Seven groups of non-predaceous mosq

Seven groups of non-predaceous mosquitoes
(Table 1) and 8 groups of insect predators (Table 2)
were collected from containers. From 20 rice fields
surveyed in summer, 2 non-predaceous mosquitoes, Cx.
tritaeniorhynchus (191 individuals from 14 sites), and
Anopheles sinensis (144 individuals from 19 sites)
were collected. Predators collected from 20 rice fields
were Cx. halifaxii (1 sites), Hydrophilidae larvae (12
sites), Odonata nymphs (Anisoptera: 8 sites; Zygoptera
1 site), Veliidae (5 sites), and Notonectidae (1 site).
The occurrence patterns of the major groups of
mosquitoes and predators are shown in Figures 1 and
2, expressed in the frequency of occurrence in
containers of each size class and environment category.
Aedes japonicus, the most abundant mosquito in
the summer, occurred frequently in all of three
environments and occurred in a wide range of habitat
size (Figure 1). The frequency of occurrence decreased
by autumn in all three environments, especially in small
containers of less than 0.01 m2 (Figure 2). Areas of
containers where Ae. japonicus occurred ranged from
0.001 m2 to 2.10 m2 (summer and autumn combined).
These occurrence patterns are summarized in
coefficients of logistic regression (Table 3). Ae.
japonicus showed no significant coefficients for
environment and area, and a significant negative
coefficient for season.
Aedes (Stegomyia) spp. also occurred in the three
environments, but the frequency of occurrence was
highest in bamboo groves and lowest in open areas in
both summer and autumn (Figures 1 and 2). Compared
with Ae. japonicus, Ae. (Stegomyia) spp. occurred
mainly in small containers of less than 0.01 m2 (range
in area, 0.0006 – 0.374 m2, summer and autumn
combined). The higher frequency of occurrence in
more closed environments and in smaller containers is
expressed with significant positive and negative
coefficients for environment and area, respectively, in
the logistic regression (Table 3). The frequency of
occurrence of Ae. (Stegomyia) spp. increased from
summer to autumn as indicated by a significant positive
coefficient for season (Table 3).
Larval habitats of T. bambusa were limited to small
containers in bamboo groves (Figures 1 and 2).
Although the frequency of occurrence of T. bambusa
was high in shaded areas in autumn, this was due to its
occurrence in 6 concrete block holes near a bamboo
grove. The area of containers in which T. bambusa
occurred ranged from 0.0004 to 0.1521 m2 (summer
