A Flea, a Grasshopper, and a Leap-f

A Flea, a Grasshopper, and a Leap-frog once wanted to see which could jump highest; and they invited the whole world, and everybody else besides who chose to come to see the festival. Three famous jumpers were they, as everyone would say, when they all met together in the room.

"I will give my daughter to him who jumps highest," exclaimed the King; "for it is not so amusing where there is no prize to jump for."

The Flea was the first to step forward. He had exquisite manners, and bowed to the company on all sides; for he had noble blood, and was, moreover, accustomed to the society of man alone; and that makes a great difference.

Then came the Grasshopper. He was considerably heavier, but he was well-mannered, and wore a green uniform, which he had by right of birth; he said, moreover, that he belonged to a very ancient Egyptian family, and that in the house where he then was, he was thought much of. The fact was, he had been just brought out of the fields, and put in a pasteboard house, three stories high, all made of court-cards, with the colored side inwards; and doors and windows cut out of the body of the Queen of Hearts. "I sing so well," said he, "that sixteen native grasshoppers who have chirped from infancy, and yet got no house built of cards to live in, grew thinner than they were before for sheer vexation when they heard me."

It was thus that the Flea and the Grasshopper gave an account of themselves, and thought they were quite good enough to marry a Princess.

The Leap-frog said nothing; but people gave it as their opinion, that he therefore thought the more; and when the housedog snuffed at him with his nose, he confessed the Leap-frog was of good family. The old councillor, who had had three orders given him to make him hold his tongue, asserted that the Leap-frog was a prophet; for that one could see on his back, if there would be a severe or mild winter, and that was what one could not see even on the back of the man who writes the almanac.

"I say nothing, it is true," exclaimed the King; "but I have my own opinion, notwithstanding."

Now the trial was to take place. The Flea jumped so high that nobody could see where he went to; so they all asserted he had not jumped at all; and that was dishonorable.

The Grasshopper jumped only half as high; but he leaped into the King's face, who said that was ill-mannered.

The Leap-frog stood still for a long time lost in thought; it was believed at last he would not jump at all.

"I only hope he is not unwell," said the house-dog; when, pop! he made a jump all on one side into the lap of the Princess, who was sitting on a little golden stool close by.

Hereupon the King said, "There is nothing above my daughter; therefore to bound up to her is the highest jump that can be made; but for this, one must possess understanding, and the Leap-frog has shown that he has understanding. He is brave and intellectual."

And so he won the Princess.

"It's all the same to me," said the Flea. "She may have the old Leap-frog, for all I care. I jumped the highest; but in this world merit seldom meets its reward. A fine exterior is what people look at now-a-days."

The Flea then went into foreign service, where, it is said, he was killed.

