It was late. Too late. Shouldn't Sl

It was late. Too late. Shouldn't Slaine be back by now? What's taking him so long?

"Just wait outside," He had said. "I won't take long." He had said.

Slaine had went inside of the coffee shop to pick up a quick cup of coffee before they head back to their apartment. Inaho hated the smell of coffee, so he decided to wait outside on one of the benches. But he's been in there for 20 minutes now. He's not an expert, but he's pretty sure it didn't take that long to fix up a cup of coffee. He couldn't help but feel a little nervous.

So, he decided to stand up and look through the window to see if he can spot Slaine inside. Sure enough, he saw him in an instant- standing by a table at the corner of the building. There was another girl there that was talking to him. Slaine wore a beaming smile on his face as he chatted with the girl, laughing a little every now and then.

Ah, so that's why he's been taking so long.

He couldn't help but feel something burning inside of him. Is it...jealousy? He rarely...almost never feels this way. Why did he feel it while he watched Slaine talking with this girl?

Inaho narrows his eyes and begins walking alongside the side, still glaring through the glass. He'll have to go in there and fetch him, since apparently Slaine had forgotten all about him.

Preparing himself for the strong scent inside, he walked through the door, making the annoying bell jingle a few times. Slaine still didn't look his way.

Inaho walked over to them, his face blank but inside he was furious.

"Slaine."

The light-haired boy finally glanced up at him, straightening quickly once he realized who it was. His eyes flashed with guilt as he noticed how long he had left Inaho waiting out there, "I-Inaho! I...I um.."

Inaho stared at him, his gaze melting through him as if he were made out of ice. Nervously rubbing the back of his neck, Slaine quickly cracked a forced smile and gestured towards the dark-haired girl sitting on the chair at the table, "This is-"

He didn't want to hear it. This girl shouldn't be talking to Slaine in the first place. Why does Slaine think that Inaho's interested at all in meeting her?

Inaho grabs his wrist, making Slaine stiffen, "Come on, we're leaving." And with that, Inaho started to drag him back towards the doors, almost causing Slaine to drop his cup. Slaine looked as if he wanted to resist, but Inaho's strength must have surprised him, because he couldn't free himself from the boy's grip.

The girl watched them, puzzled, as they burst out of the coffee shop. Inaho breathed in the fresh air again, finally releasing Slaine's wrist once they were both outside.

"What was that all about?" Slaine snapped, rubbing the area on his lower hand where Inaho had held.

Inaho didn't look at him, instead started walking down the sidewalk, towards the apartments, "You left me out here for a long time. What were you thinking?"

Slaine followed, "I know that girl from school, she's a friend of mine. I couldn't just leave without saying hello…hey, wait."

Inaho felt his hand fall on his right shoulder, making him halt. Slowly, Inaho turned to face him with the same stone-hard expression he always wore on his face. He was good at hiding his emotions.

"Why are you acting like this?" Slaine questioned, his icy blue eyes glowing with concern.

"You left me out in the cold, while you talk to a girl." Inaho replied flatly, slightly narrowing his eyes.

"You could have stayed in there with me, we could've-"

"I want to get home. There's a test tomorrow, remember? I need to study."

Slaine stayed quiet for a few seconds, his gaze unreadable. He sighed and closed his eyes, "Okay then…I was starting to think you were jealous."

Inaho felt his face turn hot and he hoped to God his cheeks didn't turn a tint of pink, "I'm not."

"You looked pretty mad when you pulled me out of there. Inaho, is something bothering you?"

Inaho stared at his companion for a while, his eyes hard. Everything is bothering him right now. He

