The boundless heavy rain finally re

The boundless heavy rain finally reduced in intensity, however the rain continued on. Jun Xie walked leisurely, causing those who saw him through either the door or the windows to wonder: Oh, God! What kind of madness is the Young Master up to now? Well, compared to his previous sort of crazy trouble, this one seemed more reasonable, although it does seem peculiar. What is he doing outside when it is raining like cats and dogs?

As he was passing by the garden area, he suddenly heard the melody of a flute slowly emanating outwards. Within the melody of the flute was an unforgettable sorrow. Listening to the sound of the flute, one could imagine the sorrow and hidden feelings of resentment filling the person playing the flute.

But when Jun Xie heard the sound, he felt that it coincided with his current state of emotions. Unable to help himself, he went towards the source of the tune.

In a pavilion situated in the middle of the garden, a white robed woman sat on a stone bench, her back facing Jun Xie. Her hair rolled up high like dark clouds, her waist slender; looking at her from behind, one would have believed that she was a cold but refined woman. However, to be accompanied by the mournful melody of the cold flute in this desolate autumn, it would appear that this woman was lonely and dismal.

Jun Xie stood quietly in the rain, he closed his eyes slightly, listening to the sorrowful tune of the flute. His mind was in a trance, as though he was listening to his favourite song from his past life, the song “Vain Eyebrows” from Dream of the Red Chamber, that same graceful sorrow, that same tearful resentment…

Jun Xie’s mind felt itself going drunk. In this heavy autumn rain, for whom was this pain and sorrow? At this moment, Jun Xie suddenly felt that the woman before him was suffering the same solitary loneliness as him! However, when compared to himself, her state was one that was far more helpless.

Amidst the sorrowful resentment of the flute’s melody, even the wind became suffocating…

The flute’s melody gradually became weaker, just like a thread of silk swaying in the air, swaying until there was nothing. The white robed woman remained seated; she placed down the jade flute and faintly sighed. The sound of her sigh was dispersed by the sound of the rain, apparently showing how weak it was in comparison.

Jun Xie’s heart felt moved, he could not help but also let out a gentle sigh.

Even though the sound was light, the woman became shocked. She immediately turned around, her gaze locking onto Jun Xie. Her face showed surprise, then it became faintly disgusted and she looked at Jun Xie with contempt. “It is you.”

“The flute melody is not bad, very beautiful,” Jun Xie smiled as he leisurely stepped into the pavilion. His rain soaked body caused the floor of the pavilion to become wet. “Sister-in-law, how did you suddenly have this elegant interest?”

The woman’s looks were as a painting, her bearing graceful, but her face was filled with coldness. This woman whose body exuded an aura of coldness was Jun Moxie’s sister-in-law and Jun Moyou’s wife, Guan Qinghan. She was the only daughter of the famed Guan Family, a well-known family in the Tianxiang Kingdom.

