This study examined the relation be

This study examined the relation between beliefs about the determinants of body weight and self-reported weight-control behaviors. Restrained eaters and unrestrained eaters indicated their beliefs about amount of food eaten and amount of exercise as determinants of body weight.They also reported the extent to which they engaged in several dieting behaviors and exercise. For restrained eaters (but not for unrestrained eaters), there was a positive correlation between beliefs about amount of food eaten as a determinants of body weight and self-reported dieting behaviors. For both restrained and unrestrained eaters, there was a positive correlation between beliefs about exercise as a determinants of body weight and amount of weekly exercise. These results suggest that (a) specific beliefs about the determinants of body weight can be useful predictors of weight-related behaviors, and (b) restrained eaters are likely to engage in a broader ranger of behavior aimed at controlling their weight.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษานี้ตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างความเชื่อเกี่ยวกับดีเทอร์มิแนนต์ของน้ำหนักร่างกายและพฤติกรรมควบคุมน้ำหนักรายงานด้วยตนเอง ยับยั้ง eaters และในเมื่อ eaters ระบุความเชื่อของพวกเขาเกี่ยวกับจำนวนอาหารที่รับประทานและออกกำลังกายจำนวนเป็นดีเทอร์มิแนนต์ของน้ำหนักตัวนอกจากนี้พวกเขายังรายงานขอบเขตพวกเขาหมั้นหลาย dieting ลักษณะการทำงานและออกกำลังกาย สำหรับยับยั้ง eaters (แต่ไม่ใช่ สำหรับในเมื่อ eaters), มีความสัมพันธ์ในเชิงบวกระหว่างความเชื่อเกี่ยวกับจำนวนอาหารที่กินเป็นดีเทอร์มิแนนต์ของน้ำหนัก และรายงานตนเองพฤติกรรมการอดอาหาร สำหรับยับยั้ง และในเมื่อ eaters มีความสัมพันธ์ในเชิงบวกระหว่างความเชื่อเกี่ยวกับการออกกำลังกายเป็นดีเทอร์มิแนนต์ของน้ำหนักร่างกายและออกกำลังกายประจำสัปดาห์จำนวน ผลลัพธ์เหล่านี้แนะนำว่า (ก) เฉพาะความเชื่อเกี่ยวกับดีเทอร์มิแนนต์ที่ของน้ำหนักสามารถ predictors ประโยชน์ของพฤติกรรมที่เกี่ยวข้องกับน้ำหนัก และ (ข) ทรง eaters มักในเจ้าหน้าที่กว้างขึ้นของพฤติกรรมมุ่งการควบคุมน้ำหนักของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาครั้งนี้การตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างความเชื่อเกี่ยวกับปัจจัยของน้ำหนักตัวและตนเองรายงานพฤติกรรมการควบคุมน้ำหนัก เสพยับยั้งและเสพพรั่งพรูระบุความเชื่อของพวกเขาเกี่ยวกับปริมาณอาหารที่กินและปริมาณของการออกกำลังกายเป็นปัจจัยของร่างกาย weight.They ยังรายงานขอบเขตที่พวกเขามีส่วนร่วมในพฤติกรรมการอดอาหารและการออกกำลังกายหลาย สำหรับผู้บริโภคยับยั้ง (แต่ไม่ได้สำหรับผู้บริโภคที่ดุเดือดเลือดพล่าน) มีความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่างความเชื่อเกี่ยวกับปริมาณอาหารที่กินเป็นปัจจัยของน้ำหนักตัวและพฤติกรรมการอดอาหารตนเองรายงาน ทั้งเสพยับยั้งและไม่ถูก จำกัด มีความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่างความเชื่อเกี่ยวกับการออกกำลังกายเป็นปัจจัยของน้ำหนักตัวและปริมาณของการออกกำลังกายสัปดาห์ ผลการศึกษานี้ชี้ให้เห็นว่า (ก) ความเชื่อเฉพาะเกี่ยวกับปัจจัยของน้ำหนักตัวที่สามารถทำนายพฤติกรรมการใช้งานของน้ำหนักที่เกี่ยวข้องและ (ข) ห้ามเสพมีแนวโน้มที่จะมีส่วนร่วมในแรนเจอร์ที่กว้างขึ้นของพฤติกรรมที่มุ่งเป้าไปที่การควบคุมน้ำหนักของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความเชื่อเกี่ยวกับปัจจัยของน้ำหนักตัว และ self-reported พฤติกรรมการควบคุมน้ำหนัก eaters ยับยั้งและ อยากไปไหนก็ไปเสพพบความเชื่อเกี่ยวกับปริมาณของอาหารที่รับประทาน และปริมาณของการออกกำลังกายเป็นปัจจัยของน้ำหนักร่างกายของพวกเขา พวกเขามีขอบเขตที่พวกเขามีส่วนร่วมในพฤติกรรมหลายๆ การอดอาหารและการออกกำลังกายสำหรับไว้กิน ( แต่ไม่ได้กิน อยากไปไหนก็ไป ) มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับความเชื่อเรื่องปริมาณอาหารที่กินเป็นปัจจัยของน้ำหนักร่างกาย และพฤติกรรม self-reported ลดความอ้วน ทั้งเพื่อยับยั้งและ อยากไปไหนก็ไปเสพมีความสัมพันธ์ระหว่างความเชื่อเกี่ยวกับการออกกำลังกายเป็นปัจจัยของน้ำหนักร่างกาย และปริมาณของการออกกำลังกายประจำสัปดาห์ผลลัพธ์เหล่านี้ชี้ให้เห็นว่า ( 1 ) ความเชื่อที่เฉพาะเจาะจงเกี่ยวกับปัจจัยของน้ำหนักร่างกายสามารถเป็นประโยชน์ทำนายน้ำหนักเกี่ยวข้องกับพฤติกรรม และ ( ข ) ยับยั้งเสพมีแนวโน้มที่จะมีส่วนร่วมในวงกว้าง เรนเจอร์ พฤติกรรมมุ่งควบคุมน้ำหนักของพวกเขา