n recent decades, an argument for m

n recent decades, an argument for multiplicity has gained traction in the study of human psychology. Instead of a focus on one kind of self, one kind of intelligence, and one kind of creativity, for example, researchers have described multiple selves (Kağitçibaşi, 1996; Markus & Kitayama, 1991), intelligences (Gardner, 1993; Sternberg, 1985), and creativities (Csikszentmihalyi, 1988; Lubart, 1999). Moral psychology, too, has seen calls for the inclusion of more than one kind of moral reasoning (Colby & Damon, 1992; Damon & Colby, in press; Dien, 1982; Gilligan, 1982; Miller, 1989; Shweder, 1990) in lieu of conceptualizations of morality as a unitary structure (Kohlberg, 1984) or domain (Turiel, 1983). More often than not, the arguments for multiplicity have been inspired by consideration of culturally diverse individuals and groups.

What has so far received less attention is the development, from childhood into adulthood, of some of these multiplicitous psychological phenomena. This is because it takes time to build knowledge about new constructs, such as “interdependent self” (Triandis, 1995), “naturalistic intelligence” (Gardner, 2004), “spiritually-oriented creativity” (Lubart & Sternberg, 1998), and “Ethic of Community” (Jensen, 1995; Shweder, 1990). It also takes novel theoretical thinking to capture the development of a multiplicitous phenomenon (Greenfield, Keller, Fuligni, et al., 2003). Additionally, when it comes to policy, it may seem more straightforward to work toward one goal than to figure out how to balance or select among two or more.

Nonetheless, a new focus in moral psychology is how the development of diverse kinds of reasoning occurs across the life course and the extent to which developmental trajectories vary across cultures. This is the focus of the theory known as the “cultural-developmental approach” (Jensen, 2008, 2011, 2012). This approach introduces the theoretical concept of a template. The template for moral development charts trajectories across the life course for three kinds of moral reasoning, the Ethics of Autonomy, Community, and Divinity. The cultural-developmental approach is not a one-size-fits-all model, however. The developmental trajectories are proposed as a template in the sense that they accommodate the different hierarchies of the ethics held by culturally diverse peoples.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

n ทศวรรษ อาร์กิวเมนต์สำหรับหลายหลากได้รับแรงดึงในการศึกษาของจิตวิทยามนุษย์ แทนที่จะเน้นเป็นหนึ่งในชนิดของตนเอง ปัญญาชนิดหนึ่ง และความคิดสร้างสรรค์ชนิดหนึ่ง เช่น นักวิจัยได้อธิบายหลายตัว (Kağitçibaşi, 1996 Markus & คิตะยะมะ 1991), ให้การช่วยเหลือ (การ์ดเนอร์ 1993 ของ 1985), และความคิดสร้างสรรค์ (Csikszentmihalyi, 1988 Lubart, 1999) จิตวิทยาศีลธรรม เกินไป ได้เห็นโทรสำหรับการรวมมากกว่าหนึ่งชนิดให้เหตุผลศีลธรรม (คอลและเดมอน 1992 เดมอนและคอล ในกด เดียน 1982 Gilligan, 1982 มิลเลอร์ 1989 Shweder, 1990) แทน conceptualizations ของศีลธรรมเป็นโครงสร้างนอร์โฟล์ก (Kohlberg, 1984) หรือโดเมน (Turiel, 1983) บ่อยกว่าไม่ อาร์กิวเมนต์สำหรับหลายหลากได้รับแรงบันดาลใจ โดยพิจารณาบุคคลที่มีความหลากหลายทางวัฒนธรรมและกลุ่มอะไรเพื่อให้ห่างไกลได้รับความสนใจน้อยกว่าคือ การพัฒนา จากวัยเด็กสู่วัยผู้ใหญ่ บางส่วนของปรากฏการณ์ทางจิตวิทยาเหล่านี้ multiplicitous ทั้งนี้เนื่องจากใช้เวลาในการสร้างความรู้เกี่ยวกับโครงสร้างใหม่ เช่น "ปากตัวเอง" (Triandis, 1995), "เป็นธรรมชาติหรือในเชิงปัญญา" (การ์ดเนอร์ 2004), "จิตวิญญาณที่มุ่งเน้นความคิดสร้างสรรค์" (Lubart & ของ 1998), และ "จริยธรรมของชุมชน" (เจนเซ่น 1995 Shweder, 1990) ยังจะคิดทฤษฎีใหม่เพื่อจับภาพการพัฒนาของปรากฏการณ์ multiplicitous (กรีนฟิลด์ เคลเลอร์ Fuligni, et al., 2003) นอกจากนี้ เมื่อมันมาถึงนโยบาย มันอาจดูตรงไปตรงมามากขึ้นเพื่อให้บรรลุเป้าหมายหนึ่งกว่าจะคิดออกวิธีการสมดุล หรือเลือกระหว่างสองหรือมากกว่านั้นกระนั้น โฟกัสใหม่ในคุณธรรมจิตวิทยาเป็นวิธีการพัฒนาได้หลากหลายเหตุผลเกิดหลักสูตรชีวิตและขอบเขตที่แตกต่างวิถีพัฒนาการด้านวัฒนธรรม เป็นจุดเน้นของทฤษฎีเรียกว่า "แนวทางพัฒนาการทางวัฒนธรรม" (เจนเซ่น 2008, 2011, 2012) วิธีการนี้แนะนำแนวคิดทฤษฎีของแม่แบบ แม่แบบสำหรับพัฒนาศีลธรรมกราฟวิถีข้ามหลักสูตรชีวิตสำหรับชนิดสามของเหตุผลทางศีลธรรม จริยธรรมของเอกราช ชุมชน และพระเจ้า แนวทางพัฒนาการทางวัฒนธรรมไม่ได้แบบที่ใช่ อย่างไรก็ตาม มีการนำเสนอวิถีพัฒนาการเป็นแม่ในความรู้สึกที่พวกเขารองรับลำดับชั้นต่าง ๆ ของจริยธรรมที่ถือ โดยประชาชนหลาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

