Enron CorporationThe most important

Enron Corporation
The most important guideline that the authoritative bodies implemented for SPEs, the so-called 3 percent rule, proved to be extremely controversial. This rule allowed a company to omit an SPE’s assets and liabilities from its consolidated financial statements as long as parties independent of the company provided a minimum of 3 percent of the SPE’s capital. Almost immediately, the 3 percent threshold became both a technical minimum and a practical maximum. That is, large companies using the SPE structure arranged for external parties to provide exactly 3 percent of an SPE’s total. The remaining 97 percent of an SPE’s capital was typically contributed by loans from external lenders, loans arranged and generally collateralized by the company that created the SPE.
Many critics charged that the 3 percent rule undercut the fundamental principle within the accounting profession that consolidated financial statements should be prepared for entities controlled by a common ownership group. “There is a presumption that consolidated financial statement are more meaningful than separate statements and that they are usually necessary for a fair presentation when one of the companies in the group directly or indirectly has a controlling financial interest in the other companies. Business Week chided the SEC and FASB for effectively endorsing the 3 percent rule.
Because of a gaping loophole in accounting practice. Companies can create arcane legal structures, often called special-purpose entities (SPEs). Then, the parent can bankroll up to 97 percent of the initial investment in an SPE without having to consolidate it… The controversial exception that outsiders need invest only 3 percent of an SPE’s capital for it to be independent and off the balance sheet came about through tumbles by the Securities and Exchange Commission and the Financial Accounting Standards Board.
Throughout the 1990s, many companies took advantage of the minimal legal and accounting guidelines for SPEs to divert huge amounts of their liabilities for off-balance sheet entities. Among the most aggressive and innovative users of the SPE structure was Enron, which created hundreds of SPEs. Unlike most companies, Enron would arrange for a third party to invest the minimum 3 percent capital required in an SPE and then sell assets to that SPE. The SPE would finance the purchase of those assets by loans collateralized by Enron common stock. In some cases, undisclosed side agreements made by Enron with an SPE’s nominal owners insulated those individuals form and losses on their investments and, in fact, guaranteed them a windfall profit. Even more troubling, Enron often sold assets at grossly inflated prices to their SPEs, allowing the company to manufacture large “paper” gains on those transactions.
Enron made only nominal financial statement disclosures for its SPE transactions and those disclosures were typically presented in confusing, if not cryptic, language. One accounting professor observed that the inadequate disclosures that companies such as Enron provided for their SPE transactions meant that, “the nonprofessional (investor) has no idea of the extent of the (given firm’s) real liabilities. The Wall Street Journal added to that sentiment when it suggested that Enron’s brief and obscure disclosures for its off-balance sheet liabilities and related-party transactions “were so complicated as to be practically indecipherable.
Just as difficult to analyze for most investors was the integrity of the hefty profits reported each successive period by Enron. As Sherron Watkins revealed in the letter she sent to Kenneth Lay in August 2001, many of Enron’s SPE transactions resulted in the company’s profits being inflated by unrealized gains on increases in the market value of its own common stock. In the fall of 2001, Enron’s board of directors appointed a Special Investigative Committee chaired by William C. Powers, dean of the University of Texas Law School, to study the company’s large SPE transactions. In February 2002, that committee issued a lengthy report of its findings, a document commonly referred to as the Powers Report by the press. This report discussed at length the “Byzantine” nature of Enron’s SPE transactions and the enormous and improper gains those transactions produced for the company.
Accounting principles generally forbid a company from recognizing an increase in the value of its capital stock in its income statement… The substance of the Raptors (SPE transactions) effectively allowed Enron to report gains on its income statement that were….. (attributable to) Enron stock, and contracts to receive Enron stock, held by the Raptors.
In fact, several months earlier, Andersen representatives had become aware of Enron’s rapidly deteriorating financial condition and become deeply involved in helping the company’s executives cope with that crisis. Andersen’s efforts included assisting Enron officials in restructuring certain of the company’s SPEs so that they could continue to qualify as unconsolidated entities. Subsequent press reports revealed that in February 2001, frustration over the aggressive nature of Enron’s accounting and financial reporting decisions caused some Andersen officials to suggest dropping the company as an audit client.
