It is possible that the local (vill

It is possible that the local (village) market price we used to value subsistence products resulted in some over-valuation, i.e., that the price of actual exchanges is higher than subsistence users would be willing or able to pay. However, the local fuelwood price of Rs. 2/kg, or about US$0.046/kg, is consistent with household level prices reported from other villages in Jharkhand and neighboring Orissa (Pravat Kumar Mishra, Pers. Comm.) and is well within the range of subsistence fuelwood prices found in the PEN studies.

As expected, forest products contribute more to livelihoods in both absolute and relative terms in the zones with higher forest cover. Several villages have some commercial fuelwood production and sales. The other main forest products with significant value are kendu leaf (Diospyros melanoxylon) that is used as cigarette wrappers in traditional cigarettes, a range of grass species used for fodder, and small amounts of timber, bamboo, and various NTFPs used in small quantities.

The findings provide an important contrast to the impression that is given by qualitative studies of forest products collection, use, and trade that typically generate extensive lists of useful products (de Beer and McDermott, 1989 and Neumann and Hirsch, 2000). While there is a wide diversity of useful forest products (there is an impressive range of NTFPs available at local markets in Jharkhand), very few contribute substantially in value terms to household incomes, even in remote forested areas. It must be kept in mind, however, that there are restrictions on the use of state forests by local people, and these restrictions are enforced by state forest guards. Without these restrictions, local people might be able to benefit more from the nearby forests. It is also possible that there was under-reporting of harvesting that is currently illegal.

Kendu leaf is the only regulated NTFP1 in the list, with government controls on the market. Other studies have highlighted the inefficiencies of the managed market for kendu (Saxena, 2003). In Jharkhand, the trade is managed by the Jharkhand State Forest Development Corporation (JSFDC), which authorizes traders and controls price. The JSFDC has a large staff with commensurate overhead and is criticized for the low prices received by leaf harvesters. A new system of minimum support price for minor forest products was introduced in 2011 to deal with some of these problems (Sambhav, 2011). Efforts to facilitate an open market while providing information and support to producers could result in higher earnings and reduced waste. It might be possible to increase opportunities in that sector through policy, institutional, and technical interventions.

It is noteworthy that the “forest business income” category is very low in all villages. There is little post-harvest processing and little local value-added. The main exceptions are leaf plates, which are produced in rudimentary household operations, and so called “country liquor” distilled from fermented mahua flowers. (The distilling process creates high demand for fuelwood.) Considering the extremely poorly developed economy in the study area, it is reasonable to speculate that forest products could contribute more under better circumstances. With little bargaining power, high competition because of the lack of alternative income sources, and poor infrastructure, it is difficult for producers to capture the benefits of improved quality, so there is little incentive to invest in improved production, processing, or marketing. But unless and until the opportunities forest business income will be severely constrained.

Several important agroforest products are produced in the study area. Lac (a resin produced by the insect Kerria lacca (Kerr)), used as the main ingredient in wood polish, pharmaceutical glazes, and food additives, is produced on wild and planted trees such as Ber (Ziziphus mauritiana) and Kusum (Schleichera oleosa), mainly on land outside of the forest estate. Mahua flower (Madhuca longifolia) is used in brewing “country liquor”, and as food and fodder. Mahua is a long lived, sometimes very large tree produced mainly on private land, outside the forest estate.

Tree products produced on farms (agroforestry) provide significant rural income in the HFLA zone, but not elsewhere. It is counterintuitive that the contribution from agroforest products is highest in villages where forest cover is high and road access is low (Figure 3). For our study area, the most significant agroforest product is lac, which is found only in a few villages in a particular district in the HFLA zone. This does not seem to be a response to remoteness but reflects the context specificity of land, planting materials, and the available market network. A local entrepreneur has specialized in lac trading, helping to build a market that in turn has stimulated increased production by local farmers. This suggests that there is potential to increase the contribution of trees on farms if basic enabling conditions (especially market access) are fulfilled.

(c). Forest reliance
In the overall set of households, levels of forest income well within the typical range of we find the oft-reported pattern (Vedeld et al., 2007 and Kamanga et al., 2009) that relative income from forest products tends to be higher for the poorest even while the absolute income from forest products is higher for better-off households. Many analysts have attributed significance to this fact, suggesting that high “forest reliance” or “forest dependency” (defined as the forest-based proportion of total income) of poorer households indicates that forests are disproportionately important to the poor for poverty mitigation and serve to reduce income inequality.

In the Jharkhand case, the pattern seems to be an artifact of the fact that all households use fuelwood, fodder (where livestock are important), and other forest products to meet subsistence needs and for generating cash income. Forest is only slightly more important for subsistence than for cash income in the two HF zones, where more resources are available, while in the LFHA zone forest products are primarily used for subsistence purposes. But, as noted above, the overall village income portfolios have very similar composition, differing mainly in quantities of some components across income classes within zones. Lower income households tend to have disproportionately less of some categories of income, most notably “trade and salary” income, thus increasing the proportion of forest income by default. If poorer households rely more on forests in relative terms, it is likely a passive effect of lower overall income.