and autumn combined). In the logistic regression,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลุ่มที่เจ็ดของยุงไม่ใช่กำลัง(ตารางที่ 1) และ 8 กลุ่มของแมลงล่า (ตาราง 2)ได้รวบรวมจากภาชนะบรรจุ จากข้าว 20สำรวจในช่วงฤดูร้อน ยุงไม่ใช่กำลัง 2, Cxtritaeniorhynchus (191 บุคคลจากเว็บไซต์ 14), และชนิดยุงก้นปล่อง sinensis (144 คนจากไซต์ 19)รวบรวมได้ ล่ารวบรวมจากข้าว 20มี Cx. halifaxii (ไซต์ 1), ตัวอ่อน Hydrophilidae (12เว็บไซต์), มาเป็นนิมพ์ Odonata (ต้น: ไซต์ 8 Zygoptera1 เว็บไซต์), Veliidae (5 เว็บไซต์), และ Notonectidae (ไซต์ 1)รูปแบบการเกิดขึ้นของกลุ่มหลักของยุงและล่าจะแสดงตัวเลข 1 และ2 แสดงความถี่ของการเกิดในภาชนะบรรจุของแต่ละขนาดชั้นเรียนและสภาพแวดล้อมประเภทเป็น japonicus ยุงมากที่สุดในฤดูร้อน เกิดขึ้นบ่อยในทั้งหมดสามสภาพแวดล้อมและความหลากหลายของถิ่นที่อยู่อาศัยขนาด (รูปที่ 1) ความถี่ของการเกิดที่ลดลงโดยฤดูใบไม้ร่วงในทุกสภาพแวดล้อมที่สาม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในขนาดเล็กภาชนะบรรจุน้อยกว่า 0.01 m2 (รูป 2) พื้นที่ของภาชนะที่ Ae japonicus เกิด ranged จากm2 0.001 ถึง 2.10 m2 (ฤดูร้อนและฤดูใบไม้ร่วงรวมกัน)สรุปรูปแบบเหล่านี้เกิดขึ้นได้ในสัมประสิทธิ์ของการถดถอยโลจิสติก (ตาราง 3) Aeพบว่าสัมประสิทธิ์ไม่สำคัญสำหรับ japonicusสภาพแวดล้อมพื้นที่ และลบอย่างมีนัยสำคัญค่าสัมประสิทธิ์สำหรับฤดูกาลออกซิเจนเป็น (Stegomyia) นอกจากนี้ยังเกิดขึ้นในสามสภาพแวดล้อม แต่ความถี่ของการเกิดสูงที่สุดในสวนไผ่ และต่ำสุดในเปิดในทั้งฤดูร้อนและฤดูใบไม้ร่วง (ตัวเลข 1 และ 2) การเปรียบเทียบมี Ae japonicus, Ae เกิดออกซิเจน (Stegomyia)ในภาชนะขนาดเล็กของน้อยกว่า 0.01 m2 (ช่วงในพื้นที่ 0.0006-0.374 m2 ฤดูร้อน และฤดูใบไม้ร่วงรวมกัน) ความถี่สูงของการเกิดในเพิ่มเติมปิดสภาพแวดล้อม และในภาชนะบรรจุขนาดเล็กมีแสดง ด้วยสำคัญบวก และลบค่าสัมประสิทธิ์สำหรับสภาพแวดล้อมและพื้นที่ ตามลำดับ ในถดถอยแบบโลจิสติก (ตาราง 3) ความถี่ของการเกิดขึ้นของ Ae เพิ่มขึ้นจากออกซิเจน (Stegomyia)ฤดูร้อนถึงฤดูใบไม้ร่วงตามที่ระบุ โดยค่าบวกสำคัญค่าสัมประสิทธิ์สำหรับฤดูกาล (ตาราง 3)บ้านอ่อนของ T. ขยายพันธุ์ถูกจำกัดขนาดเล็กภาชนะในสวนไผ่ (ตัวเลข 1 และ 2)แม้ว่าความถี่ของการเกิดขึ้นของ T. ขยายพันธุ์ได้สูงในพื้นที่ร่มรื่นในฤดูใบไม้ร่วง เนื่องจากการเกิดขึ้นใน 6 คอนกรีตบล็อกหลุมใกล้เป็นไม้ไผ่โกรฟ พื้นที่ของภาชนะในการขยายพันธุ์ T.เกิด ranged จาก 0.0004 ถึง 0.1521 m2 (ฤดูร้อนและรวมฤดูใบไม้ร่วง) ในการถดถอยโลจิสติก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เซเว่นกลุ่มของยุงที่ไม่ใช่ predaceous
(ตารางที่ 1) และ 8 กลุ่มของแมลงล่า (ตารางที่ 2)
ถูกรวบรวมมาจากตู้คอนเทนเนอร์ จากสาขา 20 ข้าว
สำรวจในช่วงฤดูร้อน 2 ยุงไม่ใช่ predaceous, Cx.
tritaeniorhynchus (191 บุคคลจาก 14 เว็บไซต์) และ
ยุงก้นปล่อง sinensis (144 บุคคลจาก 19 เว็บไซต์)
ที่ถูกเก็บรวบรวม ล่าเก็บรวบรวมจาก 20 นาข้าว
เป็น Cx halifaxii (1 เว็บไซต์) Hydrophilidae ตัวอ่อน (12
เว็บไซต์), นาตานางไม้ (Anisoptera: 8 เว็บไซต์; Zygoptera
1 สถานที่เดียวกัน). Veliidae (5 เว็บไซต์) และ Notonectidae (1 สถานที่เดียวกัน)
รูปแบบการเกิดขึ้นของกลุ่มที่สำคัญของ
ยุงและล่า จะแสดงในรูปที่ 1 และ
2 แสดงความถี่ของการเกิดขึ้นใน
ภาชนะบรรจุของแต่ละชั้นเรียนขนาดและสภาพแวดล้อมในประเภท.
