In episodes of intergroup violence,

In episodes of intergroup violence, which group mem- bers participate and which do not? In Osh, Kyrgyzstan, between 4 June and 10 June 1990, Kyrgyz herders pur- sued their Uzbek farmer neighbours, often on horseback, in communal clashes that resulted in over 5,000 crimes of murder, rape and pillage (Tishkov, 1995). In Gujarat, India, Hindu mobs targeted their Muslim neighbours in retaliation for an orchestrated attack on Hindus in a train, provoking riots that eventually claimed the lives of 790 Muslims and 290 Hindus between 28 February and 15 June 2002 (Wilkinson, 2006). In communities across Rwanda, Hutu systematically hunted down their Tutsi neighbours in a collective effort to exterminatethem between 6 April and 3 July 1994 (Fujii, 2009). As these examples of communal violence, ethnic riots and mass killings suggest, collective violence between groups is a persistent and destructive human phenomenon that has affected social stability in distinct regions and in different forms.
Although such violence is frequently framed as being between two groups, it is easily overlooked that it is usu- ally only a subset of the group’s members who in fact participate in the violence. In Rwanda for example, an estimated one in five Hutu men committed an act of violence during the genocide (McDoom, 2009). Extraordinary as this statistic is, it still means that four out of five Hutu men did not commit violence. What then predicts who participates and who does not?
To address this question, the article tests the importance of one simple situational variable: micro-space. It suggests that the significance of micro-space has hitherto been underestimated in our growing understanding of the various predictors of participation. Existing research has pursued a primarily atomistic approach and pointed to individual characteristics associated with a disposition to participation. This article suggests, however, that an individual’s micro-spatial environment may predict par- ticipation in a mob, riot or massacre just as an individu- al’s age, gender or socio-economic status may do so.
To test the importance of micro-spatial factors the arti- cle draws on a well-known case of intergroup violence: Rwanda’s 1994 genocide. It examines one community that experienced violence and uses Geographic Informa- tion Science (GIS) technology to geo-code the homes of all 3,426 residents and to construct a map showing the spatial distribution of the killers, non-killers and victims. In analyzing these data the article identifies two principal micro-spatial predictors of participation. First, it finds a ‘neighbourhood effect’. Participants often live in the same neighbourhood as other participants. Formally, if an individual lives in a neighbourhood comprising a high proportion of other participants in the violence, the odds of his participation increase. Second, the article finds a ‘house- hold effect’. Participants also usually live in the same household as other participants. Formally, if an individual lives in a household comprising a high proportion of other participants, the odds of his participation again increase. In short, the data suggest that where you live matters for participation.
Moreover, the article suggests these neighbourhood- level and household-level effects are the result of a social process. As micro-spatial distance decreases, micro-social interaction increases. Atomistic processes resulting from the better-known individual-level predictors of age, gender and socio-economic status neither solely predict participation nor account for the finding that where you live matters. More specifically, it suggests the likely mechanism is what is broadly termed ‘social influence’. Individuals who live close together may influence each other through processes such as collective socialization or peer-group pressures, among other mechanisms. Neighbours and family members then may have influenced individuals for and against participation in Rwanda’s
violence. Theoretically, the existence of such micro- spheres of influence would suggest the importance of social structure in predicting participation in violent phenomena. This would in turn suggest that policy interventions aimed at preventing such violence may be more effective if also targeted at households and communities as a whole, rather than solely at violence-prone individuals in isolation.
The article has two further empirical findings for Rwanda’s violence. First, contrary to conventional wis- dom, it was not young, unattached men, ‘loose molecules’ (Kaplan, 1994: 2), who were most likely to participate in the violence. The participant’s profile instead pointed to middle-aged men with wives and chil- dren. Second, the data show that children, and overwhelmingly girl children, were much more likely to survive than adults and boy children. As ethnicity in Rwanda is patrilineal, it corroborates the genocidal or ‘eliminationist’ character of the violence. Without males, the Tutsi could not reproduce as an ethnic group.