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

It was late. Too late. Shouldn't Slaine be back by now? What's taking him so long?"Just wait outside," He had said. "I won't take long." He had said.Slaine had went inside of the coffee shop to pick up a quick cup of coffee before they head back to their apartment. Inaho hated the smell of coffee, so he decided to wait outside on one of the benches. But he's been in there for 20 minutes now. He's not an expert, but he's pretty sure it didn't take that long to fix up a cup of coffee. He couldn't help but feel a little nervous.So, he decided to stand up and look through the window to see if he can spot Slaine inside. Sure enough, he saw him in an instant- standing by a table at the corner of the building. There was another girl there that was talking to him. Slaine wore a beaming smile on his face as he chatted with the girl, laughing a little every now and then.Ah, so that's why he's been taking so long.He couldn't help but feel something burning inside of him. Is it...jealousy? He rarely...almost never feels this way. Why did he feel it while he watched Slaine talking with this girl?Inaho narrows his eyes and begins walking alongside the side, still glaring through the glass. He'll have to go in there and fetch him, since apparently Slaine had forgotten all about him.Preparing himself for the strong scent inside, he walked through the door, making the annoying bell jingle a few times. Slaine still didn't look his way.Inaho เดินผ่านไปพวกเขา ของเขาว่างเปล่าใบหน้า แต่ภายในเขาก็โกรธ"Slaine"เด็กผมก็ glanced ขึ้นเขา ยืดอย่างรวดเร็วเมื่อเขาตระหนักที่มัน ตาประกายความรู้สึกผิดที่เขาสังเกตเห็นนานมารอ "ฉัน-Inaho ออกมี Inaho ฉัน... ผมอืมม... "Inaho จ้องสายตาของเขาละลายผ่านเขาว่าเขาทำจากน้ำแข็งที่เขา กรุงเทพฯ การถูด้านหลังของคอของเขา Slaine แตกรอยยิ้มถูกบังคับ และ gestured ต่อสาวเข้มที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ที่โต๊ะ, "นี้เป็น-"เขาไม่อยากได้ยินมัน คนนี้ไม่ควรจะพูดคุยกับ Slaine ในสถานที่แรก ทำไมไม่ Slaine คิดว่า Inaho ของทั้งหมดสนใจในประชุมเธอInaho คว้าข้อมือของเขา ทำ Slaine stiffen, "มา เราไม่ทิ้งกัน" และกับที่ เริ่มที่จะลากเขาไปยังประตู Inaho เกือบทำให้ Slaine ลงถ้วยของเขา Slaine ดูเหมือนว่าเขาต้องการต่อต้าน แต่ความแข็งแรงของ Inaho ต้องมีความประหลาดใจ เขาเนื่องจากเขาไม่ฟรีตัวเองจากการจับของเด็กหญิงสาวดูเหมือนพวกเขา งงงวย เป็นพวกเขาออกมาจากร้านกาแฟ Inaho หายใจในอากาศบริสุทธิ์อีก ปล่อยข้อมือของ Slaine ในที่สุด เมื่อพวกเขาได้ทั้งภายนอก"อะไรไม่ได้ทั้งหมดครับ" Slaine จัดชิด ถูพื้นที่บนมือล่างที่ Inaho มีจัดInaho ไม่ได้มองเขา แทนเริ่มเดินลงทางเท้า อพาร์ทเมนท์ ต่อ "คุณทิ้งฉันออกจากที่นี่เป็นเวลานาน อะไรคุณคิด"Slaine followed, "I know that girl from school, she's a friend of mine. I couldn't just leave without saying hello…hey, wait."Inaho felt his hand fall on his right shoulder, making him halt. Slowly, Inaho turned to face him with the same stone-hard expression he always wore on his face. He was good at hiding his emotions."Why are you acting like this?" Slaine questioned, his icy blue eyes glowing with concern."You left me out in the cold, while you talk to a girl." Inaho replied flatly, slightly narrowing his eyes."You could have stayed in there with me, we could've-""I want to get home. There's a test tomorrow, remember? I need to study."Slaine stayed quiet for a few seconds, his gaze unreadable. He sighed and closed his eyes, "Okay then…I was starting to think you were jealous."Inaho felt his face turn hot and he hoped to God his cheeks didn't turn a tint of pink, "I'm not.""You looked pretty mad when you pulled me out of there. Inaho, is something bothering you?"Inaho stared at his companion for a while, his eyes hard. Everything is bothering him right now. He

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันก็สาย. สายเกินไป. ไม่ควร Slaine จะกลับมาโดยตอนนี้หรือไม่ สิ่งที่พาเขานาน?

"เพียงแค่รออยู่ข้างนอก" เขาได้กล่าวว่า "ผมจะไม่ใช้เวลานาน." เขาได้กล่าวว่า.

Slaine ได้เดินเข้าไปในร้านกาแฟที่จะรับถ้วยกาแฟอย่างรวดเร็วก่อนที่จะมุ่งหน้ากลับไปยังอพาร์ตเมนต์ของพวกเขา Inaho เกลียดกลิ่นของกาแฟเขาจึงตัดสินใจที่จะรออยู่ข้างนอกที่หนึ่งของม้านั่ง แต่เขาได้รับในการมีเวลา 20 นาทีในขณะนี้ เขาไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญ แต่เขาค่อนข้างมั่นใจว่ามันไม่ได้ใช้มานานแล้วว่าการแก้ไขปัญหาขึ้นถ้วยกาแฟ เขาไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย.

ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะยืนขึ้นและมองผ่านหน้าต่างเพื่อดูว่าเขาสามารถมองเห็นภายใน Slaine พอแน่ใจว่าเขาเห็นเขาในการยืน instant- โดยโต๊ะที่มุมของอาคาร มีผู้หญิงคนอื่นมีที่ได้พูดคุยกับเขาคือ Slaine สวมรอยยิ้มบนใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสของเขาในขณะที่เขาพูดคุยกับหญิงสาวหัวเราะเล็ก ๆ น้อย ๆ ทุกขณะนี้แล้ว.

อาเพื่อที่ว่าทำไมเขาได้ใช้เวลานานมาก.

เขาไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกว่าบางอย่างการเผาไหม้ภายในของเขา มันคือ ... ความหึงหวง? เขาจะไม่ค่อยได้ ... แทบจะไม่เคยรู้สึกแบบนี้ เขาไม่รู้สึกว่ามันทำไมในขณะที่เขาเฝ้ามอง Slaine พูดคุยกับผู้หญิงคนนี้?

Inaho แคบดวงตาของเขาและเริ่มเดินควบคู่ไปกับด้านข้างยังคงจ้องมองผ่านกระจก เขาจะต้องไปในที่นั่นและเรียกเขาตั้งแต่เห็นได้ชัด Slaine ได้ลืมทุกอย่างเกี่ยวกับเขา.

เตรียมความพร้อมตัวเองสำหรับกลิ่นภายในที่เขาเดินผ่านประตูทำให้กระดิ่งกริ๊งน่ารำคาญไม่กี่ครั้ง Slaine ยังไม่ได้ดูวิธีการของเขา.

Inaho เดินไปกับพวกเขาใบหน้าของเขาว่างเปล่า แต่ภายในเขาโกรธ.

"Slaine."

เด็กแสงที่มีผมในที่สุดก็มองขึ้นไปที่เขายืดอย่างรวดเร็วเมื่อเขารู้ว่าใครเป็น ประกายตาของเขาด้วยความรู้สึกผิดในขณะที่เขาสังเกตเห็นว่าระยะเวลาที่เขาได้ทิ้ง Inaho รอออกมี "I-Inaho ฉัน ... ฉันเอ่อ .. "

Inaho จ้องมองมาที่เขาจ้องมองเขาละลายผ่านเขาราวกับว่าเขากำลังทำจากน้ำแข็ง . ประหม่าถูหลังของลำคอของเขาได้อย่างรวดเร็ว Slaine แตกรอยยิ้มที่ถูกบังคับและชี้ไปทางหญิงสาวผมสีดำนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่โต๊ะ "ล์นี้"

เขาไม่ได้ต้องการที่จะได้ยินมัน ผู้หญิงคนนี้ไม่ควรที่จะพูดคุยกับ Slaine ในสถานที่แรก ทำไม Slaine ไม่คิดว่า Inaho สนใจที่ทุกคนในการประชุมของเธอ?

Inaho คว้าข้อมือของเขาทำให้ Slaine แข็ง "Come on, เรากำลังจะออกจาก." และพร้อมที่ Inaho เริ่มที่จะลากเขากลับไปทางประตูเกือบทำให้เกิด Slaine จะวางถ้วยเดียวกับเขา Slaine ดูราวกับว่าเขาต้องการที่จะต่อต้าน แต่ความแข็งแรง Inaho ต้องประหลาดใจเขาเพราะเขาไม่สามารถปลดปล่อยตัวเองจากการจับของเด็ก.

สาวเฝ้าดูพวกเขางงงวยเช่นที่พวกเขาระเบิดออกมาจากร้านกาแฟ Inaho ลมหายใจในอากาศที่บริสุทธิ์อีกครั้งในที่สุดก็ปล่อยข้อมือของ Slaine เมื่อพวกเขาทั้งภายนอก.

"นั่นเป็นอะไรทั้งหมดเกี่ยวกับ?" Slaine snapped ถูพื้นที่ในมือล่างของเขาที่ได้จัด Inaho.

