Both essays were writing about livi

Both essays were writing about living things. One was written about an animal, while the other was written about a plant. One was a prose poem, while the other was also prose. The common theme was clear; they were using a living thing as an allegory. “The Song of the Stormy Petrel” was using the petrel to express one’s resistance and fearlessness, while “Tribute to the White Poplar” was using the white poplar to express the greatness and simplicity of the ubiquitous people.

They had different themes, but the same feeling!

Hence, there were no doubts about his authenticity after they knew he was Zhang Ye. Zhang Ye was the only literature author in the country who could write such an essay at his age. Of course, there were other young people who wrote well, and they were also about the same age as Zhang Ye, but the problem was they were just not bad. No peer of Zhang Ye could reach his standard! The difference in quality in the works was too great!

The language teacher exclaimed, “You are really Zhang Ye?”

Zhang Ye blinked, “That’s me. Why?”

“Nothing, nothing, I… Nevermind. I’ll talk to you after the class has ended.” The language teacher seemed to have something on her mind.

Director Liu then said, “Right; there’s still class. Come, let’s go behind and continue listening. Let’s not disrupt the children from their lesson.”

The people from the Education Bureau and teachers all sat in the back row. With the appearance of “Tribute to the White Poplar” , they no longer had any intentions of visiting other classes.

Principal Li said after taking his seat, “Teacher, carry on. Don’t bother about us.”

“Alright.” The language teacher calmed her mood and said to everyone, “Students, just now you heard ‘Tribute to the White Poplar’ once. From the looks of everyone, you might not understand why this essay is good, and it can’t be blamed. This prose is not something easily understood at your age, because its essence and excellence is not on its surface, but within. I really wish each one of you will be like the white poplar, and using Chenchen’s uncle’s words… With straight trunks and branches, aim high, stand erect and be unbending in face of a violent wind.”

The children all looked towards Chenchen.

“Actually, I need to be self-critical of myself.” The language teacher said honestly, “Just now when I read the first sentence of ‘Tribute to the White Poplar’, I had some contempt in my heart. Like everyone else, I also find the white poplar mundane. Praising the white poplar? What was there to praise? But after I finished reading it, I knew I was wrong. A rose may be beautiful, but it easily withers. The orchid may be beautiful, but it is easily bent. The white poplar might look ugly, but I think they are much more beautiful than them. It is beautiful in the sense of striving for excellence. It is an unyielding beauty. This is a ubiquitous beauty!”

The language teacher’s evaluation of it was of a certain standard.

After hearing this, everyone applauded!

Director Liu and Principal Li also nodded and gave their applause!

“Just now when I recited ‘Tribute to the White Poplar’, I had some uncertainty and hesitation. So my tone was not right at times. Actually, I also do not have the ability to recite it properly. I wish to invite Teacher Zhang Ye to recite it once. I’m not sure if Teacher Zhang is willing to?” The language teacher suddenly said, “You might not know this, but Teacher Zhang Ye is a professional in this line of work. His profession is a broadcasting host, but he is also an author. His recitation will definitely be better than mine by a hundred times. Hur Hur, students, let us give a round of a applause for Teacher Zhang Ye to recite.”

There was applause once again.

Director Liu also greatly wanted to hear how Zhang Ye recited it. Principal Li might not have heard Zhang Ye’s live performance, but Director Liu had happened to listen to an audio upload of Zhang Ye’s recital of “Dead Water” onstage at the Silver Microphone Awards ceremony. That mocking tone, that sarcasm and that anger, with no scruples about cursing, could be felt throughout the recitation. Back then, Director Liu had even stood up and slammed his table when he heard it. It was too exciting!