In truth, calling her Moyou’s wife may be inappropriate. Their engagement was something that was set when they were both still toddlers. Three years ago, Jun Moyou was twenty-two years old and Guan Qinghan was eighteen years old. It was then which the two families began preparing the marriage for these two, however a war suddenly erupted between them and Shenci Kingdom. Jun Moyou and his little brother Jun Mochou were selected to join the expedition against Shenci. Thus the two families decided to hold the marriage after Jun Moyou returned victoriously.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฝนไร้ขีดจำกัดก็ลดความเข้ม แต่ฝนต่อบน มิ.ย. Xie เดินสบาย ทำให้ผู้ที่เห็นเขาผ่านประตูหรือหน้าต่างสงสัย: โอ้ พระเจ้า ชนิดของความบ้าเป็นแบบ หนุ่มถึงตอนนี้ ดี เมื่อเทียบกับของเขาเรียงลำดับก่อนหน้าของปัญหาบ้า คนนี้เหมือนมาก แม้ว่ามันดูแปลก ทำนอกเมื่อมีฝนตกเช่นแมวและสุนัขขณะที่เขากำลังเดินผ่านสวน เขาก็ได้ยินทำนองของขลุ่ยที่ค่อย ๆ เล็ดลอดออกมาว่อน ในทำนองของขลุ่ยถูกความเศร้าโศกความพึง ฟังเสียงขลุ่ย หนึ่งสามารถจินตนาการความเศร้าโศกและซ่อนความรู้สึกของความไม่พอใจคนเล่นขลุ่ยบรรจุแต่เมื่อมิ.ย. Xie ได้ยินเสียง เขารู้สึกว่า มันสอดคล้องกับสถานะของเขาปัจจุบันอารมณ์ ไม่สามารถช่วยตัวเอง เขาก็ไปสู่แหล่งที่มาของเพลงในศาลาที่ตั้งอยู่กลางสวน ผู้หญิง robed สีขาวนั่งบนม้านั่งหิน เธอกลับหัน Xie มิ.ย. ผมสะสมสูงเช่นเมฆ เอวของเธอเรียว มองเธอจากด้านหลัง หนึ่งจะมีความเชื่อว่า เธอเป็นผู้หญิงบริสุทธิ์ แต่เย็น อย่างไรก็ตาม ร่วมทำนองโศกของขลุ่ยเย็นในฤดูใบไม้ร่วงนี้อ้างว้าง มันจะปรากฏว่าผู้หญิงคนนี้เหงา และอึมครึมมิ.ย. Xie ยืนอยู่เงียบ ๆ ในสายฝน เขาปิดตาของเขาเล็กน้อย ฟังเพลงอกตรมของขลุ่ย จิตใจของเขาเป็นในภวังค์ ราวกับว่าเขาได้ฟังเพลงโปรดจากเขาอดีต เพลง "ไร้สาระคิ้ว" จากฝันของห้องสีแดง ความเศร้าโศกที่สง่างามที่เดียวกัน ความไม่พอใจ tearful ที่เดียวกัน...มิ.ย. Xie ใจรู้สึกว่าตัวเองกำลังเมา ในนี้ฤดูใบไม้ร่วงฝนตกหนัก สำหรับผู้ที่มีความเจ็บปวดและความโศกเศร้านี้ ขณะนี้ Xie มิ.ย.