มีราชสีห์ตัวหนึ่งนอนพักผ่อนยามบ่ายอ

มีราชสีห์ตัวหนึ่งนอนพักผ่อนยามบ่ายอย่างมีความสุข แต่ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะมีหนูตัวหนึ่งขึ้นมาวิ่งไต่ตามลำตัวโดยไม่รู้ว่าเป็นร่างของเจ้าป่า ราชสีห์ใช้อุ้งเท้าตะครุบเอาไว้ด้วยความโกรธเกรี้ยว
ขณะจะลงมือสังหารหนูนั้นเองก็ได้ยินเสียงหนูกล่าวคำวิงวอนขึ้นว่า“ท่านผู้เป็นราชาแห่งสัตว์ทั้งปวง ได้โปรดไว้ชีวิตข้าสักครั้งเถิดท่าน เพราะตัวข้านั้นทำผิดไปโดยหารู้ไม่ ตัวข้านั้นมิได้มีเจตนาดูหมิ่นท่านแม้แต่อย่างใด” “ฮึ..ก็ได้ ในเมื่อเจ้าไม่ได้มีเจตนาข้าก็จะปล่อยไปสักครั้งหนึ่งแล้วเจ้าอย่ามากวนใจอีกล่ะ”
ราชสีห์ไม่อยากได้ชื่อว่ารังแกผู้ที่อ่อนแอกว่าจึงยอมเลิกรา “บุญคุณในครั้งนี้ข้าจะไม่ลืมเลยตราบชั่วชีวิตของข้า หากมีโอกาสในวันหน้าข้าต้องตอบแทนท่านอย่างแน่นอน ถ้าท่านมีเรื่องเดือนร้อนอันใดหละก็ โปรดส่งเสียงคำราม ข้าจะรีบมาหาท่านในทันที”“
ฮะ..ฮะ..ฮะ..” ราชสีห์หัวเราะลั่นป่า “สัตว์ตัวเล็กๆ เช่นเจ้าจะทำอะไรให้ข้าได้ ไป..รีบไปให้พ้นข้าจะได้นอนต่อเสียที”หลังจากนั้นไม่นาน ในขณะที่ราชสีห์ออกล่าเหยื่อเกิดพลาดท่าเสียทีไปติดกับบ่วงของนายพรานเข้า ดิ้นอย่างไรก็ไม่สามารถหลุดออกไปได้จึงได้ส่งเสียงร้องลั่นป่า หนูจำเสียงของราชสีห์ได้จึงรีบมาช่วยกัดบ่วงของนายพรานจนขาด ราชสีห์จึงได้เป็นอิสระอีกครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพราะตัวข้านั้นทำผิดไปโดย หารู้ไม่ "ฮึ.. ก็ได้
โปรดส่งเสียงคำราม
ราชสีห์หัวเราะลั่นป่า "สัตว์ตัวเล็ก ๆ เช่นเจ้าจะทำ อะไรให้ข้าได้ ราชสีห์จึงได้เป็นอิสระอีกครั้ง