n ทศวรรษที่ผ่านมาข้อโต้แย้งสำหรับหลายหลากได้รับแรงดึงในการศึกษาของจิตวิทยามนุษย์ แทนการมุ่งเน้นในหนึ่งชนิดของตัวเองซึ่งเป็นหนึ่งในชนิดของหน่วยสืบราชการลับและชนิดหนึ่งของความคิดสร้างสรรค์เช่นนักวิจัยได้อธิบายไว้หลายตัว (Kağitçibaşi 1996; มาร์คัส & Kitayama, 1991), ปัญญา (การ์ดเนอร์ 1993; สเติร์น 1985 ) และความคิดสร้างสรรค์ (Csikszentmihalyi 1988; Lubart, 1999) จิตวิทยาคุณธรรมสายเกินไปได้เห็นสำหรับการรวมของชนิดมากกว่าหนึ่งของเหตุผลทางศีลธรรม (คอลและเดมอน 1992; เดมอนและคอลในการกด; เดียน 1982; ยิลลิ 1982; มิลเลอร์ 1989; Shweder, 1990) ใน แทนการ conceptualizations ของศีลธรรมเป็นโครงสร้างรวม (Kohlberg, 1984) หรือโดเมน (Turiel, 1983) บ่อยกว่าไม่ขัดแย้งสำหรับหลายหลากได้รับแรงบันดาลใจจากการพิจารณาของบุคคลที่มีความหลากหลายทางวัฒนธรรมและกลุ่ม. สิ่งที่ได้รับเพื่อให้ห่างไกลความสนใจน้อยคือการพัฒนาตั้งแต่วัยเด็กในวัยของบางส่วนของปรากฏการณ์ทางจิตวิทยาเหล่านี้ multiplicitous นี้เป็นเพราะมันต้องใช้เวลาในการสร้างความรู้เกี่ยวกับโครงสร้างใหม่เช่น "ตัวเองพึ่งพาซึ่งกันและกัน" (Triandis, 1995), "ความฉลาดทางธรรมชาติ" (การ์ดเนอร์, 2004), "ความคิดสร้างสรรค์จิตวิญญาณที่มุ่งเน้น" (Lubart & สเติร์น, 1998) และ "จริยธรรมของชุมชนสำหรับ" (เจนเซ่น, 1995; Shweder, 1990) นอกจากนี้ยังใช้ความคิดทฤษฎีใหม่ในการจับภาพการพัฒนาของปรากฏการณ์ multiplicitous (กรีนฟิลด์, เคลเลอร์ Fuligni, et al., 2003) นอกจากนี้เมื่อมันมาถึงนโยบายมันอาจจะดูเหมือนตรงไปตรงมามากขึ้นในการทำงานไปสู่เป้าหมายหนึ่งกว่าจะคิดออกว่าจะรักษาความสมดุลหรือเลือกในหมู่สองคนหรือมากกว่า. อย่างไรก็ตามโฟกัสใหม่ในด้านจิตวิทยาทางศีลธรรมเป็นวิธีการพัฒนาความหลากหลายชนิดของเหตุผลที่เกิดขึ้น ข้ามแน่นอนชีวิตและขอบเขตที่วิถีการพัฒนาแตกต่างกันไปข้ามวัฒนธรรม นี้เป็นจุดสำคัญของทฤษฎีที่เรียกว่า "วัฒนธรรมการพัฒนาวิธีการ" (เจนเซ่น, 2008, 2011, 2012) วิธีการนี้จะแนะนำแนวคิดทางทฤษฎีของแม่แบบ แม่แบบสำหรับการพัฒนาคุณธรรมชาร์ตไบร์ททั่วแน่นอนชีวิตของสามชนิดของการให้เหตุผลทางศีลธรรมจริยธรรมเอกราชชุมชนและเทพ แนวทางการพัฒนาทางวัฒนธรรมไม่ได้เป็นหนึ่งขนาดเหมาะกับทุกรูปแบบอย่างไร วิถีการพัฒนามีการเสนอเป็นแม่แบบในความรู้สึกที่พวกเขารองรับลำดับชั้นที่แตกต่างกันของจริยธรรมที่จัดขึ้นโดยประชาชนที่มีความหลากหลายทางวัฒนธรรม