Harold Pinter was born in Hackney,

Harold Pinter was born in Hackney, a working-class suburb of East London, England, on October 10, 1930, the son of Hyman and Frances Pinter. Even though the neighborhood was a rough area of abandoned warehouses, dilapidated tenements, and, at times, roving bands of fascists, his father was able to provide his family with a terraced house in a fairly comfortable middle-class setting. During the air raids on London in World War II, Pinter was evacuated from the city, and the themes of restrained panic and impending violence that recur in his plays suggest how deeply his war experience affected his writing.

Pinter expressed an early interest in acting. While attending Hackney Downs Grammar School, he won acclaim in the school magazine for his performances in several dramatic roles, although he remained ambivalent toward his academic studies. As he recalled in a 1966 interview with The Paris Review: “The only thing that interested me at school was English language and literature. . . . I was mostly in love at the time and tied up with that.” He did, however, develop a keen interest in sports—especially cricket and track—and motifs of sports and games often surface in his plays.

At eighteen, Pinter refused mandatory military duty as a conscientious objector, but not on religious grounds. He faced a possible jail term for his actions, but he was fined only thirty pounds and released. That same year, 1948, Pinter received a grant to study at the Royal Academy of Dramatic Art but dropped out after two terms to travel, recording his experiences in poetry and short prose pieces while working at various odd jobs, such as waiting tables and selling books door-to-door. Meanwhile, he developed a sharp ear for dialogue, especially for the silences that punctuate ordinary conversation, and for the nuances and the anomalies of everyday language.

By 1950, Pinter had published poems in Poetry London and was working as a professional radio and television actor. Soon he was touring with Anew McMaster’s acting company in Ireland; in 1954, under the stage name of David Boren, he worked in various provincial repertory theaters all over England. It was while he was on tour that he met and married actress Vivien Merchant in 1956. Pinter told The Paris Review that his wife was “a very good actress and a very interesting actress to work with,” but he claims that he never wrote a part for her, even though she has appeared in many of his plays. In 1980, he divorced Merchant and married British writer and socialite Lady Antonia Fraser.

It was also on tour in 1957 that a director friend asked Pinter to write a play for the Bristol University theater department. Pinter promised it in six months but delivered it in four days. The play was The Room (pr. 1957, pb. 1960), which received little notice but did impress the London Sunday Times critic Harold Hobson, who championed Pinter’s next play, The Birthday Party (pr. 1958, pb. 1959), which nevertheless closed after its first week. Pinter’s reputation, however, was growing. Hobson dubbed him “the most original, disturbing and arresting talent in theatrical London.”...

