอาชญากรรมที่จะทำให้
นักโทษที่มีความเสี่ยงต่อการเกิดอันตรายจากนักโทษคนอื่น ๆ ดังนั้นก่อนที่เธอถูกจองจำ
เธอได้รับการแนะนำจากเจ้าหน้าที่เรือนจำไม่ได้ที่จะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้
อย่างเปิดเผยและแม้กระทั่งการที่จะทำให้เรื่องราวที่แตกต่างกันเกี่ยวกับ ความเชื่อมั่นของเธอ เธอได้
นำคำแนะนำที่เพื่อบอกความจริงกับฉันเป็นเปิดเผยอย่างมีนัยสำคัญ ได้
เธอไม่ได้รับการแจ้งครั้งแรกของฉันในการศึกษาครั้งนี้ผมคิดว่าผมจะได้ตระหนักถึงความ
รวดเร็วยิ่งขึ้นว่าช่องโหว่ของเธอก็ทำให้ตัวเองให้ฉัน ในการบอกฉัน
เรื่องนี้เธอยังบอกฉันว่าเธอไม่ได้เป็นความผิดของค่าใช้จ่ายนั้นและฉัน
เชื่อเธอ ความชอบของเธอเชื่อว่าเรื่องราวของเธอและความสนใจอย่างแท้จริงในชีวิตของเธอสร้างสถานการณ์ที่เธอรู้สึกสะดวกสบายและปลอดภัยกับ
ผมเกี่ยวกับคนแปลกหน้าคนที่เธอรู้เล็ก ๆ น้อย ๆ และด้วยความที่เธอมีเล็ก ๆ น้อย ๆ
ในการร่วมกัน ความรู้สึกของความปลอดภัยที่เป็นประสบการณ์ที่ผิดปกติอย่างสุดซึ้งสำหรับ
นักโทษใด ๆ แต่ ณ จุดนั้นผมไม่ทราบว่า ในความเป็นจริงทั้งสองของเรา
กำลังเข้าไปในดินแดนที่ไม่รู้จัก ความไว้วางใจระหว่างเราเติบโตเรื่องราวของเธอ
กลายเป็นส่วนบุคคลมากขึ้นจนกระทั่งจู่ ๆ เธอก็บอกฉันเรื่องเธอมี
ไม่เคยบอกคนอื่นก่อน มันเป็นเรื่องของการละเมิดส่วนบุคคลที่น่ากลัว
และทำลายล้างในรายละเอียดของงาน หลังจากนั้นเธอได้ลดลงเข้าสู่ร้ายแรง
ภาวะซึมเศร้าได้ทำพยายามฆ่าตัวตายและได้รับการรักษาในโรงพยาบาลที่เธอ
เรียกร้องของแม่ เธอชอบจิตแพทย์ที่ปฏิบัติต่อเธอ แต่เธอ
ปฏิเสธที่จะบอกเขาว่าเกิดอะไรขึ้นและเธอไม่เคยบอกอย่างใดอย่างหนึ่งของเธอ
พ่อแม่หรือภายหลังสามีของเธอ แต่เธอบอกฉัน ผมแน่ใจว่าเมื่อ
แรกที่เธอเดินเข้าไปในห้องว่าสำหรับการสัมภาษณ์ครั้งนี้ว่าเธอมีความตั้งใจที่จะไม่มี
การบอกเล่าเรื่องราวนี้ ฉันสงสัยว่าเธอกำลังอยู่ในช่วงกลางของการบอกก่อนที่
เธอรู้ว่าสิ่งที่เธอทำ ผมเชื่อว่าเธอเชื่อใจในตัวผมโดยไม่ต้อง
คิดว่าในความเป็นจริงมันเป็นผลมาจากการหาตัวเองถูกฟัง
โดยคนแปลกหน้าที่มีความสนใจอย่างแท้จริงที่แสดงการดูแลและความกังวล
และผู้ที่ไม่ได้รับการตัดสินของเธอ เธอถูกล่อลวงโดยการสัมภาษณ์การดูแลและ
ผมเป็นผู้ชักชวนไม่รู้ การสัมภาษณ์ได้สร้างความใกล้ชิดที่นำ
เธอเผยให้เห็นมากกว่าที่เธอเคยตั้งใจ ฉันจะได้ปล่อยให้เรื่องนี้