Inaho ไม่ได้มองไปที่เขาแทนที่จะเริ่มเดินลงทางเท้าทางอพาร์ทเมน "คุณทิ้งฉันออกจากที่นี่เป็นเวลานาน. สิ่งที่คุณกำลังคิดอะไร "

Slaine ตาม" ฉันรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นจากโรงเรียนเธอเป็นเพื่อนของฉัน. ฉันไม่สามารถเพียงแค่ปล่อยให้โดยไม่บอกสวัสดี ... เดี๋ยวก่อนรอ. "

Inaho รู้สึกว่าฤดูใบไม้ร่วงมือของเขาบนไหล่ขวาของเขาทำให้เขาหยุด ช้า Inaho หันไปเผชิญหน้ากับเขาด้วยการแสดงออกหินแข็งเดียวกันเขามักจะสวมบนใบหน้าของเขา เขาเป็นคนดีที่ซ่อนอารมณ์ของเขา.

"ทำไมคุณจะทำหน้าที่เช่นนี้?" Slaine ถามดวงตาสีฟ้าของเขาน้ำแข็งที่เร่าร้อนด้วยความห่วงใย.

"คุณทิ้งฉันออกในเย็นในขณะที่คุณพูดคุยกับหญิงสาวคนหนึ่ง." Inaho ตอบที่ราบเล็กน้อยกวดขันดวงตาของเขา.

"คุณอาจจะได้อยู่ในที่นั่นกับฉันเรา could've-"

"ฉันต้องการที่จะได้รับบ้าน. มีการทดสอบในวันพรุ่งนี้จำได้ไหม? ผมต้องศึกษา."

Slaine อยู่เงียบ ไม่กี่วินาทีสายตาของเขาไม่สามารถอ่านได้ เขาถอนหายใจและปิดตาของเขาว่า "โอเคแล้ว ... ผมก็เริ่มที่จะคิดว่าคุณเป็นคนขี้หึง."

Inaho รู้สึกว่าใบหน้าของเขาเปิดร้อนและเขาหวังว่าจะพระเจ้าแก้มของเขาไม่ได้เปิดโทนสีชมพู "ฉันไม่ได้."

"คุณมองบ้าสวยเมื่อคุณดึงผมออกจากที่นั่น. Inaho เป็นสิ่งที่รบกวนคุณ?"

