Chapter 35: Unless…That Person Is G

Chapter 35: Unless…That Person Is Gay!!!!!! (1)Translator: Guy Gone BadHuo Qu was extremely anxious and ran with all his potential. He almost flew and disappeared in the blink of an eye.The fellow scientists were almost scared out of their wits! They had heard a lot about this young man these days. It was said that he was a man who could get lost the moment he stepped out of his house. Now he even said he wanted to return home alone!Whether the young man would attend the academic conference or not had become less significant now. It was not worth losing a physics genius with a bright future just for an exchange conference. Besides, they did not want Huo family’s anger and complaints afterwards!What a bad luck!Those grey-haired old men scolded the one sending message to Huo Qu several hundred times in their hearts and were almost worried to lose their last straws of hairs. People from their delegation, even the young girl Cheng Ya, all went out to look for Huo Qu.“Use your flexible legs and feet, Ya. Search all the places near the hotel!” On the plane, Cheng Ya lost her face all because of Huo Qu, so she had been hard on him these days. However, knowing that this was not the time for willfulness, she took her room card and mobile phone and stormed out.She did not know if she should buy lottery tickets today, because the moment she just walked to the parking lot exit behind the hotel, she had seen Huo Qu. After a long period of mental construction, the little girl finally made up her mind to open her mouth to stop him. However, she saw Huo Qu turn around, and suddenly walked into the parking lot.Cheng Ya: “?”What is he doing? Did he find a kind car owner in the underground garage who could take him to the airport?Cheng Ya wondered in her heart, and followed Huo Qu far behind him. Then... she witnessed the scene that totally refreshed her conceptions... There was no kind car owner at all! Huo Qu just turned round and round in the parking lot like a headless fly. Finally he felt exhausted and returned to the exit, and then... he looked around doubtfully and got into the parking lot again.The process repeated for two or three times. Finally, Cheng Ya felt unbearable of standing idle, and she ran over and grabbed him.“Stop, don’t you know you’ve already made several rounds in the parking lot?”She thought it was unbelievable. She always listened to her father at home about how excellent Huo Qu was, how many difficult problems he had solved, and how many truths he had discovered. But such a brilliant brain even could not remember the road?“Is that so?” Huo Qu looked back and stared at the road he had walked by. After a while, he suddenly raised his hand and hit his head hard.Qinghuan being bullied and needed him very much.But he could not even find the way to the airport.After so many years, he was still a useless person, a monster different from everyone else...“Hey, don’t do this to yourself!” Cheng Ya got startled by his action. Although still having resentment with him in her heart, she could not get angry seeing this extremely handsome face. “Well, then... Go home with me. My dad and everyone else are looking for you. The conference will begin soon.”Going back? Huo Qu chewed the two words repeatedly and then shook his head firmly.No! He would not go back!He was going home! To find Qinghuan!“How could you be so selfish?” Cheng Ya was so furious to stamp her feet, “Do you know how worried my dad and other people are? What are you doing now?”“I’m going to find Qinghuan...” Huo Qu could not listen to her, slouched and kept mumbling, “Qing Huan was bullied, I’m going to find him...”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 35: เว้นแต่ ... นั่นคนเป็นเกย์ !!!!!! (1)
ผู้แปล: ผู้ชายเลวร้าย
Huo Qu เป็นอย่างมากกังวลและวิ่งกับศักยภาพของเขา เขาเกือบจะบินและหายไปในพริบตา

เพื่อนนักวิทยาศาสตร์กลัวเกือบจะออกจากปัญญาของพวกเขา!




พวกเขาเคยได้ยินมากเกี่ยวกับชายหนุ่มคนนี้วันนี้ มันก็บอกว่าเขาเป็นคนที่จะได้รับหายไปขณะที่เขาก้าวออกมาจากบ้านของเขา ตอนนี้เขาก็บอกว่าเขาอยากจะกลับบ้านคนเดียว!

ไม่ว่าจะเป็นชายหนุ่มที่จะเข้าร่วมการประชุมทางวิชาการหรือไม่ได้กลายเป็นสำคัญน้อยกว่าในขณะนี้ มันไม่คุ้มค่าการสูญเสียเป็นอัจฉริยะทางฟิสิกส์ที่มีอนาคตที่สดใสเพียงสำหรับการประชุมแลกเปลี่ยน นอกจากนี้พวกเขาไม่ต้องการความโกรธครอบครัวฮูโอและข้อร้องเรียนในภายหลัง!

