When the speaker in the poem specul

When the speaker in the poem speculates about what immortality might "unveil" to her, she seems to be wondering whether she'll be able to look back from the afterlife and witness her own death as she has witnessed the other losses that "twice befell." The idea of her own death is "hopeless to conceive" -- that is, it's impossible to imagine, or thinking about it causes a feeling of hopelessness -- just like the other two losses.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อลำโพงในกลอน speculates เกี่ยวกับความเป็นอมตะอะไรอาจ "เผย" เธอ เธอดูเหมือนจะสงสัยว่า เธอจะสามารถดูย้อนกลับไปจากที่ afterlife และเป็นสักขีพยานการตายของเธอเองเธอได้เห็นการสูญเสียที่ "สอง befell " ความคิดของตนเองตายเป็น "ตาตั้งครรภ์" - มันเป็นไปไม่ได้คิด หรือที่คิดจะทำให้เกิดความรู้สึกสิ้นหวัง - เหมือนจะขาดสองกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อลำโพงในบทกวีตอบแทนเ​​กี่ยวกับสิ่งที่เป็นอมตะอาจจะ "เปิดตัว" เพื่อเธอดูเหมือนว่าจะสงสัยว่าเ​​ธอจะสามารถมองย้อนกลับไปจากชีวิตหลังความตายและเป็นสักขีพยานการตายของเธอเองขณะที่เธอได้เห็นความสูญเสียอื่น ๆ ที่ "เป็นครั้งที่สองเกิดขึ้น . " ความคิดของการเสียชีวิตของเธอเองคือ "ความหวังที่จะตั้งครรภ์" - นั่นคือมันเป็นไปไม่ได้ที่จะจินตนาการหรือความคิดเกี่ยวกับมันทำให้เกิดความรู้สึกของความสิ้นหวัง - เช่นเดียวกับที่อื่น ๆ สองขาดทุน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อผู้บรรยายในบทกวี speculates เกี่ยวกับสิ่งที่เป็นอมตะ อาจ " เปิดตัว " เธอ ดูเหมือนว่าเธอจะสงสัยว่าเธอจะมองกลับมาจากปรโลก และเป็นพยานการตายของเธอเมื่อเธอได้เห็นการสูญเสียอื่น ๆ ที่ " สองครั้ง ตกมาที่ . " ความคิดของความตายของเธอเองคือ " หวังที่จะตั้งครรภ์ " . . คือว่า มันเป็นไปไม่ได้ที่จะจินตนาการหรือคิดเกี่ยวกับมันทำให้รู้สึกสิ้นหวัง เหมือนอีกสองขาดทุน