Table 3 shows that higher income classes use significantly more forest products than lower income classes. Higher income households have disproportionately higher incomes from some forest product types. For example, the highest income class in the HFLA zone uses more than four times as much fuelwood as the next lower income class and nearly 25 times the quantity used by the lowest income class. Medicinal plants are also significantly more important in higher income classes in all zones while fodder, kendu, fruit, and timber are all significantly higher in higher income households in the two HF zones. On average, the highest income households earn more than 16 times as much from forest products as the lowest income households, and for some households this forest income is sufficient to raise the household one or more classes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นไปได้ว่า ราคาตลาดท้องถิ่น (หมู่บ้าน) ที่เราใช้ค่าชีพผลิตภัณฑ์ส่งผลให้มูลค่าเกินบาง เช่น ว่าราคาแลกเปลี่ยนที่แท้จริงสูงกว่าผู้ใช้ชีพจะเต็มใจ หรือได้ อย่างไรก็ตาม ราคา fuelwood ท้องถิ่น ของ Rs 2 กิโลกรัม หรือ เกี่ยวกับสหรัฐอเมริกา $0.046 กิโลกรัม สอดคล้องกับระดับราคาบ้านที่รายงานจากหมู่บ้านอื่น ๆ ใน Jharkhand และใกล้เคียง (Pravat Kumar มิชราเกส์ สื่ออาทิ) Orissa และดีภายในช่วงของราคา fuelwood ชีพอยู่ในศึกษาปากกาตามที่คาดไว้ ผลิตภัณฑ์ป่าไม้ช่วยมากขึ้นเพื่อวิถีชีวิตในแบบสัมพัทธ์ และสัมบูรณ์ในโซนมีป่าสูง หลายหมู่บ้านมีบาง fuelwood พาณิชย์ผลิตและขาย อื่น ๆ ป่าหลักผลิตภัณฑ์ที่ มีค่าที่สำคัญมีใบ kendu (มะพลับ melanoxylon) ที่ใช้เป็นห่อบุหรี่ในบุหรี่โบราณ ช่วงของพันธุ์หญ้าที่ใช้สำหรับอาหารสัตว์ และจำนวนไม้ ไม้ไผ่ และ NTFPs ต่าง ๆ ที่ใช้ในปริมาณเล็กน้อยผลการวิจัยที่ให้ความคมชัดสำคัญเพื่อสร้างความประทับใจที่ได้รับ โดยการศึกษาเชิงคุณภาพของป่าสินค้าชุด ใช้ และการค้าที่มักจะสร้างรายละเอียดของผลิตภัณฑ์ที่มีประโยชน์ (เดอเบียร์ และแม็กเดอม อตต์ 1989 และ Neumann และ เฮิร์ช 2000) ในขณะที่มีหลากหลายผลิตภัณฑ์ป่าไม้มีประโยชน์ (มีการประทับใจช่วงของ NTFPs ที่ตลาดใน Jharkhand), กว้างมาก น้อยมีส่วนร่วมมากในค่าเงื่อนไขรายได้ในครัวเรือน แม้ในพื้นที่ห่างไกลป่า มันต้องเก็บไว้ในใจ อย่างไร ตามที่มีข้อจำกัดในการใช้ป่ารัฐโดยประชาชน และมีการบังคับใช้ข้อจำกัดเหล่านี้ โดยเจ้าหน้าที่รัฐป่า ไม่ มีข้อจำกัดเหล่านี้ ประชาชนอาจสามารถได้รับประโยชน์มากจากป่าบริเวณใกล้เคียง ก็ยังเป็นไปได้ว่า มีใต้รายงานของการเก็บเกี่ยวที่ไม่ถูกต้องในปัจจุบันใบ Kendu NTFP1 ควบคุมเฉพาะในรายการ ควบคุมรัฐบาลในตลาดได้ การศึกษาอื่น ๆ ได้เน้น inefficiencies ของตลาดมีการจัดการสำหรับ kendu (ซสักเสนา 2003) ใน Jharkhand การค้าถูกจัดการโดยการ Jharkhand รัฐป่าพัฒนา Corporation (JSFDC), ร่วมค้าและการควบคุมราคา JSFDC มีพนักงานจำนวนมาก มีค่าใช้จ่ายในสภาวะตลาด และวิพากษ์วิจารณ์สำหรับราคาต่ำสุดที่รับเป็น harvesters ใบไม้ ระบบใหม่ราคาต่ำสุดสนับสนุนสำหรับผลิตภัณฑ์ป่าไม้รองถูกนำมาใช้ในการจัดการกับปัญหาเหล่านี้ (Sambhav, 2011) พยายามช่วยเปิดตลาดให้ข้อมูล และสนับสนุนให้ผู้ผลิตสามารถทำรายได้สูงขึ้นและลดลงเสีย มันอาจเป็นไปได้เพื่อเพิ่มโอกาสในภาคที่ผ่านนโยบาย สถาบัน และมาตรการทางเทคนิคเป็นที่น่าสังเกตว่าประเภท "ป่าธุรกิจรายได้" ต่ำมากในหมู่บ้านทั้งหมด มีการประมวลผลเก็บเกี่ยวหลังน้อยและท้องน้อยมูลค่าเพิ่ม ข้อยกเว้นหลักมีใบจาน ผลิตในครัวเรือน rudimentary และเรียกว่า "ประเทศเหล้า" ที่กลั่นจากดอกไม้ mahua ร้า (Distilling กระบวนการสร้างความต้องการสูงสำหรับ fuelwood) พิจารณาเศรษฐกิจมากงานพัฒนาในพื้นที่ศึกษา ได้สมคะเนว่า ผลิตภัณฑ์ป่าไม้สามารถนำขึ้นภายใต้สถานการณ์ดีขึ้น มีอำนาจต่อรองน้อย การแข่งขันสูงเนื่องจากขาดแหล่งรายได้สำรอง และโครงสร้างพื้นฐานดี มันเป็นเรื่องยากสำหรับผู้ผลิตเพื่อรวบรวมประโยชน์ของการปรับปรุงคุณภาพ จึงมีน้อยการจูงใจให้ลงทุนในการปรับปรุงการผลิต ดำเนินการ หรือการตลาด แต่ยกเว้น และ จนโอกาสป่าธุรกิจรายได้จะถูกจำกัดอย่างรุนแรงหลาย agroforest ที่สำคัญผลิตภัณฑ์ที่ผลิตในพื้นที่การศึกษา ลัค (เป็นเรซินผลิต โดยแมลงเคอร์เรีย lacca (เคอร์)), ใช้เป็นส่วนผสมหลักในการขัดไม้ glazes การเผายา และวัตถุเจือปนอาหาร ผลิตในป่า และปลูกต้นไม้เช่น Ber (พุทราอินเดีย) และ Kusum (Schleichera oleosa), ส่วนใหญ่บนบกนอกฟอเรสท์เอสเตท ดอกไม้ Mahua (Madhuca longifolia) ใช้ ในการทำการหมัก "ประเทศสุรา" และ เป็นอาหารและอาหารสัตว์ Mahua เป็นต้นไม้ยืน มีขนาดใหญ่มากบางครั้งผลิตส่วนใหญ่บนที่ดินส่วนตัว นอกฟอเรสท์เอสเตทผลิตภัณฑ์ทรีที่ผลิตในฟาร์ม (agroforestry) ให้รายได้ชนบทอย่างมีนัยสำคัญในโซน HFLA แต่ไม่อื่น ๆ เป็น counterintuitive ว่าสัดส่วนจากผลิตภัณฑ์ agroforest สูงที่สุดในหมู่บ้านที่ป่าสูง และถนนเข้าถึงอยู่ในระดับต่ำ (รูปที่ 3) สำหรับพื้นที่ของเราศึกษา ผลิตภัณฑ์ agroforest ที่สำคัญมีลัค ซึ่งพบเฉพาะในบางหมู่บ้านในเขตเฉพาะในโซน HFLA นี้ดูเหมือนว่าไม่มี การตอบสนองต่อ remoteness แต่สะท้อน specificity บริบทของดิน การปลูกวัสดุ และเครือข่ายการตลาดที่มี ผู้ประกอบการท้องถิ่นมีความลาคค้าขาย การช่วยสร้างตลาดที่จะถูกกระตุ้นมากขึ้นผลิต โดยเกษตรกรในท้องถิ่น แนะนำว่า