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฮาโรลด์พินเทอร์เกิดไฮด์ปาร์ค ปริมณฑล working-class ของอีสต์ลอนดอน อังกฤษ บน 10 ตุลาคม 1930 บุตรของ Hyman และฟรานเซสพินเทอร์ แม้ว่าย่านที่ตั้งคร่าว ๆ ละทิ้งคลังสินค้า tenements ศัทธาเข้าไป และ เวลา วง roving ของ fascists พ่อได้มีครอบครัวบ้านภายในค่อนข้างชั้นกลาง ในระหว่างการตรวจอากาศในลอนดอนในสงครามโลกครั้งที่สอง พินเทอร์ได้อพยพจากเมือง และชุดรูปแบบของทรงหวาดกลัวและความรุนแรงที่ใกล้ที่เกิดขึ้นในบทละครของเขาแนะนำวิธีลึกประสบการณ์สงครามผลการเขียนของเขาพินเทอร์แสดงความสนใจเริ่มต้นในการทำหน้าที่ ในขณะที่เรียนโรงเรียนไวยากรณ์ลงของไฮด์ปาร์ค เขาได้รับรางวัล acclaim โรงเรียนนิตยสารสำหรับการแสดงของเขาในหลายบทบาทละคร แม้ว่าเขายังคงไม่แน่ใจต่อการศึกษาวิชาการของเขา เขาเรียกคืนในสัมภาษณ์ 1966 กับเดอะปารีสทบทวน: "สิ่งเดียวที่สนใจโรงเรียนคือ ภาษาอังกฤษและวรรณคดี... ฉันถูกในความรักที่เวลาส่วนใหญ่ และติดกับ" เขาอย่างไรก็ตาม ไม่ได้ พัฒนาสนใจกระตือรือร้นในกีฬา — คริกเก็ต และติดตามโดยเฉพาะตัว และโดดเด่นของกีฬาและเกมมักจะผิวในบทละครของเขาที่เอททีน พินเทอร์ปฏิเสธหน้าที่บังคับทหารโดยมโนสำนึกเป็น แต่ไม่ได้อยู่ บนเหตุผลทางศาสนา เขาต้องเผชิญกับคำเป็นคุกสำหรับการกระทำของเขา แต่เขาถูกปรับเพียงสามสิบปอนด์ และนำออกใช้ ในปีเดียวกัน 1948 พินเทอร์ได้รับเงินช่วยเหลือการเรียนที่ราชวิทยาลัยของละครศิลปะ แต่หลุดออกหลังจากสองเงื่อนไขการเดินทาง บันทึกประสบการณ์ของเขาในบทกวีและร้อยแก้วสั้น ๆ ชิ้นขณะทำงานแปลก ๆ งานต่าง ๆ เช่นรอตาราง และการขายหนังสือผ่าน ในขณะเดียวกัน เขาได้พัฒนาหูคมชัดเจรจา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สำหรับ silences ที่คั่นด้วยบทสนทนาทั่วไป และในความแตกต่างและความผิดของภาษาทุกวันโดย 1950 พินเทอร์ได้เผยแพร่บทกวีในบทกวี และทำงานเป็นนักวิทยุและโทรทัศน์มืออาชีพ เร็ว ๆ นี้ เขามีอยูนั้นใหม่ McMaster ของบริษัทรักษาการในไอร์แลนด์ ใน 1954 ภายใต้ชื่อขั้นของ David Boren เขาทำงานในโรงละครที่จังหวัดต่าง ๆ ทั่วประเทศอังกฤษ ในขณะที่เขาเป็นทัวร์ที่เขาพบ และแต่งงานกับนักแสดงพ่อค้า Vivien ในปี 1956 ได้ พินเทอร์บอกเดอะปารีสทบทวนว่า ภรรยาของเขาคือ "นักแสดงที่ดีมากและนักแสดงที่น่าสนใจมากการทำงานกับ" แต่เขาอ้างว่า เขาไม่เคยเขียนส่วนหนึ่งสำหรับเธอ แม้ว่าเธอได้ปรากฏในบทละครของเขา ในปี 1980 เขาหย่าแล้วพ่อค้า และแต่งงานนักเขียนอังกฤษและสาวสังคมสตรี Antonia เฟรเซอร์มันเป็นยังทัวร์ทั้งที่เพื่อนกรรมการขอพินเทอร์เขียนเล่นแผนกโรงละครมหาวิทยาลัยบริ พินเทอร์สัญญา 6 เดือน แต่ส่งในสี่วัน เล่นห้องพัก (pr. 1957, pb 1960), ซึ่งได้รับแจ้งล่วงหน้าเล็กน้อย แต่ไม่ประทับใจนักวิจารณ์ลอนดอนวันอาทิตย์เวลาฮาโรลด์ Hobson ที่ championed เล่นถัดไปของพินเทอร์ งานเลี้ยงวันเกิด (pr. 1958, pb 1959), ที่ปิดอย่างไรก็ตาม หลังจากสัปดาห์แรก ได้ ชื่อเสียงของพินเทอร์ อย่างไรก็ตาม มีการเติบโต Hobson พากย์เขา "มากที่สุดต้นฉบับ รบกวน และในละครลอนดอนจับกุม" ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฮาโรลด์พิเกิดในรถแท๊กซี่, ชานเมืองทำงานระดับตะวันออกกรุงลอนดอนประเทศอังกฤษเมื่อวันที่ 10 ตุลาคม 1930 ลูกชายของ Hyman และฟรานพิ แม้ว่าพื้นที่ใกล้เคียงเป็นพื้นที่ที่หยาบของโกดังร้างระฟ้าทรุดโทรมและในบางครั้งวงดนตรีที่ท่องเที่ยวของฟาสซิสต์พ่อของเขาก็สามารถที่จะให้ครอบครัวของเขาที่มีระเบียงบ้านในความสะดวกสบายอย่างเป็นธรรมชนชั้นกลางการตั้งค่า