So she went back to the young man.

So she went back to the young man. He was lying as she had left him, propped against the dike, panting and very pale. He had opened his coat and had a little bag, from which he was taking out strips of cloth and a bottle of something. And again he spoke, and again she understood nothing. Then he made signs, and she saw it was water that he wanted, so she picked up one of many broken pots that had been blown around the street. Then, going up the dike, she filled it with water and brought it down again and washed his wound. She tore off the strips that he had made from the rolls of bandaging. He knew how to put the cloth over the gaping wound. He made signs to her, and she followed these signs. All the time he was trying to tell her something, but she could understand nothing.
“You must be from the South, sir,” she said. It was easy to see that he had no education. He looked very clever. “I have heard that your language is different from ours.” She laughed a little to put him at ease, but he only stared at her darkly and gloomily. So she said brightly, “Now if I could find something for us to eat, it would be nice.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดังนั้น เธอก็กลับไปหนุ่ม เขาได้นอนกับเธอได้ทิ้งเขา ร่วมกับทำนบ panting และซีดมาก เขามีเปิดเสื้อของเขา และมีกระเป๋าเล็กน้อย ซึ่งเขาถูกการออกแผ่นผ้าและขวดของบางสิ่ง เขาพูดอีกครั้ง และอีกครั้ง เธอเข้าใจอะไร แล้ว ทำเครื่องหมาย และเธอเห็นมันเป็นน้ำที่เขาต้องการ ดังนั้นเธอหยิบขึ้นมาหนึ่งกระถางแตกหักจำนวนมากที่มีการเป่ารอบ ๆ ถนน จะขึ้นทำนบ เธอเต็มไป ด้วยน้ำ และนำมาลงอีกครั้ง แล้วล้างแผลของเขา เธอฉีกปิดแถบที่เขาทำจากม้วนพัน เขารู้วิธีการใส่ผ้ามากกว่าแผลอ้าปากค้าง เขาทำสัญญาณให้เธอ และเธอตามสัญญาณเหล่านี้ เวลาเขาได้พยายามบอกเธออะไรบางอย่าง แต่เธอไม่เข้าใจอะไรเธอกล่าวว่า "คุณต้องมาจากภาคใต้ ที่รัก มันเป็นเรื่องง่ายเพื่อดูว่า เขามีการศึกษาไม่ เขาดูฉลาดมาก "ผมเคยได้ยินว่า ภาษาของคุณจะแตกต่างจากเรา" เธอหัวเราะน้อยที่จะทำให้เขาสบายใจ แต่เขาเท่านั้นจ้องไปที่เธอมืด ๆ และ gloomily เธอกล่าวสดใส "ตอนนี้ดูสิ่งที่เรากิน มันจะดี"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดังนั้นเธอจึงเดินกลับไปที่ชายหนุ่มคนหนึ่ง เขากำลังนอนขณะที่เธอได้ทิ้งเขา propped กับเขื่อนหอบและซีดมาก เขาเปิดเสื้อของเขาและมีถุงเล็ก ๆ น้อย ๆ จากการที่เขาถูกถอดออกมาจากแถบผ้าและขวดบางสิ่งบางอย่าง และอีกครั้งที่เขาพูดและอีกครั้งเธอเข้าใจอะไร จากนั้นเขาก็ทำป้ายและเธอก็เห็นว่ามันเป็นน้ำว่าเขาต้องการเธอจึงหยิบขึ้นมาหนึ่งของหม้อเสียจำนวนมากที่ได้รับการเป่ารอบถนน จากนั้นจะขึ้นเขื่อนเธอเต็มไปด้วยน้ำและนำมันลงมาอีกครั้งและล้างแผลของเขา เธอฉีกแถบที่เขาทำมาจากม้วนแผล เขารู้วิธีที่จะนำผ้าที่ผ่านแผลเหวอะ เขาทำป้ายบอกทางไปของเธอและเธอใช้สัญญาณเหล่านี้ ตลอดเวลาที่เขากำลังพยายามที่จะบอกสิ่งที่เธอ แต่เธอสามารถเข้าใจอะไร.
"คุณจะต้องมาจากภาคใต้ครับ" เธอกล่าว มันเป็นเรื่องง่ายที่จะเห็นว่าเขามีการศึกษาไม่มี เขามองที่ฉลาดมาก "ผมเคยได้ยินว่าภาษาของคุณจะแตกต่างจากของเรา." เธอหัวเราะเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะทำให้เขาสบายใจ แต่เขาเท่านั้นที่จ้องมองมาที่เธอและลึกลับอย่างเศร้าโศก ดังนั้นเธอจึงกล่าวว่าสดใส "ตอนนี้ถ้าฉันสามารถหาบางสิ่งบางอย่างที่เราจะกินมันจะดี."