On December 12, 2001, Joseph Berardino testified before the committee on Financial Services of the U.S. House of Representatives. Early in that testimony, Berardino freely admitted that members of the Enron audit engagement team had made one major error while analyzing a large SPE transaction that occurred in 1999. “We made a professional judgment about the appropriate accounting treatment that turned out to be wrong.” According to Berardino, when Andersen officials discovered this error in the fall of 2001, they promptly notified Enron’s executives and told them to “correct it.” Approximately 20 percent of the $600 million restatement of prior earnings announced by Enron on November 8, 2001, was due to this item.
The remaining 80 percent of the earnings restatement involved another SPE that Enron created in 1997. Unknown to Andersen auditors, one-half of that SPE’s minimum 3 percent “external” equity had been a result, that entity did not qualify for SPE treatment, meaning that its financial data should have been included in Enron’s consolidated financial statements from its in the fall of 2001, they immediately informed Enron’s accounting staff. Andersen also informed the company’s audit committee that the failure of Enron officials to reveal the source of the SPE’s initial funding could possibly be construed as an illegal act under the Securities Exchange Act of 1934. Berardino implied that the client’s lack of candor regarding this SPE exempted Andersen of responsibility for the resulting accounting and financial reporting errors linked to that entity.
Berardino’s testimony before Congress in December 2001 failed to appease Andersen’s critics. Over the next several months, Berardino continually found himself defending Andersen against a growing torrent of accusations. Most of these accusations centered on three key issues. First, many critics raised the controversial and longstanding “scope of services” issue when criticizing Andersen’s role in the Enron debacle. Over the final few decades of the twentieth century, the major accounting firms had gradually extended the product line of professional services they offered to their major audit clients. A research study focusing on nearly 600 large companies that released financial statements in early 1999 revealed that for every $1 of audit fees those companies had paid their independent auditors, they had paid those firms $2.69 for nonaudit consulting services. These services included a wide range of activities such as feasibility studies of various types, internal auditing, design of accounting systems, development of e-commerce initiatives, and a varied assortment of other information technology (IT) services.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Enron คอร์ปอเรชั่น
แนวทางที่สำคัญที่สุดที่ร่างกายมีอำนาจดำเนินการสำหรับ SPEs, ที่เรียกว่ากฎร้อยละ 3 พิสูจน์แล้วว่าเป็นที่ถกเถียงกันอย่างมาก กฎข้อนี้ได้รับอนุญาตให้ บริษัท ที่จะละเว้นสินทรัพย์ของเอสพีอีและหนี้สินจากงบการเงินรวมของ บริษัท ตราบใดที่บุคคลที่เป็นอิสระของ บริษัท ให้ต่ำกว่าร้อยละ 3 ของเงินทุนของเอสพีอี เกือบจะในทันทีเกณฑ์ร้อยละ 3 กลายเป็นทั้งต่ำสุดทางเทคนิคและการปฏิบัติสูงสุด นั่นคือ บริษัท ขนาดใหญ่โดยใช้โครงสร้าง SPE จัดให้บุคคลภายนอกเพื่อให้ตรงร้อยละ 3 ของทั้งหมดของเอสพีอี ร้อยละ 97 ที่เหลืออยู่ของเมืองหลวงของเอสพีอีเป็นผลตามปกติโดยการกู้ยืมเงินจากผู้ให้กู้ภายนอกเงินให้สินเชื่อจัดและค้ำประกันโดยทั่วไป บริษัท ที่สร้าง SPE.
นักวิจารณ์หลายคนตั้งข้อหาว่ากฎร้อยละ 3 ตัดราคาหลักการพื้นฐานที่อยู่ในวิชาชีพบัญชีที่งบการเงินรวม ควรจะเตรียมไว้สำหรับกิจการที่ควบคุมโดยกลุ่มเจ้าของร่วมกัน "มีข้อสันนิษฐานว่างบการเงินรวมงบการเงินมีความหมายมากกว่างบแยกต่างหากและที่พวกเขามักจะจำเป็นสำหรับการนำเสนอที่ยุติธรรมเมื่อหนึ่งใน บริษัท ในกลุ่มทางตรงหรือทางอ้อมในการควบคุมทางการเงินที่น่าสนใจใน บริษัท อื่นเป็น งานสัปดาห์ดุ ก.ล.ต. และ FASB ได้อย่างมีประสิทธิภาพสำหรับการรับรองกฎร้อยละ 3.