Inaho จ้องที่สหายของเขาในขณะที่สายตาของเขาอย่างหนัก ทุกอย่างจะถูกรบกวนเขาในขณะนี้ เขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันสายแล้ว สายเกินไป ไม่ควร slaine จะกลับแล้วเหรอ ทำไมนานจัง" รอข้างนอก " เขากล่าว ฉันไปไม่นานหรอก " เขากล่าวslaine ได้เข้าไปในร้านเพื่อรับกาแฟถ้วยนึง ก่อนที่จะกลับไปที่ห้องของตนเอง นาโฮะ เกลียดกลิ่นของกาแฟ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะรอข้างนอกหนึ่งของม้านั่ง แต่เขาอยู่ที่นั่นมา 20 นาทีแล้วนะ เขาไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญ แต่เขามั่นใจว่ามันไม่ได้ใช้เวลานานในการแก้ไขกาแฟถ้วย เขาไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกกังวลนิดหน่อยดังนั้น เขาตัดสินใจลุกขึ้นยืนและมองผ่านทางหน้าต่างเพื่อดูว่าเขาสามารถมองเห็น slaine ข้างใน แน่ใจว่าพอเขาเห็นเขาในทันที - ยืนอยู่ข้างโต๊ะที่มุมของอาคาร มีผู้หญิงที่กำลังพูดกับเขา slaine ใส่รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาขณะที่เขาคุยกับสาว หัวเราะเล็กน้อยเป็นครั้งคราวอ่า นั่นเป็นเหตุผลที่เขาใช้เวลานานเกินไปเขาไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกว่าสิ่งที่เขียนไว้ในตัว มันคือ . . . . . . . อิจฉา ? เขาไม่ค่อย . . . . . . . เคยรู้สึกแบบนี้ ทำไมเขาถึงรู้สึกว่ามันในขณะที่เขาเฝ้าดู slaine พูดกับผู้หญิงคนนี้หรือนาโฮะแคบตาของเขาและเริ่มเดินข้างข้าง ยังคงจ้องมองผ่านกระจก เขาจะต้องไปตามเขา เพราะ slaine ลืมทั้งหมดเกี่ยวกับเขาเตรียมตัวสำหรับแข็งแรงกลิ่นภายใน เขาเดินผ่านประตู ทำให้กระดิ่งกริ๊ง น่ารำคาญ ไม่กี่ครั้ง slaine ยังไม่ได้มองเขานาโฮะเดินไปพวกเขา สีหน้าว่างเปล่า แต่ภายในเขาโกรธมาก" slaine ”แสงสุดท้ายผมเด็กชายชำเลืองขึ้นสบตาเขา ยืดได้อย่างรวดเร็ว พอรู้ว่าเป็นใคร ตาของเขาเป็นประกายด้วยความรู้สึกผิด เขาสังเกตว่า เขาทิ้ง นาโฮะ อยู่ข้างนอก " i-inaho ! ฉัน . . ฉัน . . เอ่อ . . . . . . . "นาโฮะมองหน้าเขา สายตาของเขาได้เลยเขาเป็นถ้าเขาทำจากน้ำแข็ง ็ถูต้นคอด้านหลัง slaine รวดเร็วไขบังคับยิ้มและชี้นิ้วบอกว่าต่อผมสีเข้มสาวนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่โต๊ะ " นี่ "เขาไม่ได้ต้องการที่จะได้ยินมัน ผู้หญิงคนนี้ไม่ควรพูดกับ slaine ในสถานที่แรก ทำไม slaine คิดว่านาโฮะก็สนใจในการประชุมของเธอ ?นาโฮะคว้าข้อมือของเขาทำให้ slaine ดาม " เร็วเข้า เราต้องรีบไป " และหลังจากนั้น นาโฮะก็เริ่มลากเขากลับไปทางประตู เกือบจะทำให้ slaine วางถ้วยของเขา slaine ดูราวกับว่าเขาอยากจะขัดขืน แต่แรง นาโฮะ คงทำให้เขาประหลาดใจ เพราะเขาไม่ได้ฟรีตัวเองจากมือของเด็กหญิงสาวมองเขางง ตามที่พวกเขาออกมาจากร้านกาแฟ นาโฮะหายใจในอากาศสดอีกครั้ง ในที่สุดก็ปล่อยข้อมือ slaine เมื่อพวกเขาทั้งภายนอก" เรื่องอะไร ? " slaine snapped ถูพื้นที่ข้างล่างของเขาที่ นาโฮะ ได้จัดขึ้นนาโฮะไม่ได้มองเขา แต่เริ่มเดินลงทางเดิน , ต่อห้อง , " คุณทิ้งฉันออกมาที่นี่นานแล้ว คุณคิดอะไรอยู่ ?slaine ก็ตาม " ผมรู้ว่าสาวจากโรงเรียน เธอเป็นเพื่อนของผมเอง ผมไม่สามารถจากไปโดยไม่กล่าวทักทาย . . . . . . . เดี๋ยว . . "นาโฮะรู้สึกว่ามือของเขาตกบนไหล่ขวาของเขา ทำให้เขาหยุดชะงัก ช้าๆ นะโฮะหันไปมองหน้าเขาด้วยสีหน้าเหมือนหินแข็งที่เขาสวมอยู่เสมอบนใบหน้าของเขา เขาเก่งซ่อนความรู้สึกของเขา" ทำไมคุณถึงทำแบบนี้ ? " slaine ถาม ดวงตาสีฟ้าเย็นเยียบของเขาเรืองแสงด้วยความห่วงใย" คุณทิ้งฉันในเย็นในขณะที่คุณพูดคุยกับสาว " นาโฮะตอบราบเรียบ มีการกวดขันตา" นายอยู่ในนั้นกับผม เราจะได้ "" ฉันต้องการที่จะได้รับบ้าน มีทดสอบพรุ่งนี้ จำได้มั้ย ? ฉันต้องการที่จะศึกษา”slaine เงียบไปสักพัก สายตาของเขาไม่สามารถอ่านได้ เขาถอนหายใจและหลับตาลง " โอเคแล้ว . . . . . . . ฉันเริ่มคิดว่านายหึง "นาโฮะรู้สึกใบหน้าร้อน และเขาหวังว่าจะพระเจ้าแก้มของเขาไม่ได้เปลี่ยนโทนสีชมพู " ไม่ "" คุณดูโกรธมากตอนที่เธอดึงฉันออกมาจากที่นั่น นาโฮะ ไม่พอใจอะไรเหรอ ? "นาโฮะจ้องมองสหายของเขาสักพัก สายตาของเขายาก ทุกอย่างกำลังรบกวนเขาอยู่ตอนนี้ เขา