The triumphant critical reception o

The triumphant critical reception of the Yokohama International Passenger Terminal was the product of inventive architectural methodology and socially conscious thinking. Designed by Foreign Office Architects (FOA) in 1995, the futuristic terminal represented an emergent typology of transportation infrastructure. Its radical, hyper-technological design explored new frontiers of architectural form and simultaneously provoked a powerful discourse on the social responsibility of large-scale projects to enrich shared urban spaces.
The architectural competition for the terminal was famously intense, and winning it required the then-wife-and-husband team of Farshid Moussavi and Alejandro Zaera-Polo to rethink the established template of terminal design. Located on an important waterfront site in Japan’s second most populous city, the high-profile commission attracted 660 entries from around the world, the country's largest international competition to date. [1] The enormous, 430 meter-long project took eight years and a budget of £150 million to complete, and required FOA to temporarily relocate their studios to Yokohama to supervise construction. The public opening of the terminal occurred in 2002, serendipitously coinciding with the final game of the World Cup being held only a few miles from the shoreline.
The striking appearance of the terminal was made possible only by tremendous advances in computer-aided design. It was conceived primarily in section, with an incredibly complex series of surfaces that gently curve and fold into a navigable, inhabitable architectural topography. Atop the observation deck, the material fabric of the floor rises and falls in wave-like oscillations to create pathways and apertures into the vast, enclosed spaces below. These changes in elevation—sometimes subtle, sometimes sharp—were the essence of the novel architectural language invented for the project.
The building is organized in three vertical levels. Atop a first-floor parking garage, a spacious middle floor contains the terminal’s administrative and operational areas, including ticketing, customs, immigration, restaurants, shopping, and waiting areas. The steel beams that span the ceiling add a weighty feeling to the space that contrasts sharply with the feel of the observation deck, which has the sensation of being made of a light, flexible, and easily malleable plane. Connecting the three levels are a series of gently sloping ramps, which the architects decided were more effective than stairs at maintaining a continuous and multi-dimensional flow of circulation.
A unique structural system made of folded steel plates and concrete girders supports the building. The strength of the materials minimizes the need for vertical supports and allows for a mostly open floor plan, while the height of the structure allows for a spectacular variety of ceiling conditions in the interior spaces. According to the architects, the structural scheme is especially adept at coping with the lateral forces of seismic movements, a necessary precondition of buildings of its size in Japan.
Throughout the project, a deliberate dynamism pervades the tectonic and material languages of the building. The abundance of non-orthogonal walls, floors, and ceilings creates a controlled sense of vertigo that is accentuated by similarly off-kilter fixtures and details. The effect is magnified by material cues, such as the shifting grains of the wooden planks on the observation deck that indicate the locations of creases, and the minimalist grey metal paneling that is revealingly worn by the structures under it.
While the contours of the building occasionally betray an element of randomness, they are in fact generated by a single circulation scheme that dictates spatial organization. The circulation operates as a continuous looped diagram, directly rejecting any notion of linearity and directionality. Visitors are taken through paths that meander vertically and horizontally before arriving at any destination, and their sight lines through space are comparably tortuous and indirect. For all of the chaotic complexity of the materials and formal gestures, the simplicity of this diagram offers a sense of clarity and reveals the process from which the building emerged.
The greatest conceptual strength of the project is perhaps its sensitive relationship with the urban waterfront. With the observation deck doubling as a fully accessible public plaza, the terminal seamlessly emerges from the neighboring Yamashita and Akaranega Parks to make one uninterrupted, universally accessible urban parkscape. Its height is calculated to achieve continuity with the shore and to ensure that inland views of the waterfront remain unobstructed.
