Wagner cited education and culture

Wagner cited education and culture to be two areas in which the government could be a better provider than the private sector. Thus, the public sector would grow after basic needs of the people are satisfied and consumption pattern of people expands towards activities such as education and culture. Third, natural monopolies such as the railroads had to be taken over by the government because private companies would be unable to run these undertakings efficiently because it would be impossible to raise such huge finance that are needed for the development of these natural monopolies.

It must be noted that studies of Wagner’s Law have not really dealt much with Wagner’s original propositions. These have been more concerned with the general trend that he predicted. With the increase in data availability for developing countries, the Law has also been increasingly tested for developing countries. Results have been mixed and examination of the Law has been continuing with increasingly sophisticated econometric methodology. The earlier studies such as Martin and Lewis (1956) have used cross section data primarily because time series data for a reasonable length of time was not available for many countries. Most of the recent studies have used time series data sometimes along with cross section data. Bird (1971) strongly argued that cross section studies are not relevant because “there is nothing in any conceivable formulation of Wagner’s “law” which tells us country A must have a higher expenditure ratio than country B simply because the level of average per capita income is higher in A than B at a particular point in time,” (p.10).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วากเนอร์เริ่มแรกการศึกษาและวัฒนธรรมเป็น สองพื้นที่ซึ่งรัฐบาลอาจจะเป็นผู้ให้ดีกว่าภาคเอกชน ดังนั้น ภาครัฐจะเติบโตหลังจากพอใจความต้องการพื้นฐานของประชาชน และขยายรูปแบบการบริโภคของคนต่อกิจกรรมการศึกษาและวัฒนธรรม สาม ธรรมชาติ monopolies เช่นรถรางที่จะต้องดำเนินการ โดยรัฐบาลเนื่องจากบริษัทเอกชนจะสามารถเรียกท่านเหล่านี้ได้อย่างมีประสิทธิภาพเนื่องจากจะไม่เพิ่มเงินขนาดใหญ่ดังกล่าวที่จำเป็นสำหรับการพัฒนาของ monopolies ธรรมชาติเหล่านี้ ได้ It must be noted that studies of Wagner’s Law have not really dealt much with Wagner’s original propositions. These have been more concerned with the general trend that he predicted. With the increase in data availability for developing countries, the Law has also been increasingly tested for developing countries. Results have been mixed and examination of the Law has been continuing with increasingly sophisticated econometric methodology. The earlier studies such as Martin and Lewis (1956) have used cross section data primarily because time series data for a reasonable length of time was not available for many countries. Most of the recent studies have used time series data sometimes along with cross section data. Bird (1971) strongly argued that cross section studies are not relevant because “there is nothing in any conceivable formulation of Wagner’s “law” which tells us country A must have a higher expenditure ratio than country B simply because the level of average per capita income is higher in A than B at a particular point in time,” (p.10).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แว็กเนอร์อ้างถึงการศึกษาและวัฒนธรรมที่จะเป็นสองพื้นที่ซึ่งรัฐบาลสามารถเป็นผู้ให้บริการที่ดีกว่าภาคเอกชน ดังนั้นภาครัฐจะเติบโตหลังจากที่ความต้องการขั้นพื้นฐานของคนที่มีความพึงพอใจและรูปแบบการบริโภคของประชาชนที่มีต่อการขยายตัวของกิจกรรมต่าง ๆ เช่นการศึกษาและวัฒนธรรม ประการที่สามการผูกขาดตามธรรมชาติเช่นทางรถไฟจะต้องถูกนำตัวไปจากรัฐบาลเพราะ บริษัท เอกชนจะไม่สามารถที่จะเรียกใช้การดำเนินการเหล่านี้ได้อย่างมีประสิทธิภาพเพราะมันจะเป็นไปไม่ได้ที่จะเพิ่มเงินทุนขนาดใหญ่ดังกล่าวที่มีความจำเป็นสำหรับการพัฒนาของการผูกขาดตามธรรมชาติเหล่านี้. มันต้อง จะตั้งข้อสังเกตว่าการศึกษากฎหมายวากเนอร์ยังไม่ได้รับการจัดการจริงๆมากกับข้อเสนอเดิมของวากเนอร์ เหล่านี้ได้รับความกังวลมากขึ้นกับแนวโน้มทั่วไปที่เขาคาดการณ์ ด้วยการเพิ่มความพร้อมใช้งานของข้อมูลสำหรับประเทศกำลังพัฒนากฎหมายยังได้รับการทดสอบมากขึ้นสำหรับประเทศที่กำลังพัฒนา ผลที่ได้รับการผสมและการตรวจสอบของกฎหมายที่ได้รับการดำเนินการต่อด้วยวิธีการทางเศรษฐมิติความซับซ้อนมากขึ้น การศึกษาก่อนหน้านี้เช่นมาร์ตินลูอิส (1956) มีการใช้ข้อมูลส่วนข้ามหลักเนื่องจากข้อมูลอนุกรมเวลาสำหรับความยาวที่เหมาะสมของเวลาก็ไม่สามารถใช้ได้ในหลายประเทศ ส่วนใหญ่ของการศึกษาที่ผ่านมามีการใช้ข้อมูลอนุกรมเวลาบางครั้งพร้อมกับข้อมูลส่วนข้าม เบิร์ด (1971) เป็นที่ถกเถียงกันอย่างมากว่าการศึกษาข้ามส่วนที่ไม่เกี่ยวข้องเพราะ "มีอะไรในการกำหนดเป็นไปได้ใด ๆ ของวากเนอร์" กฎหมาย "ที่บอกเราประเทศจะต้องมีอัตราส่วนค่าใช้จ่ายที่สูงกว่าประเทศ B เพียงเพราะระดับของค่าเฉลี่ยรายได้ต่อหัว สูงกว่าใน บริษัท A B ที่จุดโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลาที่ "(เล่ม 10)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แว็กเนอร์อ้างการศึกษาและวัฒนธรรมเป็นสองพื้นที่ที่รัฐบาลอาจเป็นผู้ให้บริการที่ดีกว่าภาคเอกชน ดังนั้น ภาครัฐจะเติบโตตามความต้องการพื้นฐานของประชาชนมีความพึงพอใจ และรูปแบบการบริโภคของประชาชนที่มีต่อกิจกรรมต่างๆ เช่น การศึกษา และวัฒนธรรม ประการที่สามการผูกขาดโดยธรรมชาติ เช่น ทางรถไฟ ต้องถูกยึดโดยรัฐบาล เพราะบริษัทเอกชนจะไม่สามารถวิ่งเเละเหล่านี้ได้อย่างมีประสิทธิภาพเพราะมันเป็นไปไม่ได้ที่จะเพิ่มเช่นการเงินขนาดใหญ่ที่จำเป็นสำหรับการพัฒนาของการผูกขาดธรรมชาติเหล่านี้

จะต้องมีการตั้งข้อสังเกตว่าการศึกษาของวากเนอร์ของกฎหมายไม่ได้จริงๆมากด้วยแจก วากเนอร์เป็นข้อเสนอเดิม