Zhang Ye was not willing to incur ridicule on himself. However, Chenchen kept stabbing him with her little elbow, “Zhang Ye! Zhang Ye!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทั้งสองเรียงความเขียนเกี่ยวกับสิ่งมีชีวิต หนึ่งถูกเขียนเกี่ยวกับสัตว์ ขณะที่อื่น ๆ ที่เขียนเกี่ยวกับพืช หนึ่งคือบทกวีร้อยแก้ว ขณะที่อื่น ๆ ยังร้อยแก้ว เป็นเรื่องธรรมดาที่ชัดเจน พวกเขาได้ใช้สิ่งมีชีวิตที่เป็นอุปมานิทัศน์การ "เพลงของ Stormy Petrel" ใช้ petrel การแสดงของความต้านทานและ fearlessness ในขณะที่ "ส่วยการขาวป๊อป" ใช้ป๊อปขาวเพื่อแสดงความยิ่งใหญ่และความเรียบง่ายของท่านแพร่หลายพวกเขามีรูปแบบแตกต่างกัน แต่ความรู้สึกเดียวกันดังนั้น มีไม่มีข้อสงสัยเกี่ยวกับความถูกต้องของเขาหลังจากที่พวกเขารู้เขาเตียวเย จางเย่ถูกผู้แต่งวรรณคดีเท่านั้นในประเทศที่สามารถเขียนเรียงความดังกล่าวในวัยของเขา แน่นอน มีหนุ่มคนอื่น ๆ เขียนกัน และพวกเขาก็ยังเกี่ยวกับมากจางเย แต่ปัญหาคือ พวกเขามีเพียงไม่ไม่ดี เพียร์ของจางเย่ไม่สามารถเข้าถึงมาตรฐานของเขา ความแตกต่างของคุณภาพในการทำงานได้ดีเกินไปครูภาษา exclaimed, "ได้จางเย่? "จางเย่คันนั้นกะพริบ "นั่นคือฉัน ทำไม""ไม่มีอะไร อะไร ฉัน... เนเวอร์ไมนด์ ฉันจะพูดคุยกับคุณหลังจากจบคลาการ" ครูสอนภาษาเหมือนกับ มีบางสิ่งบางอย่างในใจของเธอผู้กำกับเล่าว่า "ขวา ยังคงมีคลาส มา ไปอยู่เบื้องหลัง และยังคงฟัง ลองไม่ทำให้เด็กจากบทเรียนของพวกเขา"คนจากสำนักการศึกษาและครูทั้งหมดที่นั่งในแถวหลัง มีลักษณะของ "ส่วยการขาวป๊อป", พวกเขาไม่มีเจตนาใด ๆ ของคลาสที่อื่น ๆหลักหลี่กล่าวว่า หลังจากที่นั่งของเขา "ครู carry on น่าเกี่ยวกับเรา""ไร" ครูภาษาสงบอารมณ์เธอ และบอกกับทุกคน "นักเรียน ตอนนี้คุณได้ยิน 'บรรณาการให้ป๊อปขาว' ครั้ง จากลักษณะของทุกคน คุณอาจไม่เข้าใจทำไมนี้เรียงความดี และไม่ถูกตำหนิ ร้อยแก้วนี้ไม่ใช่สิ่งที่เข้าใจได้ง่ายที่อายุของคุณ เนื่องจากความสำคัญและความเป็นเลิศไม่บนพื้นผิว แต่ภายใน ผมจริงใจแต่ละคนของคุณจะเป็นเหมือนป๊อปขาว และใช้คำ Chenchen ของลุง... มีลำต้นตรงและสาขา เป้าหมายสูง ยืนตรง และจะยอมลดละ in face of ลมรุนแรง"เด็กทุกคนมองไปทาง Chenchen"ที่จริงแล้ว ฉันต้องเป็นสิ่งสำคัญที่สุดของตัวเอง" ครูสอนภาษากล่าวว่า สุจริต ตอนนี้เมื่อฉันอ่านประโยคแรกของ 'บรรณาการให้ป๊อปขาว' ฉันดูถูกบางอย่างในหัวใจของฉัน เหมือนคนอื่น ๆ ฉันยังหาป๊อปขาวทางโลก สรรเสริญป๊อปขาว ไหนมีสรรเสริญ แต่หลังจากอ่านมันเสร็จ ผมรู้ว่า ผมไม่ถูก ดอกกุหลาบอาจจะสวยงาม แต่มัน withers อย่างง่ายดาย กล้วยไม้สวยงามอาจ แต่มันจะงอได้ง่าย ป๊อปขาวอาจดูน่าเกลียด แต่ผมคิดว่า พวกเขาจะสวยงามมากขึ้นกว่าพวกเขา มันมีความสวยงามในความรู้สึกของความมุ่งมั่นเพื่อความเป็นเลิศ มันเป็นความงามไม่ยอม นี่คือความงามที่แพร่หลาย"การประเมินของครูภาษามันมีมาตรฐานบางอย่างได้หลังจากที่ได้ยินนี้ ทุกคนปรบมือหลิวกรรมการหลัก Li แล้วพยักหน้าอย่าง และให้ปรบมือของพวกเขาตอนนี้เมื่อผมอัล 'บรรณาการให้ป๊อปขาว' ฉันลังเลและไม่แน่นอนบางอย่าง ดังนั้นโทนสีของฉันไม่ถูกเวลา จริง ๆ แล้ว ฉันยังไม่มีความสามารถในการอ่านอย่างถูกต้อง ฉันต้องการเชิญครูจางเย่ขับครั้งเดียว ไม่แน่ใจว่าครูจางยินดี" ครูภาษาก็กล่าวว่า, "คุณอาจไม่รู้นี้ แต่ครูจางเย่เป็นมืออาชีพในสายงานได้ อาชีพของเขาเป็นโฮสต์ออกอากาศ แต่เขายังเป็นผู้เขียน เขาอ่านแน่นอนจะดีกว่าเหมือง โดยร้อยครั้ง เฮอร์โปรดักส์เฮอร์โปรดักส์ นักเรียน ให้เราให้รอบปรบมือสำหรับครูจางเย่ขับ"ได้เสียงปรบมืออีกครั้งกรรมการหลิวยังอยากได้ยินว่าจางเยอัล Li หลักอาจไม่ได้ยินแสดงสดจางเย่ของ แต่หลิวกรรมการเกิดฟังโหลดเสียงของจางเย่ของจัดแสดงดนตรีแบบอของ "น้ำตาย" onstage พิธีเงินรางวัลไมโครโฟน ว่า โทนเสียง ที่คึกและความโกรธที่ ด้วยไม่มีศิลเกี่ยวกับการสาปแช่ง เยาะเย้ยอาจรู้สึกตลอดมุ กลับมาแล้ว หลิวกรรมการมีแม้ลุกขึ้นยืน และปฏิทินตารางของเขาเมื่อเขาได้ยิน มันน่าตื่นเต้นเกินไปจางเย่ไม่ยินดีเสียเยาะเย้ยในตัวเอง อย่างไรก็ตาม Chenchen เก็บไว้แทงเขา ด้วยเล็กน้อยศอก, "จางเย่ จางเย่! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทั้งการเขียนเรียงความเขียนเกี่ยวกับสิ่งมีชีวิต คนหนึ่งถูกเขียนเกี่ยวกับสัตว์ในขณะที่คนอื่น ๆ ได้รับการเขียนเกี่ยวกับพืช หนึ่งคือบทกวีร้อยแก้วขณะที่อื่น ๆ ยังเป็นร้อยแก้ว รูปแบบที่พบบ่อยเป็นที่ชัดเจน; พวกเขาใช้สิ่งมีชีวิตเป็นชาดก "เพลงของพายุนกนางแอ่น" ถูกใช้นกนางแอ่นที่จะแสดงความต้านทานของคนและปราศจากความกลัวในขณะที่ "บรรณาการให้ขาวป็อปลาร์" ถูกใช้ต้นไม้ชนิดหนึ่งสีขาวเพื่อแสดงความยิ่งใหญ่และความเรียบง่ายของคนแพร่หลาย.

