The plant financing is the biggest

The plant financing is the biggest challenge of building the projected WTE plant in
Montevideo. According to the financial analysis presented in this thesis, if the plant is
owned by the government, in order to maintain the current gate fee of US$16/ton, and
recover the capital investment over the payback period of 23 years, the cost of capital
would have to be lower than 1.8% if no carbon credits are issued, or lower than 4.3%
including revenues from carbon credits. These rates are lower than the 6% current yields
of Uruguay government 23-year bonds denominated in USD, trading in the international
markets.
If the cost of capital for the government is close to 6%, then, in order to be able to
recover the capital investment over the 23 years, the gate fee for the WTE plant must be
increased to at least US$25/ton or US$37/ton depending on whether carbon credits are
issued or not. The problem with increasing the gate fee, is that the portion corresponding
to MSW (91%) is subsidized by the government, and therefore, to increase the gate fee so
as to avoid losses in the WTE plant would require shifting the burden to other priorities
of the city and the nation. That is, the government would have to absorb those costs one
way or the other, unless it decides to start charging at least part of the gate fee to the
citizens; which could bring about a lot of public discontent, and potentially increase
illegal waste dumping. Another option for improving the economics of the plant would be
for the government to obtain a grant or a low rate loan from a multilateral organism such
as the IDB or IFC.
If the plant is privately owned, the cost of capital will most likely be higher than the
government’s cost of capital. This implies that in order for the plant to have revenues and
become an attractive investment for private entities, the gate fee will have to increase
even further, and /or subsidies or grants will be needed. The financial analysis showed
that, considering a cost of capital of at least 10% and without subsidies or grants, the gate
fee would have to be increased to at least US$50/ton; if the gate fee were to remain at the
current cost of landfilling (US$16/ton), the subsidy or grant needed would be at least
40% of the capital cost. The author believes that these scenarios are difficult to achieve,
and therefore, this project is unlikely to be feasible under private ownership.
Two alternatives for improving the economics of the plant are to improve MSW
collection and transportation in such a way that the current costs are reduced and such
reduction is transferred to the WTE plant; and to increase the amount of industrial waste
that enters the formal system, since the gate fee for these wastes is higher than the gate
fee for MSW.
It is also important to mention that in addition to financing, two other challenges must be
taken into account with regard to a WTE plant: Potential public opposition, and theexisting large population of “clasificadores” (scavengers). Public opposition is a
challenge that most countries face when introducing WTE for the first time, and also,
Montevideo has history of public opposition to incinerators. Therefore, introducing a
public education campaign during the earliest stages of the project is of outmost
importance.
The scavengers’ population is a problem because some of their discards do not reach the
formal waste management system (they are dumped in open fields or burned). Therefore,
Montevideo cannot fully advance in waste management without addressing this problem.