อาจจะเพิ่มสัดส่วนของต้นไม้ในฟาร์มถ้าเงื่อนไขการเปิดใช้งานพื้นฐาน (โดยเฉพาะอย่างยิ่งตลาดเข้า) จะดำเนินการ(ค) การพึ่งพาป่าในชุดรวมของครัวเรือน ระดับรายได้ป่าดีภายในช่วงปกติเราหารูปรายงาน oft (Vedeld et al., 2007 และ Kamanga et al., 2009) รายได้สัมพัทธ์จากป่าผลิตภัณฑ์มีแนวโน้มจะสูงสำหรับจนที่สุดแม้ในขณะที่รายได้จากผลิตภัณฑ์ป่าไม้สมบูรณ์มีสูงในครัวเรือน better-off นักวิเคราะห์หลายคนได้บันทึกความสำคัญความจริง แนะนำที่ สูง "พึ่งป่า" หรือ "ป่าพึ่งพา" (กำหนดให้เป็นป่าตามสัดส่วนของรายได้รวม) ของครัวเรือนย่อมบ่งชี้ว่า ป่าสำคัญสลายยากจนสำหรับลดปัญหาความยากจน และให้บริการเพื่อลดความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ในกรณี Jharkhand รูปแบบน่าจะ เป็นสิ่งประดิษฐ์ ของความเป็นจริงว่า ครัวเรือนทั้งหมดใช้ fuelwood อาหารสัตว์ (ปศุสัตว์สำคัญ), และผลิตภัณฑ์ป่าอื่น ๆ เพื่อตอบสนองความต้องการชีพ และสร้างรายได้เงินสด ป่าเล็กน้อยจำชีพมากกว่าเงินสดรับในโซน HF สอง ทรัพยากรเพิ่มเติมว่าง ในขณะที่ในป่าโซน LFHA ผลิตภัณฑ์จะใช้ชีพประสงค์เท่านั้น แต่ ตามที่ระบุไว้ข้างต้น พอร์ตการลงทุนหมู่บ้านรายได้โดยรวมมีองค์ประกอบคล้าย แตกต่างกันในปริมาณของส่วนประกอบบางอย่างระหว่างเรียนรายได้ภายในโซน ครัวเรือนรายได้ต่ำมีแนวโน้มที่จะสลายน้อยบางประเภทรายได้ ส่วนใหญ่ "ทางการค้าและเงินเดือน" รายได้ เพิ่มสัดส่วนของรายได้จากป่า โดยเริ่มต้น ถ้าครัวเรือนย่อมอาศัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับป่าในเงื่อนไขที่สัมพันธ์กัน ได้มีแนวโน้มผลแฝงของรายได้โดยรวมต่ำกว่าตาราง 3 แสดงว่า ชั้นรายได้สูงใช้ผลิตภัณฑ์ป่าไม้มากกว่าเรียนรายได้ต่ำ ครัวเรือนรายได้สูงมีรายได้สูงขึ้นสลายจากชนิดของผลิตภัณฑ์บางป่า ตัว ระดับรายได้สูงสุดในโซน HFLA ใช้มากกว่าสี่ครั้งเท่า fuelwood เป็นระดับรายได้ต่ำถัดไป และเกือบ 25 ครั้งปริมาณใช้ระดับรายได้ต่ำ ยังมีพืชสมุนไพรมากขึ้นสำคัญในชั้นรายได้สูงในเขตทั้งหมดในขณะที่อาหาร kendu ผลไม้ และไม้ได้สูงอย่างมีนัยสำคัญทั้งหมดในครัวเรือนรายได้สูงในเขต HF 2 โดยเฉลี่ย รายได้ครัวเรือนรายได้สูงสุดมากกว่า 16 ครั้งเป็นมากจากผลิตภัณฑ์ป่าไม้เป็นครัวเรือนรายได้ต่ำ และในบางครัวเรือน รายได้นี้ป่าเพียงพอที่จะเลี้ยงในครัวเรือนอย่าง น้อยหนึ่งชั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นไปได้ว่าในท้องถิ่น (หมู่บ้าน) ราคาในตลาดที่เราใช้ในการให้ความสำคัญกับผลิตภัณฑ์เพื่อการยังชีพผลในบางประเมินมูลค่ากว่าคือว่าราคาของการแลกเปลี่ยนที่เกิดขึ้นจริงจะสูงกว่าผู้ใช้ดำรงชีวิตจะเต็มใจหรือไม่สามารถที่จะจ่ายเงิน อย่างไรก็ตามราคาไม้ฟืนในท้องถิ่นของอาร์เอส 2 / กก. หรือประมาณ US $ 0.046 / กกมีความสอดคล้องกับราคาระดับครัวเรือนได้รับรายงานจากหมู่บ้านอื่น ๆ ในจาร์กและใกล้เคียงโอริสสา (เขตประเวศ Kumar Mishra, Pers. Comm.) และเป็นอย่างดีในช่วงของราคาไม้ฟืนการดำรงชีวิตที่พบใน PEN การศึกษา. คาดว่าจะเป็นผลิตภัณฑ์จากป่าไม้มีส่วนร่วมมากขึ้นในการดำรงชีวิตทั้งในแง่แน่นอนและญาติในโซนที่มีป่าปกคลุมที่สูงขึ้น หลายหมู่บ้านมีการผลิตไม้ฟืนในเชิงพาณิชย์และการขาย ผลิตภัณฑ์จากป่าไม้ที่สำคัญอื่น ๆ ที่มีคุณค่าที่สำคัญมีใบ Kendu (Diospyros melanoxylon) ที่ถูกนำมาใช้เป็นห่อบุหรี่ในบุหรี่แบบดั้งเดิมหลากหลายของสายพันธุ์หญ้าที่ใช้สำหรับอาหารสัตว์และขนาดเล็กจำนวนไม้ไม้ไผ่และ NTFPs ต่างๆที่ใช้ในปริมาณที่น้อยผลการวิจัยที่ให้ความคมชัดที่สำคัญในการแสดงผลที่จะได้รับจากการศึกษาเชิงคุณภาพของการเก็บรวบรวมผลิตภัณฑ์จากป่าไม้, การใช้งานและการค้าที่มักจะสร้างรายการที่กว้างขวางของผลิตภัณฑ์ที่มีประโยชน์ (เดอเบียร์และ McDermott, ปี 1989 และนอยมันน์และเฮิร์ช, 2000) ในขณะที่มีความหลากหลายของผลิตภัณฑ์ที่มีประโยชน์ป่า (มีช่วงที่น่าประทับใจของ NTFPs ที่มีอยู่ในตลาดท้องถิ่นในจาร์) น้อยมากที่มีส่วนร่วมอย่างมากในแง่มูลค่าให้กับรายได้ในครัวเรือนแม้จะอยู่ในพื้นที่ป่าระยะไกล มันจะต้องเก็บไว้ในใจ แต่ที่มีข้อ จำกัด ในการใช้งานของสภาพป่าโดยคนท้องถิ่นและข้อ จำกัด เหล่านี้มีผลบังคับใช้โดยเจ้าหน้าที่ป่าไม้ของรัฐ โดยไม่มีข้อ จำกัด เหล่านี้คนในท้องถิ่นอาจจะสามารถที่จะได้รับประโยชน์มากขึ้นจากป่าที่ใกล้เคียง นอกจากนี้ยังเป็นไปได้ว่ามีอยู่ภายใต้การรายงานของการเก็บเกี่ยวที่กำลังผิดกฎหมาย. ใบ Kendu เป็นเพียง NTFP1 ควบคุมในรายการที่มีการควบคุมของรัฐบาลในตลาด การศึกษาอื่น ๆ ได้เน้นความไร้ประสิทธิภาพของตลาดที่มีการจัดการสำหรับ Kendu (Saxena 2003) ในจาร์การค้ามีการจัดการโดยรัฐจาร์ บริษัท พัฒนาป่าไม้ (JSFDC) ซึ่งอนุญาตให้ผู้ค้าและการควบคุมราคา JSFDC มีพนักงานขนาดใหญ่ที่มีค่าใช้จ่ายและความวิพากษ์วิจารณ์ในราคาที่ต่ำที่ได้รับจากเก็บเกี่ยวใบ ระบบใหม่ของราคาขั้นต่ำสำหรับการสนับสนุนผลิตภัณฑ์จากป่าไม้รองลงมาได้รับการแนะนำในปี 2011 เพื่อจัดการกับบางส่วนของปัญหาเหล่านี้ (Sambhav 2011) ความพยายามที่จะอำนวยความสะดวกในการเปิดตลาดในขณะที่การให้ข้อมูลและการสนับสนุนให้กับผู้ผลิตอาจส่งผลให้ผลประกอบการที่สูงขึ้นและของเสียลดลง มันอาจจะเป็นไปได้ที่จะเพิ่มโอกาสในภาคที่ผ่านนโยบายสถาบันและการแทรกแซงทางเทคนิค. เป็นน่าสังเกตว่า "รายได้ธุรกิจป่า" ประเภทต่ำมากในทุกหมู่บ้าน มีการประมวลผลหลังการเก็บเกี่ยวน้อยและมูลค่าเพิ่มในประเทศเล็ก ๆ น้อย ๆ ข้อยกเว้นหลักคือจานใบซึ่งมีการผลิตในการดำเนินงานในครัวเรือนพื้นฐานและเรียกว่า "สุราประเทศ" กลั่นจากดอกไม้ Mahua หมัก (กระบวนการกลั่นสร้างความต้องการสูงสำหรับไม้ฟืน.) พิจารณาการพัฒนาเศรษฐกิจไม่ดีอย่างยิ่งในพื้นที่ศึกษาก็มีเหตุผลที่จะคาดการณ์ว่าผลิตภัณฑ์จากป่าไม้จะมีส่วนร่วมมากขึ้นภายใต้สถานการณ์ที่ดีขึ้น ด้วยอำนาจต่อรองน้อยการแข่งขันสูงเพราะขาดแหล่งที่มาของรายได้ทางเลือกและโครงสร้างพื้นฐานที่ไม่ดีมันเป็นเรื่องยากสำหรับผู้ผลิตที่จะจับประโยชน์ของการปรับปรุงคุณภาพเพื่อให้มีแรงจูงใจน้อยที่จะลงทุนในการปรับปรุงการผลิตการแปรรูปหรือการตลาด แต่จนกว่าโอกาสรายได้ธุรกิจป่าไม้จะถูก จำกัด อย่างรุนแรง. สำคัญหลายผลิตภัณฑ์วนเกษตรที่มีการผลิตในพื้นที่ศึกษา Lac (เรซินที่ผลิตโดยแมลง Kerria lacca (เคอร์)) ใช้เป็นส่วนผสมหลักในการขัดไม้เคลือบยาและวัตถุเจือปนอาหารที่ผลิตบนต้นไม้ป่าและปลูกเช่นเบอร์ (Ziziphus mauritiana) และ Kusum (Schleichera oleosa ) ส่วนใหญ่บนที่ดินนอกของที่ดินป่าไม้ Mahua ดอกไม้ (Madhuca longifolia) ถูกนำมาใช้ในการผลิตเบียร์ "สุราประเทศ" และเป็นอาหารและอาหารสัตว์ Mahua เป็นอยู่นานบางครั้งต้นไม้ขนาดใหญ่มากผลิตส่วนใหญ่บนที่ดินส่วนตัวนอกอสังหาริมทรัพย์ป่า. ผลิตภัณฑ์ต้นไม้ผลิตในฟาร์ม (วนเกษตร) ให้รายได้ในชนบทอย่างมีนัยสำคัญในเขต HFLA แต่ไม่ได้อื่น ๆ มันเป็น counterintuitive ว่าผลงานจากผลิตภัณฑ์วนเกษตรเป็นที่สูงที่สุดในหมู่บ้านที่ป่าปกคลุมอยู่ในระดับสูงและการเข้าถึงถนนอยู่ในระดับต่ำ (รูปที่ 3) สำหรับพื้นที่การศึกษาของเราผลิตภัณฑ์วนเกษตรที่สำคัญที่สุดคือครั่งซึ่งพบเฉพาะในหมู่บ้านไม่กี่ในอำเภอโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเขต HFLA นี้ไม่ได้ดูเหมือนจะมีการตอบสนองต่อความห่างไกล แต่สะท้อนให้เห็นถึงความจำเพาะบริบทของที่ดินวัสดุปลูกและเครือข่ายการตลาดที่มีอยู่ ผู้ประกอบการในท้องถิ่นมีความเชี่ยวชาญในการซื้อขายครั่งช่วยในการสร้างตลาดที่จะมีการกระตุ้นการเพิ่มกำลังการผลิตโดยเกษตรกรในท้องถิ่น นี้แสดงให้เห็นว่ามีศักยภาพที่จะเพิ่มการมีส่วนร่วมของต้นไม้ในฟาร์มถ้าเงื่อนไขการเปิดใช้งานระดับล่าง (โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเข้าถึงตลาด) เป็นจริง. (c) การพึ่งพิงป่าในชุดโดยรวมของผู้ประกอบการระดับของรายได้ดีในป่าช่วงแบบฉบับของเราพบว่ารูปแบบผู้ทรงรายงาน (Vedeld et al., 2007 และ Kamanga et al., 2009) ว่ารายได้จากผลิตภัณฑ์ญาติป่ามีแนวโน้มที่จะ ที่สูงขึ้นสำหรับที่ยากจนที่สุดแม้ในขณะที่รายได้ที่แน่นอนจากผลิตภัณฑ์ป่าไม้ที่สูงขึ้นสำหรับผู้ประกอบการที่ดีกว่าออก นักวิเคราะห์หลายคนได้มาประกอบความสำคัญกับความเป็นจริงนี้บอกว่าสูง "การพึ่งป่า" หรือ "การพึ่งพาป่า" (หมายถึงสัดส่วนป่าตามของรายได้รวม) ของครัวเรือนยากจนแสดงให้เห็นว่าป่าไม้เป็นสิ่งสำคัญที่จะไม่เป็นสัดส่วนที่ไม่ดีสำหรับการบรรเทาความยากจนและการให้บริการ เพื่อลดความเหลื่อมล้ำรายได้. ในกรณีที่จาร์รูปแบบน่าจะเป็นสิ่งประดิษฐ์ของความจริงที่ว่าผู้ประกอบการทุกคนใช้ไม้ฟืน, อาหารสัตว์ (ที่ปศุสัตว์มีความสำคัญ) และผลิตภัณฑ์จากป่าไม้อื่น ๆ เพื่อตอบสนองความต้องการการดำรงชีวิตและการสร้างรายได้เงินสด ป่าเป็นเพียงเล็กน้อยที่สำคัญมากขึ้นสำหรับการดำรงชีวิตกว่าสำหรับรายได้เงินสดในสอง HF โซนที่ทรัพยากรมากขึ้นที่มีอยู่ในขณะที่ผลิตภัณฑ์จากป่าไม้เขต LFHA ถูกนำมาใช้เพื่อวัตถุประสงค์การดำรงชีวิต แต่ตามที่ระบุไว้ข้างต้นพอร์ตการลงทุนรายได้โดยรวมของหมู่บ้านมีองค์ประกอบที่คล้ายกันมากแตกต่างกันส่วนใหญ่ในปริมาณของส่วนประกอบบางส่วนข้ามชั้นเรียนรายได้ภายในโซน ที่ต่ำกว่าผู้ประกอบการรายได้มีแนวโน้มที่จะมีสัดส่วนน้อยของบางประเภทของรายได้อย่างยอดเยี่ยมที่สุด "การค้าและเงินเดือน" รายได้ซึ่งจะเป็นการเพิ่มสัดส่วนของรายได้จากป่าโดยค่าเริ่มต้น หากครัวเรือนยากจนอาศัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับป่าไม้ในแง่ความสัมพันธ์มันเป็นไปได้เรื่อย ๆ ผลกระทบของรายได้โดยรวมลดลง. ตารางที่ 3 แสดงให้เห็นว่าการเรียนรายได้ที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นใช้ผลิตภัณฑ์จากป่าไม้กว่าชั้นเรียนมีรายได้น้อย ครัวเรือนมีรายได้ที่สูงขึ้นมีรายได้สูงขึ้นอย่างไม่เป็นสัดส่วนจากประเภทของสินค้าบางป่า ตัวอย่างเช่นระดับรายได้สูงสุดในเขต HFLA ใช้มากกว่าสี่ครั้งเป็นไม้ฟืนมากที่สุดเท่าที่ต่อไปชั้นรายได้ต่ำและเกือบ 25 เท่าปริมาณที่ใช้โดยระดับรายได้ต่ำที่สุด พืชสมุนไพรนี้ยังมีนัยสำคัญมากขึ้นที่สำคัญในการเรียนรายได้ที่สูงขึ้นในทุกโซนในขณะที่อาหารสัตว์, Kendu ผลไม้และไม้มีทั้งหมดอย่างมีนัยสำคัญที่สูงขึ้นในครัวเรือนมีรายได้ที่สูงขึ้นในช่วงสอง HF โซน โดยเฉลี่ยครัวเรือนมีรายได้ที่สูงที่สุดมีรายได้มากกว่า 16 เท่าจากป่าเป็นต่ำสุดครัวเรือนมีรายได้และสำหรับผู้ประกอบการบางรายได้ป่านี้จะเพียงพอที่จะยกระดับครัวเรือนหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งชั้นเรียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นไปได้ว่าตลาดท้องถิ่น ( หมู่บ้าน ) ราคาที่เราใช้เพื่อยังชีพมูลค่าผลิตภัณฑ์ ( บางกว่ามูลค่า คือ ว่า ราคาของการแลกเปลี่ยนที่แท้จริงสูงกว่าผู้ใช้ยังชีพจะเต็มใจหรือไม่สามารถที่จะจ่าย อย่างไรก็ตาม ราคาของ Rs ไม้ท้องถิ่น 2 กิโลกรัม หรือประมาณ US $ 0.046/kg ,สอดคล้องกับระดับครัวเรือนราคา รายงานจากหมู่บ้านอื่น ๆในรัฐบาเดิน - เวือร์ทเทมแบร์กและเพื่อนบ้านอย่างอินเดีย ( ประวาทคูมาร์ Mishra คน , . การสื่อสาร ) และเป็นอย่างดีในช่วงของผู้หญิงที่พบในไม้ราคาปากกาการศึกษา .

