Agreement or concord (abbreviated a

Agreement or concord (abbreviated agr) happens when a word changes form depending on the other words to which it relates.[1] It is an instance of inflection, and usually involves making the value of some grammatical category (such as gender or person) "agree" between varied words or parts of the sentence.

For example, in Standard English, one may say I am or he is, but not "I is" or "he am". This is because the grammar of the language requires that the verb and its subject agree in person. The pronouns I and he are first and third person respectively, as are the verb forms am and is. The verb form must be selected so that it has the same person as the subject.

The agreement based on overt grammatical categories as above is formal agreement, in contrast to notional agreement, which is based on meaning.[2][3] For instance, in American English the phrase The United Nations is treated as singular for purposes of agreement even though it is formally plural.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อตกลงหรือคอนคอร์ด (ย่อ agr) เกิดขึ้นเมื่อคำการเปลี่ยนแปลงแบบฟอร์มขึ้นอยู่กับคำอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง [1]เป็นอินสแตนซ์ของโรคติดเชื้อ และมักจะเกี่ยวข้องกับการทำให้ค่าของบางประเภททางไวยากรณ์ (เช่นเพศหรือบุคคล) "ยอมรับ" ระหว่างส่วนของประโยคหรือคำที่แตกต่างกันเช่น ในมาตรฐานอังกฤษ หนึ่งอาจพูดว่า ผม หรือเขา เป็น แต่ไม่ได้ "ฉันมี" หรือ "เขา am" ทั้งนี้เนื่องจากไวยากรณ์ของภาษาต้องการว่า กริยาและเรื่องที่ยอมรับในคน คำสรรพนามผมและเขาจะเป็นคนแรก และคนที่สามตามลำดับ เป็นรูปแบบคำกริยา: และเป็น ต้องเลือกแบบกริยาเพื่อให้มีคนเดียวเป็นเรื่องข้อตกลงประเภทไวยากรณ์ก่อเป็นข้างต้นมีข้อตกลงอย่างเป็นทางการ ตรงข้ามกับข้อตกลงตามสัญญา ซึ่งเป็นไปตามความหมาย [2] [3] เช่น อเมริกันอังกฤษวลี สหประชาชาติถือว่าเอกพจน์สำหรับวัตถุประสงค์ของข้อตกลงแม้จะเป็นพหูพจน์อย่างเป็นทางการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อตกลงหรือ คอนคอร์ด ( ย่อ AGR ) เกิดขึ้นเมื่อคำการเปลี่ยนแปลงรูปแบบขึ้นอยู่กับคำอื่น ๆที่เกี่ยวข้อง . [ 1 ] มันคือตัวอย่างของการผันคำ , และมักจะเกี่ยวข้องกับการทำให้ค่าของไวยากรณ์บางประเภท ( เช่นเพศหรือบุคคล ) " เห็นด้วย " ระหว่างคำที่แตกต่างกันหรือชิ้นส่วนของประโยคตัวอย่างเช่นในภาษาอังกฤษมาตรฐาน หนึ่งอาจพูดว่า ฉันหรือเขา แต่ไม่ใช่ " ผม " หรือ " เขาเป็น " นี้เป็นเพราะไวยากรณ์ของภาษาที่ต้องการและยอมรับในเรื่องของกริยานั้น สรรพนามที่ฉันและเขาเป็นคนแรกและที่สามตามลำดับ เป็นคำกริยาแบบฟอร์ม และเป็น รูปกริยาจะต้องเลือกเพื่อให้มันมีคนๆ เดียวกับเรื่องข้อตกลงตามประเภททางไวยากรณ์ตัวข้างบน คือ ข้อตกลงอย่างเป็นทางการในทางตรงกันข้ามกับข้อตกลงสัญญา ซึ่งจะขึ้นอยู่กับความหมาย [ 2 ] [ 3 ] ตัวอย่างเช่นในภาษาอังกฤษคำว่าสหประชาชาติถือเป็นเอกพจน์เพื่อวัตถุประสงค์ดังกล่าว แม้ว่าจะเป็นพหูพจน์