เนื่องจากช่องโหว่ที่อ้าปากค้างในการปฏิบัติทางบัญชี บริษัท สามารถสร้างโครงสร้างทางกฎหมายที่เป็นความลับมักจะเรียกหน่วยงานวัตถุประสงค์พิเศษ (SPEs) จากนั้นผู้ปกครองสามารถ bankroll ได้ถึงร้อยละ 97 ของเงินลงทุนเริ่มแรกใน SPE โดยไม่ต้องรวมมัน ... ยกเว้นความขัดแย้งที่บุคคลภายนอกต้องลงทุนเพียงร้อยละ 3 ของเงินทุนของเอสพีอีเพื่อให้เป็นอิสระและนอกงบดุลผ่านมาเกี่ยวกับ ไหลบ่าจากคณะกรรมการกำกับหลักทรัพย์และการบัญชีการเงินคณะกรรมการมาตรฐาน.
ตลอดปี 1990 ที่หลาย บริษัท ใช้ประโยชน์จากกฎหมายน้อยที่สุดและแนวทางการบัญชี SPEs เพื่อเบี่ยงเบนจำนวนมากของหนี้สินของพวกเขาสำหรับหน่วยงานนอกงบดุล ในหมู่ผู้ใช้ก้าวร้าวมากที่สุดและนวัตกรรมของโครงสร้าง SPE เป็น Enron ซึ่งสร้างหลายร้อย SPEs ซึ่งแตกต่างจาก บริษัท ส่วนใหญ่ Enron จะจัดให้มีบุคคลที่สามที่จะลงทุนเงินกองทุนขั้นต่ำร้อยละ 3 ที่จำเป็นในการ SPE แล้วขายสินทรัพย์ที่ SPE SPE กระทรวงการคลังจะซื้อสินทรัพย์ดังกล่าวโดยการให้กู้ยืมเงินค้ำประกันโดย Enron หุ้นสามัญ ในบางกรณีที่ไม่เปิดเผยข้อตกลงด้านทำโดย Enron กับเจ้าของชื่อของ SPE ฉนวนบรรดารูปแบบบุคคลและขาดทุนจากการลงทุนของพวกเขาและในความเป็นจริงพวกเขารับประกันกำไรโชคลาภ แม้หนักใจมากขึ้น Enron มักจะขายสินทรัพย์ในราคาที่สูงเกินจริงอย่างไม่มีการลดการ SPEs ของพวกเขาที่ช่วยให้ บริษัท ขนาดใหญ่ในการผลิต "กระดาษ" กำไรจากการทำธุรกรรมเหล่านั้น.
Enron ทำเพียงเล็กน้อยการเปิดเผยข้อมูลในงบการเงินสำหรับการทำธุรกรรม SPE และการเปิดเผยข้อมูลเหล่านั้นถูกนำเสนอมักจะอยู่ในความสับสน หากไม่ได้เป็นความลับภาษา อาจารย์บัญชีหนึ่งตั้งข้อสังเกตว่าการเปิดเผยข้อมูลไม่เพียงพอที่ บริษัท เช่น Enron ให้สำหรับการทำธุรกรรม SPE ของพวกเขาหมายความว่า "สมัคร (นักลงทุน) มีความคิดขอบเขตของ (รับของ บริษัท ) หนี้สินไม่จริง หนังสือพิมพ์วอลล์สตรีทเจอร์นัยิ่งไปกว่านั้นความเชื่อมั่นเมื่อมันชี้ให้เห็นว่า Enron ของการเปิดเผยข้อมูลสั้นและปิดบังหนี้สินนอกงบดุลและรายการที่เกี่ยวโยงกันของบุคคลที่ "มีความซับซ้อนเพื่อที่จะอ่านไม่ออกจริง.