พวกเขามีรูปแบบที่แตกต่างกัน แต่ ความรู้สึกเดียวกัน!

ดังนั้นมีข้อสงสัยเกี่ยวกับความถูกต้องของเขาหลังจากที่พวกเขารู้ว่าเขาเป็นจางเจ้า จางเจ้าเป็นผู้เขียนวรรณกรรมเฉพาะในประเทศที่สามารถเขียนเช่นการเขียนเรียงความที่อายุของเขา แน่นอนมีคนหนุ่มสาวคนอื่น ๆ ที่เขียนได้ดีและพวกเขาก็ยังเกี่ยวกับอายุเช่นเดียวกับจางเจ้า แต่ปัญหาที่ถูกพวกเขาเพียงแค่ไม่ได้เลวร้าย ไม่มีเพียร์ของจางเจ้าสามารถเข้าถึงมาตรฐานของเขา! ความแตกต่างในคุณภาพในการทำงานได้ดีเกินไป!

ครูภาษาอุทานออกมาว่า "คุณเป็นจริงจางเจ้า?"

จางเจ้ากระพริบตา "นั่นคือฉัน ทำไม? "

" ไม่มีอะไรไม่มีอะไรฉัน ... ไม่เป็นไร ฉันจะพูดคุยกับคุณหลังเลิกเรียนได้สิ้นสุดลงแล้ว "ครูภาษาดูเหมือนจะมีบางสิ่งบางอย่างในใจของเธอ..

