value (IV) of refined soy bean oil.

value (IV) of refined soy bean oil. Gradual increases in
FFA and POVs were observed on storing the soy bean
oil at 25 and 45
C for 60 days. However, decrease in
iodine value was noted during storage of soy bean oil.
These changes were more pronounced at 45 than 25
C.
Initially, FFA, POV and IV of soy bean oil without
antioxidant (control) were 0.028%, 0.32 meq/kg and
109, respectively. After 60 days’ storage, FFA values at
25 and 45
C were 0.164 and 0.32%, respectively,
whereas POVs of soy bean oil were found to be 56.0
meq/kg at 25
C and 79.0 meq/kg at 45
C.
On the other hand, IVs of untreated soy bean oil
(control) became 109–69 at 25
C and 55 at 45
C after
storage for 60 days. The decrease in iodine value could
be attributed to breaking of double bonds of unsaturated
fatty acids of lipid during storage of soy bean oil
at elevated temperature, as reported by earlier workers
(Noor & Augustin, 1984). Generally, the principal route
of the deterioration of fat is through oxidative rancidity,
which takes place at the double bond in the triglyceride
molecule (Akhtar, Asghar, & Sheikh, 1985). In fat
deterioration, the first initiating step is the formation of
free fatty acids which are susceptible to oxygen attack in
the presence of light, resulting in the formation of many
organic compounds and free fatty acids which are
responsible for development of rancidity and off flavours
in fatty food materials (Sattar & Demen, 1973).
Production of free fatty acids and increases of peroxide
values are the best predictors of fat deterioration, which

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มูลค่า (IV) ของถั่วเหลืองกลั่นน้ำมันถั่ว เพิ่มขึ้นอย่างค่อยเป็นค่อยไปใน
FFA POVs และถูกตั้งข้อสังเกตเกี่ยวกับการจัดเก็บถั่วเหลือง
น้ำมันอยู่ที่ 25 และ 45 องศาเซลเซียสเป็นเวลา 60 วัน อย่างไรก็ตามการลดลงของ
ค่าไอโอดีนก็สังเกตเห็นระหว่างการเก็บรักษาของน้ำมันถั่วเหลือง.
การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้เด่นชัดมากขึ้นที่ 45 กว่า 25 องศาเซลเซียส.
ในขั้นต้น FFA, POV และที่สี่ของน้ำมันถั่วเหลืองโดยไม่ต้อง
สารต้านอนุมูลอิสระ (ควบคุม) เป็น 0.028%, 0.32 mEq / กก. และ
109 ตามลำดับ หลังจากการจัดเก็บ 60 วันค่า FFA ที่
25 และ 45 องศาเซลเซียสเป็น 0.164 และ 0.32% ตามลำดับ
ในขณะที่ POVs ของน้ำมันถั่วเหลืองพบว่ามี 56.0
mEq / kg ที่ 25 องศาเซลเซียสและ 79.0 mEq / กก. ที่ 45 องศาเซลเซียส
ในทางตรงกันข้าม, เกลือของน้ำมันถั่วเหลืองได้รับการรักษา
(ควบคุม) กลายเป็น 109-69 ที่ 25 องศาเซลเซียสและ 55 ที่ 45 องศาเซลเซียสหลังจาก
การจัดเก็บเป็นเวลา 60 วัน การลดลงของค่าไอโอดีนสามารถ
นำมาประกอบในการหักพันธะคู่ของไม่อิ่มตัว
กรดไขมันไขมันระหว่างการเก็บรักษาของน้ำมันถั่วเหลือง
ที่อุณหภูมิสูงตามที่รายงานก่อนหน้านี้โดยคนงาน
(นูร์และ Augustin, 1984) โดยทั่วไปเส้นทางหลัก
ของการเสื่อมสภาพของไขมันก็คือการเกิดกลิ่นหืนออกซิเดชัน
ซึ่งจะมีขึ้นที่พันธะคู่ในไตรกลีเซอไรด์
โมเลกุล (อัคทาร์, Asghar และชีค, 1985) ไขมัน
เสื่อมสภาพขั้นตอนแรกเริ่มต้นคือการก่อตัวของ
กรดไขมันอิสระซึ่งมีความอ่อนไหวต่อการโจมตีของออกซิเจนใน
การปรากฏตัวของแสงที่มีผลในการก่อตัวของหลาย
สารอินทรีย์และกรดไขมันอิสระที่มีความ
รับผิดชอบในการพัฒนากลิ่นหืนและออกรสชาติ
ใน วัสดุอาหารไขมัน (Sattar & Demen, 1973).
การผลิตกรดไขมันอิสระและการเพิ่มขึ้นของเปอร์ออกไซด์
ค่าพยากรณ์ที่ดีที่สุดของการเสื่อมสภาพไขมันซึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

( 4 ) ค่าการกลั่นของน้ำมันถั่วเหลือง ค่อยๆ เพิ่มขึ้น และ povs
FFA พบในการจัดเก็บน้ำมันถั่วเหลือง
ที่ 25 และ 45
องศาเซลเซียสเป็นเวลา 60 วัน อย่างไรก็ตาม การลดลง
ค่าไอโอดีนเป็นข้อสังเกตระหว่างการเก็บรักษาของน้ำมันถั่วเหลือง การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ได้ชัดเจนยิ่งขึ้น
45 กว่า 25
C .
ตอนแรก FFA POV IV , และน้ำมันถั่วเหลืองมีสารต้านอนุมูลอิสระ
( กลุ่มควบคุม ) 0.028 ร้อยละ 0.32 meq / kg
109 ตามลำดับหลังจากที่กระเป๋า 60 วัน ' FFA ที่ค่า
25 และ 45
C เท่ากับ 0.164 และ 0.32 ตามลำดับ povs
ส่วนน้ำมันถั่วเหลืองพบว่ามีค่า 56.0
meq / kg ที่ 25 องศาเซลเซียส และ
79.0 meq / kg ที่ 45
C .
บนมืออื่น ๆที่สายน้ำเกลือของดิบน้ำมันถั่วเหลือง
( ควบคุม ) เป็น 109 – 69 ที่ 25
C และ 55 45
C หลังจาก
กระเป๋าสำหรับ 60 วัน การลดลงของค่าไอโอดีนอาจ
จะเกิดจากการแตกของคู่พันธะไม่อิ่มตัว
กรดไขมันของไขมันในระหว่างการเก็บน้ำมันถั่วเหลือง
ที่อุณหภูมิสูง , รายงานโดยก่อนหน้านี้คนงาน
( นูร์& Augustin , 1984 ) โดยทั่วไปหลักเส้นทาง
ของการเสื่อมสภาพของไขมันผ่านออกซิเดชันเหม็นหืน
, ซึ่งเกิดขึ้นที่พันธะคู่ในโมเลกุลของไตรกลีเซอไรด์
( Akhtar , asghar &ชีค , 1985 ) ในไขมัน
การเสื่อมสภาพ ก่อนเริ่มขั้นตอนการก่อตัวของ
กรดไขมันอิสระซึ่งมีความไวต่อการโจมตีออกซิเจนใน
การแสดงตนของแสง ผลในการก่อตัวของสารอินทรีย์มากมาย

และกรดไขมันอิสระที่รับผิดชอบการพัฒนาของกลิ่นหืนและรสชาติ
ในวัสดุอาหารไขมัน ( sattar & Demen , 1973 )
การผลิตกรดไขมันอิสระและการเพิ่มขึ้นของเปอร์ออกไซด์
ค่าพยากรณ์ที่ดีที่สุดของการเสื่อมสภาพไขมันซึ่ง