Aedes japonicus, ยุงมากที่สุดใน
ช่วงฤดูร้อนที่เกิดขึ้นบ่อยครั้งในทุกสาม
และสภาพแวดล้อมที่เกิดขึ้นในช่วงกว้างของที่อยู่อาศัย
ขนาด (รูปที่ 1) ความถี่ของการเกิดลดลง
โดยในฤดูใบไม้ร่วงในทั้งสามสภาพแวดล้อมโดยเฉพาะอย่างยิ่งในขนาดเล็ก
ภาชนะน้อยกว่า 0.01 m2 (รูปที่ 2) พื้นที่ของ
ภาชนะบรรจุที่แอะ japonicus เกิดขึ้นตั้งแต่
0.001 m2 2.10 m2 (ฤดูร้อนและฤดูใบไม้ร่วงรวม).
รูปแบบที่เกิดขึ้นเหล่านี้ได้สรุปไว้ใน
ค่าสัมประสิทธิ์ของการถดถอยโลจิสติก (ตารางที่ 3) Ae.
japonicus พบว่าไม่มีค่าสัมประสิทธิ์ที่สำคัญสำหรับ
สภาพแวดล้อมและพื้นที่และเชิงลบอย่างมีนัยสำคัญ
ค่าสัมประสิทธิ์สำหรับฤดู.
Aedes (Stegomyia) เอสพีพี นอกจากนี้ยังเกิดขึ้นในสาม
สภาพแวดล้อม แต่ความถี่ของการเกิดขึ้นเป็น
ที่สูงที่สุดในป่าไผ่และต่ำสุดในพื้นที่เปิดใน
ฤดูร้อนและฤดูใบไม้ร่วง (รูปที่ 1 และ 2) เมื่อเทียบ
กับ Ae japonicus, แอะ (Stegomyia) เอสพีพี ที่เกิดขึ้น
ส่วนใหญ่อยู่ในภาชนะขนาดเล็กน้อยกว่า 0.01 m2 (ช่วง
ในพื้นที่ 0.0006-0.374 M2, ฤดูร้อนและฤดูใบไม้ร่วง
รวม) ความถี่ที่สูงขึ้นของการเกิดขึ้นใน
สภาพแวดล้อมที่ปิดมากขึ้นและในภาชนะบรรจุที่มีขนาดเล็กจะ
แสดงที่มีบวกและลบอย่างมีนัยสำคัญ
สัมประสิทธิ์สำหรับสภาพแวดล้อมและพื้นที่ตามลำดับใน
ถดถอยโลจิสติก (ตารางที่ 3) ความถี่ของ
การเกิดขึ้นของแอะ (Stegomyia) เอสพีพี เพิ่มขึ้นจาก
ช่วงฤดูร้อนกับฤดูใบไม้ร่วงตามที่ระบุโดยบวกอย่างมีนัยสำคัญ
ค่าสัมประสิทธิ์สำหรับฤดู (ตารางที่ 3).
แหล่งที่อยู่อาศัยของตัวอ่อน T. Bambusa ถูก จำกัด ให้มีขนาดเล็ก
ภาชนะในป่าไผ่ (รูปที่ 1 และ 2).
แม้ว่าความถี่ของการเกิดขึ้นของ T. Bambusa
เป็น สูงในพื้นที่สีเทาในฤดูใบไม้ร่วงนี้เป็นเพราะมัน
เกิดขึ้นใน 6 หลุมคอนกรีตบล็อกที่อยู่ใกล้กับไม้ไผ่
โกรฟ พื้นที่ของภาชนะบรรจุที่ T. Bambusa
ที่เกิดขึ้นอยู่ในช่วง 0.0004-0.1521 m2 (ฤดูร้อน
และฤดูใบไม้ร่วงรวม) ในการถดถอยโลจิสติก