CHAPTER 2She checked the watch on h

CHAPTER 2
She checked the watch on her left wrist as she exited the C10 exit of Chiyoda Line's Otemachi Station.
There was more than five minutes left before the agreed time of 3:00 pm. As Yuuki Asuna was about to lower her wrist, her eyes paused casually at the small calendar window in the watch's dial.
Sunday, December 7th, 2025.
It may not be a special anniversary, but within Asuna's chest, the seed of a certain strong emotion had sprouted. As she began to walk along Eitai Street[9], she looked up, facing the main gates of the Imperial Palace and murmured without letting her voice out.
—Soon, it will have been one year...
Left unspoken were the words, "since my return to the real world."
After the floating castle of steel (SAO), to the bird cage in the treetops (ALO), she was subsequently rescued and returned to the real world in mid-January of this year. The fantasy world was gradually becoming a memory, but even so, she still occasionally felt strange about herself living like this in the real world.
The wide walkway paved with stone, the roadside trees shaking in the cold air and pedestrians walking with their faces buried beneath the collars of their coats or mufflers. Walking slowly in the midst flow of the crowd, was Asuna herself.
Everything around her was not digitally coded 3D objects, but real minerals, plants and creatures.
But how do we interpret what «real» is? If it's just made with atoms and molecules, then it would be the same as virtual polygons. Because those polygons' real identity are electrons contained in a server memory element. That is not much of a difference in elementary particles.
Saying that, the only problem probably comes from reversibility. The objects that exist in the real world, whether biological or non-living; if they were destroyed, it was impossible to recover them to the original state. But in the virtual world, then it is easy to regenerate the original object without a single byte of bad information.
...No.
That's not it. In that world – in Aincrad, what you lost and what you could not recover really existed. The two years spent in that floating castle, what Asuna touched, felt, obtained and lost were without a doubt all «real».
If that was the case.
"....The differences between the real world and the virtual world... what are they....?"
She unconsciously whispered, and to her question -.
"Just the quantity of information."
Came an answer from beside her, its unexpectedness caused Asuna to jump.
"Wa, waa!?"
She hurriedly looked for the source of that voice and noticing a boy's face, blinking in surprise.
Slightly long front hair. A very thin profile, but it made him look sharp. Dressed in a black shirt with a black jacket over it and faded black jeans.
His appearance is very similar to the avatar he used, the fact that there wasn't a sword hilt on his back felt very unnatural. Asuna took deep breaths to dissolve the sweet ache of longing arising from deep within her heart; she opened her lips and said.
"...I was surprised because you appeared so suddenly, did you use a transfer crystal?"
After hearing this, the boy— Kirigaya Kazuto revealed a bitter smile.
"It's not suddenly. Is this not the agreed time and place?"
"Eh...."
After being asked, Asuna looked around again.
The soft afternoon sunlight bathed the pedestrian street, and with the light flashing from the water surface. A little bit in front, a bridge connected with a large solemnly guarded door. Indeed, it was in front of the Imperial Palace, where she had arranged to meet with Kazuto. It seemed she was walking while thinking, and had reached the destination.
Asuna gave a shy smile and shrugged her shoulders.
"Ahaha, it seems like I was on autopilot. Umm... anyway, good day Kirito-kun."
"That's dangerous, the real world doesn't have navigation function. ...Hello Asuna."
After greeting each other, Kazuto's black eyes suddenly narrowed, staring at Asuna.
"Wh... what? What happened to you suddenly?"
Wondering if something strange happened, Asuna put her hands in front of her and asked. Then Kazuto hurriedly shook his head, and stammered:
"Ah, no, that is... Umm... I think this dress fits you well, it reminds me of..."
"Eh....?"
She unintentionally looked down at her form, it took two seconds for her to fully understand what he had said to her.
Today she was wearing a winter coat made of white tweed. Below that a knitted ivory and red checkered argyle skirt.
In short, all of the colors were associated with the no longer existing guild, «Knights of the Blood». Thinking back, in Aincrad almost every day, she was dressed in the red and white knight uniform. That probably awoke Kazuto's memory of those days.
Touching the left waist area with her fingers, Asuna gave a smile.
"...That's true. But I don't have a rapier... —That's right Kirito-kun too, today you are dressed entirely in black."
Hearing that, Kazuto also gave a shy smile.
"But without the two swords. ...In fact, I have been trying to avoid wearing black from top to bottom, but Suguha was washing our clothes this morning, and these are all I had left."
"That can happen if you leave your laundry lying around."
Her cuff met Kazuto's, and they held hands.
"Well, today we accidentally wore the «colors from those old days». What a coincidence."
She said while looking from a slightly higher position into Kazuto's eyes. Kazuto gave a small cough, and a monotone answer:
"Well, we have been meeting for a year like this; it was bound to happen sometime."
"Oh you, there you should have just said 'That's right'!"
Asuna gave a small pout then pulled the hand in the leather jacket.
"I say, don't just stand while talking, let's go. The day will get dark soon."
"Oh, okay."
Asuna stuck close to the nodding Kazuto, and the two headed over the bridge.
The old-style main gates against the white walls were shrouded in red sunset, casting black shadows on the bridge. Although it was Sunday, there were very few tourists due to the season.
