Chapter 25 – Entering the CaveRui d

Chapter 25 – Entering the Cave

Rui did not like fragility, be it himself or others. In his eyes, being fragile will only cause him to lose fighting spirit, and it was a sign of weakness. However, the current him was envious of the blacksmith’s daughter, and liked the fragility of the blacksmith. To be able to cause a grown, firm man to cry like that, the blacksmith must have had a very good relationship with his daughter.

Fragility is not something one should be scared of! Everyone has something important to them. Even if it was a very strong person, he will also have his fragile side. Expressing one’s fragility is not shameful. For one’s important person, for their loved ones, even if their soft side was displayed in their eyes, there would be nothing to be ashamed of. At least this proves that, he was not dead, and he still had a “heart.” Compared to those who carry kind smiles and act in the way people would approve of them, yet are extremely heartless existences, people like the blacksmith are far more respectable!

“Uncle, don’t worry. I will fulfill your wish! Definitely!”

Looking at the blacksmith’s dark and tear-stained face, Rui felt his tears were shining with a holy brilliance. During his dark journey, he gripped onto his ‘self’ tightly, and used morals to bind himself to ensure he would stay ‘human,’ and not a cold and heartless demon. However, after killing people for so long, his heart had already began to numb.

People currently live in cities made out of steel. When they go out, they wear a fake mask. When they return home, they act coldly, and trap themselves in a small little house. After not being able to interact with other people for so long, humans will turn lonely, and the heart will turn numb. Every day, they live a static and simple life. Head for work, leave work, return home, and only that. Even if they were affluent spiritually, humans have turned into wanderers, gradually losing their sense of ‘self.’

To be able to move a numbed heart was not easy. The blacksmith’s dedication towards his daughter was able to move the chord in Rui’s heart. At that moment, he accepted it. He accepted the blacksmith’s request seriously. He did not think of it as a quest, nor did he think of the rewards he might obtain from blacksmith. He only wanted to help him. He wanted to help the lonely man who lost both his wife and daughter.

“Thank you, thank you!” The blacksmith could not bring out any other words. After a while, when he calmed himself down, he silently took out a pickaxe from the corner, and said to Rui. “My household has always been working with metals. I don’t have any other talent, nor do I have anything worthwhile. At the very least, take this pickaxe as my token of appreciation!”

