With rapid global advancement and a

With rapid global advancement and an exponential growth rate in the electrical and electronic industries in the 21st century has come a corresponding change in consumer lifestyles, resulting in the generation of a huge amount of end-of-life electronics, known as electronic waste (e-waste) (Kiddee et al., 2013a, 2013b; Li et al., 2015a,b; Perez-Belis et al., 2015; Wang et al., 2013). It has been estimated that approximately 42 million tons (Mt) of e-waste is generated globally per annum (Balde et al., 2015).
About 80% of e-waste from developed countries is illegally exported to developing countries especially China, India, Nigeria, Ghana and Pakistan, because of the lower labor costs and lack of governmental regulations (Sthiannopkao and Wong, 2013; UNEP, 2005). According to Rajya Sabha's report (2011), almost all e- waste in India is collected and recycled in the informal sector, which has led to serious environmental problems (Keller, 2006; Needhidasan et al., 2014). E-waste has a high content of heavy metals, such as lead and cadmium in circuit boards, cadmium in

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก้าวหน้าทั่วโลกอย่างรวดเร็วและมีอัตราการเติบโตเนนในอุตสาหกรรมไฟฟ้า และอิเล็กทรอนิกส์ในศตวรรษที่ 21 ได้มาการเปลี่ยนแปลงสอดคล้องในวิถีชีวิตของผู้บริโภค ในการสร้างเป็นจำนวนมากของการสิ้นสุดของชีวิตอิเล็กทรอนิกส์ เรียกว่าขยะอิเล็กทรอนิกส์ (e-เสีย) (Kiddee et al., 2013a, 2013b Li et al., 2015a, b เปเรซ Belis et al., 2015 วัง et al., 2013) มันมีแล้วคาดว่า ประมาณ 42 ล้านตัน (Mt) ของ e-เสียสร้างโลกต่อ annum (Balde et al., 2015)ประมาณ 80% ของผิดกฎหมายมีส่ง e-เสียจากประเทศพัฒนาแล้วกับประเทศกำลังพัฒนาโดยเฉพาะประเทศจีน อินเดีย ประเทศไนจีเรีย กานา และ ปากีสถาน ต้นทุนแรงงานต่ำและการขาดกฎระเบียบภาครัฐ (Sthiannopkao และวง 2013 UNEP, 2005) รายงานของราชยสภา (2011), e-เสียเกือบทั้งหมดในอินเดียจะรวบรวม และรีไซเคิลในภาคไม่เป็นทางการ ซึ่งได้นำไปสู่ปัญหาสิ่งแวดล้อมอย่างจริงจัง (เคลเลอร์ 2006 Needhidasan et al., 2014) E-เสียมีเนื้อหาที่สูงของโลหะหนัก เป้าหมายและแคดเมียมในวงจร แคดเมียมใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กับความก้าวหน้าทั่วโลกได้อย่างรวดเร็วและมีอัตราการเจริญเติบโตในอุตสาหกรรมไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์ในศตวรรษที่ 21 ที่มีมามีการเปลี่ยนแปลงที่สอดคล้องกันในการดำเนินชีวิตของผู้บริโภคที่มีผลในการสร้างเป็นจำนวนมากของอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ปลายของชีวิตที่เรียกว่าขยะอิเล็กทรอนิกส์ (จ -waste) (Kiddee, et al, 2013a, 2013b. หลี่, et al, 2015a, ข. Perez-Belis et al, 2015;.. วัง et al, 2013) มันได้รับการคาดว่าประมาณ 42 ล้านตัน (Mt) ของขยะอิเล็กทรอนิกส์ที่ถูกสร้างขึ้นทั่วโลกต่อปี (Balde et al., 2015).
ประมาณ 80% ของขยะอิเล็กทรอนิกส์จากประเทศที่พัฒนาแล้วมีการส่งออกอย่างผิดกฎหมายไปยังประเทศกำลังพัฒนาโดยเฉพาะจีนอินเดีย ไนจีเรียกานาและประเทศปากีสถานเนื่องจากการลดค่าใช้จ่ายด้านแรงงานและการขาดกฎระเบียบของรัฐ (Sthiannopkao และวงศ์, 2013; UNEP 2005) ตามรายงานของรัชยาบา (2011) เกือบทั้งหมดเสีย e-ในอินเดียจะถูกรวบรวมและนำกลับมาใช้ในภาคเศรษฐกิจนอกระบบซึ่งได้นำไปสู่ปัญหาด้านสิ่งแวดล้อมอย่างรุนแรง (เคลเลอร์, 2006. Needhidasan et al, 2014) ขยะอิเล็กทรอนิกส์มีเนื้อหาสูงของโลหะหนักเช่นตะกั่วและแคดเมียมในแผงวงจรในแคดเมียม