They passed by the guards in thick coats, through the gate, and obtained a plastic admission ticket from a small office. Through the silver fence, it was hard to believe that it was the center within central Tokyo, with a vast and quiet stretch of woods.
Although it was Asuna who asked where they should go on Sunday, it was Kazuto who decided the meeting place to be «in front of the main gates».
The Imperial Palace itself was not open to the public, but within the moat, the «East Garden» in the northeast corner, was open to the general public on selected days of the week— that information, Asuna had not known until today. Of course, it was the first time she had actually stepped in there. Walking on the broad and fascinating trail, Asuna once again felt a strange feeling, she turned to the boy beside her and asked:
"...Oh yes, why did you choose the Imperial Palace for our date? Kirito-kun, are you interested in history?"
"Well, not really. The main reason was... recently, I was called around here for some stupid business..."
For one moment, his nose flared while remembering something, but soon returned to his original serene smile and continued.
"I'll tell you about that later, but don't you think that the Imperial Palace is a somewhat interesting place?"
"...Interesting? How so?"
Kazuto blinked his eyes, pointing his jacket right arm at the thick trees around.
"North-south about 2 kilometers, the east-west span 1.5 km. The north park and outer gardens combined area are approximately 2.3 million square meters, occupying twenty percent of Chivoda-ku[10]. Compared to the Vatican or Buckingham Palace, this is much larger, but it loses to the Palace of Versailles... It's not only the surface, there is not a single underground railway or tunnel below, and no type of aircraft is allowed to fly above. In short this place is a vertical wall through the center of Tokyo, a huge no entry area."
Hearing that, Asuna pictured a map of Tokyo in her head. Moving her left index finger round and round in the air, she nodded in understanding.
"That is to say, the heart of most of the trunk roads, ring lines, radial lines, is based on this point as the center...."
"That's right, Tokyo is not checker board shaped like Kyoto, it is disc-shaped, with a radial concentric circle city. And that center, not just the physical level, even information has been perfectly blocked. Like the old ALO «World Tree»... sorry. I remind you of the bad memories."
"No, I am fine."
For Asuna who had experienced long imprisonment in the old World Tree, she shook her head at Kazuto's consideration and asked:
"Prohibition on the physical level, I understand... but information, what do you mean?"
"Ah, that..."
Kazuto suddenly glanced at the surrounding trees, and with small hand movement points to several areas.
"You see, there and there, have surveillance cameras, right? That security system, it is now on a completely standalone system. This is a private closed network with not a single connection from the outside."
"Ah... Oh yea, the camera has a weird shape."
Looking at where Kazuto pointed, she saw a black sphere on top of a pole. It looks more like lighting than a camera if you don't know about it.
"The next generation security technology is being tested, I heard the rumor... —In short, this place is the center of Tokyo, but at the same time, an isolated «other world» as well... I might be exaggerating a bit."
"Ahaha, a little."
While chatting, they went by a huge stone wall, and the walkway changed to a ramp going up. After walking in silence for a while, their view opened up fully.
The other side is a huge lawn, almost hazy in its size. As it was winter, the grass had withered to a light brown, the leaves on the trees around had almost all fallen. With the arrival of spring, it would be a refreshing view.
"This is the Edo Castle ruins. In historical plays, the inner palace used for stage is supposed to be a bit north of the grass fields."
"Let's go see!"
Holding his hand aga

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 2
เธอตรวจสอบนาฬิกาบนข้อมือซ้ายของเธอ ตามเธอออกจากออกจาก C10 ของบรรทัดจิโยดะโอเตมาชิสถานี.
มีมากกว่าห้านาทีที่เหลือก่อนเวลาตกลงกัน 3:00 pm เป็นยูกิ Asuna เกี่ยวกับให้ต่ำกว่าข้อมือของเธอ เธอตาชั่วคราวลวก ๆ ที่หน้าต่างปฏิทินขนาดเล็กใน dial. ของนาฬิกา
วันอาทิตย์ 7 ธันวาคม 2025.
อาจจะฉลองครบรอบพิเศษ แต่ภาย ในหน้า อกของ Asuna เมล็ดของอารมณ์ความรู้สึกแข็งแรงแน่นอนมาแทน ขณะที่เธอเริ่มออกเดินไปตามถนน Eitai [9], เธอมองขึ้น หันหน้าไปทางประตูหลักของพระราชวังอิมพีเรียล และ murmured โดยให้ออกเสียงเธอ
— เร็ว ๆ นี้ ก็จะได้รับหนึ่งปี...
ซ้าย unspoken ถูกคำ "ตั้งแต่ฉันกลับไปยังโลกจริง"
หลังจากปราสาทลอยเหล็ก (เสา), กับกรงนกในทรีท็อปส์ (ALO), ต่อมาเธอถูกรับ และส่งคืนกับโลกจริงกลางเดือนมกราคมของปีนี้ โลกแฟนตาซีได้ค่อย ๆ กลายเป็น หน่วยความจำเป็น แต่ถึงกระนั้น เธอบางรู้สึกแปลก ๆ เกี่ยวกับตัวเองอยู่เช่นนี้ในจริงโลก
ทางกว้างปู ด้วยหิน ต้นไม้ริมถนนที่สั่นในอากาศเย็นและชิดกับใบหน้าฝังใต้โคลลาร์ของเสื้อหรือ mufflers เดินช้า ๆ ในใจกระแสของฝูงชน ถูก Asuna ตัวเอง.