Ding!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 25 – เข้าถ้ำรุ่ยไม่ชอบความเปราะบาง ไม่ว่าจะเป็นตัวเองหรือผู้อื่น ในสายตาของเขา การเปราะบางจะเพียงทำให้เขาสูญเสียจิตวิญญาณการต่อสู้ และก็เป็นสัญลักษณ์ของความอ่อนแอ ปัจจุบันเขาก็อิจฉาของลูกสาวของช่างตีเหล็ก และชอบความเปราะบางของช่างตีเหล็ก สามารถทำให้คนร้องไห้เช่นเดียวกับที่ปลูก บริษัท ช่างตีเหล็กต้องมีความสัมพันธ์กับลูกสาวของเขาความเปราะบางไม่ใช่สิ่งหนึ่งที่ควรกลัวของ ทุกคนมีสิ่งที่สำคัญกับพวกเขา แม้ว่ามันเป็นคนแข็งแรงมาก เขายังจะเปราะบางด้านของเขา แสดงความเปราะบางของไม่น่าอับอาย สำหรับของบุคคลสำคัญ สำหรับคน แม้ว่าจะแสดงด้านของพวกเขาอ่อนในสายตาของพวกเขา จะมีอะไรที่จะละอายใจของ น้อยนี้พิสูจน์ว่า เขาไม่ตาย และยังมี "หัวใจ" เมื่อเทียบกับผู้ที่พกพารอยยิ้มชนิด และทำหน้าที่ในทางท่านจะอนุมัติของพวกเขา ยังจะใจร้ายมากดุจ คนเช่นช่างตีเหล็กจะนับถือมากขึ้น"ลุง ไม่ต้องกังวล ผมจะเติมเต็มในของคุณ แน่นอน"มองที่ใบหน้ามืด และปวดของช่างตีเหล็ก Rui รู้สึกน้ำตาเขาเสียงกระทบกับความหมายอันศักดิ์สิทธิ์ ในระหว่างการเดินทางของเขามืด เขาพิพากษาลงเขา 'ตัวเอง' แน่น และใช้ศีลธรรมการผูกตัวเองเพื่อให้แน่ใจว่า เขาจะอยู่ของ 'มนุษย์' ไม่เป็นเย็น และใจร้ายปีศาจ อย่างไรก็ตาม หลังจากฆ่าคนมานาน หัวใจของเขามีอยู่แล้วเริ่มชาคนปัจจุบันอาศัยอยู่ในเมืองที่ทำจากเหล็ก เมื่อออกไปพวกเขา พวกเขาสวมหน้ากากปลอม เมื่อพวกเขากลับบ้าน พวกเขาดำเนินการจ้างงาน และดักตัวเองในบ้านเล็กน้อย หลังจากไม่สามารถโต้ตอบกับคนอื่น ๆ สำหรับนาน มนุษย์จะโดดเดี่ยว และหัวใจจะชา ทุกวัน พวกเขามีชีวิตที่เรียบง่าย และคง หัวหน้างาน ออกงาน กลับบ้าน และเท่าที่ แม้ว่าพวกเขาร่ำรวยจิตวิญญาณ มนุษย์ได้กลายเป็นวันเดอเรอร์ส ค่อย ๆ สูญเสียความรู้สึกของ 'ตัวเอง'เพื่อให้สามารถย้ายหัวใจ numbed ก็ไม่ง่าย ความทุ่มเทของช่างตีเหล็กต่อลูกสาวของเขาก็สามารถที่จะย้ายคอร์ดในหัวใจของ Rui ในช่วงเวลานั้น เขายอมรับมัน เขายอมรับคำขอของช่างตีเหล็กอย่างจริงจัง เขาไม่คิดว่า มันเป็นการแสวงหา หรือเขาไม่คิดว่า รางวัลที่เขาอาจได้รับจากช่างตีเหล็ก เขาอยากช่วยเขา เขาต้องการช่วยคนโดดเดี่ยวที่สูญเสียทั้งภรรยาและลูกสาวของเขา"ขอบคุณ ขอบคุณ" ช่างตีเหล็กที่นำมาอาจไม่ออกคำอื่น ๆ หลัง เมื่อเขาสงบตัวเองลง เขาเอาออก pickaxe จากมุม และกล่าวถึงรุย "ครอบครัวของฉันมีเสมอการทำงานกับโลหะ ไม่มีความสามารถพิเศษอื่น ๆ ไม่มีอะไรที่คุ้มค่า อย่างน้อย ใช้ pickaxe นี้เป็นโทเค็นของความชื่นชม"ดิง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 25 - การใส่ถ้ำ

Rui ไม่ชอบความเปราะบางไม่ว่าจะเป็นตัวเองหรือคนอื่น ๆ ในสายตาของเขาเป็นที่เปราะบางเพียงจะทำให้เขาต้องสูญเสียจิตวิญญาณการต่อสู้และมันก็เป็นสัญญาณของความอ่อนแอ แต่ปัจจุบันเขาอิจฉาลูกสาวของช่างตีเหล็กและชอบความเปราะบางของช่างตีเหล็กที่ เพื่อให้สามารถที่จะทำให้เกิดการเจริญเติบโตของ บริษัท คนที่จะร้องไห้เช่นนั้นช่างตีเหล็กต้องมีความสัมพันธ์ที่ดีกับลูกสาวของเขา.

เปราะไม่ได้เป็นสิ่งหนึ่งที่ควรจะกลัว! ทุกคนมีสิ่งที่สำคัญกับพวกเขา ถึงแม้ว่าจะเป็นคนที่แข็งแกร่งมากเขาก็จะมีความเปราะบางด้านของเขา แสดงความเปราะบางของคนไม่ได้เป็นที่น่าอับอาย สำหรับคนคนหนึ่งที่สำคัญของสำหรับคนที่รักของพวกเขาแม้ว่าด้านนุ่มของพวกเขาถูกแสดงในสายตาของพวกเขาก็จะไม่มีอะไรที่น่าละอายของ อย่างน้อยนี้พิสูจน์ให้เห็นว่าเขายังไม่ตายและเขายังคงมี "หัวใจ". เมื่อเทียบกับผู้ที่พกพารอยยิ้มชนิดและการกระทำในวิธีที่ผู้คนจะเห็นด้วยกับพวกเขายังดำรงชีวิตใจร้ายมากคนชอบช่างตีเหล็กที่อยู่ห่างไกล ยอมรับมากขึ้น!