The Grasshopper sat without on a green bank, and reflected on worldly things; and he said too, "Yes, a fine exterior is everything--a fine exterior is what people care about." And then he began chirping his peculiar melancholy song, from which we have taken this history; and which may, very possibly, be all untrue, although it does stand here printed in black and white.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หมัด , ตั๊กแตน และกระโดดกบ เมื่อต้องการดูที่กระโดดได้สูงที่สุด และเขาเชิญทั้งโลก และคนอื่นๆนอกจากคนที่เลือกมาเพื่อดูเทศกาล สามจัมเปอร์ที่มีชื่อเสียงพวกเขาตามที่ทุกคนจะพูดว่าเมื่อพวกเขาเจอกันในห้อง" ข้าจะยกลูกสาวให้เขากระโดดสูงสุด " อุทานว่ากษัตริย์ ; " มันไม่สนุกแล้วไม่มีรางวัลให้กระโดดสำหรับหมัดเป็นคนแรกที่ก้าวออกมา เขามีมารยาทที่งดงาม และก้มหัวให้ บริษัท ทุกด้าน เขามีเลือดของโนเบิล และนอกจากนี้ คุ้นเคยกับสังคมมนุษย์คนเดียว และนั่นทำให้ความแตกต่างใหญ่ต่อมาก็เป็นตั๊กแตน มันมากหนัก แต่เขาก็สุภาพ และสวมเครื่องแบบสีเขียว ซึ่งเขาได้ถูกเกิด เขากล่าวว่า นอกจากนี้ เขาเป็นของโบราณของอียิปต์ในครอบครัว และในบ้านที่เขาอยู่ เขาคิดเท่าไร ความจริงคือ เขาถูกนำออกจากฟิลด์ และใส่แผ่นกระดาษแข็งบ้านสูงสามชั้น สร้างบัตรศาล กับสีด้านข้างเข้ามา และประตูและหน้าต่างตัดออกจากร่างกายของราชินีของหัวใจ " . ฉันร้องเพลงได้ดีมาก " เขากล่าว " สิบหกพื้นเมืองตั๊กแตนที่ร้องตอบตั้งแต่วัยเด็ก และยังไม่มีบ้าน สร้างการ์ดอยู่ เติบโตบางกว่าพวกเขาก่อน เพื่อเลี่ยงความวุ่นวายเมื่อพวกเขาได้ยินฉัน . "มันจึงว่า หมัดตั๊กแตนให้บัญชีของตัวเอง และคิดว่า พวกเขาค่อนข้างดีพอที่จะแต่งงานกับเจ้าหญิงกระโดดกบบอกว่าไม่มีอะไร แต่คนที่ทำให้มันเป็นความเห็นของตน เขาจึงคิดเพิ่มเติม และเมื่อ housedog สูดกลิ่นที่เขามีจมูก เขาสารภาพกระโดดกบอยู่ในครอบครัวที่ดี สส. เก่าที่เคยมี 3 คำสั่งของเขาเพื่อให้เขาถือลิ้นของเขาอ้างว่ากระโดดกบเป็นผู้พยากรณ์ ที่ใครได้เห็นบนหลังของเขา ถ้าจะมีรุนแรงหรือไม่รุนแรงในฤดูหนาว และนั่นคือสิ่งที่ไม่สามารถเห็นได้บนด้านหลังของผู้เขียน ปูม ." ผมไม่มีอะไรจะพูด มันเป็นความจริง " อย่างกษัตริย์ แต่ฉันมีความคิดของตัวเองแต่ .ตอนนี้คดีก็เกิดขึ้น หมัดที่เพิ่มขึ้นสูงมาก ไม่มีใครได้เห็น ว่าเขาไป ดังนั้น พวกเขากล่าวหาว่าเขาไม่ได้เพิ่มขึ้นเลย และที่คิดไม่ซื่อตั๊กแตนกระโดดเพียงครึ่งหนึ่งเป็นสูง แต่เขากระโดดลงไปในใบหน้าของกษัตริย์ ที่บอกว่าป่วย สุภาพกระโดดกบยืนนิ่งมานาน หลงคิดว่า มันคือเชื่อว่า ในที่สุดเขาก็จะไม่กระโดดเลย" ผมหวังว่าเขาจะไม่สบาย กล่าวว่า บ้านสุนัข เมื่อพ่อ เขากระโดดทั้งหมดด้านหนึ่งลงในตักของเจ้าหญิงซึ่งนั่งอยู่บนม้านั่งเล็กๆสีทองปิดโดยในเรื่องนี้และกษัตริย์ตรัสว่า " ไม่มีสิ่งใดเหนือลูกสาวของฉัน จึงผูกพันกับเธอมันกระโดดสูงที่สามารถทำ ; แต่นี้ ต้องมีความเข้าใจ และกระโดดกบได้แสดงให้เห็นว่าเขามีความเข้าใจ เขาเป็นผู้กล้าหาญและทรัพย์สินทางปัญญา”และเขาจะได้เจ้าหญิง" มันก็เหมือนกันกับผม , " กล่าวว่า " หมัด เธออาจจะกระโดดกบเก่าก็ได้ ฉันกระโดดขึ้นสูง แต่ ในโลกนี้ บุญไม่ค่อยตรงกับรางวัลของ ภายนอกที่ดีเป็นสิ่งที่ผู้คนมองปลอก "หมัดจากนั้นก็เป็นบริการต่างประเทศ ที่บอกว่า เขาถูกฆ่าตายตั๊กแตนนั่งอยู่ภายนอกในธนาคารสีเขียว และสะท้อนให้เห็นเกี่ยวกับสิ่งทางโลก เขาพูดด้วย " ใช่ ภายนอกดีทุกอย่าง . . . ภายนอกได้เป็นสิ่งที่คนสนใจ จากนั้นเขาก็เริ่มร้องเพลงอันแปลกประหลาดของเขา ซึ่งเราได้นำประวัติศาสตร์นี้ ซึ่งอาจจะมาก อาจจะ เป็นทั้งหมดที่ผิด แม้ว่าจะยืนอยู่ที่นี่พิมพ์ในสีดำและสีขาว