The article is structured as follows. In the first section I review extant theories and empirical studies of individual participation in various forms of violence and set out the hypotheses to be tested. In the second section I present the research design, data and methods used to test these propositions, and in the third section I present the results of both descriptive and inferential statistical analyses. In the fourth section I consider alternative interpretations of the data, and finally I conclude with a discussion of the implications for our understanding of intergroup violence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในตอนของความรุนแรง intergroup หน่วยความจำ-bers ซึ่งกลุ่มมีส่วนร่วม และที่ไม่ได้หรือไม่ ในออช คีร์กีซสถาน ระหว่าง 4 มิถุนายนและ 10 2533 มิถุนายน เทนแบบ herders คีร์กีซ - sued ของอุซเบกเกษตรกรประเทศเพื่อนบ้าน มักจะบนหลังม้า ในชุมชนการปะทะกันที่ทำให้เกิดอาชญากรรมมากกว่า 5000 ฆาตกรรม ข่มขืน และ pillage (Tishkov, 1995) ในรัฐคุชราต อินเดีย ฮินดู mobs เป้าหมายของพวกเขาเพื่อนมุสลิมลน้องโจมตี orchestrated ฮินดูในรถไฟ provoking จลาจลที่อ้างว่า ชีวิตของ 790 มุสลิมและฮินดู 290 ระหว่าง 28 กุมภาพันธ์และวันที่ 15 2002 มิถุนายน (Wilkinson, 2006) ในที่สุด ในชุมชนในรวันดา Hutu ระบบล่าสัตว์หรือค้าลงของพวกเขาเพื่อน Tutsi พยายาม exterminatethem ระหว่าง 6 เมษายนและ 3 1994 กรกฎาคม (ฟูจิอิ 2009) รวม เหล่านี้ตัวอย่างของชุมชนความรุนแรง จลาจลชนเผ่าและฆาตกรรมโดยรวมแนะนำ รวมความรุนแรงระหว่างกลุ่มเป็นแบบถาวร และทำลายมนุษย์ปรากฏการณ์ที่มีผลต่อสังคม ในภูมิภาคที่แตกต่างกัน และ ในรูปแบบต่าง ๆแม้ว่าความรุนแรงดังกล่าวมักจะกรอบเป็นระหว่างสองกลุ่ม มันจะได้มองข้ามว่า เป็น usu-พันธมิตรเพียงชุดย่อยของสมาชิกของกลุ่มผู้มีส่วนร่วมในความเป็นจริงในความรุนแรง ในรวันดา เช่น ประเมินเป็นส่วนหนึ่งในห้า Hutu ผู้ชายมุ่งมั่นกระทำความรุนแรงระหว่างพันธุฆาต (McDoom, 2009) พิเศษเป็นสถิตินี้ ยังหมายความ ว่า ผู้ชาย Hutu จากสี่ห้าไม่กระทำความรุนแรง สิ่งนั้นทำนายที่เข้าร่วมและที่ไม่ได้ไปคำถามนี้ บทความทดสอบความสำคัญของตัวแปรในสถานการณ์อย่างหนึ่ง: ไมโครช่องว่าง แนะนำที่ สำคัญของไมโครเนื้อที่ได้มาจนบัดถูก underestimated ในเข้าใจ predictors ต่าง ๆ ของการเข้าร่วมของเราเติบโต งานวิจัยที่มีอยู่ได้ติดตามวิธีหลัก atomistic และชี้ไปยังลักษณะแต่ละตัวที่เกี่ยวข้องกับการจัดการการมีส่วนร่วม บทความนี้แนะนำ อย่างไรก็ตาม ว่า ของแต่ละสภาพแวดล้อมไมโครปริภูมิอาจทำนาย ticipation หุ้นในม็อบ จลาจล หรือการสังหารหมู่เพียงเป็นการ individu-อัลของอายุ เพศ หรือสถานะทางเศรษฐกิจสังคมอาจทำการทดสอบความสำคัญของปัจจัยไมโครปริภูมิเกรดอาวาดกับรู้จักความรุนแรง intergroup: พันธุฆาตของรวันดาปี 1994 มันตรวจสอบชุมชนหนึ่งที่มีประสบการณ์ความรุนแรงและการใช้ภูมิศาสตร์ Informa - สเตรชันวิทยาศาสตร์ (GIS) เทคโนโลยีภูมิศาสตร์รหัสบ้าน 3,426 ทุกคน และสร้างแผนที่แสดงการกระจายของยา ไม่ใช่ยา และผู้ประสบภัย บทความระบุถึงสองหลัก predictors ไมโครปริภูมิของการมีส่วนร่วมในการวิเคราะห์ข้อมูลเหล่านี้ ครั้งแรก พบ 'อาสาผล' ผู้เรียนมักจะอาศัยอยู่ในเที่ยวเดียวกันเป็นผู้เข้าร่วม อย่างเป็นกิจจะลักษณะ ถ้าบุคคลที่อยู่ในการเขียนที่ประกอบด้วยสัดส่วนที่สูงของผู้เข้าร่วมในความรุนแรง โอกาสการมีส่วนร่วมของเขาเพิ่มขึ้น สอง บทความการค้นหา 'ค้างบ้านผล' ผู้เรียนยังอยู่ในบ้านเดียวกันเป็นผู้เข้าร่วม อย่างเป็นกิจจะลักษณะ หากบุคคลอยู่ในครัวเรือนประกอบด้วยสัดส่วนที่สูงของผู้เข้าร่วม ราคาของการเข้าร่วมของเขาอีกครั้งเพิ่มขึ้น ในระยะสั้น ข้อมูลแนะนำที่ ที่คุณอยู่เรื่องการมีส่วนร่วมMoreover, the article suggests these neighbourhood- level and household-level effects