สิ่งที่โชคร้าย!

ผู้มีผมสีเทาชายชราดุหนึ่งในการส่งข้อความไปยัง Huo Qu หลายร้อยครั้งในหัวใจของพวกเขาและได้รับการกังวลเกือบจะสูญเสียหลอดสุดท้ายของพวกเขาของเส้นขน คนที่มาจากคณะผู้แทนของพวกเขาแม้เด็กสาวเฉิงยาทั้งหมดออกไปมองหา Huo Qu

“ใช้ขาของคุณมีความยืดหยุ่นและเท้ายา ค้นหาทุกสถานที่ที่ใกล้กับโรงแรม!”




บนเครื่องบินเฉิงยาหายไปใบหน้าของเธอทั้งหมดเป็นเพราะ Huo Qu ดังนั้นเธอจึงได้รับยากที่เขาวันนี้ แต่รู้ว่านี่ไม่ใช่เวลาสำหรับการจงใจที่เธอเอาบัตรห้องพักของเธอและโทรศัพท์มือถือและเดินออกไป

เธอไม่ทราบว่าเธอควรจะซื้อหวยในวันนี้เพราะช่วงเวลาที่เธอเพียงแค่เดินไปที่ประตูทางออกลานจอดรถด้านหลังของโรงแรมที่เธอได้เห็น Huo Qu หลังจากระยะเวลาที่ยาวนานของการก่อสร้างจิตสาวน้อยที่สุดก็ขึ้นใจของเธอที่จะเปิดปากของเธอที่จะหยุดเขา แต่เธอเห็น Huo Qu หันไปรอบ ๆ และก็เดินเข้าไปในลานจอดรถ

เฉิงยา:“?”

เขากำลังทำอะไร? เขาก็พบว่าเจ้าของรถทุกชนิดในโรงจอดรถใต้ดินที่จะพาเขาไปที่สนามบิน?

เฉิงยาสงสัยในหัวใจของเธอและตาม Huo Qu ไกลอยู่ข้างหลังเขา จากนั้น ... เธอเห็นฉากที่ทั้งหมดฟื้นฟูแนวความคิดของเธอ ...




ไม่มีเจ้าของรถทุกชนิดเป็นที่ทุกคน! Huo Qu เพิ่งเปิดรอบและรอบในที่จอดรถเช่นแมลงวันหัวขาด ในที่สุดเขาก็รู้สึกเหนื่อยและกลับไปสู่ทางออกแล้ว ... เขามองไปรอบ ๆ หวาดระแวงและได้เข้าไปในลานจอดรถอีกครั้ง

กระบวนการซ้ำสองหรือสามครั้ง สุดท้ายเฉิงยารู้สึกทนไม่ได้ของไม่ได้ใช้งานยืนอยู่และเธอก็วิ่งไปและคว้าตัวเขาไว้

“หยุดไม่ได้คุณรู้ว่าคุณได้ทำแล้วหลายรอบในลานจอดรถ?”

เธอคิดว่ามันไม่น่าเชื่อ เธอมักจะฟังพ่อของเธอที่บ้านเกี่ยวกับวิธีการที่ดีเยี่ยม Huo Qu เป็นวิธีการที่หลายปัญหาที่ยากที่เขาได้รับการแก้ไขและจำนวนจริงเขาได้ค้นพบ แต่เช่นสมองสดใสแม้จำไม่ได้ว่าถนนหรือไม่

“นั่นคือเพื่อ?” Huo Qu หันกลับไปมองและจ้องมองมาที่ถนนที่เขาเดินผ่าน หลังจากที่ในขณะเขาก็ยกมือขึ้นและกดศีรษะของเขาอย่างหนัก

Qinghuan ถูกรังแกและต้องการให้เขาเป็นอย่างมาก

แต่เขาไม่สามารถที่จะหาทางไปสนามบิน


หลังจากที่หลาย ๆ ปีที่ผ่านมาเขายังเป็นคนที่ไร้ประโยชน์มอนสเตอร์ที่แตกต่างจากคนอื่น ...

“เฮ้ไม่ทำเช่นนี้เพื่อตัวเอง!” เฉิงยาได้ตกใจกับการกระทำของเขา แม้ว่าจะยังคงมีความไม่พอใจกับเขาในหัวใจของเธอเธอไม่สามารถได้รับโกรธที่เห็นนี้ใบหน้าหล่อมาก




“อืมแล้ว ... บ้านไปกับฉัน พ่อและคนอื่น ๆ ของฉันกำลังมองหาคุณ การประชุมจะเริ่มเร็ว ๆ นี้.”