เช่นเดียวกับเรื่องยากที่จะวิเคราะห์สำหรับนักลงทุนมากที่สุดคือความซื่อสัตย์ หนักของผลกำไรที่มีการรายงานในแต่ละรอบระยะเวลาต่อเนื่องโดย Enron ในฐานะที่เป็น Sherron Watkins เปิดเผยในจดหมายที่เธอส่งไปยังเคนเน็ ธ เลย์ในเดือนสิงหาคมปี 2001 หลาย Enron ของการทำธุรกรรม SPE ส่งผลให้ผลกำไรของ บริษัท ที่มีการพองโดยกำไรที่ยังไม่เกิดขึ้นในการเพิ่มขึ้นของมูลค่าตลาดของหุ้นสามัญของตัวเอง ในฤดูใบไม้ร่วงของปี 2001 คณะกรรมการ Enron ของกรรมการได้รับการแต่งตั้งคณะกรรมการสืบสวนพิเศษประธานโดยวิลเลียมซีพลังคณบดีของมหาวิทยาลัยโรงเรียนกฎหมายเท็กซัสเพื่อการศึกษาของ บริษัท ที่มีขนาดใหญ่การทำธุรกรรม SPE ในเดือนกุมภาพันธ์ปี 2002 คณะกรรมการที่ออกรายงานที่มีความยาวของการค้นพบเอกสารที่เรียกกันทั่วไปว่าอำนาจรายงานข่าว รายงานฉบับนี้กล่าวถึงในระยะ "ไบเซนไทน์" ธรรมชาติของการทำธุรกรรม Enron ของ SPE และกำไรอย่างมากและไม่เหมาะสมทำธุรกรรมที่ผลิตให้กับ บริษัท .
หลักการบัญชีทั่วไปห้าม บริษัท จากการตระหนักถึงการเพิ่มขึ้นของมูลค่าของหุ้นทุนในงบกำไรขาดทุนของ ... เนื้อหาของแร็พเตอร์ (การทำธุรกรรม SPE) ได้รับอนุญาตให้มีประสิทธิภาพ Enron จะรายงานกำไรจากงบกำไรขาดทุนของ บริษัท ที่จะ ... .. (ส่วนที่เป็นของ) หุ้น Enron และสัญญาที่จะได้รับหุ้น Enron จัดโดยแร็พเตอร์.
ในความเป็นจริงหลายเดือนก่อนหน้านี้แอนเดอ ผู้แทนได้ตระหนักถึง Enron ทวีความรุนแรงขึ้นอย่างรวดเร็วของสภาพทางการเงินและการมีส่วนร่วมอย่างลึกซึ้งในการช่วยให้ผู้บริหารระดับสูงของ บริษัท ฯ รับมือกับวิกฤตที่ ความพยายามเซนรวมถึงการให้ความช่วยเหลือเจ้าหน้าที่ในการปรับโครงสร้าง Enron บาง SPEs ของ บริษัท ฯ เพื่อให้พวกเขาสามารถดำเนินการต่อจะมีคุณสมบัติเป็นหน่วยงานที่ไม่รวม รายงานข่าวต่อมาเปิดเผยว่าในเดือนกุมภาพันธ์ปี 2001 ความยุ่งยากมากกว่าลักษณะเชิงรุกของการบัญชี Enron และการตัดสินใจการรายงานทางการเงินที่เกิดจากเจ้าหน้าที่เซนที่จะแนะนำลดลง บริษัท เป็นลูกค้าตรวจสอบ.
เมื่อวันที่ 12 ธันวาคม 2001 โจเซฟ Berardino เบิกความต่อหน้าคณะกรรมการในการให้บริการทางการเงิน ของสภาผู้แทนราษฎรแห่งสหรัฐอเมริกา ในช่วงต้นของพยานหลักฐานที่ Berardino ได้อย่างอิสระยอมรับว่าสมาชิกของทีมมีส่วนร่วมตรวจสอบ Enron ได้ทำผิดพลาดอย่างใดอย่างหนึ่งที่สำคัญขณะที่การวิเคราะห์การทำธุรกรรม SPE ขนาดใหญ่ที่เกิดขึ้นในปี 1999 "เราทำคำพิพากษามืออาชีพเกี่ยวกับการรักษาบัญชีที่เหมาะสมที่จะกลายเป็นที่ไม่ถูกต้อง "ตามที่ Berardino เมื่อเจ้าหน้าที่เซนค้นพบข้อผิดพลาดนี้ในฤดูใบไม้ร่วงของปี 2001 ที่พวกเขาทันทีแจ้งผู้บริหาร Enron และบอกให้พวกเขา" แก้ไขให้ถูกต้อง. "ประมาณร้อยละ 20 ของ $ 600,000,000 ปรับย้อนหลังของรายได้ก่อนประกาศโดย Enron ใน 8 พฤศจิกายน 2001 ก็เพราะรายการนี้.