The terminal won several international awards after its completion, including the 2004 Enric Miralles Prize, and brought enormous recognition to FOA, Zaera-Polo, and Moussavi. It also completely challenged the limited role of tradi

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การรับสำคัญผู้มีชัยโยเนผู้โดยสารถูกของระเบียบวิธีทางสถาปัตยกรรมที่สร้างสรรค์และความคิดจิตสำนึกต่อสังคม ออกแบบโดยสถาปนิกสำนักงานต่างประเทศ (FOA) ในปี 1995 เทอร์มินัลอนาคตแสดงจำแนกการฉุกเฉินของโครงสร้างพื้นฐานการขนส่ง รุนแรง ไฮเทคโนโลยีออกสำรวจพรมแดนใหม่รูป และถูกยั่วยุพร้อมการบรรยายพลังความรับผิดชอบทางสังคมของโครงการขนาดใหญ่ที่เหนือกว่าร่วมพื้นที่เมืองการแข่งขันสถาปัตยกรรมสำหรับเทอร์มินัลนำรุนแรง และชนะมันต้องทีมนั้นภรรยา และสามีของ Farshid Moussavi และ Alejandro Zaera-โปโลเพื่อคิดแบบสร้างการออกแบบอาคาร อยู่ริมน้ำที่สำคัญในญี่ปุ่นมีประชากรมากที่สุดสองเมือง ค่าคอมมิชชั่นสูงโปรไฟล์ดึงดูด 660 รายการจากทั่วโลก ประเทศแข่งขันนานาชาติที่ใหญ่ที่สุดวันที่ [1] ที่มหาศาล 430 เมตรยาวโครงการใช้เวลาแปดปีและงบประมาณของ 150 ล้านปอนด์ให้เสร็จสมบูรณ์ และ FOA การชั่วคราวย้ายสตูดิโอของพวกเขาไปโยโกฮาม่าเพื่อควบคุมการก่อสร้างที่จำเป็น เปิดสาธารณะของอาคารผู้โดยสารที่เกิดขึ้นใน 2002, serendipitously ประจวบกับเกมสุดท้ายของฟุตบอลโลกที่ถูกจัดขึ้นเพียงไม่กี่ไมล์จากชายฝั่งลักษณะโดดเด่นของเทอร์มินัลทำไปเท่านั้น โดยความก้าวหน้าอย่างมากในการออกแบบคอมพิวเตอร์ช่วย เทียบหลักในส่วน พร้อมชุดการลงพื้นผิวที่ค่อย ๆ โค้ง และพับเป็นภูมิประเทศสถาปัตยกรรมมีพื้นที่มากกว่า ร่วม บนจุดชมวิว วัสดุผ้าชั้นสูง และอยู่ในแกว่งคลื่นเช่นการสร้างทางเดินและรูรับแสงลงในช่องว่างใหญ่ ปิดล้อมด้านล่าง เปลี่ยนแปลงเหล่านี้ในระดับความสูง — เมตตาบางครั้ง บางครั้งคม — สำคัญภาษาสถาปัตยกรรมใหม่ที่คิดค้นสำหรับโครงการอาคารมีการจัดระเบียบในแนวตั้งสามระดับ บนชั้นจอดรถ ชั้นกลางกว้างขวางประกอบด้วยเทอร์มินัลดูแล และการใช้งาน พื้นที่ รวมตั๋ว ศุลกากร ตรวจคนเข้าเมือง ร้านอาหาร ช้อปปิ้ง และรอพื้นที่ คานเหล็กที่ขยายเพดานเพิ่มความรู้สึก weighty ลงในพื้นที่ที่ความแตกต่างอย่างชัดเจน ด้วยจุดชมวิว ซึ่งมีความรู้สึกของการทำเครื่องบินเบา ความยืดหยุ่น และอ่อนได้อย่างง่ายดาย เชื่อมต่อสามระดับคือ ชุดของลูกรังลาด ซึ่งสถาปนิกตัดสินใจมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่ารักษาการไหลการหมุนเวียนอย่างต่อเนื่อง และหลายมิติA unique structural system made of folded steel plates and concrete girders supports the building. The strength of the materials minimizes the need for vertical supports and allows for a mostly open floor plan, while the height of the structure allows for a spectacular variety of ceiling conditions in the interior spaces. According to the architects, the structural scheme is especially adept at coping with the lateral forces of seismic movements, a necessary precondition of buildings of its size in Japan.Throughout the project, a deliberate dynamism pervades the tectonic and material languages of the building. The abundance of non-orthogonal walls, floors, and ceilings creates a controlled sense of vertigo that is accentuated by similarly off-kilter fixtures and details. The effect is magnified by material cues, such as the shifting grains of the wooden planks on the observation deck that indicate the locations of creases, and the minimalist grey metal paneling that is revealingly worn by the structures under it.While the contours of the building occasionally betray an element of randomness, they are in fact generated by a single circulation scheme that dictates spatial organization. The circulation operates as a continuous looped diagram, directly rejecting any notion of linearity and directionality. Visitors are taken through paths that meander vertically and horizontally before arriving at any destination, and their sight lines through space are comparably tortuous and indirect. For all of the chaotic complexity of the materials and formal gestures, the simplicity of this diagram offers a sense of clarity and reveals the process from which the building emerged.The greatest conceptual strength of the project is perhaps its sensitive relationship with the urban waterfront. With the observation deck doubling as a fully accessible public plaza, the terminal seamlessly emerges from the neighboring Yamashita and Akaranega Parks to make one uninterrupted, universally accessible urban parkscape. Its height is calculated to achieve continuity with the shore and to ensure that inland views of the waterfront remain unobstructed.