ก็รู้สึกว่า ผู้หญิงก่อนเขาถูกความทุกข์ความโดดเดี่ยวเดียวเหงาเป็นเขา อย่างไรก็ตาม เมื่อเทียบกับตัวเอง สถานะของเธอเป็นหนึ่งที่หมดหนทางไกลมากขึ้นท่ามกลางความอกตรมความไม่พอใจของเมโลดี้ของขลุ่ย แม้แต่ลมก็สำลัก...เมโลดี้ของขลุ่ยค่อย ๆ กลายเป็นอ่อนลง เช่นเดียวกับด้ายที่แกว่งในอากาศ ต้นจนกว่าจะมีอะไรไหม ผู้หญิง robed ขาวยังคงนั่ง เธอวางลงขลุ่ยหยก และถอนหายใจรวย ๆ เสียงถอนหายใจของเธอถูกกระจายเสียงฝน เห็นได้ชัดแสดงว่าอ่อนแอก็ในการเปรียบเทียบมิ.ย. Xie หัวใจสักหลาดย้าย เขาอาจไม่ได้ช่วย แต่ยัง ช่วยให้ออกด้วย[อ่อนโยนถึงแม้ว่าเสียง แสง ผู้หญิงกลายเป็นตกใจ เธอทันทีหันไปรอบ ๆ จ้องมองเธอล็อคลงมิ.ย. Xie ใบหน้าของเธอแสดงให้เห็นว่าแปลกใจ แล้วมันกลายเป็นเบื่อหน่ายรวย ๆ และเธอก็มองที่ Xie มิ.ย. ด้วยความชิงชัง "เป็นคุณ""ทำนองขลุ่ยไม่เลว สวยมาก Xie มิ.ย.ยิ้มกับเขาสบาย ๆ ก้าวเข้าไปในศาลา ฝนเขาแช่ร่างกายที่เกิดจากพื้นของศาลาจะเปียก "Sister-in-law วิธีที่คุณก็มีอย่างสง่างาม"ลักษณะของผู้หญิงเป็นภาพวาด แบกเธอสง่างาม แต่ใบหน้าของเธอเต็มไป ด้วยความหนาวเย็น มิ.ย. Moxie sister-in-law และภรรยา Jun Moyou, Qinghan กวนผู้หญิง exuded ร่างกายที่มีกลิ่นอายของความหนาวเย็นได้ เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของครอบครัวกวนโด่ง ครอบครัวรู้จักอาณาจักร Tianxiangในความเป็นจริง เรียกภรรยา Moyou ของเธออาจไม่เหมาะสม มีส่วนร่วมของพวกเขาเป็นสิ่งที่ตั้งเมื่อพวกเขาทั้งสองยังเด็ก สามปีที่แล้ว Moyou ยี่สิบมิ.ย.สองปี และกวน Qinghan อายุสิบแปดปี ถูกแล้วซึ่งสองครอบครัวเริ่มเตรียมแต่งงานเหล่านี้สอง อย่างไรก็ ตามสงครามก็ปะทุขึ้นระหว่างพวกเขาและ Shenci ราชอาณาจักร มิ.ย. Moyou และพี่น้อยโมชอ Jun ถูกเลือกให้เข้าร่วมเดินทางกับ Shenci ดังนั้น สองครอบครัวตัดสินใจที่จะถือการแต่งงานหลังจาก Moyou มิ.ย.กลับผู้วินิจฉัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฝนที่ตกหนักในที่สุดก็ไม่มีที่สิ้นสุดในความรุนแรงลดลง แต่มีฝนตกอย่างต่อเนื่องใน มิถุนายน Xie เดินสบาย ๆ ที่ก่อให้เกิดผู้ที่เห็นเขาผ่านทั้งประตูหรือหน้าต่างที่จะสงสัย: โอ้พระเจ้า! สิ่งที่ชนิดของความบ้าเป็นหนุ่มปริญญาโทขึ้นไปตอนนี้หรือไม่ ดีเมื่อเทียบกับการจัดเรียงของเขาก่อนหน้าของปัญหาบ้าคนนี้ดูเหมือนที่เหมาะสมมากขึ้นแม้ว่ามันจะดูเหมือนแปลก อะไรคือสิ่งที่เขาทำนอกเมื่อมีฝนตกเหมือนแมวและสุนัข?

