Aquarists can use the effects that

Aquarists can use the effects that added salts have on the refractive index of a water solution to determine the salinity of reef aquarium water. As the salinity of seawater rises, the amount of salt added rises, so the refractive index rises. Figure 1 plots seawater's refractive index vs. its salinity. Figure 2 shows a similar plot of seawater's refractive index vs. specific gravity. These data are also summarized in Table 1. These sets of data demonstrate how aquarists can use refractive index to measure salinity and specific gravity, assuming they have a refractometer that can read in the appropriate refractive index range.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Aquarists สามารถใช้ลักษณะพิเศษที่เพิ่มเกลือมีดรรชนีของการแก้ไขน้ำกำหนดเค็มปะการังสัตว์น้ำ เป็นเค็มของน้ำทะเลเพิ่มขึ้น จำนวนเกลือที่เพิ่มขึ้น เพื่อให้ดรรชนีหักเหเพิ่มขึ้น รูปที่ 1 ลงจุดดรรชนีของทะเลกับความเค็ม รูปที่ 2 แสดงพล็อตคล้ายของดรรชนีของทะเลกับความถ่วงจำเพาะ ข้อมูลเหล่านี้จะยังสรุปในตารางที่ 1 ชุดของข้อมูลเหล่านี้แสดงให้เห็นว่า aquarists สามารถใช้ดรรชนีวัดเค็มและความถ่วงจำเพาะ สมมติว่า มี refractometer ซึ่งสามารถอ่านได้ในช่วงดรรชนีที่เหมาะสม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้เลี้ยงสามารถใช้ผลกระทบที่เพิ่มเกลือที่มีอยู่ในดัชนีหักเหของการแก้ปัญหาน้ำเพื่อตรวจสอบความเค็มของแนวปะการังน้ำในตู้ปลา ในขณะที่ความเค็มของน้ำทะเลที่เพิ่มขึ้น, ปริมาณของเกลือเพิ่มขึ้นดังนั้นการเพิ่มขึ้นดัชนีหักเห รูปที่ 1 แปลงดัชนีหักเหของน้ำทะเลกับความเค็มของมัน รูปที่ 2 แสดงให้เห็นว่าพล็อตที่คล้ายกันของดัชนีหักเหของน้ำทะเลกับแรงโน้มถ่วงที่เฉพาะเจาะจง ข้อมูลเหล่านี้มีรายละเอียดในตารางที่ 1 ชุดของข้อมูลเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงวิธีการเลี้ยงสามารถใช้ดัชนีหักเหที่จะวัดความเค็มและแรงโน้มถ่วงที่เฉพาะเจาะจงสมมติว่าพวกเขามีเครื่องวัดที่สามารถอ่านได้ในช่วงที่ดัชนีหักเหที่เหมาะสม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นักเลี้ยงปลามักสามารถใช้ผลที่ได้เพิ่มเกลือมีดัชนีการหักเหของการแก้ปัญหาน้ำเพื่อตรวจสอบความเค็มของพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำแนวปะการังน้ำ เป็นระดับความเค็มของน้ำทะเลที่เพิ่มขึ้น , ปริมาณของเกลือที่เพิ่มสูงขึ้น ดังนั้น ดัชนีการหักเหของแสงที่เพิ่มขึ้น รูปที่ 1 แปลงน้ำทะเลของดรรชนีหักเห ปะทะ ของความเค็ม รูปที่ 2 แสดงพล็อตที่คล้ายกันของน้ำทะเลของดรรชนีหักเหและความถ่วงจำเพาะข้อมูลเหล่านี้ยังได้สรุปไว้ในตารางที่ 1 เหล่านี้ชุดข้อมูลแสดงให้เห็นถึงวิธีการที่นักเลี้ยงปลามักสามารถใช้วัดค่าดัชนีหักเหและความถ่วงจำเพาะ , สมมติว่าพวกเขามีรีแฟรกโตมิเตอร์ที่สามารถอ่านในช่วงดัชนีการหักเหของแสงที่เหมาะสม