A first approach, which is actually already being considered, is to try to employ
clasificadores in materials recovery facilities.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรงงานเงินเป็นความท้าทายที่ใหญ่ที่สุดของอาคารโรงงาน WTE คาดการณ์ในมอนเตวิเดโอ ตามการวิเคราะห์ทางการเงินที่นำเสนอในวิทยานิพนธ์นี้ ถ้าเป็นโรงงานเป็นการรักษาค่าธรรมเนียมประตูปัจจุบันของสหรัฐอเมริกา $16 ตัน รัฐบาล และกู้คืนทุนระยะเวลาการคืนทุนปี 23 ต้นทุนของเงินทุนจะต้องต่ำกว่า 1.8% ถ้าไม่มีคาร์บอนเครดิตออก หรือต่ำกว่า 4.3%รวมทั้งรายได้จากคาร์บอนเครดิต ราคาจะต่ำกว่าอัตราผลตอบแทนปัจจุบัน 6%ของพันธบัตร 23 ปีรัฐบาลอุรุกวัยเป็น USD การซื้อขายในประเทศที่ตลาดถ้าต้นทุนของเงินทุนสำหรับรัฐบาลเป็น 6% แล้ว เพื่อให้สามารถกู้เงินลงทุนมากกว่า 23 ปี ค่าธรรมเนียมประตูสำหรับโรงงาน WTE ต้องเพิ่มไปที่สหรัฐอเมริกา $25 ตันสหรัฐอเมริกา $37/ ตันขึ้นอยู่กับว่าเป็นคาร์บอนเครดิตออก หรือไม่ ปัญหาการเพิ่มค่าธรรมเนียมประตู เป็นที่ส่วนที่เกี่ยวข้องการมูลฝอย (91%) ถูกทดแทนกันได้ โดยรัฐบาล ดัง นั้น เพิ่มค่าประตูดังนั้นเพื่อหลีกเลี่ยงการขาดทุนใน WTE โรงงานจะต้องมีขยับภาระสำคัญอื่น ๆของเมืองและประเทศ นั่นคือ รัฐบาลจะต้องดูดซับต้นทุนดังกล่าวหนึ่งวิธีหรืออื่น ๆ เว้นแต่ว่ามันตัดสินใจที่จะเริ่มชาร์จน้อยเป็นส่วนหนึ่งของประตูค่าใช้จ่ายประชาชน ซึ่งสามารถนำจำนวนมากไม่พอใจสาธารณะ และอาจเพิ่มไม่ถูกต้องเสียถ่ายโอนข้อมูล จะเป็นอีกทางเลือกหนึ่งสำหรับการปรับปรุงเศรษฐกิจของโรงงานรัฐบาลได้รับเป็นเงินช่วยเหลือหรือเงินกู้อัตราต่ำจากการพหุภาคีสิ่งมีชีวิตดังกล่าวidb อยู่ในหรือ IFCถ้าโรงงานเอกชน ต้นทุนของเงินทุนมักจะสูงกว่าทุนรัฐบาลทุน นี้หมายถึงใบสั่งนั้นในสำหรับโรงงานมีรายได้ และเป็นการลงทุนที่น่าสนใจสำหรับเอนทิตีส่วนตัว ค่าธรรมเนียมประตูจะต้องเพิ่มเพิ่มเติม และจะต้องเงียบเงินอุดหนุนหรือเงินช่วยเหลือ การวิเคราะห์ทางการเงินที่แสดงให้เห็นว่าที่ พิจารณาต้นทุนของเงินทุนอย่างน้อย 10% และไม่ มีเงินอุดหนุน หรือเงินช่วยเหลือ ประตูค่าธรรมเนียมจะต้องได้เพิ่มขึ้นอย่างน้อย 50 ดอลลาร์ สหรัฐฯ/ตัน ถ้าค่าประตูยังคงอยู่ที่การต้นทุนปัจจุบันของ landfilling (สหรัฐอเมริกา $16 ตัน), เงินสมทบ หรือเงินช่วยเหลือที่จำเป็นก็จะน้อย40% ของต้นทุนเงินทุน ผู้เขียนเชื่อว่า สถานการณ์เหล่านี้ยากต่อการประสบความสำเร็จและดังนั้น