ขณะที่เขากำลังเดินผ่านพื้นที่สวนเขาก็ได้ยินทำนองเพลงขลุ่ยช้าเล็ดลอดออกมาออกมาซึ่ง ภายในทำนองของขลุ่ยเป็นความเศร้าโศกที่น่าจดจำ ฟังเสียงขลุ่ยหนึ่งสามารถจินตนาการความเศร้าโศกและความรู้สึกที่ซ่อนอยู่ของความไม่พอใจการกรอกข้อมูลบุคคลที่เล่นขลุ่ย.

แต่เมื่อมิถุนายน Xie ได้ยินเสียงเขารู้สึกว่ามันใกล้เคียงกับรัฐในปัจจุบันของเขาของอารมณ์ ไม่สามารถช่วยตัวเองเขาไปสู่แหล่งที่มาของการปรับแต่งได้.

ในศาลาตั้งอยู่กลางสวนเป็นผู้หญิงในชุดเสื้อคลุมสีขาวนั่งอยู่บนม้านั่งหินหันหน้าไปทางด้านหลังของเธอมิถุนายน Xie ผมของเธอรีดขึ้นสูงเช่นเมฆมืดเรียวเอวของเธอ; มองเธอจากด้านหลังหนึ่งจะมีความเชื่อว่าเธอเป็นผู้หญิงที่เย็น แต่การกลั่น อย่างไรก็ตามเพื่อจะมาพร้อมกับเพลงเศร้าของขลุ่ยเย็นในฤดูใบไม้ร่วงที่รกร้างนี้ก็จะปรากฏว่าผู้หญิงคนนี้เป็นเหงาและกลุ้มใจ.

มิถุนายน Xie ยืนอยู่อย่างเงียบ ๆ ในสายฝนเขาปิดตาของเขาเล็กน้อย, ฟังเพลงเศร้าโศกของ ขลุ่ย. ใจของเขาตกอยู่ในภวังค์ราวกับว่าเขาได้รับการฟังเพลงโปรดของเขาจากชีวิตที่ผ่านมาของเขาเพลง "คิ้ว Vain" จากความฝันในหอแดงที่เศร้าโศกสง่างามเดียวกันที่ไม่พอใจร้องไห้เดียวกัน ...

ใจมิถุนายน Xie รู้สึกตัวเองไป ดื่ม. ในฤดูใบไม้ร่วงนี้ฝนหนักสำหรับผู้ที่เป็นความเจ็บปวดและความเศร้าโศกนี้? ตอนนี้จุน Xie ก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนก่อนหน้าเขาเป็นทุกข์ความเหงาโดดเดี่ยวเดียวกับเขา! แต่เมื่อเทียบกับตัวเองว่ารัฐของเธอเป็นคนหนึ่งที่อยู่ห่างออกไปทำอะไรไม่ได้มากขึ้น.

ท่ามกลางความไม่พอใจทุกข์ของทำนองเพลงขลุ่ยแม้ลมกลายเป็นหอบ ...

ทำนองเพลงขลุ่ยของค่อย ๆ กลายเป็นปรับตัวลดลงเช่นเดียวกับด้ายไหวไหมในอากาศ, โยกจนกว่าจะมีอะไร หญิงเสื้อคลุมสีขาวยังคงนั่ง; เธอวางลงขลุ่ยหยกและถอนหายใจแผ่วเบา เสียงถอนหายใจของเธอถูกแยกย้ายกันไปด้วยเสียงของฝนที่เห็นได้ชัดแสดงให้เห็นว่าอ่อนแอมันเป็นในการเปรียบเทียบ.

หัวใจมิถุนายน Xie รู้สึกย้ายเขาไม่สามารถช่วย แต่ยังให้ออกถอนหายใจอ่อนโยน.

แม้ว่าเสียงนั้นเป็นความสว่างผู้หญิง กลายเป็นตกใจ ทันทีที่เธอหันไปรอบ ๆ จ้องมองเธอล็อคบนมิถุนายน Xie ใบหน้าของเธอแสดงให้เห็นว่าแปลกใจแล้วมันก็กลายเป็นเบื่อหน่ายอย่างแผ่วเบาและเธอมองที่มิถุนายน Xie ด้วยความชิงชัง "มันเป็นคุณ."

"ทำนองขลุ่ยไม่ได้เลวร้ายที่สวยงามมาก" มิถุนายน Xie ยิ้มสบายในขณะที่เขาก้าวเข้าไปในศาลา ฝนของเขาร่างกายแช่เกิดจากพื้นของศาลาที่จะกลายเป็นเปียก "น้องสาวในกฎหมายไม่ว่าคุณก็มีความสนใจที่สง่างามนี้?"

รูปลักษณ์ของผู้หญิงพบว่าภาพวาด, แบริ่งของเธอสง่างาม แต่ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความหนาวเย็น ผู้หญิงคนนี้มีร่างกายปริกกลิ่นอายของความหนาวเย็นเป็นมิถุนายน Moxie น้องเขยและภรรยามิถุนายน Moyou ของ Guan Qinghan เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของที่มีชื่อเสียงกวนครอบครัว, ครอบครัวที่รู้จักกันดีในวินเทียนเสียงราชอาณาจักร.