คาดว่าผลิตภัณฑ์ป่าไม้มีส่วนร่วมมากขึ้น ทั้งในแง่ความเป็นอยู่แบบสัมบูรณ์ และสัมพัทธ์ในโซนที่มีครอบคลุมพื้นที่ป่าเพิ่มขึ้นหลายหมู่บ้าน มีไม้ทางการค้า การผลิต และการขาย อื่น ๆหลักป่า ผลิตภัณฑ์ที่มีมูลค่า kendu ใบสําคัญ ( diospyros melanoxylon ) ที่ใช้เป็นห่อในการสูบบุหรี่แบบดั้งเดิม , ช่วงของพันธุ์หญ้าที่ใช้ในอาหารสัตว์ และจำนวนเงินขนาดเล็กของไม้ , ไม้ไผ่ , ntfps ต่าง ๆและใช้ในปริมาณน้อย

ผลให้ความคมชัดที่สำคัญกับความประทับใจที่ได้รับจากการศึกษาเชิงคุณภาพของการเก็บรวบรวมผลิตภัณฑ์ป่าไม้ใช้และการค้าที่มักจะสร้างรายการที่กว้างขวางของผลิตภัณฑ์ที่มีประโยชน์ ( เดอเบียร์และ McDermott , 1989 และและ นิวแมน เฮิร์ช , 2000 )ในขณะที่มีความหลากหลายของผลิตภัณฑ์ป่าไม้ประโยชน์ ( มีช่วงที่น่าประทับใจของ ntfps ที่มีอยู่ในตลาดท้องถิ่นในรัฐบาเดิน - เวือร์ทเทมแบร์ก ) , น้อยมากที่สนับสนุนอย่างเต็มที่ในแง่มูลค่ารายได้ในครัวเรือน ในพื้นที่ป่าที่ห่างไกล มันต้องถูกเก็บไว้ในจิตใจ อย่างไรก็ตาม มีข้อ จำกัด ในการใช้ของป่าของชาวบ้านในท้องถิ่นและข้อ จำกัด เหล่านี้จะถูกบังคับใช้โดยเจ้าหน้าที่ป่าไม้ของรัฐ โดยไม่มีข้อ จำกัด เหล่านี้ ประชาชนจะได้ประโยชน์มากขึ้นจากป่าในบริเวณใกล้เคียง นอกจากนี้ยังเป็นไปได้ว่า มีการรายงานว่าขณะนี้ในการเก็บเกี่ยวผิด