ทุกอย่างรอบ ๆ เธอไม่ได้ใส่รหัสดิจิทัลวัตถุ 3D แร่ธาตุจริง พืช และสิ่งมีชีวิต
แต่วิธีทำเราแปลอะไร «จริง» เป็น ถ้าเพิ่งทำ ด้วยอะตอมและโมเลกุล แล้ว มันจะเหมือนกับรูปหลายเหลี่ยมเสมือน เนื่องจากอิเล็กตรอนที่อยู่ในองค์ประกอบของหน่วยความจำเซิร์ฟเวอร์มีตัวตนแท้จริงของรูปหลายเหลี่ยมที่ นั่นคือไม่มากความแตกต่างในอนุภาคประถม
พูดว่า ปัญหาเดียวคงมาจาก reversibility วัตถุที่มีอยู่ในโลกจริง ชีวภาพ หรือไม่ ชีวิต ถ้าพวกเขาถูกทำลาย มันเป็นไปไม่ได้กู้เป็นสถานะเดิม แต่ในโลกเสมือนจริง แล้วมีสร้างวัตถุเดิม โดยไบต์เดี่ยวข้อมูลดี.
...หมายเลข
ใช่ไม่ ในโลกที่ – ใน Aincrad สิ่งที่คุณขาดหายไปและที่คุณสามารถกู้คืนจริง ๆ อยู่ 2 ปีใช้เวลาในการลอยปราสาท Asuna สิ่งสัมผัส รู้สึก ได้รับ และสูญเสียก็ไม่ต้องสงสัยทั้งหมด «จริง» .
ถ้าคนที่.
"...ความแตกต่างระหว่างโลกจริงและโลกเสมือนจริง...พวกเขาคืออะไร...? "
เธอรับ เกมส์ และคำ ถามของเธอ-.
"เพียงปริมาณของข้อมูล"
มาที่คำตอบจากข้างเธอ unexpectedness การเกิด Asuna กระโดด.
"Wa, waa ?"
เธอรีบมองหาแหล่งที่มาของเสียงนั้นและสังเกตเห็นใบหน้าของเด็ก กะพริบในความประหลาดใจ
ยาวเล็กน้อยด้านหน้าผม โพรไฟล์มาก แต่มันทำให้เขาดูคม แต่งตัวในเสื้อสีดำเสื้อสีดำมัน และสีจางลงสีดำกางเกงยีนส์
ลักษณะจะคล้ายกับ avatar เคย ความจริงที่ว่า มีไม่มีด้ามจับของดาบบนหลังของเขารู้สึกธรรมชาติมากขึ้น Asuna ใช้เวลาหายใจลึกยุบปวดหวานของคิดที่เกิดจากส่วนลึกภายในใจของเธอ เธอเปิดริมฝีปากของเธอ และกล่าวว่า
"...ผมประหลาดใจเนื่องจากคุณปรากฏให้ทันที คุณไม่ได้ใช้คริสตัลโอนย้ายหรือไม่"
หลังจากได้ยินนี้ เด็ก — Kirigaya Kazuto เปิดเผยแบบขมยิ้ม.
"ไม่ก็ นี่ไม่ตกลงเวลาและสถานที่หรือไม่"
"เอ๊ะ..."
หลังจากถูกถาม Asuna มองรอบ ๆ อีกด้วย
แสงแดดยามบ่ายนุ่มอาบน้ำเดิน ถนน และไฟกระพริบจากผิวน้ำ น้อยหน้า สะพานเชื่อมต่อกับประตูที่เคร่งขรึมมั่น แน่นอน มันเป็นหน้าวังอิมพีเรียล ที่เธอได้จัดกับ Kazuto เหมือนเธอถูกเดินในขณะที่คิด และมาถึงปลายทาง
Asuna ให้อายยิ้ม และยักไหล่ไหล่เธอ.
" Ahaha มันดูเหมือนว่าผมบนต่อกับระบบ อึม...อย่างไรก็ตาม วันดี Kirito kun "
"ที่เป็นอันตราย โลกจริงไม่มีฟังก์ชันนำทาง ...สวัสดี Asuna "
หลังจากทักทายกัน ตาสีดำของ Kazuto ก็จำกัด จ้อง Asuna.
"จำ... อะไรนะ เกิดอะไรขึ้นกับคุณทันทีหรือไม่"
สงสัยว่า ถ้า สิ่ง strange เกิดขึ้น Asuna ใส่มือเธอหน้าเธอ และถาม แล้ว Kazuto รีบจับศีรษะของเขา และ stammered:
" Ah ไม่ ก็... อึม... ผมคิดว่า ชุดนี้เหมาะกับคุณดี ทำให้นึกของ..."
"Eh... "
เธอตั้งใจมองลงไปที่แบบฟอร์มของเธอ มันใช้เวลาสองวินาทีสำหรับเธอเข้าใจสิ่งที่เขาได้กล่าวว่า การ her.
วันนี้เธอสวมเสื้อกันหนาวที่ทำจากผ้าสักหลาดสีขาว ด้านล่างที่ ถักงาช้างและสีแดงตาหมากรุกไกล์กระโปรง.