ส่วนที่เหลืออีกร้อยละ 80 ของการปรับย้อนหลังผลประกอบการที่เกี่ยวข้องกับเอสพีอีที่ Enron สร้างขึ้นในปี 1997 ผู้สอบบัญชีไม่รู้จักกับเซนอีกครึ่งหนึ่งของเอสพีอีของขั้นต่ำร้อยละ 3 ที่ "ภายนอก" ส่วนที่ได้รับผลให้หน่วยงานที่ทำ ได้มีคุณสมบัติในการรักษา SPE ซึ่งหมายความว่าข้อมูลทางการเงินที่ควรได้รับการรวมอยู่ในงบการเงินรวมของ Enron จากในฤดูใบไม้ร่วงของปี 2001 พวกเขาทันทีแจ้งพนักงานบัญชีของ Enron เซนได้แจ้งคณะกรรมการตรวจสอบของ บริษัท ที่ล้มเหลวของเจ้าหน้าที่ Enron ที่จะเปิดเผยแหล่งที่มาของเงินทุนเริ่มต้น SPE ที่อาจจะถูกตีความว่าเป็นการกระทำที่ผิดกฎหมายภายใต้พระราชบัญญัติหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ของ 1934 Berardino ส่อให้เห็นว่าการขาดของลูกค้าของน้ำใสใจจริงเกี่ยวกับ SPE นี้ได้รับการยกเว้น เซนของความรับผิดชอบสำหรับบัญชีที่เกิดความผิดพลาดและการรายงานทางการเงินที่เชื่อมโยงกับหน่วยงานที่.
Berardino พยานหลักฐานก่อนที่จะมีเพศสัมพันธ์ในธันวาคม 2001 ล้มเหลวในการเอาใจนักวิจารณ์ของเซน ในช่วงหลายเดือนข้างหน้า Berardino อย่างต่อเนื่องพบว่าตัวเองปกป้องเซนกับฝนตกหนักที่เพิ่มขึ้นของข้อกล่าวหา ส่วนใหญ่ข้อกล่าวหาเหล่านี้มีศูนย์กลางอยู่สามประเด็นสำคัญ ครั้งแรกที่นักวิจารณ์หลายคนยกความขัดแย้งและยาวนาน "ขอบเขตของการบริการ" ปัญหาเมื่อวิพากษ์วิจารณ์บทบาทเซนในน้ำท่วม Enron ในช่วงไม่กี่ทศวรรษสุดท้ายของศตวรรษที่ยี่สิบ บริษัท บัญชีที่สำคัญได้ค่อยๆขยายสายผลิตภัณฑ์ของบริการระดับมืออาชีพที่พวกเขานำเสนอให้กับลูกค้าของพวกเขาที่สำคัญการตรวจสอบ การศึกษาวิจัยมุ่งเน้นไปที่เกือบ 600 บริษัท ขนาดใหญ่ที่ปล่อยออกงบการเงินในช่วงต้นปี 1999 เปิดเผยว่าสำหรับทุก $ 1 จากค่าสอบบัญชี บริษัท เหล่านั้นได้จ่ายเงินผู้สอบบัญชีอิสระของพวกเขาได้จ่ายเงิน บริษัท ที่ $ 2.69 สำหรับการให้บริการให้คำปรึกษา nonaudit บริการเหล่านี้รวมถึงความหลากหลายของกิจกรรมต่าง ๆ เช่นการศึกษาความเป็นไปได้ของประเภทต่างๆ, ตรวจสอบภายใน, การออกแบบระบบการบัญชี, การพัฒนาความคิดริเริ่มอีคอมเมิร์ซและการแบ่งประเภทที่แตกต่างกันของเทคโนโลยีสารสนเทศอื่น ๆ (ไอที) บริการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รอน คอร์ปอเรชั่น
ที่สำคัญที่สุดที่ร่างกายใช้ในแนวทางเผด็จการ spes , เรียกว่า ร้อยละ 3 กฎ พิสูจน์แล้วว่าเป็นความขัดแย้งมาก กฎนี้อนุญาตให้ บริษัท ที่จะละเว้นการใช้สินทรัพย์และหนี้สินจากงบการเงินรวม ตราบใดที่พรรคการเมืองอิสระของ บริษัท ให้อย่างน้อยร้อยละ 3 ของทุนของเอสพีอี . เกือบจะทันที3 ) เกณฑ์มาทั้งทางเทคนิคขั้นต่ำและสูงสุดที่ใช้ได้จริง ที่เป็น บริษัท ขนาดใหญ่ที่ใช้เอสพีโครงสร้างจัดสำหรับบุคคลภายนอกเพื่อให้ตรง 3 เปอร์เซ็นต์ของสารทั้งหมด เหลือ 97 เปอร์เซ็นต์ของทุนของเอสพีก็มักจะสนับสนุนโดยเงินกู้จากผู้ให้กู้สินเชื่อที่จัดภายนอกและโดยทั่วไป collateralized โดยบริษัทที่สร้างเอสพี .