kendu ใบเป็นเพียงระเบียบ ntfp1 ในรายการที่มีการควบคุมของรัฐบาลในตลาดการศึกษาอื่น ๆได้เน้นการไม่มีประสิทธิภาพของการบริหารจัดการตลาด kendu ( Saxena , 2003 ) ในรัฐบาเดิน - เวือร์ทเทมแบร์ก , การค้าที่มีการจัดการโดย บริษัท พัฒนาป่ารัฐ Jharkhand ( jsfdc ) ซึ่งอนุญาตให้ผู้ประกอบการค้าและการควบคุมราคา การ jsfdc มีทีมงานขนาดใหญ่ที่มีค่าใช้จ่ายที่เหมาะสมและถูกวิพากษ์วิจารณ์สำหรับต่ำราคาที่ได้รับ โดยเก็บเกี่ยวใบระบบใหม่ของการสนับสนุนสำหรับผลิตภัณฑ์ราคาขั้นต่ำป่าเล็กน้อยเป็นที่รู้จักในปี 2011 เพื่อจัดการกับปัญหาเหล่านี้ ( sambhav , 2011 ) ความพยายามเพื่อความสะดวกในการเปิดตลาดในขณะที่การให้ข้อมูลและสนับสนุนให้ผู้ผลิตสามารถส่งผลกำไรที่สูงขึ้นและการลดของเสีย มันอาจเป็นไปได้ที่จะเพิ่มโอกาสในภาคที่ผ่านนโยบาย สถาบันและการแทรกแซงทาง