ในความเป็นจริงการเรียกภรรยา Moyou ของเธออาจจะไม่เหมาะสม การมีส่วนร่วมของพวกเขาเป็นสิ่งที่ได้รับการตั้งค่าเมื่อพวกเขาทั้งสองยังเด็กวัยหัดเดิน สามปีที่ผ่านจุน Moyou ชนมายุยี่สิบสองปีและกวน Qinghan อายุสิบแปดปี ถูกแล้วที่ทั้งสองครอบครัวได้เริ่มเตรียมการแต่งงานสำหรับทั้งสอง แต่อย่างกระทันหันสงครามปะทุขึ้นระหว่างพวกเขาและ Shenci ราชอาณาจักร มิถุนายน Moyou และน้องชายคนเล็กของเขามิถุนายน Mochou ได้รับการคัดเลือกให้เข้าร่วมเดินทางกับ Shenci ดังนั้นทั้งสองครอบครัวตัดสินใจที่จะระงับการแต่งงานหลังจากมิถุนายน Moyou กลับชัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฝนตกหนักไม่มีที่สิ้นสุด ในที่สุดก็ลดความรุนแรง อย่างไรก็ตาม ฝนยังคงบน จุนเซี่ย เดินต้วมเตี้ยม ทำให้ผู้ที่เห็นเขาผ่านทั้งประตูหรือหน้าต่างว่า : โอ้ พระเจ้า ! ชนิดของความบ้าคลั่งคือนายน้อยแล้วตอนนี้ ดี เมื่อเทียบกับการจัดเรียงของเขาก่อนหน้านี้ปัญหาบ้าๆ นี้ดูจะสมเหตุสมผลมากกว่า ถึงแม้ว่ามันจะดูแปลก ๆ เขามาทำอะไรข้างนอกตอนฝนตก ชอบแมวและสุนัข ?ขณะที่เขาเดินผ่านบริเวณสวน เขาพลันได้ยินท่วงทำนองของขลุ่ยค่อยๆเล็ดลอดออกมาข้างนอก ในท่วงทำนองของขลุ่ยเป็นความทุกข์ที่ไม่รู้ลืม ฟังเสียงของขลุ่ย หนึ่งสามารถจินตนาการความเศร้า และความรู้สึกที่ซ่อนอยู่ของความไม่พอใจไส้คนที่เล่นขลุ่ยแต่เมื่อจุนเซี่ย ได้ยินเสียง เขารู้สึกว่ามันสอดคล้องกับสภาพปัจจุบันของอารมณ์ ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ เขาก็มุ่งหน้าไปยังแหล่งที่มาของการปรับแต่งในศาลาที่ตั้งอยู่กลางสวน มีผู้หญิง Robed สีขาวนั่งอยู่บนม้าหิน เธอกลับมาเผชิญหน้ากับจุนเซี่ย . ผมม้วนขึ้นสูงเหมือนเมฆดำของเธอ เอวเพรียว ; มองเธอจากข้างหลัง ไม่มีใครเชื่อว่าเธอเป็นหวัด แต่ผู้หญิงที่ประณีต อย่างไรก็ตาม จะไม่เศร้าโศกท่วงทำนองของขลุ่ยเย็นในฤดูใบไม้ร่วงรกร้างนี้ ปรากฎว่า ผู้หญิงคนนี้คือเหงาและหดหู่จุนเซี่ยยืนเงียบๆ ท่ามกลางสายฝน เขาหลับตาลงเล็กน้อย ฟังเพลงเศร้าของขลุ่ย จิตอยู่ในภวังค์ ราวกับว่าเขาได้ฟังเพลงโปรดของเขาจากชีวิตในอดีตของเขา เพลง " ไร้สาระคิ้ว " จากฝันของหอการค้าแดงเหมือนกัน สง่างาม ความทุกข์ น้ำตาคลอเหมือนกันน่ะ . . . . . . .