are the result of a social process. As micro-spatial distance decreases, micro-social interaction increases. Atomistic processes resulting from the better-known individual-level predictors of age, gender and socio-economic status neither solely predict participation nor account for the finding that where you live matters. More specifically, it suggests the likely mechanism is what is broadly termed ‘social influence’. Individuals who live close together may influence each other through processes such as collective socialization or peer-group pressures, among other mechanisms. Neighbours and family members then may have influenced individuals for and against participation in Rwanda’sviolence. Theoretically, the existence of such micro- spheres of influence would suggest the importance of social structure in predicting participation in violent phenomena. This would in turn suggest that policy interventions aimed at preventing such violence may be more effective if also targeted at households and communities as a whole, rather than solely at violence-prone individuals in isolation.The article has two further empirical findings for Rwanda’s violence. First, contrary to conventional wis- dom, it was not young, unattached men, ‘loose molecules’ (Kaplan, 1994: 2), who were most likely to participate in the violence. The participant’s profile instead pointed to middle-aged men with wives and chil- dren. Second, the data show that children, and overwhelmingly girl children, were much more likely to survive than adults and boy children. As ethnicity in Rwanda is patrilineal, it corroborates the genocidal or ‘eliminationist’ character of the violence. Without males, the Tutsi could not reproduce as an ethnic group.The article is structured as follows. In the first section I review extant theories and empirical studies of individual participation in various forms of violence and set out the hypotheses to be tested. In the second section I present the research design, data and methods used to test these propositions, and in the third section I present the results of both descriptive and inferential statistical analyses. In the fourth section I consider alternative interpretations of the data, and finally I conclude with a discussion of the implications for our understanding of intergroup violence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในตอนของการใช้ความรุนแรงระหว่างกลุ่มซึ่ง Bers จากลุ่มมีส่วนร่วมและที่ทำไม่ได้? ใน Osh, คีร์กีซระหว่างวันที่ 4 มิถุนายนและ 10 มิถุนายน 1990, เลี้ยงคีร์กีซวัตถุประสงค์ฟ้องเพื่อนบ้านเกษตรกรอุซเบกของพวกเขามักจะอยู่บนหลังม้าในการปะทะกันของชุมชนที่เกิดขึ้นในมากกว่า 5,000 คดีฆาตกรรมข่มขืนและปล้น (Tishkov, 1995) ในรัฐคุชราตอินเดีย mobs ฮินดูกำหนดเป้าหมายเพื่อนบ้านมุสลิมในการตอบโต้การโจมตีบงการในฮินดูในรถไฟยั่วจลาจลที่อ้างว่าในที่สุดชีวิตของชาวมุสลิมและ 790 290 ฮินดูสระหว่างวันที่ 28 เดือนกุมภาพันธ์และ 15 มิถุนายน 2002 (วิลกินสัน, 2006) ในชุมชนทั่วประเทศรวันดา, ตูเป็นระบบตามล่าเพื่อนบ้าน Tutsi ของพวกเขาในความพยายามที่จะรวม exterminatethem ระหว่างวันที่ 6 เดือนเมษายนและ 3 กรกฎาคม 1994 (Fujii 2009) ในฐานะที่เป็นตัวอย่างเหล่านี้ของความรุนแรงในชุมชนจลาจลเชื้อชาติและฆาตกรรมแนะนำการใช้ความรุนแรงรวมระหว่างกลุ่มเป็นปรากฏการณ์ที่มนุษย์ถาวรและการทำลายล้างที่ได้รับผลกระทบความมั่นคงทางสังคมในภูมิภาคที่แตกต่างกันและในรูปแบบที่แตกต่างกัน.