จะกลับมา? Huo Qu เคี้ยวคำสองคำซ้ำ ๆ แล้วส่ายหัวอย่างมั่นคง

No! เขาจะไม่กลับไป!

เขาเป็นคนที่จะกลับบ้าน! เพื่อหา Qinghuan!

“วิธีที่คุณสามารถจะเป็นอย่างนั้นเห็นแก่ตัว?” เฉิงยาจึงโกรธที่จะประทับตราเท้าของเธอว่า“คุณรู้วิธีห่วงพ่อและคนอื่น ๆ ของฉันคืออะไร? คุณกำลังทำอะไรอยู่ตอนนี้?”

‘ฉันจะไปหา Qinghuan ...’ Huo Qu ไม่สามารถฟังเธอ slouched และเก็บไว้พึมพำ ‘ชิง Huan ถูกรังแกฉันจะไปหาเขา ...’

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่๓๕: ยกเว้น ... คนที่เป็นเกย์!!!!!! 1
แปล: ผู้ชายหายไปไม่ดี
ความคิดเห็นจากผู้เข้าพัก เขาเกือบจะไปขึ้นและหายไปในพริบตา

นักวิทยาศาสตร์เพื่อนเกือบจะกลัวออกจากปัญญาของพวกเขา!

พวกเขาได้ยินมากเกี่ยวกับชายหนุ่มคนนี้ในวันนี้ มันบอกว่าเขาเป็นคนที่อาจจะสูญเสียช่วงเวลาที่เขาก้าวออกจากบ้านของเขา ตอนนี้เขาบอกว่าเขาอยากจะกลับบ้านคนเดียว!

ไม่ว่าเยาวชนชายจะเข้าร่วมการประชุมวิชาการหรือไม่มีความสำคัญน้อยในขณะนี้ มันไม่ได้คุ้มค่าสูญเสียอัจฉริยะฟิสิกส์กับอนาคตที่สดใสเพียงสำหรับการประชุมแลกเปลี่ยน นอกจากนี้พวกเขาไม่ต้องการความโกรธของครอบครัว Huo และข้อร้องเรียนหลังจากนั้น!

หากท่าน

เหล่านั้นคนเก่าที่มีผมสีเทาที่จะส่งข้อความไปยัง Huo Qu หลายร้อยครั้งในใจของพวกเขาและเกือบจะกังวลที่จะสูญเสียหลอดสุดท้ายของพวกเขาขน ผู้คนจากการมอบหมายของพวกเขาแม้กระทั่งเด็กสาวเชงยาทั้งหมดออกไปมองหา Huo Qu

"ใช้ขาและเท้าที่มีความยืดหยุ่นของคุณ, Ya. ที่พักที่ทำอาหารเองได้

บนเครื่องบินเชงยาสูญเสียใบหน้าของเธอทั้งหมดเพราะ Huo Qu ดังนั้นเธอจึงได้รับยากในวันเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม, รู้ว่านี้ไม่ได้เป็นเวลาสำหรับความสมบูรณ์, เธอเอาบัตรห้องพักของเธอและโทรศัพท์มือถือและออก.

เธอไม่ทราบว่าเธอควรซื้อตั๋วลอตเตอรี่วันนี้เพราะช่วงเวลาที่เธอเพิ่งเดินไปที่ลานจอดรถที่อยู่เบื้องหลังโรงแรมเธอได้เห็น Huo Qu หลังจากระยะเวลานานของการก่อสร้างทางจิต, สาวน้อยในที่สุดก็ทำขึ้นจิตใจของเธอที่จะเปิดปากของเธอจะหยุดเขา. อย่างไรก็ตามเธอเห็น Huo Qu หันไปรอบๆและจู่ๆก็เดินเข้าไปในลานจอดรถ

เฉิงยะ: "?"