ในระยะสั้น สีทั้งหมดเกี่ยวข้องกับสมาคมไม่อยู่, «อัศวินของเลือด» คิดกลับ Aincrad เกือบทุกวัน เธอได้แต่งตัวในสีแดง และสีขาวอัศวินสม่ำเสมอ ที่อาจปลุก Kazuto ของหน่วยความจำของเหล่าวัน
สัมผัสบริเวณเอวด้านซ้ายด้วยมือของเธอ Asuna ให้ยิ้ม
"...ที่เป็นจริง แต่ไม่เรเปียร์... — ที่เป็น kun Kirito ขวามากเกินไป วันนี้คุณจะแต่งตัวในสีดำทั้งหมด "
ได้ยินว่า Kazuto ยังให้ความขี้อายยิ้ม.
"แต่ไม่ มีดาบสอง ...ในความเป็นจริง ฉันได้พยายามหลีกเลี่ยงการสวมใส่สีดำจากบนลงล่าง แต่ Suguha ถูกซักเสื้อผ้าของเราเช้านี้ และนี่คือทั้งหมดที่ฉันได้จากไป"
"ที่อาจเกิดขึ้นถ้าคุณปล่อยซักรีดของคุณอยู่ใกล้กัน"
เธอวางไปตามของ Kazuto และพวกเขาจัดขึ้นมือ.
"ดี วันนี้เราตั้งใจสวม «สีจากนั้นเก่า» สิ่งที่บังเอิญ"
เธอกล่าวว่า ในขณะที่มองจากตำแหน่งที่สูงขึ้นเล็กน้อยในสายตาของ Kazuto Kazuto ให้ไอเล็ก และคำตอบทางเดียว:
"ดี เรามีการประชุมปีนี้ มันถูกผูกพันที่เกิดขึ้นบางครั้ง"
"โอ้ คุณมีคุณจะมีเพียงว่า 'ถูกต้อง'"
Asuna ให้ pout เล็ก แล้วดึงมือในหนังแจ็คเก็ต
" ฉันพูด ไม่เพียงยืนขณะพูดคุย ลอง วันจะได้มืดเร็ว ๆ นี้"
"โอ้ โอเควันนั้น"
Asuna ติดอยู่ใกล้กับ nodding Kazuto และสองหัวผ่านสะพาน
ประตูหลักแบบเก่ากับผนังสีขาวถูกป่าไม้ในเงาดำหล่ออาทิตย์ สีแดงบนสะพาน แต่วันอาทิตย์ มีนักท่องเที่ยวน้อยมากจากฤดูกาล
พวกเขาเดินผ่านยามในเสื้อโค้ทหนา ผ่านประตู และรับตั๋วเข้าชมพลาสติกสำนักงานขนาดเล็ก ผ่านรั้วเงิน มันยากที่จะเชื่อว่า เป็นศูนย์ภายในโตเกียวกลาง มีการยืดมาก และเงียบสงบของป่า
แต่ Asuna ที่ถามที่พวกเขาควรไปวันอาทิตย์ ก็ Kazuto ผู้ตัดสินใจประชุมให้เป็น «หน้าของ ประตูหลัก » .
เดอะอิมพีเรียลพาตัวเองไม่เปิดสาธารณะ แต่ภายในคูเมือง «สวนตะวันออก» มุมด้านตะวันออกเฉียงเหนือ เปิดให้ประชาชนทั่วไปในวันที่เลือกในสัปดาห์ซึ่งให้ข้อมูล Asuna ไม่รู้จักจนถึงทุกวันนี้ แน่นอน มันเป็นครั้งแรกที่เธอได้จริงขั้นบันไดในมี เดินบนเส้นทางกว้าง และสวยงาม Asuna รู้สึกรู้สึกแปลกอีกครั้ง เธอกลายเป็นเด็กข้างเธอ และถาม:
"...โอ้ ใช่ ทำไมไม่ต้องอิมพีเรียลพาเลสวันของเราหรือไม่ Kirito-kun คุณสนใจในประวัติศาสตร์"
"ดี ไม่ได้จริง ๆ เหตุผลหลักคือ...เมื่อเร็ว ๆ นี้ ฉันเรียกเดินธุรกิจบางโง่... "
สำหรับช่วงเวลาหนึ่ง จมูกของเขาปะทุขณะจดจำบางสิ่งบางอย่าง แต่เร็ว ๆ นี้กลับยิ้มอันเดิม และอย่างต่อเนื่อง.
"ฉันจะบอกคุณว่าในภายหลัง แต่ไม่คุณคิดว่า วังอิมพีเรียลค่อนข้างน่าสนใจหรือไม่"
"...น่าสนใจหรือไม่ ไฉน"
Kazuto คันนั้นกะพริบตา แขนขวาของเขาเสื้อชี้ไปที่ต้นไม้หนารอบ.
