Nevertheless, most agree that the f

Nevertheless, most agree that the framework of the policy process and its various stages held center stage for at least the better part of the 1970s and 1980s. It was, for many, the “conventional wisdom” that forced itself upon an emerging discipline, largely in disregard of Albert Hirschman’s (1970) prescient warning that paradigms, unless closely considered, can become a hindrance to understanding. And arguably, that is exactly what happened as policy scholars began to inform their own interpretations of the policy process framework as if it were the target rather than the condition it sought to describe. Although certainly none would argue against a new statement of perspectives, one can openly question its basic assumptions. Let us therefore examine the thrust of these criticisms.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่เห็นว่า กรอบของนโยบายกระบวนการและขั้นตอนต่าง ๆ จัดขึ้นกลางเวทีสำหรับน้อยส่วนดีของทศวรรษที่ 1980 และทศวรรษ 1970 คำแนะนำ จำนวนมาก "ทั่วไปภูมิปัญญา" ที่ตัวเองบังคับวินัยเกิดขึ้น ส่วนใหญ่ in disregard of เตือน prescient (1970) อัลเบิร์ต Hirschman ที่ paradigms ถ้าพิจารณาอย่างใกล้ชิด สามารถกลายเป็น กำแพงเพื่อทำความเข้าใจได้ และว่า ที่ว่าเกิดอะไรขึ้นกับนโยบายนักวิชาการเริ่มแจ้งตนตีความของโครงสร้างกระบวนการของนโยบายนั้นเป้าหมายแทนที่เป็นเงื่อนไขที่จะพยายามที่จะอธิบาย ถึงแม้ว่าไม่มีแน่นอนจะโต้แย้งกับคำสั่งใหม่ของมุมมอง หนึ่งสามารถคำถามสมมติฐานพื้นฐานของอย่างเปิดเผย ให้เราตรวจกระตุกของวิจารณ์เหล่านี้ดังนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่ส่วนใหญ่ยอมรับว่ากรอบการทำงานของกระบวนการนโยบายและขั้นตอนต่าง ๆ ที่จัดขึ้นกลางเวทีอย่างน้อยส่วนที่ดีของปี 1970 และ 1980 มันเป็นสำหรับหลาย ๆ คนที่ "ภูมิปัญญาดั้งเดิม" ที่บังคับให้ตัวเองเมื่อมีระเบียบวินัยที่เกิดขึ้นส่วนใหญ่อยู่ในการไม่นำพาของอัลเบิร์ Hirschman ของ (1970) เตือนทิพยเนตรว่ากระบวนทัศน์เว้นแต่การพิจารณาอย่างใกล้ชิดจะกลายเป็นอุปสรรคต่อการเข้าใจ และเนื้อหาที่เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในขณะที่นักวิชาการนโยบายเริ่มที่จะแจ้งการตีความของตัวเองของกรอบกระบวนการนโยบายราวกับว่ามันเป็นเป้าหมายมากกว่าสภาพที่มันพยายามที่จะอธิบายได้ แม้ว่าจะไม่มีแน่นอนจะเถียงกับคำสั่งใหม่ของมุมมองหนึ่งอย่างเปิดเผยสามารถตั้งคำถามกับสมมติฐานพื้นฐาน เหตุฉะนั้นให้เราตรวจสอบแรงผลักดันจากการวิพากษ์วิจารณ์เหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่ยอมรับว่า กรอบของนโยบายกระบวนการและขั้นตอนต่าง ๆ การจัดเวทีกลาง อย่างน้อยในส่วนที่ดีของปี 1970 และ 1980 มัน , หลาย , " ปัญญาปกติ " ที่บังคับตัวเองเมื่อเกิดวินัย , ส่วนใหญ่ใน ไม่สนของอัลเบิร์ตเฮชเมิ่น ( 1970 ) เตือนว่า กระบวนทัศน์ทิพยเนตร , ถ้าใกล้ๆ พิจารณาจะกลายเป็นเครื่องกีดขวางความเข้าใจ และอย่างที่เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในฐานะนักวิชาการนโยบายเริ่มแจ้งการตีความของตัวเองของกระบวนการกรอบนโยบายเป็นเป้าหมายมากกว่าเงื่อนไขมันพยายามอธิบาย แม้ว่าแน่นอนไม่มีใครจะโต้แย้งคำสั่งใหม่ของมุมมอง หนึ่งสามารถเปิดเผยคำถามพื้นฐานของสมมติฐานเหตุฉะนั้นให้เราศึกษาเอาจากเสียงวิพากษ์วิจารณ์เหล่านี้