electrophoresis experiments in orde

electrophoresis experiments in order to confirm it.
In this way, the spectroscopic and electrophoresis
analysis of the fraction II (B-PE) obtained from
the large-scale chromatography process was carried
out (Fig. 6). Electrophoresis analysis shows
that fraction II yields three bands corresponding
to B-PE subunits:
, ,  (Fig. 6A). By comparison
with standards, we obtained molecular mass
of the
,  and -subunits of about 16 500, 18 000
and 27 000 Da, respectively. Fig. 6B shows visible
absorption, fluorescence emission and anisotropy
spectra of purified B-PE. Absorbance maximum is
545 nm, whereas the fluorescence emission maximum
is 574 nm and the anisotropy spectrum is
similar to those earlier published for hexameric
phycoerythrins from other red algae (MacColl,
1991; Guard-Friar et al., 1989).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

electrophoresis การทดลองเพื่อยืนยันด้วยวิธีนี้ จะด้าน และ electrophoresisการวิเคราะห์เศษ II (B-PE) ได้รับจากทำการใหญ่ chromatographyออก (Fig. 6) Electrophoresis วิเคราะห์แสดงส่วนที่ II ทำให้วงที่สามที่เกี่ยวข้องไป B PE subunits:,, (Fig. 6A) โดยการเปรียบเทียบมาตรฐาน เรารับมวลโมเลกุลของ และ - subunits ประมาณ 16 500, 18 000และ ดา 27 000 ตามลำดับ Fig. 6B แสดงความเห็นดูดซึม fluorescence มลพิษ และ anisotropyแรมสเป็คตราบริสุทธิ์ B-PE Absorbance สูงสุดคือ545 nm ในขณะที่ปล่อยก๊าซ fluorescence สูงสุดมี 574 nm และสเปกตรัม anisotropyเหมือนกับที่ก่อนหน้านี้การเผยแพร่สำหรับ hexamericจากสาหร่ายสีแดงอื่น ๆ (MacColl, phycoerythrins1991 Guard-Friar et al., 1989)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตัวอย่างการทดลองเพื่อยืนยัน
ด้วยวิธีนี้ วิธีทางสเปกโทรสโกปีและการวิเคราะห์ของส่วนที่ 2 (

b-pe ) ที่ได้จากกระบวนการแยกขนาดใหญ่ถูกหาม
( ภาพที่ 6 ) การวิเคราะห์ตัวอย่างแสดง
ที่เศษส่วน 2 ผลผลิต 3 แถบที่สอดคล้องกัน
เพื่อ b-pe ย่อย :
  , , ( รูปที่ 6 ) โดยเปรียบเทียบกับมาตรฐาน

เราได้รับมวลโมเลกุลของ
  - , และหน่วยย่อยประมาณ 16 500 18 000
27 000 ดา ตามลำดับ รูปบนแสดงการเรืองแสงมองเห็น
การดูดซึม และแอนไอโซโทรปี
สเปกตรัมของ b-pe บริสุทธิ์ การดูดกลืนแสงสูงสุด
545 nm ส่วนการเล็ดรอดสูงสุด
คือ 574 nm และแอนไอโซโทรปี +
คล้ายกับก่อนหน้านี้เผยแพร่ hexameric
phycoerythrins จากสาหร่ายสีแดง ( แม็กเคิล
, 1991 ;ยาม Friar et al . , 1989 )