"เหนือใต้ประมาณ 2 กิโลเมตร ตะวันออกตะวันตกขยาย 1.5 km นอร์ธปาร์คและสวนภายนอกที่ตั้งรวมมีประมาณ 2.3 ล้านตารางเมตร มีประมาณ 20 เปอร์เซ็นต์ของ Chivoda-ku [10] นี้เมื่อเทียบกับวาติกันหรือราชวัง เป็นจำนวนมาก แต่สูญเสียไปวังแวร์ซายส์... ไม่ได้เฉพาะพื้นผิว ไม่เดียวรถไฟใต้ดินหรืออุโมงค์ด้านล่าง และชนิดของเครื่องบินไม่สามารถบินเหนือ ในระยะสั้น ทำเป็นผนังในแนวตั้งผ่านศูนย์กลางของโตเกียว มากไม่ตั้งรายการ"
ได้ยินว่า Asuna ภาพแผนที่ของโตเกียวในหัวของเธอ ย้ายเธอซ้ายนิ้ว รอบในอากาศ เธอพยักหน้าในความเข้าใจ
"กล่าวคือ หัวใจของถนนลำ แหวนบรรทัด บรรทัดรัศมี ขึ้นอยู่กับจุดนี้เป็นศูนย์..."
"ถูกต้อง โตเกียวไม่รุกขรูปเช่นเกียวโต เป็นดิสก์รูป กับเมืองรัศมีวงกลม concentric และที่ ศูนย์ ไม่เพียงแต่ระดับกายภาพ ข้อมูลได้อย่างถู ชอบ ALO เก่า «โลกต้นไม้»...ขออภัย ฉันเตือนความทรงจำดี"
"ไม่ ฉันดี"
สำหรับ Asuna ที่มีประสบการณ์จำคุกยาวในแผนภูมิโลกเก่า เธอจับหัวของเธอที่พิจารณาของ Kazuto และถาม:
"Prohibition ในระดับกายภาพ ฉันเข้าใจ...แต่ข้อมูล ทำคุณหมายถึงอะไร"
" Ah ที่..."
Kazuto ทันที glanced ต้นไม้โดยรอบ และมือเล็กย้ายจุดไปหลายพื้นที่.
"คุณ ดู มี มีกล้องวงจร ขวา ระบบรักษาความปลอดภัย เป็นระบบสมบูรณ์แบบสแตนด์อโลน นี้คือเครือข่ายส่วนตัวปิดไม่เชื่อมต่อเดียวจากภายนอก"
"อา... โอ้ ใช่ กล้องมีรูปทรงแปลก "
มองที่ Kazuto ชี้ เธอเห็นทรงกลมสีดำด้านบนของเสาเป็นการ มันดูเหมือนสว่างกว่ากล้องถ้าคุณไม่ทราบเกี่ยวกับการใช้งาน
"เทคโนโลยีรักษาความปลอดภัยรุ่นถัดไปจะถูกทดสอบ ผมได้ยินข่าวลือ... — ในระยะสั้น สถานที่แห่งนี้เป็นศูนย์โตเกียว แต่ ใน เวลาเดียวกัน การแยก «อื่น ๆ โลก» เช่น... ฉันอาจจะ exaggerating บิต"
"Ahaha น้อย"
ขณะสนทนา เดินทาง โดยมีกำแพงหินขนาดใหญ่ และเปลี่ยนทางเดินจะขึ้นทางลาด หลังจากเดินในความเงียบในขณะ มุมมองของพวกเขาเปิดเต็ม
ด้านอื่น ๆ เป็นหญ้าขนาดใหญ่ เกือบลืมขนาดนั้น เพราะเป็นฤดูหนาว ให้หญ้ามี withered เป็นน้ำตาลอ่อน ใบไม้บนต้นไม้ประมาณได้เกือบทั้งหมดลดลง ที่มาของฤดูใบไม้ผลิ มันจะเป็นความสดชื่นดู.
"นี้คือซากปราสาทเอโดะ ในบทละครประวัติศาสตร์ พระราชวังภายในที่ใช้สำหรับขั้นตอนควรจะเป็นบิตจากฟิลด์หญ้า"
"ลองไปดู"
เขาตู้มือถือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 2
เธอดูนาฬิกาบนข้อมือซ้ายของเธอขณะที่เธอออกจากการล้างออกใน Chiyoda Line เป็นสถานีโอเทะมาจิ .
มีมากกว่าห้านาทีที่เหลือก่อนตกลง เวลา 15.00 น. เป็นยูกิ นะ กำลังจะลดข้อมือเธอ ตาของเธอก็หยุดไปที่หน้าต่างปฏิทินขนาดเล็กในชมโทร .
วันอาทิตย์ที่ 7 ธันวาคม , 2025
อาจจะเป็นวันครบรอบพิเศษ แต่ภายในทรวงอก ซึนะน่ะเมล็ดพันธุ์แห่งหนึ่งแรงอารมณ์ผุดขึ้น . เธอเริ่มเดินไปตามถนน eitai [ 9 ] เธอมองขึ้นมา หันหน้าไปทางประตูหลักของพระราชวัง และ บ่น โดยไม่ปล่อยให้เสียงของเธอออก .
- เร็ว ๆ นี้ ก็จะได้รับหนึ่งปี . . . . . . .
