Biological tissue can only be coagu

Biological tissue can only be coagulated by thermal means if the requisite
temperature of approximately 700 Celsius has been built up. It is difficult to obtain
what is known as the specific haemostasis, because it is impossible to provide
temperature required for coagulation as uniformly as possible without causing
thermal damage to the adjacent tissues.
The following critical temperatures must be noted:
1. Up to 400C : No significant cell damage.
2. Above 400C : Reversible cell damage, depending on the duration of exposure.
3. Above 490C : Irreversible cell damage = denaturation
4. Above 700C : Coagulation. Collagens are converted to glucose.
5. Above 1000C : Phase transition from liquid to vapour of the intra and extra
cellular water. The tissue rapidly dries out = desiccation (dehydration). Glucose
has an adhesive effect after dehydration.
6. Above 2000C : Carbonization = (pathological burns of the fourth degree).
If the temperature required for the denaturation, (500C) is not reached or the
temperature of approximately 700C required for the coagulation is exceeded,
additional problems may arise as the coagulum containing glucose dehydrates and
carbonizes.
When using the HF electric alternating current for endogenous heating of biological
tissue, the tissue temperature rises until it reaches 1000C or the boiling points of
these liquids.
The temperature rises at different rates at the various points on account of the
inhomogeneity of the electrical and thermal tissue properties, and, above all, of
the irregular current density distribution within the tissue. As a rule, the density
of the electric current is largely in the effective contact area between the electrode
and the tissue, decreasing with the distance from this contact area.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เนื้อเยื่อชีวภาพสามารถเท่า coagulated ความร้อนโดยถ้าสแบนอุณหภูมิประมาณ 700 องศาเซลเซียสได้ถูกสร้างขึ้น ยากที่จะได้รับสิ่งที่เรียกว่า haemostasis เฉพาะ เนื่องจากมันเป็นไปให้อุณหภูมิที่จำเป็นสำหรับการแข็งตัวอย่างสม่ำเสมอที่สุดโดยไม่ทำให้ความเสียหายความร้อนไปยังเนื้อเยื่อที่อยู่ติดกันต้องสังเกตอุณหภูมิวิกฤติต่อไปนี้:1. ถึง 400C: ไม่ทำลายเซลล์ที่สำคัญ2. ข้างต้น 400C: หายกลับเซลล์ ขึ้นอยู่กับระยะเวลาของแสง3. ข้างต้น 490C: เซลล์กลับ =แปรสภาพ4. ข้างต้น 700C: แข็งตัว Collagens จะถูกแปลงเป็นน้ำตาลกลูโคส5. ข้างต้น 1000C: ขั้นตอนการเปลี่ยนจากของเหลวของไอน้ำภายใน และเสริมน้ำเซลลูลาร์ เนื้อเยื่ออย่างรวดเร็วแห้งออก =ผึ่งแห้ง (ขาดน้ำ) กลูโคสมีผลต่อกาวหลังจากการคายน้ำ6. ข้าง 2000C: ถ่าน = (เผาไหม้ทางพยาธิวิทยาของระดับสี่)ถ้าอุณหภูมิจำเป็นสำหรับการแปรสภาพ ไม่ถึง (500C) หรือเกินอุณหภูมิที่จำเป็นสำหรับการแข็งตัวประมาณ 700Cปัญหาอาจเกิดขึ้นขณะที่จัดรูปแบบที่ประกอบด้วยกลูโคสเพื่อสุขภาพ และcarbonizesเมื่อใช้กระแสสลับไฟฟ้า HF สำหรับเครื่องทำความร้อนภายนอกของชีวภาพเนื้อเยื่อ เนื้อเยื่ออุณหภูมิสูงขึ้นจนกว่าจะถึง 1000C หรือจุดเดือดของของเหลวเหล่านี้อุณหภูมิที่สูงขึ้นในอัตราที่แตกต่างกันหลายจุดใน account ของตัวinhomogeneity ของเนื้อเยื่อ และความร้อนคุณสมบัติ และ เหนือ ของการกระจายความหนาผิดปกติภายในเนื้อเยื่อ เป็นกฎ ความหนาแน่นของกระแสไฟฟ้าเป็นส่วนใหญ่ในพื้นที่ติดต่อที่มีประสิทธิภาพระหว่างอิเล็กโทรดและเนื้อ เยื่อ ลดระยะห่างจากบริเวณนี้ติดต่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เนื้อเยื่อชีวภาพเท่านั้นที่สามารถจับตัวโดยวิธีการระบายความร้อนถ้าจำเป็น
อุณหภูมิประมาณ 700 องศาเซลเซียสได้รับการสร้างขึ้น มันเป็นเรื่องยากที่จะได้รับ
สิ่งที่เป็นที่รู้จักกัน haemostasis เฉพาะเพราะมันเป็นไปไม่ได้ที่จะให้
อุณหภูมิที่จำเป็นสำหรับการแข็งตัวเป็นเหมือนกันที่เป็นไปได้โดยไม่ก่อให้
เกิดความเสียหายความร้อนไปยังเนื้อเยื่อที่อยู่ติดกัน.
อุณหภูมิที่สำคัญดังต่อไปนี้จะต้องมีการตั้งข้อสังเกต:
1 ได้ถึง 400C: ไม่มีความเสียหายของเซลล์อย่างมีนัยสำคัญ.
2 400C บน: ความเสียหายของเซลล์พลิกกลับขึ้นอยู่กับระยะเวลาของการเปิดรับแสง.
