2.3.2. Visuomotor adaptation As de

2.3.2. Visuomotor adaptation
As described at length in our previous works (Anguera et al., 2009; Benson et al., 2011) participants were instructed to respond to the visual stimuli appearing on the computer screen by moving a Logitech Extreme 3D joystick. The goal of the task was to hit the target (i.e. a red circle with .8 cm diameter) as quickly and accurately as possible. The participants controlled the joystick with their dominant hand and moved the cursor from the start point (i.e. center of the screen) to hit the target that appeared randomly in four different positions: above, below, left, or right of the start point. After hitting the target, they held the joystick unti lthe target disappeared and the cursor automatically returned to the start point. This task consisted of 14 blocks, with in each there were 24 trials. At the beginning of block 3, we applied a 30° clockwise rotation to the cursor feedback (Mazzoni and Krakauer, 2006; Seidler, 2004). Participants received no notification about this distortion in the visual feedback. Therefore, they gradually adapted their trajectory to hit the target. We calculated the Direction Error (DE) based on the angle between two lines: (1) the line representing the participants’ movement trajectory at the maximum velocity, and (2) the line connecting the start point to the target. The feedback distortion existed only in blocks 3–12. The last two blocks, 13 and 14, served as washout blocks when the visual feedback returned to veridical (same as blocks 1 and 2). We calculated the rate of visuomotor adjustment as the exponential decay of DE across adaptation blocks. Moreover, we polled participants regarding their explicit awareness of the visual distortion to evaluate differences in strategies (Benson et al., 2011); as depicted in Appendix B, after the completion of the task subjects responded to the questionnaire that indicated whether they had explicit awareness of the feedback rotation. We further assessed the possible correlation between subject’s strategy and performance with regard to age and NHPA scores.