ผู้อำนวยการแล้วหลิวกล่าวว่า" ขวา; ยังคงมีระดับ มาขอไปหลังและยังคงฟัง ให้ไม่ส่งผลกระทบต่อเด็กจากบทเรียนของพวกเขา. "

ผู้คนจากสำนักการศึกษาและครูทุกคนนั่งอยู่ในแถวกลับ กับการปรากฏตัวของ "บรรณาการให้ขาวป็อปลาร์" ที่พวกเขาไม่ได้มีความตั้งใจจากการเยี่ยมชมการเรียนอื่น ๆ .

หลักหลี่กล่าวว่าหลังจากที่สละที่นั่งของเขา "อาจารย์ดำเนินการเกี่ยวกับ อย่ากังวลเกี่ยวกับเรา. "

" เอาล่ะ. "ครูภาษาสงบอารมณ์ของเธอและพูดกับทุกคน" นักเรียนเพียงแค่ตอนนี้คุณเคยได้ยิน 'บรรณาการให้ป็อปลาร์สีขาว' ครั้งเดียว จากรูปลักษณ์ของทุกคนที่คุณอาจจะไม่เข้าใจว่าทำไมบทความนี้เป็นสิ่งที่ดีและไม่สามารถตำหนิ ร้อยแก้วนี้ไม่ได้เป็นสิ่งที่เข้าใจได้ง่ายที่อายุของคุณเพราะสาระสำคัญและความเป็นเลิศของมันไม่ได้อยู่บนพื้นผิวของมัน แต่ภายใน ผมหวังว่าพวกท่านทุกคนจะเป็นเช่นต้นไม้ชนิดหนึ่งสีขาวและใช้คำพูดของลุง chenchen ของ ... กับลำต้นตรงและสาขามุ่งมั่นสูงโด่และจะไม่ยอมลดละในการเผชิญกับลมที่รุนแรง. "

เด็กทุกคนมองต่อไป chenchen.

" อันที่จริงผมต้องเป็นตัวที่สำคัญของตัวเอง. "ครูภาษาพูดตรงไปตรงมา" เพียงแค่ตอนนี้เมื่อฉันอ่านประโยคแรกของ 'บรรณาการให้ขาวป็อป' ดูถูกฉันมีบางอย่างในหัวใจของฉัน เหมือนคนอื่น ๆ ผมยังพบว่าสีขาวป็อปโลกีย์ สดุดีต้นไม้ชนิดหนึ่งสีขาว? อะไรคือสิ่งที่มีได้รับการยกย่อง? แต่หลังจากที่ผมอ่านจบแล้วมันผมรู้ว่าผมเป็นคนผิด ดอกกุหลาบอาจจะสวยงาม แต่มันได้อย่างง่ายดายเหี่ยวแห้ง กล้วยไม้อาจจะสวยงาม แต่มันจะงอได้อย่างง่ายดาย ต้นไม้ชนิดหนึ่งสีขาวอาจจะดูน่าเกลียด แต่ฉันคิดว่าพวกเขามีความสวยงามมากขึ้นกว่าพวกเขา มันเป็นความสวยงามในความรู้สึกของการดิ้นรนเพื่อความเป็นเลิศ มันเป็นความงามที่ไม่ยอม นี่คือความงามที่แพร่หลาย! "

การประเมินผลครูสอนภาษาของมันเป็นมาตรฐานบางอย่าง.

หลังจากที่ได้ยินนี้ทุกคนปรบมือ!

อำนวยหลิวและประธานหลี่ยังพยักหน้าและให้เสียงปรบมือของพวกเขา!

" เพียงแค่ตอนนี้เมื่อฉันท่อง 'บรรณาการให้ขาวป็อป 'ผมมีความไม่แน่นอนและความลังเล ดังนั้นเสียงของฉันไม่ถูกต้องในบางครั้ง อันที่จริงผมยังไม่ได้มีความสามารถในการอ่านได้อย่างถูกต้อง ผมอยากจะขอเชิญชวนครูจางจงอ่านมันครั้งเดียว ผมไม่แน่ใจว่าถ้าครู Zhang ยินดีที่จะ? "ครูภาษาจู่ ๆ ก็กล่าวว่า" คุณอาจไม่ทราบนี้ แต่ครูจางเจ้าเป็นมืออาชีพในสายงานนี้ อาชีพของเขาเป็นเจ้าภาพการออกอากาศ แต่เขายังเป็นนักเขียน การบรรยายของเขาแน่นอนจะดีกว่าฉันโดยร้อยครั้ง เฮอร์เฮอร์นักเรียนแจ้งให้เราให้เสียงปรบมือสำหรับครูจางจงท่อง. "

มีการปรบมืออีกครั้ง.

