introduced (Snell, 1973). At the st

introduced (Snell, 1973). At the start of the 19th century, mechanically powered rail transport had started
to develop, initially by modification and transfer onto wheels of stationary steam engines, which had by
that time become commonplace. Engine design was initially derived from that of stationary steam engines,
with the driving cylinders placed inside the boiler (Figure 34.2). However, over time, the designs evolved
to satisfy more completely the requirements of a railway engine (Russell, 1998). Over a similar time
period, passenger vehicle design also evolved, having initially been based almost entirely on stagecoach
design (Russell, 1998).
By the mid-1800s, the general form of rail and wheel had developed into something very similar to
those in use today (Figure 34.3) but it was late in the 19th century when Hertz (1896) developed the first
scientific description of the wheel/rail contact. Hertz developed an analysis method to describe the elastic
contact of glass lenses but, following its publication, it was found that it could also be used to describe
contacts within rolling element bearings, between gear teeth, and between rails and wheels (Johnson,
1985). Hertzian contacts between three-dimensionally curved bodies have an elliptical form, and pressure
within this contact region varies with an elliptical distribution (Figure 34.4). The distribution is described
by Equation 34.1, in which
p
0
is the maximum pressure within the contact,
a
and
b
are the semi-axes of
the contact patch, and
x
and
y
are coordinates with their origin in the plane of the contact and at its center.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำ (เซี 1973) ที่เริ่มต้นของศตวรรษที่ 19 กลไกขับเคลื่อนรถไฟขนส่งได้เริ่มต้น
พัฒนา เริ่มปรับเปลี่ยน และโอนย้ายไปยังล้อกับอบไอน้ำเครื่องยนต์ ซึ่งมีโดย
ดาด ๆ ธรรมดาที่เวลาจะ ออกแบบเครื่องยนต์เริ่มรับมาจากเครื่องยนต์ไอน้ำเครื่องเขียน,
กับถังขับอยู่ภายในหม้อไอน้ำ (รูป 34.2) อย่างไรก็ตาม ช่วงเวลา การออกแบบพัฒนา
ความสมบูรณ์มากขึ้นความต้องการของเครื่องยนต์รถไฟ (รัสเซล 1998) เวลาคล้าย
ระยะ โดยสารรถออกยัง พัฒนา มีเริ่มถูกยึดทั้งหมด stagecoach
ออกแบบ (รัสเซล 1998)
โดยที่กลางเพราะ รถไฟและล้อแบบทั่วไปได้พัฒนาขึ้นเป็นสิ่งที่คล้ายคลึงกับ
ผู้ใช้ปัจจุบัน (รูปที่ 343) แต่เป็นสายในศตวรรษที่ 19 เมื่อเฮิรตซ์ (1896) พัฒนาแรก
ติดต่อล้อรถไฟทางวิทยาศาสตร์อธิบาย เฮิรตซ์ได้รับการพัฒนาวิธีการวิเคราะห์เพื่ออธิบายการยืดหยุ่น
ติดต่อแก้วเลนส์ แต่ ต่อประกาศ พบยังอาจสามารถใช้เพื่ออธิบาย
ติดต่อภายในองค์ประกอบตลับลูกปืน เกียร์ฟัน และ ระหว่างรางและล้อกลิ้ง (Johnson,
1985) ติดต่อ hertzian ระหว่างร่างกาย three-dimensionally โค้งมีการรีฟอร์ม และความดัน
ภายในภูมิภาคนี้ติดต่อไปจนกับการแจกแจงรี (34.4 รูป) อธิบายการกระจาย
โดยสมการ 34.1 ที่
p
0
เป็นความดันสูงภายในติดต่อ,
การ
และ
b
เป็นแกนกึ่งของ
แก้ไขผู้ติดต่อ และ
x
และ
y
มีพิกัด ด้วยจุดเริ่มต้นของพวกเขาในระนาบ ของผู้ติดต่อ และ ที่จุดศูนย์กลาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนะนำ ( นล , 1973 ) ที่เริ่มต้นของศตวรรษที่ 19 , กลไกขับเคลื่อนการขนส่งทางรถไฟเริ่ม
พัฒนา เริ่มโดยการปรับเปลี่ยนและการถ่ายโอนไปยังล้อของเครื่องจักรไอน้ำเครื่องเขียน ซึ่งมี โดย
ตอนนั้นกลายเป็นธรรมดา การออกแบบเครื่องยนต์ก็เริ่มมาจากที่ของเครื่องจักรไอน้ำเครื่องเขียน
กับขับรถถังวางในหม้อน้ำ ( รูป 34.2 ) อย่างไรก็ตามเวลาผ่านการออกแบบมาเพื่อตอบสนองความต้องการ
สมบูรณ์ขึ้นของรถไฟเครื่องยนต์ ( Russell , 1998 ) ช่วงเวลา
คล้ายกัน การออกแบบยานพาหนะโดยสารยังวิวัฒนาการที่มีเริ่มถูกใช้เกือบทั้งหมดในการออกแบบโลโก้
( Russell , 1998 ) .
จากกลาง - 1800 , รูปแบบทั่วไปของการรถไฟ และล้อ ได้พัฒนาขึ้นเป็นสิ่งที่คล้ายกับ
ผู้ใช้วันนี้ ( รูปที่ 34 .3 ) แต่มันเป็นปลายศตวรรษที่ 19 เมื่อเฮิรตซ์ ( 1896 ) พัฒนาแรก
ทางวิทยาศาสตร์อธิบายล้อรถไฟ / ติดต่อ เฮิรตซ์การพัฒนาวิธีวิเคราะห์เพื่ออธิบายการติดต่อยืดหยุ่น
เลนส์แก้วแต่ต่อไปนี้สิ่งพิมพ์ พบว่า มันสามารถถูกใช้เพื่ออธิบาย
รายชื่อภายในองค์ประกอบแบริ่งกลิ้ง ระหว่างฟันเกียร์และระหว่างรางและล้อ ( Johnson
1985 ) การสั่นพ้องแบบติดต่อระหว่างสามมิติโค้งร่างกายมีรูปวงรี และความดันภายในภูมิภาคที่แตกต่างกันกับ
ติดต่อการกระจายคลื่น ( รูปที่ 34.4 ) การอธิบายด้วยสมการ 34.1
,
p
0
ซึ่งมีความดันสูงสุดภายในติดต่อ :

B
อยู่และกึ่งแกนของ
ติดต่อแพทช์และ x

Y

และเป็นพิกัดของในระนาบของการติดต่อและที่ศูนย์ของ