ในระหว่างการโจมตีทางอากาศในกรุงลอนดอนในสงครามโลกครั้งที่สองพินได้รับการอพยพออกจากเมืองและรูปแบบของความหวาดกลัวและความรุนแรงยับยั้งที่กำลังจะมาถึงเกิดขึ้นอีกในละครของเขาแสดงให้เห็นว่าลึกประสบการณ์สงครามได้รับผลกระทบการเขียนของเขา. พิแสดงความสนใจในช่วงต้นในการแสดง ขณะที่ร่วมเช่าดาวน์โรงเรียนมัธยมเขาได้รับรางวัลโห่ร้องในนิตยสารโรงเรียนการแสดงของเขาในละครบทบาทหลายแม้ว่าเขาจะยังคงสับสนที่มีต่อการศึกษาทางวิชาการของเขา ในขณะที่เขาจำได้ว่าในการสัมภาษณ์ 1966 กับปารีสทบทวน "สิ่งเดียวที่ผมสนใจที่โรงเรียนเป็นภาษาอังกฤษและวรรณกรรม . . . ผมเป็นส่วนใหญ่อยู่ในความรักในเวลาและเชื่อมโยงกับที่. "เขาได้ แต่ในการพัฒนาความสนใจในการเล่นกีฬาโดยเฉพาะอย่างยิ่งคริกเก็ตและแทร็คและลวดลายของกีฬาและเกมมักจะผิวในละครของเขา. ที่สิบแปดพิปฏิเสธที่บังคับ ทหารเป็นคัดค้าน แต่ไม่ได้อยู่ในบริเวณศาสนา เขาต้องเผชิญกับโทษจำคุกไปได้สำหรับการกระทำของเขา แต่เขาก็ปรับเพียง£ 30 และปล่อยออกมา ในปีเดียวกันนั้นปี 1948 พินได้รับทุนไปเรียนต่อที่ราชบัณฑิตยสถานแห่งนาฏศิลป์ แต่หลุดออกมาหลังจากที่คำสองคำที่จะเดินทางไปบันทึกประสบการณ์ของเขาในบทกวีและชิ้นร้อยแก้วสั้นขณะที่ทำงานที่งานที่แปลกต่าง ๆ เช่นรอตารางและการขาย หนังสือแบบ door-to-door ในขณะเดียวกันเขาได้พัฒนาหูคมชัดสำหรับการสนทนาโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับความเงียบที่เว้นวรรคการสนทนาธรรมดาและความแตกต่างและความผิดปกติของภาษาในชีวิตประจำวัน. 1950 โดยพินได้ตีพิมพ์บทกวีบทกวีลอนดอนและทำงานเป็นวิทยุมืออาชีพและนักแสดงโทรทัศน์ . ในไม่ช้าเขากำลังเดินทางกับ บริษัท ที่ทำหน้าที่ Anew McMaster ในไอร์แลนด์ ในปี 1954 ภายใต้ชื่อขั้นตอนของเดวิด Boren เขาทำงานในโรงละครจังหวัดต่างๆทั่วประเทศอังกฤษ มันเป็นขณะที่เขาอยู่ในทัวร์ที่เขาได้พบกับนักแสดงหญิงที่แต่งงานแล้วและวิเวียนร้านค้าในปี 1956 พิบอกปารีสทบทวนว่าภรรยาของเขาเป็น "นักแสดงที่ดีมากและเป็นนักแสดงที่น่าสนใจมากที่จะทำงานกับ" แต่เขาบอกว่าเขาไม่เคยเขียน ส่วนหนึ่งสำหรับเธอแม้ว่าเธอได้ปรากฏตัวในหลายบทละครของเขา ในปี 1980 เขาหย่าขาดจากผู้ค้าและนักเขียนชาวอังกฤษและแต่งงานกันในสังคมเฟรเซอร์เลดี้อันโต. มันก็เป็นในทัวร์ในปี 1957 ว่าเพื่อนผู้อำนวยการถามพิเขียนเล่นฝ่ายโรงละครมหาวิทยาลัยบริสตอ พิสัญญาในหกเดือน แต่การส่งมอบในวันที่สี่ เล่นเป็นห้อง (PR. 1957 PB. 1960) ซึ่งได้รับการแจ้งให้ทราบเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ไม่สร้างความประทับใจให้นักวิจารณ์ลอนดอนซันเดย์ไทมแฮโรลด์โอกาสที่ปกป้องการเล่นต่อไปของพินฉลองวันเกิด (PR. 1958 PB. 1959) ซึ่ง ปิด แต่หลังจากสัปดาห์แรก ชื่อเสียงพิน แต่มีการเติบโต โอกาสการขนานนามเขาว่า "ต้นฉบับมากที่สุดรบกวนและการจับกุมความสามารถในการแสดงละครลอนดอน." ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แฮโรลด์ พินเตอร์เกิดใน Hackney , การทำงานระดับชานเมืองลอนดอน ประเทศอังกฤษ ในวันที่ 10 ตุลาคม ค.ศ. 1930 , ลูกชายของ แมนและฟรานเซส พิน . แม้ว่าเพื่อนบ้านหยาบ พื้นที่ทิ้งร้างคลังสินค้า , ผ่าน , สภาพทรุดโทรมและเวลาที่วงดนตรีเร่ร่อนฟาสซิสต์ พ่อของเขาก็สามารถที่จะให้ครอบครัวของเขากับระเบียงบ้านที่ค่อนข้างสบาย รวมทั้งการตั้งค่าในช่วงอากาศที่ลอนดอนในสงครามโลกครั้งที่สอง พินก็อพยพออกจากเมือง และรูปแบบของความหวาดกลัวและความรุนแรงที่จะเกิดขึ้นนั้นไว้ในบทละครของเขาแนะนำว่าลึกประสบการณ์สงครามของเขามีผลต่อการเขียนของเขา