ไม่ได้พูดออกมาเป็นคำพูด เมื่อฉันกลับไปยังโลกจริง "
หลังลอย ปราสาทของเหล็ก ( สาว ) กับนกในกรงในยอดไม้ ( ALO )เธอสามารถช่วยเหลือและกลับไปยังโลกจริงในช่วงกลางเดือนมกราคมปีนี้ โลกแฟนตาซีก็ค่อยๆกลายเป็นความทรงจำ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังคงบางครั้งรู้สึกแปลกกับตัวเองอยู่อย่างนี้ ในโลกจริง กว้าง ทางเดินปูด้วยหิน
,ถนน ต้นไม้สั่นในอากาศหนาวเย็นและคนเดินเท้าเดินกับใบหน้าของพวกเขาถูกฝังอยู่ใต้ปกเสื้อหรือของพวกเขาเลย เดินช้า ๆ ท่ามกลางกระแสของฝูงชนคือ ซึนะเอง .
ทุกอย่างรอบตัวเธอไม่ได้เข้ารหัสแบบดิจิทัล วัตถุ 3 มิติ แต่แร่ธาตุจริง พืชและสิ่งมีชีวิต .
แต่อย่างไรเราตีความสิ่งที่«จริง»คืออะไร ? ถ้ามันเป็นแค่กับอะตอมและโมเลกุลแล้วมันจะเหมือนรูปหลายเหลี่ยมเสมือน เพราะตัวจริงคือรูปหลายเหลี่ยม ' คืออิเล็กตรอนบรรจุอยู่ในหน่วยความจำเซิร์ฟเวอร์องค์ประกอบ ที่ไม่แตกต่างกันมากในอนุภาคมูลฐาน .
ว่าปัญหาน่าจะมาจากกลับด้าน . วัตถุที่มีอยู่ในโลกจริง ไม่ว่าทางชีวภาพหรือไม่มีชีวิต ถ้าพวกเขาถูกทำลายมันเป็นไปไม่ได้ที่จะกู้คืนไปยังสถานะเดิม แต่ในโลกเสมือนจริงแล้วมันเป็นเรื่องง่ายที่จะสร้างวัตถุเดิมไม่มีขนาดหนึ่งไบต์ของข้อมูลที่ไม่ถูกต้อง .

. . . . . . . ไม่ ไม่ใช่ ในที่โลก–ในไอน์ครัด สิ่งที่คุณหายไปและสิ่งที่คุณไม่สามารถกู้คืนมีตัวตนจริงๆ สองปีที่ใช้ในปราสาทลอย , สิ่งที่ซึนะ สัมผัส รู้สึกได้มาและหายไปก็ไม่ต้องสงสัย«จริงทั้งหมด» .
ถ้า .
" . . . . . . . ความแตกต่างระหว่างโลกจริงและโลกเสมือนจริง . . . . . . . มันคืออะไร . . . ? "
เธอโดยไม่รู้ตัว กระซิบ และคำถามของเธอ - .
" เพียงปริมาณของข้อมูล "
มาหาคำตอบจากด้านข้างของเธอ มันทำให้ unexpectedness ซึนะกระโดด .
" wa , ว๊า ! ? "
เธอรีบมองหาที่มาของเสียง และสังเกตเห็นใบหน้าของเด็กชายกระพริบด้วยความประหลาดใจ
เล็กน้อยด้านหน้ายาวผม รายละเอียด บางมาก แต่มันทำให้เขาดูดีมาก ใส่เสื้อสีดำ กับเสื้อดำ แล้วก็จางหายไป กางเกงยีนส์สีดำ
หน้าตาของเขาคล้ายกับ อวตาร เขาใช้ความจริงที่ไม่มีด้ามดาบบนหลังของเขารู้สึกพิลึกซึนะ ก็หายใจลึกๆเพื่อละลายปวดหวานของกิเลสที่เกิดจากลึกภายในจิตใจของเธอ เธอเปิดปากของเธอและบอกว่า .
" . . . . . . . ผมแปลกใจ เพราะคุณมาปรากฏตัวอย่างกระทันหัน เธอใช้คริสตัลโอน ?
หลังจากได้ยินนี้ , บอย - คิริกายะ คาซุโตะ เผยรอยยิ้มขื่น .
" มันไม่ได้กระทันหัน นี่ไม่ใช่ที่ตกลงเวลาและสถานที่ " ? " เอ๋ . . . . . . .

" หลังถูกถามว่าซึนะ มองไปรอบๆอีกครั้ง แสงแดดอ่อนยามบ่ายอาบ
ถนนคนเดินและมีแสงกระพริบจากพื้นผิวน้ำ เล็กน้อยในด้านหน้า สะพานเชื่อมต่อที่มีขนาดใหญ่จะเฝ้าประตู แน่นอน มันเป็นในด้านหน้าของพระราชวังซึ่งเธอมีนัดกับโตะ . มันดูเหมือนเธอกำลังเดิน ในขณะที่คิด และได้ไปถึงจุดหมาย
ซึนะ ยิ้มอาย และยักไหล่ของเธอ .
" อะ ฮ้า ฮ้า ดูเหมือนว่าฉันในหม้อแปลงไฟฟ้า อืม . . . . . . . อยู่ดี ดี วัน คิริโตะคุง "
" มันอันตราย โลกจริงไม่มีฟังก์ชั่นนำทาง . . . . . . . สวัสดี ซึนะ "
หลังจากทักทายกัน โตะมันก็แคบดวงตาสีดำ จ้อง ซึนะ .