จุนเซี่ย จิตใจรู้สึกตัวเองกำลังเมา ในฤดูใบไม้ร่วงฝนตกหนักสำหรับผู้ที่ได้รับความเจ็บปวดและความทุกข์ ตอนนี้ จุนเซี่ย พลันรู้สึกว่าผู้หญิงตรงหน้าเขาคือความทุกข์ความเหงาโดดเดี่ยวเหมือนกับเขา อย่างไรก็ตาม เมื่อเทียบกับ ตัว เอง สภาพของเธอที่ถูกไกลหมดหนทางมากขึ้นท่ามกลางความไม่พอใจในทุกข์ของขลุ่ยเนื้อเพลง แม้แต่สายลมก็หอบ . . . . . . .ของขลุ่ยพัดชาค่อยๆกลายเป็นอ่อนแอ เหมือนด้ายไหมแกว่งไปมาในอากาศ โอนเอนจนไม่เหลืออะไรเลย ผู้หญิง Robed สีขาวยังคงนั่งอยู่ เธอวางขลุ่ยหยกบางๆลงและถอนใจ เสียงถอนหายใจของเธอถูกกระจายโดยเสียงของสายฝน ดูเหมือนแสดงให้เห็นว่าอ่อนแอ มันคือการเปรียบเทียบหัวใจของจุนเซี่ยรู้สึกซาบซึ้ง เขาไม่สามารถช่วย แต่ถอนหายใจเบาๆแม้ว่าเสียงมันเบามาก ผู้หญิงก็ตกใจ ทันทีที่เธอหันมา สายตาเธอเล็งจุนเซี่ย . ใบหน้าของเธอแสดงความประหลาดใจ จากนั้นมันก็บางๆ ขยะแขยงเธอมองจุนเซี้ยกับหมิ่นประมาท " คุณมัน ." ขลุ่ยเมโลดี้ก็ไม่เลว สวยมาก " จุนเซี่ยยิ้มขณะที่เขาอย่างสบายๆ ก้าวเข้ามาในศาลา ฝนของเขาเปียกโชกร่างกาย ทำให้พื้นของศาลากลายเป็นเปียก " พี่คะ ทำไมคุณถึงมีความสนใจที่หรูหรานี้ "ลักษณะของผู้หญิงที่เป็นภาพวาดของเธอ เรืองพริ้ม แต่ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเย็นชา ผู้หญิงที่มีร่างกายเสน่ห์กลิ่นอายของความเย็นชาคือจุน จุน moyou Moxie เป็นพี่สะใภ้ และภรรยา กวน qinghan . เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของครอบครัว กวน ชื่อเสียง ครอบครัวที่รู้จักกันดีในเทียนเสียงสหราชอาณาจักรในความจริง เรียกภรรยาของเธอ moyou อาจจะไม่เหมาะสม หมั้นของพวกเขาเป็นสิ่งที่ถูกกำหนดเมื่อพวกเขายังเด็ก . สามปีที่ผ่านมา จุน moyou อายุ 22 ปี และ กวน qinghan อายุ 18 ตอนนั้นเองที่ทั้งสองครอบครัวก็เริ่มเตรียมงานสำหรับสองคนนี้ แต่สงครามก็ปะทุขึ้นระหว่างพวกเขาและ shenci สหราชอาณาจักร จุน moyou และน้องชายของเขา จุน mochou ได้รับเลือกเข้าร่วมการเดินทางกับ shenci . ดังนั้นทั้งสองครอบครัวได้ตัดสินใจที่จะถือการแต่งงานหลังจากจุน moyou กลับมาอย่างมีชัยชนะ .