นักวิจารณ์หลายคนกล่าวหาว่าร้อยละ 3 กฎขัดแข้งขัดขา หลักการพื้นฐานในวิชาชีพบัญชี ว่างบการเงินรวมที่ควรเตรียมไว้สำหรับหน่วยงานที่ควบคุมโดยกลุ่มเจ้าของร่วมกัน" มีข้อสันนิษฐานว่างบการเงินรวมมีความหมายมากกว่าแยกข้อความและพวกเขาจะมักจะจำเป็นสำหรับการนำเสนองาน เมื่อหนึ่งในบริษัทในกลุ่ม โดยตรงหรือโดยอ้อม มีการควบคุมการเงิน ดอกเบี้ย ใน บริษัท อื่น ๆ สัปดาห์ธุรกิจดุและ FASB ให้มีประสิทธิภาพสนับสนุนร้อยละ 3 กฎ
เพราะรูโหว่เบ้อในการปฏิบัติทางบัญชี บริษัทสามารถสร้างโครงสร้างทางกฎหมาย Arcane , มักจะเรียกว่าหน่วยงานพิเศษ ( spes ) จากนั้นผู้ปกครองสามารถเดิมพันได้ถึง 97 เปอร์เซ็นต์ของเงินลงทุนเริ่มแรกในการใช้โดยไม่ต้องรวม . . . . . . . แย้ง ข้อยกเว้น บุคคลภายนอกต้องลงทุนเพียงร้อยละ 3 ของทุนของเอสพีมันเป็นอิสระและนอกงบดุลก็ผ่านมันพังทลาย โดยคณะกรรมการกำกับหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ และคณะกรรมการมาตรฐานการบัญชีการเงิน .
ตลอดทศวรรษ 1990หลาย บริษัท ใช้ประโยชน์จากบัญชี และกฎหมาย spes น้อยที่สุดแนวทางที่จะโอนยอดเงินขนาดใหญ่ของหนี้สินของพวกเขาเพื่อปิดยอดแผ่นหน่วยงาน . ในหมู่มากที่สุดก้าวร้าวและใช้นวัตกรรมของโครงสร้างอาคารเอสพีอี คือ รอน ซึ่งสร้างขึ้นหลายร้อย spes . ซึ่งแตกต่างจาก บริษัท ส่วนใหญ่รอนจะจัดให้สำหรับบุคคลที่สามที่จะลงทุนทุน 3 เปอร์เซ็นต์ขั้นต่ำที่ต้องการในเอสพีและขายทรัพย์สินที่เอสพีอี . โดยเอสพีจะเงินทุนซื้อทรัพย์สินเหล่านั้น โดยเงินกู้ collateralized โดย Enron หุ้น สามัญ ในบางกรณี ข้อตกลงด้านที่ไม่เปิดเผยโดยรอนกับเจ้าของของเอสพี ซึ่งบุคคลเหล่านั้นในรูปแบบหุ้มฉนวนและขาดทุนในการลงทุนของพวกเขาและในความเป็นจริงรับประกันให้ลาภผลกำไร แม้รบกวนมากขึ้น รอนมักจะขายสินทรัพย์ที่พองตัวใหญ่โตราคา spes ของพวกเขาช่วยให้ บริษัท เพื่อผลิตขนาดใหญ่ " กระดาษ " จากธุรกรรมเหล่านั้น .