3 490c บน: ความเสียหายของเซลล์กลับไม่ได้สูญเสียสภาพธรรมชาติ =
4 ดังกล่าวข้างต้น 700C: แข็งตัว คอลลาเจนจะถูกแปลงเป็นน้ำตาลกลูโคส.
5 ดังกล่าวข้างต้น 1000C: เปลี่ยนเฟสจากของเหลวกลายเป็นไอของภายในและเสริม
น้ำโทรศัพท์มือถือ เนื้อเยื่ออย่างรวดเร็วแห้งออก = ผึ่งให้แห้ง (คายน้ำ) กลูโคส
มีผลกาวหลังจากการคายน้ำ.
6 ดังกล่าวข้างต้น 2000C:. ถ่าน = (การเผาไหม้พยาธิสภาพของการศึกษาระดับปริญญาสี่)
ถ้าอุณหภูมิที่จำเป็นสำหรับการสูญเสียสภาพธรรมชาติที่ (500C) ไม่ถึงหรือ
อุณหภูมิประมาณ 700C จำเป็นสำหรับการแข็งตัวเกิน
ปัญหาเพิ่มขึ้นอีกอาจจะเกิดขึ้นเป็น coagulum ที่มีน้ำตาลกลูโคส dehydrates และ
carbonizes.
เมื่อใช้ HF กระแสสลับไฟฟ้าเพื่อให้ความร้อนภายนอกทางชีวภาพ
เนื้อเยื่ออุณหภูมิเนื้อเยื่อที่เพิ่มขึ้นจนกว่าจะถึง 1000C หรือจุดเดือดของ
ของเหลวเหล่านี้.
อุณหภูมิสูงขึ้นในอัตราที่แตกต่างกันตามจุดต่าง ๆ ในบัญชีของ
inhomogeneity ของ คุณสมบัติไฟฟ้าและความร้อนของเนื้อเยื่อและเหนือสิ่งอื่นใดของ
การกระจายความหนาแน่นผิดปกติในปัจจุบันที่อยู่ในเนื้อเยื่อ เป็นกฎที่มีความหนาแน่น
ของกระแสไฟฟ้าเป็นส่วนใหญ่ในพื้นที่ติดต่อที่มีประสิทธิภาพระหว่างขั้วไฟฟ้า
และเนื้อเยื่อลดลงด้วยระยะทางจากพื้นที่นี้กรุณาติดต่อที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เนื้อเยื่อชีวภาพสามารถเตรียมโดยวิธีระบายความร้อนถ้าจำเป็นอุณหภูมิประมาณ 700 องศาเซลเซียสได้ถูกสร้างขึ้น มันเป็นเรื่องยากที่จะได้รับสิ่งที่เรียกว่า haemostasis เฉพาะ เพราะมันเป็นไปไม่ได้ที่จะให้ใช้อุณหภูมิสำหรับการเป็นจุดที่เป็นไปได้ โดยไม่ก่อให้เกิดความร้อนความเสียหายในเนื้อเยื่อที่อยู่ติดกันต่อไปนี้อุณหภูมิวิกฤตต้องถูกบันทึกไว้ :1 . ถึง 40 : ไม่พบเซลล์ที่เสียหาย2 . เหนือ 40 : ความเสียหายเซลล์ผันกลับได้ ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับระยะเวลาของการเปิดรับแสง3 . ข้างต้น 490c : เซลล์ ( กลับไม่ได้ความเสียหาย =4 . เหนือผ่าน : การแข็งตัวของ คอลลาเจนจะถูกแปลงเป็นกลูโคส5 . ข้างต้น 1000c : การเปลี่ยนเฟสจากของเหลวกับไอของภายในและเสริมน้ำในเซลล์ . เนื้อเยื่ออย่างรวดเร็วแห้งออกผึ่งให้แห้ง ( dehydration ) = . กลูโคสมีกาวผลหลังการขาดน้ำ6 . ข้างต้น 2000c : คาร์บอน = ( พยาธิวิทยาจากระดับที่สี่ )ถ้าอุณหภูมิที่จำเป็นสำหรับการหยุดชั่วคราว ( 500C ) ไม่ถึง หรืออุณหภูมิประมาณผ่านที่จำเป็นสำหรับการเกิน ,ปัญหาเพิ่มเติมที่อาจเกิดขึ้นเป็นสาธารณรัฐอิสลามอิหร่านที่มีน้ำตาลกลูโคสและ dehydratescarbonizes .เมื่อใช้ความถี่ไฟฟ้าไฟฟ้ากระแสสลับร้อนภายในของชีวภาพทิชชู่ ทิชชู่ มีอุณหภูมิสูงขึ้น จนไปถึง 1000c หรือจุดเดือดของของเหลวเหล่านี้อุณหภูมิที่เพิ่มสูงขึ้นในอัตราที่แตกต่างกันที่จุดต่าง ๆในบัญชีของความไม่สม่ําเสมอคุณสมบัติของไฟฟ้า และความร้อนในเนื้อเยื่อ และเหนือทั้งหมดนอกกระแสการกระจายความหนาแน่นภายในเนื้อเยื่อ เป็นกฎ , ความหนาแน่นของกระแสไฟฟ้าเป็นส่วนใหญ่ในพื้นที่ติดต่อระหว่างขั้วไฟฟ้าที่มีประสิทธิภาพและเนื้อเยื่อ ลดการติดต่อกับระยะทางจากพื้นที่