กรรมการหลิวยังมากต้องการที่จะได้ยินว่าเหวย Ye ท่อง หลัก Li อาจไม่เคยได้ยินการแสดงสดจางเย แต่กรรมการหลิวที่เคยเกิดขึ้นในการฟังการอัปโหลดเสียงบรรยายจางเจ้าของ "ตายน้ำ" บนเวทีในพิธีมอบเงินรางวัลไมโครโฟน ที่เยาะเย้ยเสียงถ้อยคำที่และความโกรธที่มีศิลธรรมเกี่ยวกับคำสาปแช่งไม่อาจจะรู้สึกว่าตลอดการบรรยาย กลับมาแล้วกรรมการหลิวได้แม้กระทั่งยืนขึ้นและกระแทกโต๊ะของเขาเมื่อเขาได้ยินมัน มันน่าตื่นเต้นมากเกินไป!

จางเจ้าไม่เต็มใจที่จะเกิดขึ้นกับตัวเองเยาะเย้ย อย่างไรก็ตาม chenchen เก็บไว้แทงเขาด้วยข้อศอกเล็ก ๆ ของเธอ "จางเจ้า! จางเจ้า! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทั้งบทความที่เขียนเกี่ยวกับสิ่งมีชีวิต หนึ่งเขียนเกี่ยวกับสัตว์ ขณะที่อื่น ๆเขียนเกี่ยวกับพืช ที่เป็นร้อยแก้วบทกวี , ในขณะที่อื่น ๆเป็นร้อยแก้ว กระทู้ทั่วไปได้ชัดเจน เขาใช้ชีวิตเป็นนิทานเปรียบเทียบ " เพลงของนกทะเลชนิดหนึ่ง " พายุใช้ Petrel แสดงหนึ่งของความต้านทาน และกล้าหาญ ในขณะที่ " ส่วยให้ต้นไม้ชนิดหนึ่งขาว " ใช้ต้นไม้ชนิดหนึ่งสีขาวเพื่อแสดงความยิ่งใหญ่และความเรียบง่ายของผู้คนทุกที่พวกเขามีรูปแบบที่แตกต่างกันแต่ความรู้สึกเดียวกัน !ดังนั้น มันไม่มีข้อสงสัยเกี่ยวกับความถูกต้องของเขาหลังจากที่เขารู้ว่าเขาคือ จาง " จาง ท่านเป็นเพียงผู้เขียนวรรณคดีในประเทศ ที่สามารถเขียนเป็นเรียงความที่อายุของเขา แน่นอน มีหนุ่มคนอื่นที่เขียนได้ดี และพวกเขาก็อายุพอๆ กับจางเย แต่ปัญหาคือ พวกเขาก็ไม่เลว ไม่มีเพื่อนของจาง ท่านสามารถเข้าถึงมาตรฐานของเขา ความแตกต่างในคุณภาพผลงานได้เยี่ยมมาก !ภาษาอาจารย์อุทานว่า " เธอนี่จาง " "จาง ท่านกระพริบตา " ที่ฉัน ทำไม ? "" ไม่มีอะไรหรอก ฉัน . . . ไม่เป็นไร ผมจะคุยกับคุณหลังเลิกเรียนแล้ว " ครูภาษา ดูเหมือนมีอะไรในใจผู้อำนวยการลิว แล้วกล่าวว่า " ใช่ มันก็ยังเรียน มาเถอะ ไปข้างหลัง แล้วฟังต่อ อย่ารบกวนเด็ก จากบทเรียนของพวกเขา . "คน จากครูที่สำนักงานการศึกษาและที่นั่งแถวหลัง ด้วยลักษณะของ " ส่วยให้ต้นไม้ชนิดหนึ่งสีขาว พวกเขาไม่มีความตั้งใจที่จะเข้าชั้นเรียนอื่น ๆครูใหญ่ลีกล่าวว่า หลังจากสละที่นั่งของเขา , " ครู , ดำเนินการ อย่ามายุ่งกับเรา" ไม่เป็นไร " ภาษาอาจารย์สงบเธออารมณ์และบอกทุกคนว่า " นักเรียน ตอนนี้คุณได้ยิน " ส่วยกับต้นไม้ชนิดหนึ่งขาวอีกครั้ง ดูจากหน้าตาทุกคน