Let us now survey briefly some of t

Let us now survey briefly some of the more famous extant aesthetic theories in order to see if they do incorporate correct and adequate statements about the nature of art. In each of these there is the assumption that it is the true enumeration of the defining properties of art, with the implication that previous theories have stressed wrong definitions. Thus, to begin with, consider a famous version of Formalist theory, that propounded by Bell and Fry. It is true that they speak mostly of painting in their writings but both assert that what they find in that art can be generalized for what is "art" in the others as well. The essence of painting, they maintain, are the plastic elements in relation. Its defining property is significant form, i.e., certain combinations of lines, colors, shapes, volumes—everything on the canvas except the representational elements—which evoke a unique response to such combinations. Painting is definable as plastic organization. The nature of art, what it really is, so their theory goes, is a unique combination of certain elements (the specifiable plastic ones) in their relations. Anything which is art is an instance of significant form; and anything which is not art has no such form.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราตอนนี้สำรวจสั้น ๆ ของทฤษฎีความงามยังมีชื่อเสียงเพื่อดูถ้าพวกเขามาถูกต้อง และเพียงพองบเกี่ยวกับธรรมชาติของศิลปะ ในนี้ มีสมมติฐานที่ว่า มันเป็นการแจงนับที่แท้จริงของการกำหนดคุณสมบัติของศิลปะ ด้วยเนื่องจากว่า ทฤษฎีก่อนหน้านี้ได้เน้นข้อกำหนดที่ไม่ถูกต้อง ดังนั้น พิจารณารุ่นที่มีชื่อเสียงของทฤษฎี Formalist ที่ propounded จะเริ่มต้นด้วย โดยเบลล์และทอด มันเป็นความจริงที่พวกเขาพูดส่วนใหญ่ของภาพวาดในงานเขียนของพวกเขา แต่ทั้งสองยืนยันรูปว่า สิ่งที่พวกเขาพบที่ศิลปะสามารถตั้งค่าทั่วไปสำหรับเป็น "ศิลปะ" ในอื่น ๆ เช่น สาระสำคัญของภาพวาด ผู้รักษา มีองค์ประกอบพลาสติกในความสัมพันธ์ คุณสมบัติการกำหนดเป็นรูปแบบสำคัญ เช่น บางชุดของเส้น สี รูปร่าง วอลุ่ม — ทุกสิ่งทุกอย่างบนผืนผ้าใบยกเว้นองค์ประกอบ representational — ที่เรามอบให้การตอบสนองที่ไม่ซ้ำกับชุดดังกล่าว ภาพวาดเองเป็นองค์กรพลาสติกได้ ลักษณะของศิลปะ มันจริง ๆ คืออะไร ดังนั้นทฤษฎีของพวกเขาไป เป็นชุดพิเศษของบางองค์ประกอบ (specifiable พลาสติกคน) ในความสัมพันธ์ สิ่งที่เป็นศิลปะเป็นอินสแตนซ์ของฟอร์มสำคัญ และสิ่งที่เป็นศิลปะไม่มีแบบฟอร์มดังกล่าวไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ให้เราสำรวจสั้น ๆ บางส่วนของทฤษฎีความงามที่มีชื่อเสียงมากที่ยังหลงเหลืออยู่ในการสั่งซื้อเพื่อดูว่าพวกเขาไม่รวมงบที่ถูกต้องและเพียงพอเกี่ยวกับธรรมชาติของศิลปะ ในแต่ละเหล่านี้มีสมมติฐานว่ามันนับที่แท้จริงของการกำหนดคุณสมบัติของศิลปะที่มีความหมายว่าทฤษฎีก่อนหน้านี้ได้เน้นคำจำกัดความที่ไม่ถูกต้อง ดังนั้นเพื่อให้เริ่มต้นด้วยการพิจารณาเป็นรุ่นที่มีชื่อเสียงของทฤษฎีเหือดที่ propounded โดยเบลล์และทอด มันเป็นความจริงที่ว่าพวกเขาพูดส่วนใหญ่ของภาพวาดในงานเขียนของพวกเขา แต่ทั้งคู่ก็ยืนยันว่าสิ่งที่พวกเขาพบในงานศิลปะที่สามารถทั่วไปสำหรับสิ่งที่เป็น "ศิลปะ" ในผู้อื่นได้เป็นอย่างดี สาระสำคัญของการวาดภาพพวกเขารักษาเป็นองค์ประกอบพลาสติกในความสัมพันธ์ การกำหนดคุณสมบัติของมันเป็นรูปแบบที่สำคัญคือการรวมกันบางอย่างของเส้นสีรูปร่างปริมาณการทุกอย่างบนผืนผ้าใบยกเว้นองค์ประกอบซึ่งดำเนินการทำให้เกิดการตอบสนองที่ไม่ซ้ำกันในการรวมกันดังกล่าว เป็นภาพวาดที่กำหนดในฐานะองค์กรพลาสติก ลักษณะของศิลปะสิ่งที่มันเป็นจริงดังนั้นทฤษฎีของพวกเขาไปเป็นชุดที่ไม่ซ้ำกันขององค์ประกอบบางอย่าง (พลาสติก specifiable) ในความสัมพันธ์ของพวกเขา อะไรที่เป็นศิลปะเป็นตัวอย่างของรูปแบบที่สำคัญ; และสิ่งที่ไม่เคยมีใครศิลปะรูปแบบดังกล่าว