Previous studies based on simple no

Previous studies based on simple non-spatial model have suggested that autoparasitism, in which females develop as primary endoparasitoids of hosts while males develop at the expense of primary parasitoids, stabilizes host–parasitoid steady state. To date, however, how the stabilizing role of autoparasitism would be affected by more complex spatial factors has not been adequately investigated. To address the issue, here we analyzed a spatially extended two-patch host–parasitoid model and compared it with the corresponding non-spatial model. Results showed that in the non-spatial model and the case of autoparasitoid, the host–parasitoid steady states can be unstable if the host׳s intrinsic rate of growth and/or carrying capacity is sufficiently large. However, in the spatially extended two-patch model with parasitoid migration, the unstable host–parasitoid steady states in each local patch may become stable, provided there is certain spatial unevenness in host growth and/or carrying capacity. Therefore, the migration of parasitoid together with spatial unevenness in host growth and/or carrying capacity stabilizes the host–parasitoid interactions. The stabilizing effects are stronger with the host density-dependent migration of parasitoid than with the random migration of parasitoid. In the case of primary parasitoid, the model demonstrated similar stabilizing effects associated with the migration of parasitoid. However, the parameter conditions for stability are much more stringent than in the case of autoparasitoid. We concluded that the stabilizing effects of parasitoid migration and autoparasitism can add to each other, leading to more stable host–parasitoid interactions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามธรรมดาแบบไม่ใช่เชิงพื้นที่ศึกษาก่อนหน้านี้ได้แนะนำที่ autoparasitism หญิงพัฒนาเป็น endoparasitoids หลักของโฮสต์ในขณะที่เพศชายพัฒนาค่าใช้จ่ายหลัก parasitoids, stabilizes โฮสต์ – parasitoid ท่อน วัน อย่างไรก็ตาม วิธีดูบทบาทของ autoparasitism จะได้รับผลจากปัจจัยเชิงพื้นที่ซับซ้อนมีไม่ถูกพอตรวจสอบ การแก้ปัญหา นี่เราวิเคราะห์แบบโฮสต์ – parasitoid สองแพทช์ spatially ขยาย และเมื่อเทียบกับแบบไม่ใช่เชิงพื้นที่ที่สอดคล้องกัน ผลลัพธ์แสดงให้เห็นว่าในรูปแบบไม่ใช่เชิงพื้นที่และกรณีของ autoparasitoid อเมริกาคงโฮสต์ – parasitoid จะเสถียรถ้า host׳s อัตราการเติบโตหรือแบกความจุขนาดใหญ่เพียงพอ อย่างไรก็ตาม ในรูปแบบสองแพทช์ spatially ขยายโดยการย้าย parasitoid อเมริกาคงโฮสต์ – parasitoid เสถียรในโปรแกรมปรับปรุงแต่ละท้องถิ่นอาจมีเสถียรภาพ ให้มีสีไม่สม่ำเสมอบางพื้นที่ในการเจริญเติบโตของโฮสต์หรือแบกความจุ ดังนั้น การโยกย้ายของ parasitoid ร่วมกับปริภูมิสีไม่สม่ำเสมอในการเจริญเติบโตของโฮสต์หรือแบกความจุ stabilizes โต้โฮสต์ – parasitoid ดูเอฟเฟกต์จะแข็งแรง ด้วยการโยกย้ายสำหรับโฮสต์ของ parasitoid กว่าขึ้นอยู่กับความหนาแน่นด้วยการโยกย้ายแบบสุ่มของ parasitoid ในกรณีของหลัก parasitoid แบบแสดงผลดูคล้ายกันที่เกี่ยวข้องกับการโยกย้ายของ parasitoid อย่างไรก็ตาม เงื่อนไขพารามิเตอร์สำหรับเสถียรภาพจะเข้มงวดมากขึ้นกว่าในกรณีของ autoparasitoid เราสรุปว่า ดูเอฟเฟกต์ของการย้าย parasitoid และ autoparasitism สามารถเพิ่ม นำการโต้ตอบของโฮสต์ – parasitoid มีเสถียรภาพมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาก่อนหน้าขึ้นอยู่กับรูปแบบที่เรียบง่ายที่ไม่ใช่เชิงพื้นที่ได้แนะนำว่า autoparasitism ซึ่งในเพศหญิง endoparasitoids พัฒนาเป็นหลักของครอบครัวในขณะที่เพศพัฒนาที่ค่าใช้จ่ายของตัวเบียนหลัก, การรักษาโฮสต์เบียนมั่นคงของรัฐ ในวัน แต่วิธีการที่บทบาทของการรักษาเสถียรภาพของ autoparasitism จะได้รับผลกระทบจากปัจจัยเชิงพื้นที่ที่ซับซ้อนมากขึ้นยังไม่ได้รับการตรวจสอบอย่างเพียงพอ เพื่อแก้ไขปัญหาที่นี่เราวิเคราะห์สองแพทช์รุ่นโฮสต์เบียนขยายตำแหน่งและเมื่อเทียบกับที่สอดคล้องกันรูปแบบที่ไม่ใช่เชิงพื้นที่ ผลการศึกษาพบว่าในรูปแบบที่ไม่ใช่เชิงพื้นที่และกรณีของ autoparasitoid ที่โฮสต์เบียนรัฐอย่างต่อเนื่องอาจมีการเปลี่ยนแปลงถ้าโฮสต์อัตราที่แท้จริงของการเจริญเติบโตและ / หรือขีดความสามารถที่มีขนาดใหญ่พอสมควร แต่ในรูปแบบสองแพทช์ขยายตำแหน่งที่มีการโยกย้ายเบียน, ไม่แน่นอนโฮสต์เบียนรัฐอย่างต่อเนื่องในแต่ละท้องถิ่นแพทช์อาจจะกลายเป็นมีเสถียรภาพให้มีบางอย่างไม่สม่ำเสมอเชิงพื้นที่ในการเจริญเติบโตของโฮสต์และ / หรือขีดความสามารถ ดังนั้นการย้ายถิ่นของแมลงเบียนร่วมกับความไม่สม่ำเสมอเชิงพื้นที่ในการเจริญเติบโตของโฮสต์และ / หรือขีดความสามารถในการรักษาปฏิสัมพันธ์โฮสต์เบียน ผลกระทบที่มีเสถียรภาพมีความแข็งแรงด้วยการโยกย้ายโฮสต์หนาแน่นขึ้นอยู่กับแมลงเบียนกว่าด้วยการโยกย้ายแบบสุ่มของแมลงเบียน ในกรณีของแมลงเบียนหลักรูปแบบการแสดงให้เห็นถึงผลกระทบที่มีเสถียรภาพที่คล้ายกันที่เกี่ยวข้องกับการย้ายถิ่นของแมลงเบียน อย่างไรก็ตามเงื่อนไขพารามิเตอร์เพื่อความมั่นคงมีมากที่เข้มงวดกว่าในกรณีของ autoparasitoid เราสรุปได้ว่าผลการรักษาเสถียรภาพของการย้ายถิ่นเบียนและ autoparasitism สามารถเพิ่มกับแต่ละอื่น ๆ ที่นำไปสู่​​การมีปฏิสัมพันธ์โฮสต์เบียนมีเสถียรภาพมากขึ้น