Pyelonephritis in pregnancyAfter an

Pyelonephritis in pregnancy
After anaemia, pyelonephritis has been
identified as the second most common medical
complication of pregnancy, affecting 1-2%
of pregnant women with illness, and usually
manifesting during the second or third
trimesters (Sharma and Thapa 2007, Jolley and
Wing 2010). Hormonal and chemical changes
during pregnancy predispose women to upper
urinary tract infections and pyelonephritis
(Ramakrishnan and Scheid 2005, Lohr et al
2012). Widening of the renal pelvis and ureters
may lead to pooling of urine. In addition,
progesterone decreases peristalsis in the ureter
and increases the capacity of the bladder, leading
to reduced urine excretion rates. In the later
stages of pregnancy, the enlarged uterus will
displace the bladder to some extent, contributing
to urine stasis and potential development of
infection (Fulop and Mena 2012).
Up to 20% of pregnant women treated
successfully for pyelonephritis during
pregnancy will experience recurrence of illness
before or shortly after giving birth (Jolley and
Wing 2010). Although there is little evidence
to demonstrate that pyelonephritis during
pregnancy causes premature delivery or low
birth weight among infants (Sharma and
Thapa 2007, Jolley and Wing 2010), there
may be significant consequences of the illness
for the mother and fetus during pregnancy,
including (Jolley and Wing 2010, Fulop and
Mena 2012):
Anaemia (reported in approximately 25%
of pregnant women with pyelonephritis).
Disseminated intravascular coagulation.
Sepsis and shock.
Adult respiratory distress syndrome
(reported in 1-8% of cases, with symptoms
ranging from comparatively mild to life
threatening, which means they require
ventilatory support).
Historically, pregnant women with
pyelonephritis were routinely admitted to
hospital to enable effective screening and
management of potential complications.
However, there is little evidence to support this
practice and many otherwise healthy pregnant

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Pyelonephritis ในหญิงตั้งครรภ์หลังจากโรคโลหิตจาง pyelonephritis ได้เป็นแพทย์ทั่วไปมากที่สุดสองภาวะแทรกซ้อนของการตั้งครรภ์ ผล 1-2%ของหญิงตั้งครรภ์เจ็บป่วย และมักจะmanifesting ระหว่างสอง หรือสามtrimesters (Sharma และ Thapa 2007, Jolley และปีก 2010) การเปลี่ยนแปลงของฮอร์โมน และสารเคมีในระหว่างตั้งครรภ์ predispose ผู้หญิงไปบนการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะและ pyelonephritis(Ramakrishnan และ Scheid 2005, Lohr et al2012) . Widening renal เชิงกรานและ uretersอาจนำไปสู่การร่วมกันของปัสสาวะ นอกจากนี้โปรเจสเตอโรลด peristalsis ในการ ureterและเพิ่มความจุของกระเพาะปัสสาวะ ผู้นำเพื่อลดอัตราการขับถ่ายปัสสาวะ ในการภายหลังขั้นตอนของการตั้งครรภ์ มดลูกขยายจะเลื่อนกระเพาะบ้าง สนับสนุนการปัสสาวะดีและศักยภาพการพัฒนาของติดเชื้อ (Fulop และภูมิภาค 2012)ถึง 20% ของหญิงตั้งครรภ์ที่ถือว่าสำเร็จสำหรับ pyelonephritis ระหว่างตั้งครรภ์จะพบการเกิดซ้ำของโรคก่อน หรือหลัง จากให้กำเนิด (Jolley และปีก 2010) มีหลักฐานเพียงเล็กน้อยแสดงให้เห็นถึงที่ pyelonephritis ระหว่างทำให้ตั้งครรภ์ก่อนวัยอันควรส่งหรือต่ำเกิดน้ำหนักระหว่างทารก (Sharma และThapa 2007, Jolley และวิง 2010), มีอาจมีผลกระทบสำคัญของการเจ็บป่วยแม่และอ่อนในระหว่างตั้งครรภ์รวม (Jolley และวิง 2010, Fulop และภูมิภาค 2012):โรคโลหิตจาง (รายงานประมาณ 25%ของหญิงตั้งครรภ์กับ pyelonephritis)เผยแพร่การแข็งตัวของเลือด intravascularSepsis และช็อกกลุ่มอาการทุกข์หายใจสำหรับผู้ใหญ่(รายงาน 1-8% ของกรณี มีอาการตั้งแต่อ่อนดีอย่างหนึ่งชีวิตคุกคาม ซึ่งหมายความว่า พวกเขาต้องการventilatory สนับสนุน)ประวัติ หญิงตั้งครรภ์ด้วยเป็นประจำถูกชม pyelonephritisโรงพยาบาลเพื่อให้การคัดกรองที่มีประสิทธิภาพ และการจัดการภาวะแทรกซ้อนที่อาจเกิดขึ้นอย่างไรก็ตาม มีหลักฐานน้อยสนับสนุนนี้การปฏิบัติและหลายสุขภาพครรภ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