รอนเท่านั้นระบุงบการเงินการเปิดเผยข้อมูลสำหรับการทำธุรกรรมและการเปิดเผยข้อมูลนั้น โดยปกติสารนำเสนอสับสน ถ้าไม่คลุมเครือ ภาษาศาสตราจารย์ทางบัญชี สังเกตว่า การเปิดเผยข้อมูลที่เพียงพอที่ บริษัท เช่นรอนให้ธุรกรรมเอสพีของพวกเขาหมายถึง " ซึ่งไม่ไช่อาชีพ ( นักลงทุน ) มีความคิดของขอบเขตของ ( ให้บริษัท ) หนี้สินที่แท้จริงWall Street Journal เพิ่มที่ความเชื่อมั่นเมื่อเห็นว่ารอนสั้นและปิดบังการเปิดเผยของออกงบดุล หนี้สินและธุรกรรมกับบุคคลที่เกี่ยวข้องกับ " ช่างซับซ้อนเพื่อจะอ่านไม่ออก .
ก็ยากที่จะวิเคราะห์สำหรับนักลงทุนมากที่สุด คือ ความสมบูรณ์ของรายงานแต่ละช่วงกำไรหนักต่อเนื่องโดยรอน .เป็น sherron Watkins เปิดเผยในจดหมายที่เธอส่งให้ เคนเนธ เลย์ในเดือนสิงหาคม 2001 , มากของ Enron เป็นเอสพีธุรกรรมก่อให้เกิดผลกำไรของ บริษัท ถูกมาก โดยกำไรที่เพิ่มขึ้นต่อไปในมูลค่าตลาดของหุ้นสามัญของตนเอง ในฤดูใบไม้ร่วงของปี 2001 Enron เป็นคณะกรรมการได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานคณะกรรมการสืบสวนพิเศษโดย William C . อํานาจคณบดีของโรงเรียนกฎหมายที่มหาวิทยาลัยเท็กซัส เพื่อการศึกษาของ บริษัท รายการสารขนาดใหญ่ ในเดือนกุมภาพันธ์ 2002 คณะกรรมการออกรายงานที่ยาวมากของการค้นพบ , เอกสารทั่วไปเรียกว่าพลังรายงานโดยกดรายงานนี้กล่าวถึงในที่สุด " ไบแซนไทน์ " ธรรมชาติของ Enron เป็นเอสพีธุรกรรมและใหญ่หลวงและผลประโยชน์ที่ไม่เหมาะสมนั้น ธุรกรรมที่บริษัท
หลักการบัญชีทั่วไปห้ามบริษัทจากการเพิ่มขึ้นของมูลค่าของหุ้นทุนในงบ . . . . . . . รายได้หลักสาร Raptors ( ธุรกรรมเอสพี ) มีประสิทธิภาพอนุญาต Enron รายงานกำไรในงบกำไรขาดทุนนั้น . . . . . ( จาก ) นร หุ้น และสัญญารับ Enron สต็อก , จัดโดย Raptors .
ในความเป็นจริง หลายเดือนก่อนหน้านี้ตัวแทนของไทยได้ตระหนักถึงรอนอย่างรวดเร็ว เสื่อมสภาพทางการเงินและกลายเป็นดูดที่เกี่ยวข้องในการช่วยให้ผู้บริหารบริษัท รับมือกับวิกฤต ความพยายามของแอนเดอร์เซนรวมถึงการช่วยเหลือเจ้าหน้าที่ในการปรับโครงสร้างของ Enron บาง spes ของ บริษัท เพื่อให้พวกเขาสามารถยังคงมีคุณสมบัติเป็นพึ่งพาหน่วยงาน .รายงานข่าวเปิดเผยว่า ในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2544 ต่อมาแห้วมากกว่าลักษณะก้าวร้าวของ Enron การบัญชีและการรายงานทางการเงินของการตัดสินใจทำให้เจ้าหน้าที่ของไทยให้ลดลง บริษัท ตรวจสอบลูกค้า
