This study compared the populations

This study compared the populations of antimicrobial-resistant bacteria and the repertoire of antimicrobial resistance genes in four environments: effluent of three municipal wastewater treatment facilities, three cattle feedlot runoff catchment ponds, three swine waste lagoons, and two "low impact" environments (an urban lake and a relict prairie). Multiple liquid and solid samples were collected from each environment. The prevalences and concentrations of antimicrobial-resistant (AMR) Gram-negative (Escherichia coli and Salmonella enterica) and Gram-positive (enterococci) bacteria were determined from individual samples (n = 174). The prevalences of 84 antimicrobial resistance genes in metagenomic DNA isolated from samples pooled (n = 44) by collection date, location, and sample type were determined. The prevalences and concentrations of AMR E. coli and Salmonella were similar among the livestock and municipal sample sources. The levels of erythromycin-resistant enterococci were significantly higher in liquid samples from cattle catchment ponds and swine waste lagoons than in liquid samples from municipal wastewater treatment facilities, but solid samples from these environments did not differ significantly. Similarly, trimethoprim/sulfamethoxazole-resistant E. coli concentrations were significantly higher in swine liquid than in municipal liquid samples, but there was no difference in solid samples. Multivariate analysis of the distribution of antimicrobial resistance genes using principal coordinate analysis showed distinct clustering of samples with livestock (cattle and swine), low impact environment and municipal samples forming three separate clusters. The numbers of class A beta-lactamase, class C beta-lactamase, and fluoroquinolone resistance genes detected were significantly higher (P < 0.05) in municipal samples than in cattle runoff or swine lagoon samples. In conclusion, we report that AMR is a very widespread phenomenon and that similar prevalences and concentrations of antimicrobial-resistant bacteria and antimicrobial resistance genes exist in cattle, human, and swine waste streams, but a higher diversity of antimicrobial resistance genes are present in treated human waste discharged from municipal wastewater treatment plants than in livestock environments.