เกิดขึ้นได้อย่างไร สิ่งที่ผมจะทำอย่างไรกับข้อมูลที่เธอมีให้ฉัน?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นประวัติชีวิตที่ผมมีนัดสัมภาษณ์กลับกลายเป็นที่น่าจดจำมากที่สุดและมีปัญหามากที่สุด ซาบีน เป็นคนเงียบๆสงวน , หญิงอเมริกันแอฟริกันใน mid-40s ของเธอ ขณะที่ผมกำลังตั้งค่าเทปบันทึก ฉันขอบคุณเธอที่เธอเต็มใจที่จะเป็นส่วนหนึ่งของการศึกษา ; เธอแสดงความประหลาดใจที่ทุกคนจะสนใจในชีวิตของเธอ นั่นคือทั้งหมดเกี่ยวกับความเจ็บปวดและความเจ็บปวด ผมมั่นใจว่าประสบการณ์ชีวิตของเธอมีค่ามากและฉันรู้สึกขอบคุณที่เธอเต็มใจที่จะแบ่งปันมันกับผม ฉันต้องพูดว่าฉันชอบเธอทันที มีความเรียบง่ายของเธอ และ แข็งแรงความรู้สึกของความถูกต้องที่ดึงฉันเข้าไป การสัมภาษณ์เริ่มขึ้นอย่างช้าๆ ที่เธอเก็บไว้อยากถามคำถามที่เฉพาะเจาะจงและไม่แน่ใจว่าดำเนินการเมื่อฉันบอกเธอว่าฉันต้องการเธอ บอกฉันเกี่ยวกับชีวิตของเธอ ทางที่เธอเลือกค่อย ๆ เธออุ่นขึ้น แล้วเรื่องราวก็เริ่มไหล ในช่วงต้น เธอบอกผมมีความเชื่อมั่นของเธอ มันเกี่ยวข้องกับอันตรายต่อเด็ก อาชญากรรมที่ใส่นักโทษที่เสี่ยงอันตรายจากผู้ต้องขังอื่น ๆ ดังนั้นก่อนที่เธอจะถูกขังเธอได้รับการแนะนำจากเจ้าหน้าที่เรือนจำไม่ต้องพูดถึงมันอย่างเปิดเผย และแม้แต่เพื่อให้เรื่องราวที่แตกต่างกันเกี่ยวกับการลงโทษเธอ เธอมีเอาว่าแนะนำให้พูดความจริง คือ การเปิดเผยข้อมูลที่สำคัญ มีเธอไม่ได้สายแรกของฉันในการศึกษานี้ ฉันคิดว่าฉันน่าจะรู้ได้อย่างรวดเร็ววิธีเสี่ยง เธอทำให้ตัวเองเพื่อฉัน บอกผมเรื่อง เธอยังบอกอีกด้วยว่า เธอไม่ได้มีความผิดข้อหานั่น และฉันเชื่อหล่อนนะ ชอบเธอ เชื่อเรื่องราวของเธอและความสนใจอย่างแท้จริงในชีวิตของเธอสร้างขึ้นในสถานการณ์ที่เธอรู้สึกสะดวกสบายและปลอดภัยกับฉันเป็นคนแปลกหน้าที่หล่อนรู้เล็ก ๆน้อย ๆและกับผู้ที่เธอได้น้อยมากในทั่วไป ความรู้สึกของความปลอดภัยเป็นประสบการณ์ที่ลึกซึ้งพิสดารสำหรับใด ๆ คน แต่ ณจุดนั้น ผมไม่เห็นรู้เรื่องเลย ในความรู้สึกที่แท้จริง เราทั้งคู่อยู่ในดินแดนที่ไม่รู้จัก ความไว้วางใจระหว่างเราก็เติบโตขึ้น เรื่องราวของเธอกลายเป็นส่วนบุคคลมากขึ้น จนกระทั่งจู่ๆ เธอได้บอกเรื่องที่เธอมีไม่เคยบอกใครมาก่อน มันเป็นเรื่องของการละเมิดส่วนบุคคล , น่ากลัวและแรงในรายละเอียดของมัน หลังจากนั้นเธอได้ลดลงเป็นร้ายแรงภาวะซึมเศร้า ได้พยายามฆ่าตัวตาย และเคยเข้ารับการรักษาที่เธอแม่คือ เธอชอบ จิตแพทย์ ที่ทำกับเธอ แต่เธอปฏิเสธที่จะบอกเค้าว่าเกิดอะไรขึ้น เธอเคยบอกให้เธอผู้ปกครอง หรือ ต่อมา สามีของเธอ แต่เธอบอกฉัน ฉันแน่ใจว่าเมื่อเธอเป็นคนแรกที่เดินเข้ามาในห้องสัมภาษณ์ว่าเธอไม่ตั้งใจมาบอกฉันเรื่องนี้ ฉันสงสัยว่าเธอกำลังเล่าก่อนเธอรู้ว่าเธอกำลังทำอะไร ฉันเชื่อว่าเธอจะไว้ใจฉันโดยไม่คิด ว่า ในความรู้สึกที่แท้จริง มันคือผลของการค้นหาตัวเอง การ ฟังโดยคนที่สนใจจริงๆ ที่แสดงความกังวลการดูแลและและคนที่ไม่ตัดสินเธอ เธอถูกล่อลวงโดยการสัมภาษณ์และผมมีเจตนาไปในทางผิด . สัมภาษณ์ได้สร้างความสนิทสนมที่นำเธอจะเปิดเผยมากขึ้นกว่าที่เธอเคยตั้งใจไว้ ทำไมฉันต้องให้เกิดขึ้น ฉันสามารถทำอะไรกับข้อมูลที่เธอมีให้ฉัน