แม้ว่าความรุนแรงดังกล่าวเป็นกรอบบ่อยเป็นระหว่างสองกลุ่ม มันจะถูกมองข้ามได้ง่ายว่ามันเป็นพันธมิตร usu- เพียงส่วนหนึ่งของสมาชิกของกลุ่มที่ในความเป็นจริงมีส่วนร่วมในการใช้ความรุนแรง ในประเทศรวันดาตัวอย่างหนึ่งประมาณห้าคนตูมุ่งมั่นกระทำความรุนแรงในระหว่างการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ (McDoom 2009) วิสามัญเป็นสถิตินี้คือมันยังคงหมายความว่าสี่ห้าคนตูไม่ได้กระทำความรุนแรง แล้วอะไรคาดการณ์ที่มีส่วนร่วมและผู้ที่ไม่?
ที่อยู่คำถามนี้บทความทดสอบความสำคัญของตัวแปรสถานการณ์หนึ่งที่เรียบง่าย: พื้นที่ขนาดเล็ก มันแสดงให้เห็นว่าความสำคัญของพื้นที่ขนาดเล็กที่ได้รับการประเมินมาจนบัดนี้ในความเข้าใจของเราเติบโตของการพยากรณ์ต่างๆของการมีส่วนร่วม งานวิจัยที่มีอยู่ได้ติดตามวิธีละอองหลักและชี้ไปที่ลักษณะของแต่ละบุคคลที่เกี่ยวข้องกับการจำหน่ายที่จะมีส่วนร่วม บทความนี้แสดงให้เห็น แต่ที่สภาพแวดล้อมไมโครเชิงพื้นที่ของแต่ละคนอาจคาดการณ์ส่วนร่วมนี้ในม็อบจลาจลหรือการสังหารหมู่เช่นเดียวกับอายุของอัล individu- เพศหรือสถานะทางเศรษฐกิจและสังคมสามารถทำได้.
เพื่อทดสอบความสำคัญของไมโคร ปัจจัยเชิงพื้นที่ CLE arti- ดึงในกรณีที่รู้จักกันดีของความรุนแรงระหว่างกลุ่ม: รวันดา 1994 การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ได้ทำการตรวจสอบอย่างใดอย่างหนึ่งชุมชนที่มีประสบการณ์ความรุนแรงและการใช้ข้อมูลที่ทางภูมิศาสตร์วิทยาศาสตร์ (GIS) เทคโนโลยีทางภูมิศาสตร์รหัสที่อยู่อาศัยของทุก 3426 ผู้อยู่อาศัยและการสร้างแผนที่แสดงการกระจายของฆาตกรที่ฆ่าไม่และเหยื่อ ในการวิเคราะห์ข้อมูลเหล่านี้บทความระบุสองพยากรณ์ไมโครเชิงพื้นที่หลักของการมีส่วนร่วม ก่อนจะพบว่า 'ผลละแวก' ผู้เข้าร่วมกิจกรรมมักจะอาศัยอยู่ในย่านเดียวกับคนอื่น ๆ อย่างเป็นทางการถ้าชีวิตของแต่ละบุคคลในย่านที่ประกอบไปด้วยสัดส่วนที่สูงของผู้เข้าร่วมในการใช้ความรุนแรงต่อรองของการเพิ่มการมีส่วนร่วม ประการที่สองบทความพบ 'House- ถือผล' ผู้เข้าร่วมยังมักจะอาศัยอยู่ในบ้านเดียวกับคนอื่น ๆ อย่างเป็นทางการถ้าชีวิตของแต่ละบุคคลในครอบครัวที่ประกอบไปด้วยสัดส่วนที่สูงของผู้เข้าร่วมอื่น ๆ อัตราต่อรองของการมีส่วนร่วมของเขาอีกครั้งเพิ่มขึ้น ในระยะสั้นที่ชี้ให้เห็นว่าข้อมูลที่คุณอาศัยอยู่ในเรื่องการมีส่วนร่วม.