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษานี้เปรียบเทียบประชากรของแบคทีเรียทนทานต่อสารต้านจุลชีพและละครของยีนต้านทานยาต้านจุลชีพใน 4 สภาพแวดล้อม: น้ำทิ้งบำบัดเทศบาลสามน้ำ วัวสามล็คไหลบ่าลุ่มน้ำบ่อ ทะเลสาบเสียหมูสาม และสภาพแวดล้อม "ต่ำผลกระทบ" สอง (ทะเลสาบในเมืองและมีทุ่งหญ้า relict) ตัวอย่างของเหลว และของแข็งจำนวนมากถูกเก็บรวบรวมจากแต่ละสภาพแวดล้อม Prevalences และความเข้มข้นของสารต้านจุลชีพทน (AMR) แกรมลบ (Escherichia coli และ Salmonella enterica) และแบคทีเรียแกรมบวก (enterococci) ถูกกำหนดจากบุคคลตัวอย่าง (n = 174) Prevalences ของยีนต้านทานยาต้านจุลชีพ 84 ใน metagenomic ดีเอ็นเอที่แยกได้จากตัวอย่างที่พู (n = 44) โดยคอลเลกชัน วัน สถานที่ และชนิดตัวอย่างดำเนินการ Prevalences และความเข้มข้นของ AMR E. coli และ Salmonella ก็ในหมู่ปศุสัตว์และแหล่งตัวอย่างเทศบาล ระดับของร่างทน enterococci มีนัยสำคัญในตัวอย่างของเหลวจากบ่อลุ่มน้ำวัว และสุกรทะเลสาบมากกว่าในของเหลวตัวอย่างจากเทศบาลบำบัดน้ำเสีย แต่ตัวอย่างแข็งแกร่งจากสภาพแวดล้อมเหล่านี้ไม่ได้แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ ในทำนองเดียวกัน ความเข้มข้นของไตรเมโทพริม/ซัลฟาเมโทซาโซลทน E. coli มีนัยสำคัญในหมูเหลวกว่าในตัวอย่างของเหลวเทศบาล แต่มีไม่แตกต่างกันในตัวอย่างที่เป็นของแข็ง การวิเคราะห์ตัวแปรพหุการกระจายตัวของยีนต้านทานต้านจุลชีพที่ใช้หลักประสานงานวิเคราะห์พบว่าคลัสเตอร์อย่างปศุสัตว์ (วัวและสุกร), สิ่งแวดล้อมผลกระทบต่ำที่แตกต่าง และเทศบาลตัวอย่างคลัสเตอร์ที่แยกต่างหากสามขึ้นรูป หมายเลขของระดับ beta-lactamase คลาส C เบต้า-lactamase และยีนต้านทาน fluoroquinolone ที่ตรวจพบได้สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.05) ในตัวอย่างเทศบาลกว่าในวัวหมูหรือไหลบ่าลากูนตัวอย่าง ในบทสรุป เรารายงานว่า AMR เป็นผู้และ prevalences ที่คล้ายกัน และความเข้มข้นของแบคทีเรียที่ทนทานต่อสารต้านจุลชีพและยีนต้านทานยาต้านจุลชีพที่มีอยู่ในวัว มนุษย์ และสุกรเสียของระบบ แต่ความหลากหลายสูงต้านจุลชีพต้านยีนที่มีอยู่ในขยะมนุษย์บำบัดที่ปล่อยจากโรงบำบัดน้ำเสียเทศบาลกว่าในสภาพแวดล้อมปศุสัตว์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาครั้งนี้เมื่อเทียบกับประชากรของแบคทีเรียต้านจุลชีพทนและบุคลิกของยีนต้านทานยาต้านจุลชีพในสี่ของสภาพแวดล้อมที่: ท่อน้ำทิ้งในสามของเทศบาลสิ่งอำนวยความสะดวกการบำบัดน้ำเสียสามวัวขุนไหลบ่าบ่อกักเก็บน้ำสามบึงน้ำมูลสุกรและสอง "ผลกระทบต่ำ" สภาพแวดล้อม (เป็น เมืองทะเลสาบและทุ่งหญ้าแม่ม่าย) ตัวอย่างของเหลวและของแข็งหลายถูกรวบรวมมาจากแต่ละสภาพแวดล้อม ชุกและความเข้มข้นของยาต้านจุลชีพทน (AMR) แกรมลบ (Escherichia coli และ Salmonella enterica) และแบคทีเรียแกรมบวก (enterococci) ได้รับการพิจารณาจากตัวอย่างของแต่ละบุคคล (n = 174) ชุก 84 ยีนดื้อยาใน DNA Metagenomic ที่แยกได้จากตัวอย่าง pooled (n = 44) ตามวันคอลเลกชัน, สถานที่, และประเภทกลุ่มตัวอย่างได้รับการพิจารณา ชุกและความเข้มข้นของ AMR E. coli และ Salmonella มีความคล้ายคลึงกันในหมู่ปศุสัตว์และแหล่งที่มาของกลุ่มตัวอย่างในเขตเทศบาลเมือง ระดับของ enterococci erythromycin ทนสูงอย่างมีนัยสำคัญในตัวอย่างของเหลวจากบ่อกักเก็บน้ำวัวและทะเลสาบมูลสุกรกว่าในตัวอย่างของเหลวจากสิ่งอำนวยความสะดวกการบำบัดน้ำเสียในเขตเทศบาลเมือง แต่ตัวอย่างที่เป็นของแข็งจากสภาพแวดล้อมเหล่านี้ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ ในทำนองเดียวกัน trimethoprim / sulfamethoxazole ทนความเข้มข้นของเชื้อ E. coli สูงอย่างมีนัยสำคัญในของเหลวสุกรกว่าในตัวอย่างของเหลวในเขตเทศบาลเมือง