Qualitative understanding of the EX

Qualitative understanding of the EXAFS region
X-Ray spectroscopy involves a process in which an X-ray beam is applied to an atom and causes the ejection of an electron, usually a core electron. This leaves a vacancy in the core shell, and results in relaxation of an outer electron to fill that vacancy. This phenomenon is only observed when the energy of the X-ray exceeds the ionization energy of the electrons in that shell. We can relate this occurrence to the X-ray Absorption coefficient, which becomes the basis of EXAFS theory. The X-ray Absorption coefficient, or μ, describes the relationship between the intensity of an X-ray beam going into a sample and its intensity leaving the sample after traveling a distance x within the sample. The absorption coefficient is given by
µ = dlnI/dx
In this expression, dx is the traversed distance, and I is the intensity. In a typical EXAFS spectrum, various sharp peaks will be observed when energy(usually in eV) is plotted against absorbance. These peaks(called edges), which vary by atom, correspond to the ionization of a core orbital, K-edges describing the excitation of the innermost 1s electron, and L-edges and M-edges referring to the same for higher energy orbitals. A qualitative diagram of these energies, as well as their dependence on atomic number, is shown in Figure 2 below.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเข้าใจในเชิงคุณภาพของภูมิภาค EXAFS
สเปกโทรสโก X-Ray เกี่ยวข้องกับกระบวนการในการที่ลำแสงเอ็กซ์เรย์ถูกนำไปใช้อะตอมและทำให้เกิดการไหลออกของอิเล็กตรอนอิเล็กตรอนมักจะเป็นหลัก ซึ่งจะทำให้ช่องว่างในเปลือกหลักและส่งผลให้เกิดการผ่อนคลายของอิเล็กตรอนชั้นนอกจะเติมช่องว่างที่ ปรากฏการณ์นี้เป็นเพียงข้อสังเกตเมื่อพลังงานของรังสีเอกซ์พลังงานสูงกว่าไอออนไนซ์ของอิเล็กตรอนในเปลือกที่ เราสามารถสร้างความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นนี้เพื่อค่าสัมประสิทธิ์การดูดซึมเอ็กซ์เรย์ซึ่งจะกลายเป็นพื้นฐานของทฤษฎี EXAFS ค่าสัมประสิทธิ์การดูดซึมรังสีเอกซ์หรือμอธิบายความสัมพันธ์ระหว่างความเข้มของลำแสงเอ็กซ์เรย์จะเป็นตัวอย่างและความรุนแรงของมันออกจากตัวอย่างหลังจากเดินทาง x ระยะไกลภายในกลุ่มตัวอย่างที่ ค่าสัมประสิทธิ์การดูดซึมจะได้รับจากμ = dlnI / DX ในการแสดงออกนี้ DX คือระยะทางที่แยบยลและฉันคือความรุนแรง ในสเปกตรัม EXAFS ทั่วไปยอดคมต่างๆจะได้รับการตั้งข้อสังเกตเมื่อพลังงาน (โดยปกติใน eV) คือพล็อตกับการดูดกลืนแสง ยอดเหล่านี้ (ที่เรียกว่าขอบ) ซึ่งแตกต่างกันไปโดยอะตอมสอดคล้องกับไอออนไนซ์ของวงโคจรหลัก K-ขอบอธิบายการกระตุ้นด้านในสุดของอิเล็กตรอน 1s และขอบ L และ M-ขอบหมายถึงเหมือนกันสำหรับ orbitals พลังงานที่สูงขึ้น แผนภาพคุณภาพของพลังงานเหล่านี้เช่นเดียวกับการพึ่งพาเลขอะตอมจะแสดงในรูปที่ 2 ด้านล่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเข้าใจเชิงคุณภาพของ exafs เขต
เอกซ์เรย์ที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการที่รังสีแสงที่ใช้กับอะตอม และสาเหตุการดีดตัวของอิเล็กตรอน ปกติแกนอิเล็กตรอน ใบนี้ที่ว่างในแกนเปลือกและผลในการพักผ่อนของอิเล็กตรอนชั้นนอกเพื่อเติมที่ว่างปรากฏการณ์นี้เป็นเพียงสังเกตเมื่อพลังงานของรังสีเอกซ์ค่าพลังงานไอออไนเซชันของอิเล็กตรอนในเชลล์ เราสามารถเล่าเหตุการณ์นี้ให้สัมประสิทธิ์การดูดกลืนรังสีเอ็กซ์ ซึ่งกลายเป็นพื้นฐานของทฤษฎี exafs . ส่วนค่าสัมประสิทธิ์การดูดกลืนรังสีเอ็กซ์หรือμ , ,อธิบายถึงความสัมพันธ์ระหว่างความเข้มของรังสีแสงเข้าไปในตัวอย่างและความเข้มของมันออกจากตัวอย่างหลังจากเดินทางระยะทาง x ภายในตัวอย่าง สัมประสิทธิ์การดูดซึมให้

µ = dlni / DX ในการแสดงออกนี้ DX คือ เดินทางไปไกล และมีความเข้ม ในสเปกตรัม exafs ทั่วไปยอดเขาแหลมต่างๆ จะสังเกตได้เมื่อพลังงาน ( โดยปกติใน EV ) จะงัดข้อกับน . ยอดเหล่านี้ ( เรียกว่าขอบ ) ซึ่งแตกต่างจากอะตอม สอดคล้องกับไอออไนเซชันของแกนโคจร k-edges อธิบายโครงสร้างของอิเล็กตรอน 1s ) และ l-edges และ m-edges หมายถึงเหมือนกับวงโคจรพลังงานที่สูงขึ้น แผนภาพเชิงคุณภาพของพลังเหล่านี้ตลอดจนการพึ่งพาเลขอะตอม , แสดงในรูปที่ 2 ด้านล่าง