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.3.2. visuomotor ดัดแปลง ตามที่มีความยาวในการทำงานก่อนหน้านี้ของเรา (Anguera et al. 2009 เบนสัน et al. 2011) ผู้เข้าร่วมได้รับคำแนะนำเพื่อตอบสนองต่อสิ่งเร้าทางตาปรากฏบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ ด้วยการย้ายก้าน 3D Logitech มาก เป้าหมายของงานคือเข้าถึงกลุ่มเป้าหมาย (เช่นวงกลมสีแดงเส้นผ่าศูนย์กลางซม..8) อย่างรวดเร็ว และแม่นยำที่สุด ร่วมควบคุมก้านควบคุม ด้วยมือที่โดดเด่นของพวกเขา และย้ายเคอร์เซอร์จากจุดเริ่มต้น (เช่นศูนย์ของหน้าจอ) เข้าถึงกลุ่มเป้าหมายที่สุ่มปรากฏในตำแหน่งที่แตกต่างสี่: ด้านบน ด้าน ล่าง ด้านซ้าย หรือด้านขวา ของจุดเริ่มต้น หลังจากที่ตีเป้าหมาย พวกเขาจัดขึ้นจอยสติ๊ก unti lthe เป้าหมายหายไป และเคอร์เซอร์กลับไปจุดเริ่มต้นโดยอัตโนมัติ งานนี้ประกอบด้วย 14 บล็อก กับในแต่ละ มีการทดลอง 24 ที่จุดเริ่มต้นของบล็อก 3 เราใช้การหมุนตามเข็มนาฬิกา 30° ความคิดเห็นเคอร์เซอร์ (Mazzoni และ Krakauer, 2006 Seidler, 2004) ผู้เข้าร่วมได้รับแจ้งไม่เกี่ยวกับความบิดเบี้ยวในการแสดงผลภาพ ดังนั้น พวกเขาค่อย ๆ ปรับวิถีของพวกเขาเข้าถึงกลุ่มเป้าหมาย เราคำนวณทิศทางผิดพลาด (เดอ) อิงมุมระหว่างสองบรรทัด: (1) เส้นแสดงวิถีการเคลื่อนไหวของผู้เข้าร่วมที่ความเร็วสูงสุด และ (2) เส้นเชื่อมต่อเริ่มต้นชี้ไปที่เป้าหมาย บิดเบือนความคิดเห็นอยู่ในบล็อก 3 – 12 เท่านั้น บล็อกสอง 13 และ 14 หน้าที่เป็นบล็อกชะล้างเมื่อภาพสะท้อนกลับไปยัง veridical (เหมือนบล็อกที่ 1 และ 2) เราคำนวณอัตราของ visuomotor ปรับเป็นผุเนนเดข้ามบล็อกปรับตัว นอกจากนี้ เราสำรวจผู้เรียนเกี่ยวกับความตระหนักชัดถึงความบิดเบือนภาพเพื่อประเมินความแตกต่างในกลยุทธ์ (Benson et al. 2011); ตามที่แสดงในภาคผนวก B หลังจากสำเร็จวิชางานตอบแบบสอบถามที่ระบุว่า พวกเขาได้รับรู้ชัดเจนของการหมุนของข้อเสนอแนะ เราเพิ่มเติมประเมินความสัมพันธ์ได้ระหว่างเรื่องของกลยุทธ์และประสิทธิภาพเกี่ยวข้องกับอายุและคะแนน NHPA

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.3.2 Visuomotor การปรับตัว
ตามที่อธิบายที่มีความยาวในการทำงานของเราก่อนหน้า (Anguera et al, 2009;.. เบนสัน et al, 2011) ผู้เข้าร่วมได้รับคำสั่งให้ตอบสนองต่อสิ่งเร้าภาพที่ปรากฏบนหน้าจอคอมพิวเตอร์โดยการย้ายจอยสติ๊ก Logitech มาก 3D เป้าหมายของงานคือการตีเป้าหมาย (เช่นวงกลมสีแดงที่มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 0.8 ซม.) ได้อย่างรวดเร็วและถูกต้องที่สุด ผู้เข้าร่วมควบคุมจอยสติ๊กที่มีมือที่โดดเด่นของพวกเขาและย้ายเคอร์เซอร์จากจุดเริ่มต้น (เช่นศูนย์ของหน้าจอ) สามารถเข้าถึงกลุ่มเป้าหมายที่ปรากฏในแบบสุ่มสี่ตำแหน่งที่แตกต่างกันด้านบนด้านล่างซ้ายหรือขวาของจุดเริ่มต้น หลังจากโดนเป้าหมายที่พวกเขาจัดขึ้นจอยสติ๊กเป้าหมาย lthe unti หายไปและเคอร์เซอร์กลับไปยังจุดเริ่มต้นโดยอัตโนมัติ งานนี้ประกอบด้วย 14 บล็อกที่มีในแต่ละ 24 มีการทดลอง ที่จุดเริ่มต้นของบล็อก 3 ที่เรานำมาใช้ 30 °หมุนตามเข็มนาฬิกากับความคิดเห็นของเคอร์เซอร์ (Mazzoni และ Krakauer 2006; Seidler, 2004) ผู้เข้าร่วมรับการแจ้งเตือนเกี่ยวกับการบิดเบือนนี้ในการแสดงผลภาพ ดังนั้นพวกเขาค่อยๆดัดแปลงวิถีของพวกเขาเพื่อให้ตรงเป้าหมาย เราคำนวณผิดพลาดทิศทาง (DE) ตามมุมระหว่างสองบรรทัดนี้ (1) สายที่เป็นตัวแทนของวิถีการเคลื่อนไหวของผู้เข้าร่วมที่ความเร็วสูงสุดและ (2) สายเชื่อมต่อจุดเริ่มต้นไปยังเป้าหมาย บิดเบือนข้อเสนอแนะที่มีอยู่เฉพาะในบล็อก 3-12 ทั้งสองบล็อกที่ผ่านมา 13 และ 14 ทำหน้าที่เป็นบล็อกชะล้างเมื่อการแสดงผลภาพกลับไป veridical (เช่นเดียวกับบล็อก 1 และ 2) เราคำนวณอัตราการปรับ visuomotor เป็นชี้แจงสลายของบล็อกข้ามการปรับตัว นอกจากนี้เราถึงขนาดเข้าร่วมเกี่ยวกับการรับรู้อย่างชัดเจนของพวกเขาจากการบิดเบือนของภาพในการประเมินความแตกต่างในกลยุทธ์ (เบนสัน et al, 2011.); เป็นที่ปรากฎในภาคผนวก B หลังจากเสร็จสิ้นงานอาสาสมัครที่ตอบแบบสอบถามที่ระบุว่าพวกเขามีความตระหนักอย่างชัดเจนของการหมุนข้อเสนอแนะ เราประเมินต่อความสัมพันธ์ที่เป็นไปได้ระหว่างกลยุทธ์ของเรื่องและผลการดำเนินงานในเรื่องเกี่ยวกับอายุและคะแนน NHPA กับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.3.2 . visuomotor การปรับตัวตามที่อธิบายไว้ในความยาว ในผลงานของเราที่ผ่านมา ( anguera et al . , 2009 ; เบนสัน et al . , 2011 ) ผู้ที่ถูกสั่งให้ตอบสนองต่อสิ่งเร้าที่ภาพปรากฏบนหน้าจอ คอมพิวเตอร์ โดยการย้าย Logitech Extreme 3D จอยสติ๊ก เป้าหมายของงานคือการกดปุ่มเป้าหมาย ( คือวงกลมสีแดง 8 ซม. ) ได้อย่างรวดเร็ว และถูกต้องที่สุด ผู้เข้าร่วมการควบคุมจอยสติ๊กกับมือเด่นของพวกเขาและย้ายเคอร์เซอร์จากจุดเริ่มต้น ( เช่น ศูนย์ของหน้าจอ ) เพื่อกลุ่มเป้าหมายที่ปรากฏแบบสุ่มใน 4 ตำแหน่งที่แตกต่างกัน : ด้านบนด้านล่าง ซ้าย หรือ ขวาจากจุดเริ่มต้น . หลังจากตี เป้าหมาย พวกเขาถือจอยสติ๊กแก้ lThe เป้าหมายหายไปและเคอร์เซอร์โดยอัตโนมัติกลับไปยังจุดเริ่มต้น งานนี้ประกอบด้วย 14 บล็อกในแต่ละการทดลองมี 24 . ที่จุดเริ่มต้นของบล็อกที่ 3 เราใช้ 30 °ตามเข็มนาฬิกาหมุนเคอร์เซอร์ความคิดเห็น ( mazzoni และ คราเคอร์ , 2006 ; ซีดเลอร์ , 2004 ) ผู้เข้าร่วมได้รับแจ้งเกี่ยวกับการบิดเบือนในการเห็นภาพ ดังนั้น พวกเขาค่อยๆ ปรับวิถีของพวกเขาที่จะตีเป้าหมาย เราคำนวณทิศทางผิดพลาด ( de ) ตามมุมระหว่างเส้นตรงสองเส้น ( 1 ) สายเป็นตัวแทนเข้าร่วมขบวนการวิถีที่ความเร็วสูงสุด และ ( 2 ) สายเชื่อมต่อจากจุดเริ่มต้นไปยังเป้าหมาย ความคิดเห็นที่บิดเบือนอยู่เฉพาะในกลุ่ม 3 – 12 ช่วงสองบล็อก , 13 และ 14 ทำหน้าที่เป็นคนที่ล้มเหลวบล็อกเมื่อเห็นภาพกลับมาซึ่งเป็นจริง ( เหมือนกับบล็อกที่ 1 และ 2 ) เราคำนวณอัตรา visuomotor การปรับตัวเช่นการสลายตัวแบบ de ในการปรับตัวบล็อก นอกจากนี้ เราเลือกที่จะเข้าร่วมในการรับรู้ของความชัดเจนของภาพ เพื่อประเมินความแตกต่างในกลยุทธ์ ( เบนสัน et al . , 2011 ) ; ตามที่ปรากฎในภาคผนวก B หลังเสร็จจากงานวิชาที่ตอบแบบสอบถามที่ระบุว่าพวกเขามีความรู้ที่ชัดเจนในแบบหมุน เรายังประเมินความสัมพันธ์ที่เป็นไปได้ระหว่างกลยุทธ์และการปฏิบัติเรื่องเกี่ยวกับอายุและคะแนน nhpa .