คุณอาจจะไม่เข้าใจว่าทำไมบทความนี้เป็นสิ่งที่ดี และไม่ควรถูกตำหนิ ร้อยแก้วนี้ไม่ใช่เรื่องที่เข้าใจได้ง่าย คุณอายุเท่าไหร่ เพราะไม่ใช่สาระ และเป็นเลิศบนพื้นผิวของมัน แต่ภายใน ผมหวังว่าแต่ละท่านจะชอบต้นไม้ชนิดหนึ่งสีขาว และใช้คำ . . . . . . . chenchen ลุงกับลำต้นตรงและสาขา มุ่งสูง โด่เด่ และผ่อนปรนในใบหน้าของลมที่รุนแรง "เด็กทั้งหมดมองไปยัง chenchen ." จริงๆ แล้วผมต้องการให้ตนเองมีเอง " ครูกล่าวจริงๆ " ตอนที่ผมอ่านประโยคแรกของ " ส่วย " ต้นไม้ชนิดหนึ่งสีขาว ผมดูถูกในใจ เหมือนกับคนอื่น ๆ ฉันยังพบต้นไม้ชนิดหนึ่งสีขาวที่เกี่ยว สรรเสริญต้นไม้ชนิดหนึ่งสีขาว ? มีอะไรให้ชม ? แต่หลังจากอ่านจบ ผมรู้ว่าผมผิด ดอกกุหลาบอาจจะสวยงาม แต่มันได้อย่างง่ายดายโหนกหลัง กล้วยไม้อาจจะสวยงาม แต่มันงอง่าย ต้นไม้ชนิดหนึ่งสีขาวอาจจะดูน่าเกลียด แต่ฉันคิดว่าพวกเขาจะสวยงามมากขึ้นกว่าที่พวกเขา มันสวยมากในความรู้สึกของการมุ่งมั่นสู่ความเป็นเลิศ มันคือความงามที่หัวแข็ง นี้คือความงามที่แพร่หลาย ! "ภาษาของครู การประเมินเป็นมาตรฐานที่แน่นอนหลังจากได้ฟังเรื่องนี้ ทุกคนปรบมือให้ !ผู้กำกับเล่าและครูใหญ่ลีก็พยักหน้ารับและให้ปรบมือของพวกเขา !" ตอนนี้เมื่อฉันท่อง " ส่วย " ต้นไม้ชนิดหนึ่งสีขาว มีความไม่แน่นอน และลังเล แล้วเสียงของฉันไม่ได้อยู่ตลอดเวลา จริงๆแล้วผมก็ไม่ได้มีความสามารถที่จะพูดได้อย่างถูกต้อง ฉันต้องการที่จะเชิญอาจารย์จางจงท่องครั้ง ผมไม่แน่ใจว่า อาจารย์จางยอม ? " ภาษา อาจารย์ก็พูดว่า " คุณอาจไม่ทราบนี้ แต่ อาจารย์จาง ท่านเป็นมืออาชีพในสายงานนี้ อาชีพของเขาคือการเป็นเจ้าภาพ แต่เขายังเป็นผู้เขียน การบรรยายของเขาจะดีขึ้นแน่นอนกว่าฉันเป็นร้อยเท่า เฮอร์เฮอร์ , นักศึกษา , เราให้รอบปรบมือสำหรับครูจางเยท่อง " .มีเสียงปรบมืออีกครั้งผู้อำนวยการลิวมากยังต้องการได้ยินว่าจางเยท่องมัน ครูใหญ่ลี อาจจะไม่เคยได้ยินของจางเย การแสดงสด แต่ผู้กำกับหลิวจึงเกิดขึ้น เพื่อฟังเสียงของจางเยอัปโหลดการแสดงของ " ตายน้ำ " ที่เวที ไมโครโฟน เงินรางวัลพิธี เสียงที่เยาะเย้ยถากถางว่า และความโกรธที่ไม่มีศีลธรรม เรื่องด่า อาจจะรู้สึกว่าตลอดทั้งการท่องจำ จากนั้น ผู้อำนวยการหลิวก็ลุกขึ้นกระแทกโต๊ะของเขาเมื่อเขาได้ยิน มันก็ตื่นเต้นเหมือนกันจาง ท่านไม่เต็มใจที่จะต้องหัวเราะเยาะตัวเอง อย่างไรก็ตาม chenchen เก็บไว้แทงกับข้อศอกของเธอเล็กน้อย " จาง เย ! จาง เย ! "