แต่ก็มีความแตกต่างในกลุ่มตัวอย่างที่เป็นของแข็งไม่มี การวิเคราะห์หลายตัวแปรของการกระจายของยีนดื้อยาโดยใช้หลักวิเคราะห์ประสานงานการแสดงให้เห็นว่าการจัดกลุ่มที่แตกต่างกันของกลุ่มตัวอย่างที่มีการปศุสัตว์ (วัวและหมู) ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมต่ำและกลุ่มตัวอย่างในเขตเทศบาลเมืองขึ้นรูปสามกลุ่มที่แยกต่างหาก ตัวเลขของระดับ beta-lactamase, คลาส C เบต้า lactamase และยีนต้านทาน fluoroquinolone ตรวจพบมีค่าสูงอย่างมีนัยสำคัญ (P <0.05) ในตัวอย่างเทศบาลกว่าในการไหลบ่าของวัวหรือตัวอย่างสุกรลากูน โดยสรุปเรารายงานว่า AMR เป็นปรากฏการณ์ที่แพร่หลายมากและที่ความชุกที่คล้ายกันและความเข้มข้นของแบคทีเรียต้านจุลชีพทนและยีนดื้อยาอยู่ในวัวมนุษย์และลำธารมูลสุกร แต่ความหลากหลายที่สูงขึ้นของยีนต้านทานยาต้านจุลชีพที่มีอยู่ในการรักษา มนุษย์เสียออกจากโรงบำบัดน้ำเสียเทศบาลกว่าในสภาพแวดล้อมปศุสัตว์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษานี้เปรียบเทียบประชากรของแบคทีเรียต้านทานยาต้านจุลชีพ และละครของยีนต้านทานสารต้านจุลชีพในสภาพแวดล้อมที่สี่ : น้ำทิ้ง 3 เครื่องบำบัดน้ำเสียเทศบาลสามโคโคขุน น้ำท่าลุ่มน้ำมูลสุกร บ่อบึงสามและสองต่ำ " ผลกระทบ " สภาพแวดล้อม ( ทะเลสาบเมือง และซากพืชหรือสัตว์ทุ่งหญ้า ) ตัวอย่างของเหลวและของแข็งหลายกลุ่มตัวอย่างในแต่ละสภาพแวดล้อม ชายและความเข้มข้นของเชื้อที่ดื้อยา ( AMR ) แกรมลบ ( Escherichia coli Salmonella enterica ) และแกรมบวก ( มาตรฐาน ) เป็นแบคทีเรียจากตัวอย่างของแต่ละบุคคล ( n = 174 ) ชาย 84 ในดีเอ็นเอยีนต้านทานเชื้อที่แยกได้จากตัวอย่างด้านเมตาจีโนมิค ( n = 44 ) โดยอาจ รวบรวม สถานที่และประเภทของตัวอย่างตัวอย่าง ชายและความเข้มข้นของเชื้อ E . coli Salmonella AMR คล้ายคลึงกันระหว่างสัตว์และตัวอย่างแหล่งเทศบาล ระดับมาตรฐาน ทนต่อ erythromycin อย่างมีนัยสำคัญสูงกว่าในตัวอย่างน้ำจากลุ่มน้ำมูลสุกรโคบ่อและทะเลสาบกว่าในน้ำตัวอย่างจากเครื่องบำบัดน้ำเสียของเทศบาล แต่แข็งตัวอย่างจากสภาพแวดล้อมเหล่านี้ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ ในทำนองเดียวกันไตรเมโทพริม / ซัลฟาเมท็อกซาโซล ป้องกันเชื้อ E . coli ปริมาณสูงกว่าในสุกรเหลวกว่าในตัวอย่างของเหลวที่เทศบาล แต่ไม่มีความแตกต่างกันในตัวอย่างที่เป็นของแข็ง การวิเคราะห์หลายตัวแปรของการกระจายของยีนต้านทานสารต้านจุลชีพที่ใช้วิเคราะห์ประสานงานหลักมีการจัดกลุ่มของกลุ่มตัวอย่างแตกต่างกันกับปศุสัตว์ ( โคและสุกร ) , ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมต่ำ และเทศบาลตัวอย่างเป็น 3 กลุ่มที่แยกต่างหาก ตัวเลขของคลาสเบต้าแลคตาเมส ห้อง C เบต้าแลคตาเมส และฟลูออโรควิโนโลน ยีนต้านทานที่ตรวจพบสูงกว่า ( P < 0.05 ) ในตัวอย่างเทศบาลกว่าโคน้ำท่าหรือสุกร ลากูน ตัวอย่าง สรุป เราว่ารายงาน AMR เป็นปรากฏการณ์ที่แพร่หลายมาก และเฝ้าระวังที่คล้ายกันและความเข้มข้นของแบคทีเรียต้านทานยาต้านจุลชีพ และยีนต้านทานจุลชีพที่มีอยู่ในมนุษย์และสุกร โค กระบือ กระแสของเสีย แต่ความหลากหลายสูงของยีนต้านทานจุลชีพที่มีอยู่ในการรักษาของเสียของมนุษย์ออกมาจากโรงบำบัดน้ำเสียเทศบาลมากกว่าในสภาพแวดล้อมของสัตว์