The terminal won several international awards after its completion, including the 2004 Enric Miralles Prize, and brought enormous recognition to FOA, Zaera-Polo, and Moussavi. It also completely challenged the limited role of tradi

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แผนกต้อนรับส่วนหน้าที่สำคัญชัยชนะของโยโกฮามาอาคารผู้โดยสารระหว่างประเทศเป็นผลิตภัณฑ์ของวิธีการทางสถาปัตยกรรมและความคิดสร้างสรรค์ที่ใส่ใจสังคม ออกแบบโดยสถาปนิกสำนักงานต่างประเทศ (FOA) ในปี 1995 สถานีอนาคตเป็นตัวแทนของการจำแนกประเภทฉุกเฉินของโครงสร้างพื้นฐานการขนส่ง รุนแรงการออกแบบไฮเปอร์เทคโนโลยีการสำรวจเขตแดนใหม่ของรูปแบบสถาปัตยกรรมและกระตุ้นพร้อมกันวาทกรรมที่มีประสิทธิภาพในความรับผิดชอบต่อสังคมของโครงการขนาดใหญ่เพื่อเพิ่มพื้นที่ในเมืองที่ใช้ร่วมกัน.
การแข่งขันสถาปัตยกรรมขั้วรุนแรงที่มีชื่อเสียงและชนะมันต้องแล้ว ทีม -wife และสามีของ Farshid Moussavi และ Alejandro Zaera-โปโลที่จะคิดใหม่ที่จัดตั้งขึ้นแม่แบบของการออกแบบขั้ว ตั้งอยู่บนเว็บไซต์ริมน้ำที่มีความสำคัญในประเทศญี่ปุ่นครั้งที่สองของเมืองที่มีประชากรมากที่สุดคณะกรรมการสูงโปรไฟล์ดึงดูด 660 รายการจากทั่วโลกประเทศที่ใหญ่ที่สุดของการแข่งขันระหว่างประเทศวันที่ [1] มหาศาล 430 โครงการเมตรยาวเอาแปดปีและงบประมาณของ£ 150,000,000 ให้เสร็จสมบูรณ์และต้อง FOA ชั่วคราวย้ายสตูดิโอของพวกเขาไปโยโกฮามาควบคุมการก่อสร้าง เปิดสาธารณะของอาคารที่เกิดขึ้นในปี 2002 serendipitously ประจวบกับเกมสุดท้ายของการแข่งขันฟุตบอลโลกถูกจัดขึ้นเพียงไม่กี่ไมล์จากชายฝั่ง.
ลักษณะที่โดดเด่นของสถานีที่ได้ทำไปโดยเฉพาะความก้าวหน้าอย่างมากในการออกแบบคอมพิวเตอร์ช่วย มันกำลังท้องเป็นหลักในส่วนที่มีความซับซ้อนอย่างเหลือเชื่อชุดของพื้นผิวที่โค้งเบา ๆ และพับเป็นนำร่องภูมิประเทศสถาปัตยกรรมอาศัยอยู่ บนดาดฟ้าสังเกต, ผ้าวัสดุของขึ้นชั้นและตกอยู่ในความแนบแน่นเหมือนคลื่นในการสร้างทางเดินและเปิดรูรับแสงเข้ามาในขนาดใหญ่พื้นที่ปิดด้านล่าง การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ในระดับความสูงที่ลึกซึ้งบางครั้งบางครั้งถูกคมสาระสำคัญของภาษาสถาปัตยกรรมนวนิยายคิดค้นโครงการ.
อาคารจะจัดในสามระดับในแนวตั้ง บนชั้นแรกจอดรถกลางชั้นกว้างขวางมีขั้วของพื้นที่ในการบริหารและการดำเนินงานรวมทั้งตั๋วศุลกากรตรวจคนเข้าเมือง, ร้านอาหาร, ช้อปปิ้งและพื้นที่รอ คานเหล็กที่ขยายเพดานเพิ่มความรู้สึกที่สำคัญไปยังพื้นที่ที่ขัดแย้งกับความรู้สึกของการสังเกตดาดฟ้าซึ่งมีความรู้สึกของการทำของแสงที่มีความยืดหยุ่นและอ่อนเครื่องบินได้อย่างง่ายดาย การเชื่อมต่อสามระดับกำลังชุดของทางลาดค่อย ๆ ลาดซึ่งสถาปนิกตัดสินใจที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าบันไดในการบำรุงรักษาอย่างต่อเนื่องและหลายมิติของการไหลเวียน.
