use were common. Almost 45% of the

use were common. Almost 45% of the participants had
impaired socialization, 80% had severely compromised occu-
pations, and 41 percent displayed mild to severe depression.
Although wheelchair use declined for 31% of the participants,
primarily as a result of improved physical function, it is evi-
dent that a number of wheelchairs were issued at great expense
that were no longer needed. This finding, as well as the report-
ing of problems unrelated to wheelchair use, suggests the need
for reevaluation of mobility and psychosocial needs during the
years following rehabilitation for a stroke.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใช้ได้ทั่วไป เกือบ 45% ของผู้เข้าร่วมได้ขัดเกลาทางสังคมบกพร่อง 80% ได้รุนแรงโจมตี occu-pations และ 41 เปอร์เซ็นต์แสดงอ่อนกับภาวะซึมเศร้ารุนแรงถึงแม้ว่ารถเข็นที่ใช้ ลดลง 31% ของผู้เข้าร่วมส่วนใหญ่เป็นผลจากการทำงานทางกายภาพที่ดีขึ้น มันเป็น evi-บุ๋มที่จำนวนรถเข็นออกค่าใช้จ่ายที่ดีที่ไม่จำเป็น ค้นหานี้ เป็นรายงาน-ing ของปัญหาที่ไม่เกี่ยวข้องกับการใช้รถเข็น แนะนำที่จำเป็นสำหรับต้องการปฏิเสธ ของความคล่องตัว และจิตใจในระหว่างการปีต่อไปฟื้นฟูสมรรถภาพสมอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การใช้งานทั่วไป เกือบ 45% ของผู้เข้าร่วมได้
มีความบกพร่องการขัดเกลาทางสังคม 80% เคยถูกบุกรุกอย่างรุนแรง occu-
pations และร้อยละ 41 แสดงอ่อนถึงภาวะซึมเศร้าอย่างรุนแรง.
แม้ว่าจะใช้รถเข็นลดลง 31% ของผู้เข้าร่วม
ส่วนใหญ่เป็นผลมาจากการทำงานทางกายภาพที่ดีขึ้นก็คือ evi-
บุ๋มว่าจำนวนของรถเข็นคนพิการได้มีการออกค่าใช้จ่ายมาก
ที่ไม่ถูกต้อง การค้นพบนี้เช่นเดียวกับการรายงาน
ของไอเอ็นจีของปัญหาที่เกี่ยวข้องกับการใช้รถเข็นแสดงให้เห็นถึงความจำเป็นที่
สำหรับการประเมินของการเคลื่อนไหวและความต้องการด้านจิตสังคมในช่วง
ปีที่ผ่านมาดังต่อไปนี้การฟื้นฟูสมรรถภาพสำหรับโรคหลอดเลือดสมอง