มันเป็นน่าสังเกตว่า " รายได้ " ธุรกิจป่าไม้ประเภทต่ำมากในทุกหมู่บ้าน มีเพียงเล็กน้อยหลังการเก็บเกี่ยวและแปรรูปน้อยท้องถิ่นเพิ่ม ข้อยกเว้นหลักเป็นจานใบที่ผลิตในครัวเรือน เป็นพื้นฐานการดำเนินงาน และเรียกว่า " ประเทศเหล้ากลั่นจากดอกไม้ " มา วหมัก( กลั่นกระบวนการสร้างความต้องการสูงสำหรับไม้ ) การพิจารณาอย่างมาก งานพัฒนาเศรษฐกิจในพื้นที่ศึกษา มันสมเหตุสมผลที่จะคาดการณ์ว่าผลิตภัณฑ์ป่าไม้สามารถมีส่วนร่วมมากขึ้นในสถานการณ์ที่ดีกว่านี้ กับการแข่งขันน้อย อำนาจต่อรองสูง เนื่องจากขาดแหล่งรายได้อื่น และโครงสร้างพื้นฐานที่น่าสงสารมันเป็นเรื่องยากสำหรับผู้ผลิตเพื่อยึดประโยชน์ของการปรับปรุงคุณภาพเพื่อให้มีแรงจูงใจน้อยที่จะลงทุนในการปรับปรุงการผลิต แปรรูป และการตลาด แต่จนกว่าโอกาสธุรกิจรายได้จะคงที่ที่ป่าอย่างรุนแรง