เมื่อวันที่ 12 ธันวาคม 2544 , โจเซฟ berardino เป็นพยานก่อนที่คณะกรรมการที่ให้บริการทางการเงินของสหรัฐอเมริกาสภาผู้แทนราษฎร ก่อนในที่โอวาทberardino ได้อย่างอิสระยอมรับว่าสมาชิกของ Enron หมั้นทีมได้หนึ่งหลักตรวจสอบข้อผิดพลาดในขณะที่การวิเคราะห์ขนาดใหญ่เอสพีธุรกรรมที่เกิดขึ้นใน 1999 " เราได้ตัดสินมืออาชีพเกี่ยวกับบัญชีการรักษาที่เหมาะสม กลับกลายเป็นไม่ถูกต้อง " ตาม berardino เมื่อเจ้าหน้าที่แอนเดอร์เซนค้นพบข้อผิดพลาดนี้ในฤดูใบไม้ร่วงของปี 2001พวกเขาทันทีแจ้ง Enron เป็นผู้บริหารและบอกพวกเขาไปที่ " แก้ไข " ประมาณ 20 เปอร์เซ็นต์ของ $ 600 ล้านคำสอนของกำไรก่อนการประกาศโดยรอน ในวันที่ 8 พฤศจิกายน ค.ศ. 2001 เนื่องจากรายการนี้
เหลือ 80 เปอร์เซ็นต์ของรายได้อื่นที่เกี่ยวข้องผลการวิจัยสารเอนสร้างขึ้นในปี 1997 ที่ไม่รู้จักกับ แอนเดอร์ นผู้สอบบัญชีครึ่งหนึ่งของเอสพีเป็นขั้นต่ำร้อยละ 3 ส่วน " ภายนอก " ได้ผลว่า นิติบุคคลไม่ได้รับการรักษา สาร หมายถึง ข้อมูล การเงินควรได้รวมอยู่ในงบการเงินรวมของ Enron จากในฤดูใบไม้ร่วงของปี 2001 พวกเขาทราบทันทีเจ้าหน้าที่บัญชี Enron .แอนเดอร์สันยังแจ้งคณะกรรมการตรวจสอบของบริษัทว่า ความล้มเหลวของเจ้าหน้าที่ของ Enron เปิดเผยแหล่งที่มาของเอสพีเริ่มต้นเงินทุนอาจจะตีความว่าเป็นการกระทำที่ผิดกฎหมายภายใต้พระราชบัญญัติหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ของ 1934berardino โดยลูกค้าขาดความตรงไปตรงมาเกี่ยวกับเอสพีนี้ยกเว้น Andersen รับผิดชอบกับผลการบัญชีและการเงินรายงานข้อผิดพลาดการเชื่อมโยงไปที่นิติบุคคล
berardino คำให้การก่อนที่รัฐสภาในเดือนธันวาคม 2544 ล้มเหลวที่จะเอาใจนักวิจารณ์ Andersen . ในช่วงหลายเดือนต่อมาberardino อย่างต่อเนื่องพบว่าตัวเองปกป้องแอนเดอร์เซนกับฝนตกหนักที่เพิ่มขึ้นของข้อกล่าวหา ที่สุดของข้อกล่าวหาเหล่านี้เป็นศูนย์กลางใน 3 ประเด็นหลัก ครั้งแรก นักวิจารณ์หลายคนยกขัดแย้งยาวนาน " และขอบเขตของปัญหาบริการ " เมื่อวิจารณ์บทบาทของแอนเดอร์เซนในความโกลาหลรอน . กว่าไม่กี่ทศวรรษสุดท้ายของศตวรรษที่ยี่สิบบริษัท การบัญชี สาขา ได้ค่อยๆ ขยายสายผลิตภัณฑ์ของการบริการมืออาชีพที่พวกเขาเสนอให้กับลูกค้าตรวจสอบหลักของพวกเขา การศึกษาวิจัยเน้นเกือบ 600 บริษัท ขนาดใหญ่ที่ออกงบการเงินในช่วงต้นปี 1999 พบว่าทุก $ 1 ของค่าธรรมเนียมการตรวจสอบ บริษัท ที่จ่ายของผู้สอบบัญชีอิสระ พวกเขาจ่าย บริษัท ที่ $ 269 บริการให้คําปรึกษา nonaudit . บริการเหล่านี้รวมถึงความหลากหลายของกิจกรรมต่างๆเช่นการศึกษาความเป็นไปได้ของรูปแบบต่างๆ , การตรวจสอบภายใน , การออกแบบระบบบัญชีพัฒนาโครงการอีคอมเมิร์ซ และการเลือกสรรหลากหลายของข้อมูลอื่น ๆ เทคโนโลยี (
) บริการ