นอกจากนี้บทความเหล่านี้แสดงให้เห็นระดับ neighbourhood- และผลกระทบในครัวเรือนระดับเป็นผลมาจากกระบวนการทางสังคม เป็นระยะทางไมโครเชิงพื้นที่ลดลงการเพิ่มขึ้นของการมีปฏิสัมพันธ์ทางสังคมขนาดเล็ก กระบวนการละอองที่เกิดจากการที่ดีกว่าที่รู้จักกันพยากรณ์แต่ละระดับอายุเพศและสถานะทางเศรษฐกิจและสังคมไม่เพียงการคาดการณ์การมีส่วนร่วมหรือการบัญชีสำหรับการค้นพบว่าที่คุณอยู่เรื่อง โดยเฉพาะอย่างยิ่งมันแสดงให้เห็นกลไกการมีแนวโน้มที่จะสิ่งที่เรียกว่าวงกว้าง 'มีอิทธิพลต่อสังคม' บุคคลที่อาศัยอยู่ใกล้กันอาจมีผลต่อกันผ่านกระบวนการต่าง ๆ เช่นการขัดเกลาทางสังคมส่วนรวมหรือแรงกดดันแบบ peer-กลุ่มหมู่กลไกอื่น ๆ
เพื่อนบ้านและสมาชิกในครอบครัวแล้วอาจมีอิทธิพลต่อบุคคลและต่อต้านการมีส่วนร่วมในรวันดาของความรุนแรง ในทางทฤษฎีการดำรงอยู่ของทรงกลมดังกล่าวของไมโครอิทธิพลขอแนะนำความสำคัญของโครงสร้างทางสังคมในการทำนายการมีส่วนร่วมในปรากฏการณ์ความรุนแรง นี้จะเปิดแสดงให้เห็นว่าการแทรกแซงนโยบายมุ่งเป้าไปที่การป้องกันความรุนแรงดังกล่าวอาจจะมีประสิทธิภาพมากขึ้นถ้ากำหนดเป้าหมายที่ผู้ประกอบการและชุมชนโดยรวมมากกว่า แต่เพียงผู้เดียวในบุคคลที่ใช้ความรุนแรงได้ง่ายในการแยก.
บทความมีสองผลการวิจัยเชิงประจักษ์ต่อไปสำหรับความรุนแรงของประเทศรวันดา ครั้งแรกที่ขัดกับพระ wis- ธรรมดามันก็ไม่ได้ชายหนุ่มโสด 'โมเลกุลหลวม (แคปแลน 1994: 2) ซึ่งเป็นส่วนใหญ่มีแนวโน้มที่จะมีส่วนร่วมในการใช้ความรุนแรง รายละเอียดของผู้เข้าร่วมแทนชี้ไปที่ชายวัยกลางคนที่มีภรรยาและลูก ๆ ประการที่สองข้อมูลที่แสดงให้เห็นว่าเด็กและเด็กสาวอย่างท่วมท้นได้มากขึ้นมีแนวโน้มที่จะอยู่รอดได้มากกว่าเด็กและผู้ใหญ่เด็ก ในฐานะที่เป็นเชื้อชาติในประเทศรวันดาเป็นบิดาก็ยืนยันฆ่าล้างเผ่าพันธุ์หรือ 'eliminationist' ลักษณะของความรุนแรง โดยไม่มีเพศที่ Tutsi ไม่สามารถทำซ้ำในฐานะที่เป็นกลุ่มชาติพันธุ์.
