Meryl was a little embarrassed to a

Meryl was a little embarrassed to admit it. She was 37 years old, and didn't know how to drive. When she lived in Queens, it wasn't such a big deal. Everything that she needed was close by. The supermarket was one block away. She would take her shopping cart and get what she needed for the week easily. When she didn't feel like dragging the shopping cart, the supermarket even delivered for free. All she had to do was tip the driver. She would use that same shopping cart to take clothes to and from the laundromat, which was only a block away. While Meryl's job was not a block away, the subway station was. Every day she would walk the block to catch a 45-minute underground train ride to work. She repeated the journey in reverse to return home in the evenings.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมไม่อายเล็กน้อยที่จะยอมรับ เธออายุ 37 ปี และไม่ทราบวิธีการขับ เมื่อเธออยู่ในควีนส์ มันไม่ได้เช่นเรื่องใหญ่ ทุกอย่างที่เธอต้องได้โดย ซูเปอร์มาร์เก็ตเป็นหนึ่งลง เธอจะใช้เข็นของเธอ และได้รับอะไรเธอต้องสัปดาห์ได้อย่างง่ายดาย เมื่อเธอไม่ได้รู้สึกเหมือนลากเข็น ซูเปอร์มาร์เก็ตแม้ส่งฟรี ทั้งหมดที่เธอต้องทำเป็นคำแนะนำเกี่ยวกับโปรแกรมควบคุม เธอจะใช้ตะกร้าที่เดียวกันเพื่อใช้เสื้อผ้า และ จากซัก รีด ซึ่งเป็นเพียงบล็อก ในขณะที่งานของเมไม่ ตั้ง สถานีรถไฟใต้ดินไม่ ทุกวันที่เธอจะเดินบล็อกจับนั่งรถไฟใต้ดิน 45 นาทีในการทำงาน เธอซ้ำการเดินทางในการย้อนกลับการกลับบ้านในตอนเย็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมอรีลเป็นเพียงเล็กน้อยอายที่จะยอมรับมัน เธออายุ 37 ปีและไม่ทราบวิธีการขับรถ เมื่อเธออาศัยอยู่ในย่านควีนส์ก็ไม่ได้เช่นเรื่องใหญ่ ทุกอย่างที่เธอต้องการก็คือในบริเวณใกล้เคียง ซูเปอร์มาร์เก็ตเป็นหนึ่งในบล็อกออกไป เธอจะใช้เวลาช้อปปิ้งซื้อของเธอและได้รับสิ่งที่เธอต้องการสำหรับสัปดาห์ได้อย่างง่ายดาย เมื่อเธอไม่ได้รู้สึกเหมือนการลากรถเข็นช้อปปิ้งซูเปอร์มาร์เก็ตที่จัดส่งแม้กระทั่งฟรี ทั้งหมดที่เธอต้องทำคือทิปคนขับรถ เธอจะใช้รถเข็นเดียวกันเพื่อใช้เสื้อผ้าไปและกลับจากซักผ้าซึ่งเป็นเพียงบล็อกออกไป ขณะที่งานของเมอรีลก็ไม่ได้ปิดกั้นออกไป, สถานีรถไฟใต้ดินเป็น ทุกวันเธอจะเดินบล็อกที่จะจับนั่งรถไฟใต้ดิน 45 นาทีในการทำงาน เธอซ้ำแล้วซ้ำอีกในการเดินทางกลับจะกลับบ้านในตอนเย็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมอริล ก็รู้สึกอายที่จะยอมรับมัน เธออายุ 37 ปี และไม่รู้วิธีการขับรถ และเมื่อเธอได้อาศัยอยู่ใน ควีนส์ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก . ทุกอย่างที่เธอต้องการคือปิดโดย ซุปเปอร์มาร์เก็ตเป็นหนึ่งช่วงตึก เธอจะใช้รถเข็นของเธอและสิ่งที่เธอต้องการสำหรับสัปดาห์ได้อย่างง่ายดาย เมื่อเธอไม่ได้รู้สึกชอบลากรถเข็นซุปเปอร์มาร์เก็ตแม้กระทั่งส่งฟรี ทั้งหมดที่เธอต้องทำคือ ค่าทิปคนขับรถ เธอจะใช้เดียวกันช้อปปิ้งเพื่อเอาเสื้อผ้าและจากร้านซักรีด ซึ่งเป็นเพียง 1 ช่วงตึก ในขณะที่งานเมอรีล ไม่ใช่บล็อกไป รถไฟใต้ดิน สถานีคือ ทุกๆ วันเธอจะเดินบล็อกที่จะจับรถไฟใต้ดินเพียง 45 นาที นั่งรถไปทำงาน เธอทวนคำ ในการเดินทางกลับกลับบ้านในตอนเย็น