" อะ . . . . . . . อะไร ? จู่ๆเกิดอะไรขึ้นกับคุณ ?
สงสัยว่าถ้ามีอะไรแปลกๆเกิดขึ้นซึนะ ใส่มือของเธอในด้านหน้าของเธอ แล้วถาม แล้วโตะรีบสั่นศีรษะของเขาแค่พูดตะกุกตะกัก :
" เอ่อ . . . ไม่ . . . อืม . . . . . . . ฉันคิดว่าชุดนี้เหมาะกับคุณดี มันทำให้ฉันนึกถึง . . . . . . . "
" เอ๋ . . . ? "
เธอไม่ได้ตั้งใจดูถูกแบบเธอ มันใช้เวลาสองวินาทีเธอจะเข้าใจสิ่งที่เขาพูดกับเธอ วันนี้เธอใส่
เสื้อกันหนาวที่ทำจากผ้าขนสัตว์สีขาวด้านล่างที่เป็นงาช้างและสีแดงถักกระโปรงลายหมากรุก Argyle .
ในระยะสั้นทุกสี มีความสัมพันธ์กับไม่ที่มีอยู่กิลด์ , «อัศวินแห่งเลือด» . คิดกลับไป ใน ไอน์ครัดเกือบทุกวัน เธอแต่งตัวในชุดเครื่องแบบสีแดงและอัศวินสีขาว ที่อาจจะตื่นขึ้นโตะจำวันเหล่านั้น .
สัมผัสบริเวณเอวซ้ายกับนิ้วของเธอ ซึนะยิ้ม .
" . . . . . . . ก็จริงแต่ผมไม่มีดาบ . . . . . . . - ใช่แล้วคิริโตะคุงด้วย วันนี้คุณจะสวมใส่ทั้งหมดในสีดำ "
ฟังว่า โตะก็ยิ้มเขิน
" แต่ไม่มีสองดาบ . . . . . . . ในความเป็นจริง , ฉันได้พยายามที่จะหลีกเลี่ยงการสวมใส่สีดำ จากบนลงล่าง แต่ suguha คือซักเสื้อผ้าของเราเช้านี้ และนี่คือทั้งหมดที่ฉันเหลืออยู่ . "
" ที่สามารถเกิดขึ้นถ้าคุณไปซักผ้าของคุณโกหกรอบ "
.ข้อมือเธอเจอโตะ และเขาจับมือกัน .
" อืม วันนี้เราตั้งใจใส่«สีจากวันเก่า» . บังเอิญจัง " เธอพูดในขณะที่มองจาก
สูงกว่าเล็กน้อย ตำแหน่งเป็นโตะสิ โตะให้ไอเล็กและรูปตอบ :
" เราได้รับการประชุมสำหรับปีอย่างนี้ มันต้องเกิดขึ้นอยู่แล้วล่ะ "
" โอ้คุณ คุณน่าจะบอกว่า ' ใช่ '"
ซึนะ ให้บ่นเล็ก ๆแล้วดึงมือในเสื้อหนัง .
" ฉันพูด อย่ายืนในขณะที่พูด ไปเถอะ วัน จะมืดแล้ว "
" โอเค "
ซึนะ ติดอยู่ใกล้กับโตะพยักหน้า ทั้งคู่มุ่งหน้าข้ามสะพาน
เก่าสไตล์หลักประตูกับผนังสีขาวถูก shrouded ในพระอาทิตย์ตกสีแดงหล่อเงาดำบนสะพาน ถึงแม้ว่ามันเป็นอาทิตย์มีนักท่องเที่ยวน้อยมาก เนื่องจากฤดูกาล
พวกเขาผ่านไปยามในเสื้อโค้ทหนา ผ่านประตูและได้รับตั๋วเข้าชมพลาสติกจากสำนักงานขนาดเล็ก ผ่านรั้วสีเงิน มันก็ยากที่จะเชื่อว่ามันเป็นศูนย์ใจกลางโตเกียว ด้วยความกว้างใหญ่และเงียบสงบยืดป่า
ถึงแม้ว่ามันจะซึนะ ที่ถามว่าพวกเขาควรจะไป วันอาทิตย์มันคือโตะตัดสินใจสถานที่ประชุมจะ«ในด้านหน้าของประตูหลัก» .
ราชสำนักเองก็ไม่เปิดให้ประชาชน แต่ภายในคูเมือง , «สวนตะวันออก»ในมุมตะวันออกเฉียงเหนือ ได้เปิดให้ประชาชนทั่วไป ที่เลือกวันของสัปดาห์ - ข้อมูล ซึนะ มี ไม่ได้เป็นที่รู้จักกันจนถึงวันนี้ แน่นอน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ก้าวเข้าไปเดินบนกว้างและน่าสนใจติดตาม ซึนะ อีกครั้ง รู้สึก ความรู้สึกแปลกๆ เธอกลายเป็นเด็กข้างๆเธอและถาม :
" . . . โอ้ . . . ใช่ ทำไมคุณถึงเลือกพระราชวังสำหรับเดทของเรา คิริโตะคุง คุณสนใจในประวัติศาสตร์ ?