สำคัญหลายประการ agroforest ผลิตภัณฑ์ที่ผลิตใน พื้นที่ศึกษา ครั่ง ( ยางที่ผลิตโดยแมลง kerria lacca ( Kerr ) )ใช้เป็นส่วนผสมหลักในโปแลนด์ , ไม้เคลือบยา และวัตถุเจือปนอาหารที่ผลิตในป่า และปลูกไม้ยืนต้น เช่น เบอร์ ( พุทราอินเดีย ) และกุสุม ( schleichera oleosa ) ส่วนใหญ่บนที่ดินนอกป่า อสังหาริมทรัพย์ มา วดอกไม้ ( madhuca longifolia ) ที่ใช้ในการหมักประเทศ " เหล้า " และเป็นอาหารและอาหารสัตว์ . มา ว เป็น นาน อยู่บางครั้งต้นไม้ขนาดใหญ่มากส่วนใหญ่ผลิตบนที่ดินส่วนตัว , อสังหาริมทรัพย์นอกป่า

ต้นไม้ที่ผลิตในฟาร์ม ( วนเกษตร ) ให้รายได้ในชนบทที่สำคัญใน hfla โซน แต่ไม่ใช่ที่อื่น มันขัดกับความรู้สึกที่บริจาคจากผลิตภัณฑ์ agroforest มีค่าสูงสุดในป่าที่สูง และหมู่บ้านที่ปกคลุมถนนต่ำ ( รูปที่ 3 ) เขตการศึกษาของเราผลิตภัณฑ์ส่วนใหญ่ที่สำคัญ agroforest เป็นครั่ง ซึ่งพบเพียงไม่กี่หมู่บ้าน ในตำบล โดยเฉพาะใน hfla โซน นี้ไม่ได้ดูเหมือนจะตอบสนองต่อการคัดค้าน แต่สะท้อนให้เห็นถึงบริบทที่เฉพาะเจาะจงของที่ดิน วัสดุปลูก และพร้อมใช้งานในตลาดเครือข่าย ผู้ประกอบการท้องถิ่นมีความเชี่ยวชาญในการซื้อขายครั่งช่วยในการสร้างตลาดที่จะมีการกระตุ้นการผลิตที่เพิ่มขึ้น โดยเกษตรกรในท้องถิ่น นี้แสดงให้เห็นว่ามีศักยภาพที่จะเพิ่มส่วนของต้นไม้ในฟาร์ม ถ้าพื้นฐาน ( การเข้าถึงตลาดโดยเฉพาะ ) ให้เงื่อนไขเป็นจริง

( C ) ป่าไม้ความไว้วางใจ
ในชุดโดยรวมของครัวเรือนระดับรายได้ของป่าในหลากหลายรูปแบบ จะพบว่าลายๆ ( vedeld et al . , 2007 และ kamanga et al . , 2009 ) ที่รายได้ของญาติมาจากป่ามีแนวโน้มที่จะสูงที่สุดแม้ในขณะที่รายได้ที่แน่นอนจากผลิตภัณฑ์ป่าไม้สูงดีกว่าครัวเรือน นักวิเคราะห์หลายคนได้ว่าให้ความสำคัญกับความเป็นจริงนี้แนะนำว่าสูงในป่า " อ้างอิง " หรือ " การพึ่งพาป่า " ( หมายถึงป่าตามสัดส่วนของรายได้รวม ) ของครัวเรือนยากจน พบว่าป่าสำคัญสลายคนจนบรรเทาความยากจน และช่วยลดความไม่เท่าเทียมกันของรายได้

ในกรณี Jharkhand , ดูเหมือนจะเป็นสิ่งประดิษฐ์ของความจริงที่ว่าทั้งหมด ครัวเรือนที่ใช้ไม้อาหารสัตว์ ( ที่ปศุสัตว์เป็นสำคัญ ) และผลิตภัณฑ์จากป่าอื่น ๆ เพื่อตอบสนองความต้องการแบบยังชีพและสร้างรายได้เงินสด ป่าที่เป็นเพียงเล็กน้อยที่สำคัญสำหรับผู้หญิงมากกว่าสำหรับรายได้เงินสดใน HF 2 โซน ซึ่งทรัพยากรเพิ่มเติมจะพร้อมใช้งาน ในขณะที่ใน lfha โซนป่า ผลิตภัณฑ์ที่ใช้เป็นหลักเพื่อการยังชีพ แต่ ดังที่กล่าวไว้ข้างต้นหมู่บ้านรายได้พอร์ตการลงทุนมีองค์ประกอบโดยรวมคล้ายกันมากต่างกันส่วนใหญ่ในปริมาณของส่วนประกอบในชั้นรายได้ภายในโซน ครัวเรือนรายได้ต่ำมีแนวโน้มที่จะมีสัดส่วนน้อยกว่าของบางประเภทของรายได้ ส่วนใหญ่ยวด " การค้าและรายได้เงินเดือน " จึงเพิ่มสัดส่วนรายได้ของป่า โดยค่าเริ่มต้นถ้าครัวเรือนยากจนอาศัยเพิ่มเติมในป่าในแง่สัมพัทธ์มีแนวโน้มผลเรื่อยๆ ของนักเรียนโดยรวมรายได้

ตารางที่ 3 แสดงให้เห็นว่ารายได้ที่สูงขึ้นชั้นเรียนใช้สูงกว่าผลิตภัณฑ์ป่าไม้กว่าเรียน รายได้ลดลง สูงกว่ารายได้ของครัวเรือนมีรายได้ที่สูงกว่าสลายจากประเภทผลิตภัณฑ์ป่าไม้ ตัวอย่างเช่นในชั้นรายได้สูงสุดใน hfla โซนใช้มากกว่าสี่เท่าไม้เป็นอีกระดับรายได้และเกือบ 25 ครั้ง ปริมาณที่ใช้ตามระดับของรายได้ ถูกที่สุด พืชสมุนไพร เป็นอย่างมีนัยสำคัญที่สำคัญในรายได้ที่สูงขึ้นในชั้นเรียนทุกโซน ขณะที่อาหารสัตว์ kendu , ผลไม้ และยางพาราเป็นสำคัญในครัวเรือนรายได้สูง HF 2 โซนโดยเฉลี่ยครัวเรือนรายได้สูงสุด มีรายได้มากกว่า 16 เท่า จากผลิตภัณฑ์ป่าไม้เป็นค่ารายได้ครัวเรือน และมีครัวเรือนนี้รายได้เพียงพอที่จะเพิ่มป่าในหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งคลาส