ระบบโครงสร้างที่ไม่ซ้ำกันที่ทำจากเหล็กแผ่นพับและคานคอนกรีตรองรับอาคาร ความแข็งแรงของวัสดุที่ช่วยลดความจำเป็นในการสนับสนุนในแนวตั้งและช่วยให้แผนชั้นเปิดเป็นส่วนใหญ่ในขณะที่ความสูงของโครงสร้างที่ช่วยให้ความหลากหลายงดงามของเงื่อนไขเพดานในพื้นที่ภายใน ตามที่สถาปนิกโครงการโครงสร้างเป็นผู้เชี่ยวชาญโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการรับมือกับกองกำลังด้านข้างของการเคลื่อนไหวของแผ่นดินไหวเป็นเงื่อนไขที่จำเป็นของอาคารขนาดของมันในประเทศญี่ปุ่น.
ตลอดโครงการมีชีวิตชีวาโดยเจตนาขจรขจายภาษาเปลือกโลกและวัสดุของอาคาร ความอุดมสมบูรณ์ของผนังที่ไม่ตั้งฉากพื้นและเพดานสร้างความรู้สึกของการควบคุมวิงเวียนที่เน้นการแข่งขันในทำนองเดียวกันออกจาก kilter และรายละเอียด ผลเป็นภาพขยายโดยการชี้นำวัสดุเช่นธัญพืชขยับของแผ่นไม้บนดาดฟ้าสังเกตที่บ่งบอกถึงตำแหน่งของรอยย่นและบัญชีรายชื่อโลหะสีเทาที่เรียบง่ายที่มีการสวมใส่ revealingly โดยโครงสร้างภายใต้มัน.
ในขณะที่รูปทรงของอาคาร บางครั้งทรยศต่อองค์ประกอบของการสุ่มพวกเขาในความเป็นจริงที่เกิดจากรูปแบบการไหลเวียนเดียวที่สั่งการองค์กรเชิงพื้นที่ การไหลเวียนทำงานเป็นแผนภาพคล้องอย่างต่อเนื่องโดยตรงปฏิเสธความคิดของความเป็นเชิงเส้นและทิศทางใด คนที่เข้ามาจะถูกนำผ่านเส้นทางที่คดเคี้ยวในแนวตั้งและแนวนอนก่อนที่จะเดินทางมาถึงที่ปลายทางใด ๆ และภาพลายเส้นของพวกเขาผ่านพื้นที่ที่มีปานคดเคี้ยวและทางอ้อม สำหรับทุกความซับซ้อนวุ่นวายของวัสดุและท่าทางอย่างเป็นทางการที่เรียบง่ายของแผนภาพนี้มีความรู้สึกของความชัดเจนและเผยให้เห็นกระบวนการที่อาคารโผล่ออกมา.
ความแข็งแรงความคิดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของโครงการที่อาจจะเป็นความสัมพันธ์ที่มีความสำคัญกับริมน้ำในเมือง ด้วยการสังเกตดาดฟ้าสองเท่าเป็นพลาซ่าประชาชนเข้าถึงได้อย่างเต็มที่, terminal ต่อเนื่องโผล่ออกมาจากยามาชิตะและสวนสาธารณะที่อยู่ใกล้เคียง Akaranega ที่จะทำให้หนึ่งอย่างต่อเนื่อง parkscape เมืองเข้าถึงสากล ความสูงที่มีการคำนวณเพื่อให้เกิดความต่อเนื่องกับชายฝั่งและเพื่อให้แน่ใจว่ามุมมองของประเทศริมน้ำยังคงไม่มีอะไรขัดขวาง.
ขั้วรับรางวัลระดับนานาชาติหลายหลังจากเสร็จสิ้นรวมทั้งปี 2004 Enric Miralles รางวัลและนำได้รับการยอมรับอย่างมากที่จะ FOA, Zaera-โปโล และ Moussavi นอกจากนี้ยังสมบูรณ์ท้าทายบทบาทที่ จำกัด ของ Tradi