พินแสดงต้นความสนใจในการแสดง ในขณะที่เข้าร่วมเช่าดาวน์ไวยากรณ์โรงเรียนเขาจะโห่ร้องในนิตยสารโรงเรียนสำหรับการแสดงของเขาในบทบาทการแสดงละครหลาย ๆ , แม้ว่าเขายังคงลังเลเกี่ยวกับวิชาการการศึกษาของเขา เขากล่าวในการสัมภาษณ์กับ 1966 ปารีสทบทวน : " สิ่งเดียวที่ผมสนใจในโรงเรียนภาษาและวรรณคดี . . . . . . . ผมส่วนใหญ่ในความรักที่เวลาและมัดไว้กับที่ เขา ทำ อย่างไรก็ตามพัฒนาความสนใจในกีฬาโดยเฉพาะอย่างยิ่ง คริกเก็ต และติดตามและลวดลายของกีฬาและเกมมักจะพื้นผิวการเล่นของเขา

ที่ 18 พินปฏิเสธหน้าที่ทหารบังคับเป็นผู้ฟ้องร้อง รอบคอบ แต่ไม่ใช่บนพื้นฐานของศาสนา เขาต้องเผชิญกับระยะคุกที่เป็นไปได้สำหรับการกระทำของเขา แต่เขาก็พบเพียง 30 ปอนด์ และถูกปล่อยตัว ในปีเดียวกันนั้น , 1948 ,พินเทอร์ได้รับทุนไปศึกษาที่ Royal Academy of นาฏศิลป์แต่ลาออกหลังจากสองแง่การเดินทาง , บันทึกประสบการณ์ของเขาในบทกวี และชิ้นสั้นร้อยแก้ว และทำงานจิปาถะต่างๆ เช่น รอโต๊ะ และขายหนังสือที่แปซิฟิก ขณะเดียวกัน เขาได้พัฒนาหูแหลมสำหรับการสนทนา โดยเฉพาะความเงียบที่ขัดจังหวะการสนทนาทั่วไปและสำหรับความแตกต่างและความผิดปกติของภาษาทุกวัน

โดย 1950 พินได้บทกวีตีพิมพ์ในลอนดอน บทกวี และได้ทำงานเป็นนักแสดงมืออาชีพ วิทยุและโทรทัศน์ เร็ว ๆนี้เขาได้ทัวร์กับบริษัทใหม่ของ McMaster แสดงในไอร์แลนด์ ในปี 1954 ภายใต้ชื่อบนเวทีของ เดวิด บอเรน เขาเคยทำงานในโรงภาพยนตร์ประจำจังหวัดบทละครหรือบทเพลงซึ่งเป็นที่รู้จักดีต่าง ๆ ทั่วอังกฤษมันเป็นขณะที่เขาอยู่ในทัวร์ที่เขาพบและนักแสดงหญิงแต่งงานวิเวียนพ่อค้าใน 1956 พินบอกปารีสทบทวนว่าภรรยาของเขาเป็นนักแสดงที่ดีมาก และเป็นนักแสดงที่น่าสนใจมากที่จะทำงานด้วย แต่เขาอ้างว่าเขาเคยเขียนเป็นส่วนหนึ่งของเธอ แม้ว่าเธอจะปรากฏในหลายของบทละครของเขา ในปี 1980 เขาหย่ากับพ่อค้าและแต่งงานกับชาวอังกฤษนักเขียน และนักสังคมเลดี้แอนเฟรเซอร์ .

มันก็ยังออกทัวร์ในปี 1957 ที่เพื่อนผู้กำกับถามพินเขียนเล่นให้กับมหาวิทยาลัยบริสตอลแผนกโรงละคร พินสัญญาในหกเดือน แต่ส่งให้ภายใน 4 วัน เล่นเป็นห้อง ( PR 1957 , ตะกั่ว 1960 ) ซึ่งได้รับน้อยสังเกตเห็นแต่ก็ประทับใจลอนดอนไทม์สวันอาทิตย์นักวิจารณ์แฮโรลด์ฮอบสัน ผู้ที่สนับสนุนพินต่อไปเล่นในงานเลี้ยงวันเกิด ( PR 1958 , ตะกั่ว1959 ) ซึ่งยังคงปิดทำการหลังจากที่สัปดาห์แรกของ ชื่อเสียง พินอย่างไรก็ตาม กำลังเติบโต ฮอบสันขนานนามเขาว่า " ต้นฉบับมากที่สุด รบกวนจับความสามารถพิเศษในละครลอนดอน " . . . . . . .