เขาทำอะไร? เขาหาเจ้าของรถชนิดหนึ่งในโรงรถใต้ดินที่สามารถพาเขาไปยังสนามบินได้หรือไม่

เฉิงยาสงสัยในหัวใจของเธอและตาม Huo Qu อยู่เบื้องหลังเขา แล้ว เธอเป็นพยานถึงฉากที่สดชื่น conceptions ของเธอ

แท็บเลตหรือสมาร์ทโฟนทุกรุ่น Huo Qu เพียงแค่หันรอบและรอบในที่จอดรถเช่นการบินแบบหัวหัว ในที่สุดเขารู้สึกหมดและกลับไปที่ทางออกและจากนั้น ... เขามองไปรอบๆ doubtfully และมีที่จอดรถอีกครั้ง

กระบวนการทำซ้ำสองหรือสามครั้ง ในที่สุดเชงยารู้สึกไม่มีที่ยืนไม่ว่างและเธอวิ่งไปและคว้าเขา

"หยุดคุณไม่ทราบว่าคุณได้ทำแล้วหลายรอบในที่จอดรถ?"

เธอคิดว่ามันไม่น่าเชื่อ เธอมักจะฟังคุณพ่อที่บ้านเกี่ยวกับวิธีการที่ยอดเยี่ยม Huo Qu คือวิธีการหลายปัญหาที่เขาได้รับการแก้ไขและวิธีการหลายความจริงที่เขาได้ค้นพบ แต่สมองที่ยอดเยี่ยมดังกล่าวแม้ไม่สามารถจำถนนได้หรือไม่

"มันเป็นเช่นนั้น?" Huo Qu มองย้อนกลับไปและจ้องที่ถนนที่เขาเดินไป หลังจากที่ในขณะที่เขาก็ยกมือของเขาและตีหัวของเขาอย่างหนัก

การถูกกลั่นแกล้งและจำเป็นต้องใช้เขามาก

แต่เขาไม่สามารถหาทางสนามบินได้

หลังจากนั้นหลายปีเขายังคงเป็นคนไร้ประโยชน์มอนสเตอร์ที่แตกต่างจากคนอื่น

"เฮ้อย่าทำเช่นนี้กับตัวคุณเอง!" เฉิงยาได้ตกใจโดยการกระทำของเขา. แม้ว่ายังคงมี resentment กับเขาในหัวใจของเธอเธอไม่สามารถได้รับโกรธเห็นใบหน้าหล่อมากนี้

"ดีแล้ว ... กลับบ้านกับฉัน คุณพ่อและคนอื่นๆที่กำลังมองหาคุณ การประชุมใหญ่จะเริ่มขึ้นในไม่ช้า "

จะกลับมา? Huo Qu เคี้ยวสองคำซ้ำแล้วส่ายหัวของเขาอย่างแน่นหนา

ไม่ใช่! เขาจะไม่กลับไป!

เขากำลังจะกลับบ้าน! เพื่อค้นหา Qinghuan!

"ท่านจะเห็นแก่ตัวได้อย่างไร" เฉิงย่าโกรธมากที่จะประทับเท้าของเธอ "คุณรู้หรือไม่ว่าคุณพ่อและคนอื่นๆเป็นห่วง? ตอนนี้คุณกำลังทำอะไรอยู่? "