โครงการนี้ไม่น่าจะเป็นไปได้ภายใต้ความเป็นเจ้าของส่วนตัวทางเลือกที่สองสำหรับการปรับปรุงเศรษฐกิจของโรงงานจะปรับปรุงมูลฝอยเก็บรวบรวม และขนส่งในลักษณะที่เป็นลดต้นทุนปัจจุบัน และเช่นลดถูกโอนย้ายไปโรงงาน WTE และ การเพิ่มจำนวนของกากอุตสาหกรรมที่เข้าสู่ระบบอย่างเป็นทางการ เนื่องจากค่าธรรมเนียมประตูเสียเหล่านี้จะสูงกว่าประตูค่าธรรมเนียมสำหรับมูลฝอยก็ต้องพูดว่า นอกจากเงิน ความท้าทายอื่น ๆ สองต้องนำมาพิจารณาเกี่ยวกับพืช WTE: ค้านเป็นสาธารณะ และประชากรขนาดใหญ่ theexisting "clasificadores" (scavengers) ฝ่ายค้านที่สาธารณะเป็นการความท้าทายที่ประเทศส่วนใหญ่เผชิญเมื่อแนะนำ WTE ครั้งแรก และมอนเตวิเดโอมีประวัติของสาธารณะต่อต้านการ incinerators ดังนั้น แนะนำตัวการศึกษามวลชนส่งเสริมการขายในระหว่างขั้นตอนแรกสุดของโครงการเป็นของ outmostความสำคัญประชากรของ scavengers เป็นปัญหา เพราะบางของพวกเขาละทิ้งไปไม่ถึงการระบบจัดการของเสียอย่างเป็นทางการ (ถูก dumped ในฟิลด์เปิด หรือเขียน) ดังนั้นมอนเตวิเดโอไม่เต็มล่วงหน้าในการจัดการขยะโดยไม่จัดการกับปัญหานี้เป็นวิธีการแรก ที่จริงแล้วการถือ จะลองสอยclasificadores ในการกู้คืนวัสดุ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การจัดหาเงินทุนพืชที่เป็นความท้าทายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของการสร้างโรงงาน WTE
ที่คาดการณ์ไว้ในมอนเตวิเด ตามการวิเคราะห์ทางการเงินนำเสนอในวิทยานิพนธ์นี้ถ้าพืชที่เป็นเจ้าของโดยรัฐบาลเพื่อรักษาค่าประตูปัจจุบันของสหรัฐ $ 16 / ตันและกู้คืนการลงทุนในช่วงระยะเวลาคืนทุน23 ปีค่าใช้จ่ายของเงินทุนจะต้องต่ำกว่า 1.8% หากไม่มีคาร์บอนเครดิตจะออกหรือต่ำกว่า 4.3% รวมรายได้จากคาร์บอนเครดิต อัตราเหล่านี้จะต่ำกว่า 6% ผลตอบแทนปัจจุบันของรัฐบาลอุรุกวัยพันธบัตร23 ปีในสกุลเงินดอลลาร์สหรัฐในการซื้อขายระหว่างประเทศตลาด. ถ้าต้นทุนของเงินทุนสำหรับรัฐบาลที่อยู่ใกล้กับ 6% แล้วเพื่อที่จะสามารถที่จะกู้คืนการลงทุนในช่วง 23 ปีที่ผ่านมาค่าประตูสำหรับโรงงาน WTE จะต้องเพิ่มขึ้นเป็นอย่างน้อย 25 US $ / ตันหรือ US $ 37 / ตันขึ้นอยู่กับว่าคาร์บอนเครดิตจะออกหรือไม่ ปัญหาเกี่ยวกับการเพิ่มค่าประตูเป็นว่าส่วนที่เกี่ยวข้องเพื่อขยะ (91%) เป็นเงินอุดหนุนจากรัฐบาลและดังนั้นเพื่อเพิ่มค่าประตูเพื่อที่จะหลีกเลี่ยงการสูญเสียในโรงงานWTE จะต้องมีการขยับภาระในการจัดลำดับความสำคัญอื่น ๆของเมืองและประเทศ นั่นคือรัฐบาลจะมีการดูดซับค่าใช้จ่ายที่หนึ่งวิธีหรืออื่น ๆ เว้นแต่จะตัดสินใจที่จะเริ่มต้นการชาร์จอย่างน้อยส่วนหนึ่งของค่าประตูให้กับประชาชน; ซึ่งอาจนำมาเกี่ยวกับจำนวนมากไม่พอใจของประชาชนและอาจเพิ่มของเสียที่ผิดกฎหมายการทุ่มตลาด อีกตัวเลือกหนึ่งสำหรับการปรับปรุงเศรษฐกิจของพืชที่จะเป็นรัฐบาลที่จะได้รับทุนหรือเงินกู้ดอกเบี้ยต่ำจากสิ่งมีชีวิตพหุภาคีเช่นเป็นIDB หรือไอเอฟซี. หากโรงงานเป็นของเอกชน, ต้นทุนของเงินทุนส่วนใหญ่มีแนวโน้มจะสูงขึ้น กว่าค่าใช้จ่ายของรัฐบาลของเงินทุน ซึ่งหมายความว่าเพื่อให้โรงงานที่จะมีรายได้และกลายเป็นที่น่าสนใจสำหรับการลงทุนภาคเอกชนค่าประตูจะต้องมีการเพิ่มยิ่งขึ้นและ/ หรือเงินอุดหนุนหรือเงินอุดหนุนจะต้อง การวิเคราะห์ทางการเงินที่แสดงให้เห็นว่าการพิจารณาต้นทุนของเงินทุนอย่างน้อย 10% และไม่มีเงินอุดหนุนหรือเงินอุดหนุนที่ประตูค่าจะต้องมีการเพิ่มขึ้นอย่างน้อยUS $ 50 / ตัน ถ้าค่าประตูจะยังคงอยู่ที่ค่าใช้จ่ายในปัจจุบันของฝังกลบ (US $ 16 / ตัน) เงินอุดหนุนหรือเงินช่วยเหลือที่จำเป็นจะเป็นอย่างน้อย 40% ของค่าใช้จ่ายทุน ผู้เขียนเชื่อว่าสถานการณ์เหล่านี้เป็นเรื่องยากที่จะประสบความสำเร็จและดังนั้นโครงการนี้ไม่น่าจะเป็นไปได้ภายใต้กรรมสิทธิ์เอกชน. สองทางเลือกสำหรับการปรับปรุงเศรษฐกิจของพืชที่มีการปรับปรุงการขยะคอลเลกชันและการขนส่งในลักษณะที่ว่าค่าใช้จ่ายในปัจจุบันเป็นดังกล่าวลดลงและการลดลงจะถูกโอนไปยังโรงงาน WTE; และเพื่อเพิ่มปริมาณของเสียอุตสาหกรรมที่เข้าสู่ระบบอย่างเป็นทางการตั้งแต่ค่าประตูสำหรับของเสียเหล่านี้จะสูงกว่าประตูค่าธรรมเนียมขยะ. นอกจากนี้ยังเป็นสิ่งสำคัญที่จะพูดถึงว่านอกเหนือจากการจัดหาเงินทุนที่สองความท้าทายอื่น ๆ จะต้องนำมาพิจารณาในเรื่องเกี่ยวกับโรงงาน WTE ที่มีศักยภาพความขัดแย้งของประชาชนและประชากรขนาดใหญ่ theexisting ของ "clasificadores" (ขยะ) ขัดแย้งกับประชาชนเป็นความท้าทายที่ประเทศส่วนใหญ่ต้องเผชิญเมื่อ WTE แนะนำเป็นครั้งแรกและยังมอนเตวิเดมีประวัติของความขัดแย้งของประชาชนที่จะเตาเผาขยะ ดังนั้นแนะนำแคมเปญการศึกษาของประชาชนในช่วงระยะแรกของโครงการที่เป็นของนอกสุดสำคัญ. จำนวนประชากรที่มีขยะเป็นปัญหาเพราะบางส่วนของเหลือใช้ของพวกเขาไม่ถึงระบบการจัดการขยะอย่างเป็นทางการ (พวกเขาจะถูกทิ้งในทุ่งโล่งหรือเผา) ดังนั้นMontevideo ไม่สามารถก้าวไปได้อย่างเต็มที่ในการจัดการขยะโดยไม่ต้องแก้ไขปัญหานี้. วิธีแรกซึ่งเป็นจริงแล้วจะถูกพิจารณาคือการพยายามที่จะจ้างclasificadores สิ่งอำนวยความสะดวกในการกู้คืนวัสดุ