บทความมีโครงสร้างดังนี้ ในส่วนแรกที่ฉันทบทวนทฤษฎีที่ยังหลงเหลืออยู่และการศึกษาเชิงประจักษ์ของการมีส่วนร่วมของแต่ละบุคคลในรูปแบบต่างๆของความรุนแรงและออกสมมติฐานที่จะทดสอบ ในส่วนที่สองผมนำเสนอการออกแบบการวิจัยข้อมูลและวิธีการใช้ในการทดสอบข้อเสนอเหล่านี้และในส่วนที่สามที่ผมนำเสนอผลของทั้งสองบรรยายและสรุปการวิเคราะห์ทางสถิติ ในส่วนที่สี่ผมคิดว่าทางเลือกของการตีความข้อมูลและในที่สุดผมก็ลงเอยด้วยการอภิปรายของความหมายสำหรับความเข้าใจของเราของความรุนแรงระหว่างกลุ่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในตอนของความรุนแรงระหว่างกลุ่ม ซึ่งกลุ่มแหม่ม - bers มีส่วนร่วมและที่ไม่ ? ในออช , คีร์กีซสถาน , ระหว่าง 4 มิถุนายน และ 10 มิถุนายน 1990 คีร์กีซ - อุซเบกของ herders PUR ฟ้องเกษตรกรเพื่อนบ้านมักจะอยู่บนหลังม้า ในชุมชนที่ก่อให้เกิดการปะทะกันกว่า 5 , 000 คดีฆาตกรรม ข่มขืน ปล้น ( tishkov , 1995 ) ใน Gujarat , อินเดียmobs ฮินดูมุสลิมเพื่อนบ้านเป้าหมายของพวกเขาในการตอบโต้เพื่อเตรียมโจมตีฮินดูในรถไฟ ยั่วยุให้เกิดการจลาจลในที่สุด อ้างว่าชีวิตของพวกมุสลิม และ 290 ฮินดูระหว่าง 28 กุมภาพันธ์ 15 มิถุนายน 2545 ( วิลกินสัน , 2006 ) ในชุมชนในรวันดาฮูตูอย่างเป็นระบบตามล่าเพื่อนบ้านซี่ของพวกเขาในความพยายามร่วมกันในการ exterminatethem ระหว่าง 6 เมษายน และวันที่ 3 กรกฎาคม 2537 ( ฟูจิ , 2009 ) เหล่านี้เป็นตัวอย่างของชุมชนรุนแรง จลาจลเชื้อชาติและมวลการแนะนำ , ความรุนแรงร่วมกัน ระหว่างกลุ่มที่เป็นแบบถาวรและทำลายมนุษย์ ปรากฏการณ์ที่ได้รับผลกระทบความมั่นคงทางสังคมในภูมิภาคที่แตกต่างกันและรูปแบบที่แตกต่างกัน
แม้ว่าความรุนแรงดังกล่าว มักถูกใส่ร้ายเป็นระหว่างสองกลุ่มก็สามารถมองข้ามว่ามันเป็นเช่น - พันธมิตรเฉพาะชุดย่อยของกลุ่มสมาชิกที่ในความเป็นจริงมีส่วนร่วมในความรุนแรง ในรวันดา ตัวอย่างเช่น ประมาณหนึ่งในห้าคนฮูตูมุ่งมั่นการกระทำของความรุนแรงในระหว่างการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ( mcdoom , 2009 ) พิเศษ เช่น สถิตินี้คือมันก็หมายความว่า สี่ในห้าคนฮูตูไม่ก่อความรุนแรง แล้วคาดการณ์ที่เข้าร่วม และที่ไม่ได้ ?
