To derive my forecast, I took the f

To derive my forecast, I took the first method called T-account forecasting . So from the results of the year 1992, I made first the income statement and after the balance sheet which are not very difficult to do because all of the parts ( for example cost of goods sold, dividends, …) are linked together. Afterwards, to do the “iterate”, it is almost the same principle. But at the end, I had an amount for the debt negative, I was a little bit surprised. To solve that, as the case asks, I introduced the notion of excess cash which “hide” the problem of the negative debt.
I chose the “base case” because I think it is more precize and rigourous than the other one called “Percent-of-sales forecasting”. Indeed with the second method, we use the percent of sales as a key to forecast all of the amounts of the balance sheet and the income statement, I think it gives less the reality.
In addition, we don’t know exactly which percent of the sales will be really use for the future, we have the results of 3 years before but we can’t say with a total presision if it will continue like that or if a charge will disappear or change completely. The results of the two methods are a little bit different but I prefer to keep the results of the first one which are, from my mind, nearest of the reality than the other one.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การได้รับการคาดการณ์ของฉัน ฉันเอาวิธีแรกเรียกว่าบัญชีรูปตัวทีคาดการณ์ ดัง นั้นจากผลของปี 1992 ฉันทำก่อนงบกำไรขาดทุน และงบดุลซึ่งไม่ยากที่จะทำเนื่องจากทุกชิ้นส่วน (เช่นต้นทุนของสินค้าที่ขาย ปันผล,...) เชื่อมโยงกัน ภายหลัง การทำ "ย้ำ" ได้เกือบจะหลักการเดียวกัน แต่ที่สุด มียอดเงินสำหรับหนี้ค่าลบ ผมประหลาดใจนิดเดียว แก้ที่ เป็นกรณีถาม ฉันนำคิดเงินเกินที่ "ซ่อน" ปัญหาหนี้เป็นค่าลบ ผมเลือก "กรณีพื้นฐาน" เพราะฉันคิดว่า มันเป็น precize มากขึ้น และ rigourous กว่าอื่น ๆ หนึ่งเรียกว่า "ร้อยละของขายคาดการณ์" แน่นอน ด้วยวิธีการที่สอง เราใช้เปอร์เซ็นต์ของยอดขายเป็นคีย์เพื่อคาดการณ์จำนวนของงบดุลและงบกำไรขาดทุนทั้งหมด ผมคิดว่า มันทำให้น้อยกว่าความเป็นจริง นอกจากนี้ เราไม่ทราบว่าเปอร์เซ็นต์ของยอดขายจะอยู่จริง ๆ ใช้ในอนาคต มีผล 3 ปีก่อน แต่เราไม่สามารถพูดกับ presision รวม ถ้ามันจะทำเช่นนั้น หรือ ถ้าประจุจะหายไป หรือเปลี่ยนแปลงอย่างสมบูรณ์ ผลลัพธ์ของวิธีการสองวิธีแตกต่างกันนิดเดียว แต่ฉันต้องการเก็บผลลัพธ์แรกที่ จากใจ ที่ใกล้ที่สุดของความเป็นจริงมากกว่าอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่จะได้รับการคาดการณ์ของฉันฉันเอาวิธีแรกเรียกว่า T-บัญชีพยากรณ์ ดังนั้นจากผลของการปี 1992 ผมทำครั้งแรกในงบกำไรขาดทุนและงบดุลหลังจากที่ไม่ได้เป็นเรื่องยากมากที่จะทำเพราะทุกชิ้นส่วน (สำหรับค่าใช้จ่ายตัวอย่างของสินค้าที่ขายเงินปันผล ... ) มีการเชื่อมโยงเข้าด้วยกัน หลังจากนั้นจะทำอย่างไร "ย้ำ" มันเกือบจะเป็นหลักการเดียวกัน แต่ในท้ายที่สุดผมก็มีจำนวนเงินที่เป็นลบหนี้ที่ผมแปลกใจนิด ๆ หน่อย ๆ เพื่อแก้ปัญหาที่เป็นกรณีที่ขอให้ผมนำความคิดของเงินสดส่วนเกินที่ "ซ่อน" ปัญหาของหนี้เชิงลบ
ที่ฉันเลือก "กรณีฐาน" เพราะผมคิดว่ามันเป็น precize มากขึ้นและเข้มงวดกว่าอีกคนหนึ่งเรียกว่า "ร้อยละ การพยากรณ์การขาย--Of " อันที่จริงมีวิธีที่สองเราจะใช้ร้อยละของยอดขายเป็นกุญแจสำคัญที่จะคาดการณ์ทั้งหมดของปริมาณของงบดุลและงบกำไรขาดทุนที่ฉันคิดว่ามันจะช่วยให้น้อยความเป็นจริง
นอกจากนี้เราไม่ทราบว่าที่ร้อยละ ยอดขายจะใช้จริงๆสำหรับอนาคตเรามีผล 3 ปีก่อน แต่เราไม่สามารถพูดด้วยความ presision ทั้งหมดว่ามันจะดำเนินต่อไปเช่นนั้นหรือถ้าค่าใช้จ่ายจะหายไปหรือเปลี่ยนอย่างสมบูรณ์ ผลที่ได้จากทั้งสองวิธีมีความแตกต่างกันเล็กน้อย แต่ผมชอบที่จะให้ผลของการเป็นคนแรกที่มาจากใจของฉันใกล้เคียงกับความเป็นจริงกว่าคนอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จากการคาดการณ์ของผม ผมใช้วิธีแรกพยากรณ์เรียกว่าสิบสองจุไทย . ดังนั้นจากผลของปี 1992 ผมทำแรกงบรายได้ และหลังจากงบดุลซึ่งจะไม่ยากมากที่จะทำเพราะทุกชิ้นส่วน ( เช่น ต้นทุนของสินค้าที่ขาย , เงินปันผล , . . . ) จะถูกเชื่อมโยงเข้าด้วยกัน หลังจากนั้น จะทำ " ย้ำ " มันเกือบจะเป็นหลักการเดียวกัน แต่ในที่สุดผมมีเงินสำหรับหนี้ที่เป็นลบ ผมก็เซอร์ไพร์นิดหน่อย เพื่อแก้ปัญหานั้น เป็นกรณีที่ถาม ผมแนะนำความคิดของเงินสดส่วนเกินที่ " ซ่อน " ปัญหาของหนี้ลบ .
ผมเลือก " ฐานกรณี " เพราะฉันคิดว่ามันเป็นมากกว่า precize และ rigourous กว่าอื่น ๆหนึ่ง เรียกว่า " ร้อยละของยอดขายพยากรณ์ " จริงด้วยวิธีที่สองเราใช้ร้อยละของยอดขายเป็นหลักพยากรณ์ทั้งหมดของจํานวนของงบดุล และงบรายได้ ผมคิดว่ามันให้น้อยกว่าความเป็นจริง
นอกจากนี้ เราก็ไม่รู้หรอกว่า ที่ร้อยละของการขายจะถูกใช้เพื่ออนาคตจริงๆเราได้ผล 3 ปีก่อน แต่เราไม่สามารถพูดกับ presision ทั้งหมดถ้าจะต่อแบบนี้ หรือถ้าคิดจะหายไป หรือเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ผลของวิธีการทั้ง 2 วิธี แตกต่างกันนิดหน่อย แต่ผมชอบเก็บผลหนึ่งซึ่งจากจิตใจของฉันที่ใกล้ที่สุดของความเป็นจริงมากกว่าคนอื่น ๆ