"ผมจะไปหา" Huo Qu ไม่สามารถฟังเธอตบและเก็บรักษาโรคคางทูม "ชิงเฮือนถูกกลั่นแกล้งฉันจะไปหาเขา ..."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถ้าผู้ชายคนนั้นเป็นเกย์ เฮ้ย เฮ้ย อย่างแรก
ผู้ชายคนนั้นเป็นคนเลว
ฮั่วไปกังวลมากและทำให้ดีที่สุด เขาเกือบจะบินแล้วหายตัวไป
นักวิทยาศาสตร์อื่นๆเกือบจะกลัวออกจากหนทางของพวกเขา
พวกเขาได้ยินมากเกี่ยวกับชายหนุ่มวันนี้ มันบอกว่าเขาอาจจะหลงทางทันทีที่เขาออกจากบ้าน ตอนนี้เขาบอกว่าอยากกลับบ้านคนเดียว
ไม่ว่าชายหนุ่มจะเข้าร่วมประชุมวิชาการหรือไม่ก็ไม่สำคัญแล้ว มันไม่คุ้มค่าที่จะสูญเสียอัจฉริยะฟิสิกส์ที่มีอนาคตสดใสเพื่อการสื่อสาร นอกจากนี้พวกเขาไม่ต้องการที่จะโกรธหรือบ่นเกี่ยวกับครอบครัวของเขา
ซวยแล้ว
ชายชราที่มีผมสีเทาเรียกผู้ส่งข่าวฮั่วเพลงหลายร้อยครั้งและเกือบจะกังวลเกี่ยวกับการสูญเสียเส้นผมสุดท้ายของพวกเขา ผู้แทนของพวกเขาแม้แต่หญิงสาวเฉิงย่าออกไปตามหาฮั่วเพลง
ด้วยขาและเท้าที่ยืดหยุ่นของคุณคุณ ค้นหาโรงแรมใกล้ทุกที่ ”
บนเครื่องบินเฉิงย่าสูญเสียใบหน้าของเธอเนื่องจากการเจ็บป่วยของเธอดังนั้นเธอจึงเข้มงวดกับเขาในวันนี้ อย่างไรก็ตามทราบว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เอาแต่ใจเธอวิ่งออกไปกับบัตรห้องและโทรศัพท์มือถือ
เธอไม่ได้รู้ว่าถ้าเธอควรจะซื้อหวยวันนี้เพราะเมื่อเธอเดินเข้าไปในลานจอดรถหลังโรงแรมเธอเห็นฮัวเพลงและหลังจากระยะเวลานานของการก่อสร้างทางจิตวิญญาณสาวน้อยตัดสินใจที่จะเปิดปากของเธอเพื่อหยุดเขา อย่างไรก็ตามเธอเห็นฮัวเพลงหันไปรอบๆและก็เดินเข้าไปในลานจอดรถ
เฉิงย่าใช่มั้ย ”
เขาทำอะไรน่ะ เขาพบเจ้าของรถที่ดีในโรงรถใต้ดินเพื่อพาเขาไปสนามบิน
เฉิงย่าสงสัยว่าเธอตามฮั่วเพลงจากที่ไกลๆ แล้วคำแปล เธอเห็นมันด้วยตาของเธอเองและทำให้เธอตื่นอย่างสมบูรณ์
ไม่มีเจ้าของรถที่ดี ฮัวเพิ่งเดินรอบลานจอดรถเหมือนแมลงวันหัวขาด ในที่สุดเขาก็รู้สึกเหนื่อยและกลับไปที่ประตูแล้ว เขามองดูอย่างสงสัยและเข้าไปในลานจอดรถอีกครั้ง
กระบวนการทำซ้ำสองหรือสามครั้ง ในที่สุดเฉิงรู้สึกว่ายืนเฉยๆเธอวิ่งไปจับเขา
หยุดคุณไม่รู้ว่าคุณได้รับรอบในลานจอดรถหลายรอบ ”
เธอรู้สึกเหลือเชื่อ เธอมักจะอยู่ที่บ้านฟังพ่อพูดเกี่ยวกับวิธีการที่ดีที่เขาได้แก้ไขปัญหาที่ยากและวิธีการหลายความจริงที่เขาพบ แต่สมองที่ฉลาดไม่สามารถจำเส้นทางนี้
งั้นเหรอครับ โคจิมองกลับไปและจ้องมองไปที่ถนนที่เธอเดินผ่าน หลังจากที่ในขณะที่เขายกมือขึ้นและตีหัวเขาอย่างรุนแรง
ชิงวานถูกรังแกและต้องการเขามาก
แต่เขาไม่สามารถหาทางไปสนามบินได้
หลังจากปีทั้งหมดเหล่านี้เขายังเป็นคนไร้ประโยชน์เป็นสัตว์ประหลาดที่แตกต่างกัน
เฮ้อย่าทำแบบนั้นกับตัวเอง เฉิงย่าตกใจโดยการกระทำของเขา แม้ว่าเธอจะยังคงมีความแค้นกับเขาเธอไม่สามารถโกรธที่เห็นใบหน้าที่หล่อมาก
งั้นก็ กลับบ้านกับฉันเถอะ พ่อและคนอื่นๆกำลังตามหาคุณอยู่ การประชุมจะเริ่มเร็วๆนี้
กลับไป ฮั่วเคี้ยวคำซ้ำแล้วซ้ำอีกแล้วส่ายหน้าอย่างมั่นคง
ไม่นะ เขาจะไม่กลับไป
เขากำลังจะกลับบ้าน ไปหาชิงวาน
คุณเห็นแก่ตัวได้ยังไง เฉิงย่าประทับด้วยความโกรธคุณรู้มั้ยว่าพ่อและคนอื่นๆเป็นห่วง ตอนนี้คุณกำลังทำอะไร ”
ฉันต้องไปหาชิงวานฮั่วซูไม่ได้ยินเขาพึมพำอย่างหงุดหงิดชิงฮวนถูกรังแกฉันต้องไปหาเขา