ที่อยู่คำถามนี้ทดสอบความสำคัญของตัวแปรสถานการณ์หนึ่งง่ายบทความ : จุลภาคพื้นที่ มันแสดงให้เห็นว่าความสำคัญของไมโครนี้เป็น underestimated ในพื้นที่มีความเข้าใจของเราเติบโตของตัวแปรต่าง ๆ ของการมีส่วนร่วมการวิจัยที่มีอยู่ได้ไล่ตามแนวทางหลักปรมาณูและชี้ไปยังลักษณะส่วนบุคคลที่เกี่ยวข้องกับการจัดการเพื่อการมีส่วนร่วม บทความนี้เสนอ อย่างไรก็ตาม แต่ละคนมีพื้นที่สภาพแวดล้อมที่อาจทำนายไมโครพาร์ - ticipation ในม็อบจลาจล หรือหมู่ก็เป็นบุคคล - อัล อายุ เพศ หรือ สถานะทางเศรษฐกิจและสังคมอาจทำ .
เพื่อทดสอบความสำคัญของไมโครปัจจัยแห่งพื้นที่เล็กดึงคดีที่มีความรุนแรง : หญิงของรวันดาการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ . มันตรวจสอบชุมชนหนึ่งที่ใช้ความรุนแรง และมีประสบการณ์ Informa tion - ทางภูมิศาสตร์ ( GIS ) วิทยาศาสตร์เทคโนโลยีภูมิศาสตร์รหัสบ้านทั้งหมด 3 , 427 คน และการสร้างแผนที่แสดงการกระจายเชิงพื้นที่ของนักฆ่า นักฆ่าไม่ตกเป็นเหยื่อในการวิเคราะห์ข้อมูลเหล่านี้บทความระบุสองพื้นที่หลักควอนตัมทำนายการมีส่วนร่วม แรก ๆมันหา ' ผล ' ผู้เข้าร่วมมักจะอาศัยอยู่ในละแวกเดียวกับผู้เข้าร่วมอื่น ๆ อย่างเป็นทางการ , ถ้าบุคคลอาศัยอยู่ในพื้นที่ใกล้เคียงประกอบด้วยสัดส่วนที่สูงของผู้เข้าร่วมอื่น ๆในการใช้ความรุนแรง อัตราเดิมพันของการเพิ่มขึ้น ประการที่สองบทความพบบ้าน ' - รอผล ' ผู้เข้าร่วมยังมักจะอยู่ในครัวเรือนเดียวกัน เป็นผู้เข้าร่วมอื่น ๆ อย่างเป็นทางการ , ถ้าบุคคลที่อาศัยอยู่ในครัวเรือน ประกอบด้วย สัดส่วนที่สูงของผู้เข้าร่วมอื่น ๆ โอกาสการมีส่วนร่วมของเขาอีกครั้งเพิ่ม ในสั้น , ข้อมูลที่ชี้ให้เห็นว่า คุณอาศัยอยู่ที่ไหนเรื่องมีส่วนร่วม .
นอกจากนี้บทความแนะนำนี้ตาง ๆ - ผลระดับและระดับครัวเรือนเป็นผลของกระบวนการทางสังคม เป็นปริภูมิระยะทางลดลง ไมโคร , ไมโครการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมที่เพิ่มขึ้น ปรมาณูกระบวนการที่เกิดจากที่รู้จักกันดีระดับบุคคล ปัจจัยอายุเพศและสถานภาพทางเศรษฐกิจสังคม และทำนายการบัญชีสำหรับการ แต่เพียงผู้เดียวหรือที่ที่คุณอยู่ เรื่อง มากขึ้นโดยเฉพาะ มันแสดงให้เห็นกลไกที่อาจเป็นสิ่งที่มีอิทธิพลต่อสังคมเป็นวงกว้างเรียกว่า ' ' บุคคลที่อยู่ใกล้กันอาจจะมีอิทธิพลต่อกันและกัน ผ่านกระบวนการ เช่น การรวมกลุ่มเพื่อนหรือแรงกดดันระหว่างกลไกอื่น ๆเพื่อนบ้านและสมาชิกในครอบครัวก็อาจมีอิทธิพลต่อบุคคลและต่อต้านการมีส่วนร่วมในรวันดาเป็น
ความรุนแรง ทฤษฎีการดำรงอยู่ของไมโคร - ทรงกลมของอิทธิพลที่จะชี้ให้เห็นความสำคัญของโครงสร้างทางสังคม สามารถทำนายการมีส่วนร่วมในปรากฏการณ์ที่รุนแรง