pyelonephritis
ในการตั้งครรภ์หลังจากที่โรคโลหิตจางpyelonephritis
ได้รับการระบุว่าเป็นแพทย์ที่พบมากที่สุดที่สองภาวะแทรกซ้อนของการตั้งครรภ์ที่มีผลต่อ
1-2% ของหญิงตั้งครรภ์ที่มีความเจ็บป่วยและมักจะเผยในช่วงที่สองหรือสามภาคการศึกษา(ชาร์และ Thapa 2007 Jolley และปีก2010 ) ฮอร์โมนและการเปลี่ยนแปลงทางเคมีในระหว่างตั้งครรภ์จูงใจให้ผู้หญิงบนติดเชื้อทางเดินปัสสาวะและpyelonephritis (Ramakrishnan และ Scheid 2005 Lohr et al, 2012) ขยับขยายของกระดูกเชิงกรานของไตและไตอาจนำไปสู่การร่วมกันของปัสสาวะ นอกจากนี้ฮอร์โมนลดลง peristalsis ในท่อไตและเพิ่มความจุของกระเพาะปัสสาวะที่นำไปสู่อัตราการขับถ่ายปัสสาวะลดลง ในภายหลังขั้นตอนของการตั้งครรภ์มดลูกขยายใหญ่จะไล่กระเพาะปัสสาวะที่มีขอบเขตที่เอื้อต่อการชะงักงันปัสสาวะและการพัฒนาศักยภาพของการติดเชื้อ(Fulop และ Mena 2012). สูงถึง 20% ของหญิงตั้งครรภ์ที่ได้รับการรักษาประสบความสำเร็จในpyelonephritis ในระหว่างการตั้งครรภ์จะได้สัมผัสกับการกลับมาอีกของการเจ็บป่วยก่อนหรือไม่นานหลังจากที่ให้กำเนิด (Jolley และปีก2010) ถึงแม้จะมีหลักฐานแสดงให้เห็นถึง pyelonephritis ว่าในระหว่างการตั้งครรภ์ทำให้เกิดการคลอดก่อนกำหนดหรือต่ำน้ำหนักแรกเกิดในทารก(ชาร์และThapa 2007 Jolley และปีก 2010) มีอาจจะมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญของการเจ็บป่วยสำหรับแม่และทารกในครรภ์ในระหว่างตั้งครรภ์รวมทั้ง( Jolley และปีก 2010 Fulop และMena 2012): โรคโลหิตจาง (รายงานในประมาณ 25%. ของหญิงตั้งครรภ์ที่มี pyelonephritis) เผยแพร่การแข็งตัวของหลอดเลือด. แบคทีเรียและช็อก. กลุ่มอาการของโรคระบบทางเดินหายใจความทุกข์ผู้ใหญ่(รายงานใน 1-8% ของกรณีที่มีอาการตั้งแต่จากการเปรียบเทียบที่ไม่รุนแรงในการดำรงชีวิตที่คุกคามซึ่งหมายความว่าพวกเขาจำเป็นต้องใช้เครื่องช่วยหายใจ). อดีตหญิงตั้งครรภ์ที่มีpyelonephritis เข้ารับการรักษาเป็นประจำเพื่อให้โรงพยาบาลเพื่อช่วยให้การตรวจคัดกรองที่มีประสิทธิภาพและการจัดการของภาวะแทรกซ้อนที่อาจเกิดขึ้น. แต่มีหลักฐานที่สนับสนุนการปฏิบัติและหลายสุขภาพอย่างอื่นตั้งครรภ์