" ก็ไม่นะ เหตุผลหลักคือ . . . . . . . เมื่อเร็วๆ นี้ ก็เรียกว่าโง่แถวนี้บางธุรกิจ . . . . . . . "
สำหรับตอนนี้จมูกบาน ในขณะที่ความทรงจำบางอย่าง แต่กลับมายิ้มอันเดิมของเขาและยังคง .
" ผมจะบอกคุณทีหลัง แต่คุณไม่คิดว่าที่พระราชวังเป็นสถานที่น่าสนใจบ้าง ?
" . . . . . . . น่าสนใจ ยังไง ? "
โตะกระพริบตาตาชี้เสื้อแขนที่หนา ต้นไม้รอบ ๆ .
" ทิศเหนือทิศใต้ประมาณ 2 กิโลเมตร ช่วง - 1.5 กิโลเมตรสวนสาธารณะและสวนด้านนอกเหนือ รวมพื้นที่ประมาณ 2.3 ล้านตารางเมตร มีร้อยละยี่สิบของ chivoda กู่ [ 10 ] เทียบกับวาติกัน หรือ พระราชวังบักกิ้งแฮม ซึ่งมีขนาดใหญ่มาก แต่ก็แพ้พระราชวังแวร์ซายส์ . . . . . . . มันไม่เพียง แต่ที่ผิวไม่มีเดียวหรืออุโมงค์รถไฟใต้ดินด้านล่าง และไม่อนุญาตให้ชนิดของเครื่องบินที่บินผ่านในระยะสั้นนี้เป็นผนังในแนวตั้งผ่านศูนย์กลางของโตเกียว ขนาดใหญ่ห้ามเข้าพื้นที่ "
ได้ยิน ซึนะ ภาพแผนที่ของโตเกียวในหัวของเธอ ย้ายเธอออกจากนิ้วชี้หมุนในอากาศ เธอพยักหน้าอย่างเข้าใจ
" จึงกล่าวได้ว่า หัวใจสำคัญของเส้นทางถนน วงแหวน เส้น สายรัศมี ใช้จุดนี้เป็นศูนย์ . . . . . . . "
" ใช่แล้วโตเกียวไม่ได้เป็นคณะกรรมการตรวจสอบ ที่มีรูปร่างเหมือนเกียวโต เป็นเมืองที่มีศูนย์กลาง disc-shaped กับวงกลมรัศมี และที่ศูนย์ ไม่ใช่แค่ทางกายภาพระดับ แม้ข้อมูลได้สมบูรณ์บล็อก เหมือน ALO «»ต้นไม้โลก . . . . . . . ขอโทษ ผมนึกถึงความทรงจำที่เลวร้าย "
" ไม่เป็นไร "
สำหรับซึนะ ที่มีประสบการณ์ยาวนานจำคุกในต้นไม้โลกเก่าเธอสั่นศีรษะโตะก็พิจารณาและถาม :
" ข้อห้ามในทางกายภาพระดับ ผมเข้าใจ . . . . . . . แต่ข้อมูล หมายถึงอะไร ? "
" เอ่อ . . . . . . . "
โตะก็มองที่ต้นไม้โดยรอบ และมีจุดเคลื่อนไหวมือเล็กหลายพื้นที่ .
" เห็นมั้ย ตรงนั้นมีกล้องเฝ้าระวังขวา ระบบรักษาความปลอดภัย คือตอนนี้ในอย่างสมบูรณ์แบบระบบนี้เป็นส่วนปิดเครือข่ายกับการเชื่อมต่อจากภายนอก " .
" เอ่อ . . . . . . . โอ้ ใช่ กล้องที่มีรูปร่างแปลกๆ "
มองที่โตะชี้ เธอเห็นวัตถุทรงกลมสีดำที่ด้านบนของเสา มันเหมือนแสงสว่างกว่ากล้องถ้าคุณไม่ทราบเกี่ยวกับมัน .
" รุ่นต่อไปเทคโนโลยีการรักษาความปลอดภัยจะถูกทดสอบ ผมได้ยินข่าวลือ . . . . . . . - ในระยะสั้น สถานที่นี้เป็นศูนย์กลางของโตเกียวแต่ในเวลาเดียวกัน , การแยก«โลกอื่น»เช่นกัน . . . . . . . ฉันอาจจะพูดเกินจริงไปหน่อย "
" อะ ฮ้า ฮ้า นิดหน่อย "
ขณะสนทนา เขาเข้าไปโดยกำแพงหินขนาดใหญ่และทางเดินที่เปลี่ยนเป็นทางลาดขึ้น หลังจากเดินในความเงียบสักพัก มุมมองของพวกเขาเปิดขึ้นอย่างเต็มที่
ด้านอื่น ๆเป็นสนามหญ้าขนาดใหญ่เกือบพร่ามัวในขนาดของมัน มันเป็นฤดูหนาว หญ้าก็เหี่ยวเป็นสีน้ำตาลอ่อน ,ใบไม้บนต้นไม้รอบๆได้เกือบทั้งหมดแล้ว กับการมาถึงของฤดูใบไม้ผลิก็จะเป็นมุมมองที่สดชื่น .
" นี่เป็นปราสาทเอโดะซากปรักหักพัง ในละครประวัติศาสตร์ ภายในวังใช้เวทีควรจะเป็นบิตทางเหนือของทุ่งหญ้า "
" ไปกันเถอะ ! "
จับมือเขาส