"ลุงไม่ต้องกังวล ผมจะตอบสนองความต้องการของคุณ! แน่นอน! "

มองไปที่ใบหน้าของความมืดและการฉีกขาดเปื้อนของช่างตีเหล็กที่ Rui รู้สึกว่าน้ำตาของเขาถูกส่องด้วยสีสันที่สดใสบริสุทธิ์ ในระหว่างการเดินทางที่มืดของเขาเขาจับบน 'ตัวเอง' ของเขาแน่นและใช้ธรรมะในการผูกตัวเองเพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะอยู่ที่ 'มนุษย์' และไม่ได้เป็นปีศาจที่หนาวเย็นและใจร้าย อย่างไรก็ตามหลังจากที่ฆ่าคนเป็นเวลานานดังนั้นหัวใจของเขามีอยู่แล้วเริ่มมึน.

คนปัจจุบันอาศัยอยู่ในเมืองที่ทำจากเหล็ก เมื่อพวกเขาออกไปพวกเขาสวมหน้ากากปลอม เมื่อพวกเขากลับบ้านที่พวกเขาทำหน้าที่อย่างเย็นชาและกับดักตัวเองอยู่ในบ้านหลังเล็ก ๆ ที่มีขนาดเล็ก หลังจากที่ไม่สามารถที่จะมีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่น ๆ มานานแล้วมนุษย์จะหันเหงาและหัวใจจะเปลี่ยนเป็นชา ทุกวันพวกเขามีชีวิตที่คงที่และเรียบง่าย หัวสำหรับการทำงานออกจากที่ทำงานกลับมาบ้านและมีเพียงว่า แม้ว่าพวกเขาจะร่ำรวยจิตวิญญาณมนุษย์ได้กลายเป็นหลงค่อยๆสูญเสียความรู้สึกของตนเอง. '

เพื่อให้สามารถที่จะย้ายหัวใจชาก็ไม่ใช่เรื่องง่าย การอุทิศตนของช่างตีเหล็กที่มีต่อลูกสาวของเขาก็สามารถที่จะย้ายคอร์ดในหัวใจของ Rui ในขณะที่เขายอมรับมัน เขายอมรับคำขอของช่างตีเหล็กอย่างจริงจัง เขาไม่ได้คิดว่ามันเป็นแสวงหาเขาก็ไม่คิดว่าของรางวัลที่เขาอาจจะได้รับจากช่างตีเหล็ก เขาแค่อยากจะช่วยเขา เขาต้องการที่จะช่วยให้คนเหงาที่สูญเสียทั้งภรรยาและลูกสาวของเขา.

"ขอบคุณ thank you!" ช่างตีเหล็กไม่สามารถนำมาออกคำอื่น ๆ หลังจากที่ในขณะเมื่อเขาสงบตัวเองลงเขาอย่างเงียบ ๆ เอาออกเสียมมุมและกล่าวว่าไปที่ Rui "ของใช้ในครัวเรือนของฉันได้รับมักจะทำงานกับโลหะ ผมไม่ได้มีความสามารถพิเศษอื่น ๆ ฉันก็ไม่ได้มีอะไรที่คุ้มค่า อย่างน้อยที่สุดใช้ pickaxe นี้เป็นสัญลักษณ์ของความชื่นชมของฉัน! "

Ding!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 25 –เข้าสู่ถ้ำรุย ไม่ชอบความเปราะบาง ให้ตัวเองหรือคนอื่น ๆ ในสายตาของเขา ที่เปราะบาง จะทำให้เขาสูญเสียการต่อสู้พระวิญญาณ และมันเป็นสัญญาณของความอ่อนแอ อย่างไรก็ตาม ปัจจุบันเขาอิจฉาลูกสาวช่างตีเหล็ก และชอบความเปราะบางของช่างตีเหล็ก สามารถทำให้เติบโต , บริษัท ผู้ชายร้องไห้แบบนี้ ช่างตีดาบต้องมีความสัมพันธ์ที่ดีกับลูกสาวของเขาเปราะบาง ไม่ใช่สิ่งที่ควรกลัว ! ทุกคนมีบางสิ่งบางอย่างที่สำคัญกับพวกเขา ถ้าเป็นคนที่เข้มแข็งมาก เขาก็มีด้านอ่อนแอของเขา การแสดงอันเปราะบาง ไม่น่าอาย หนึ่งคือคนสำคัญสำหรับคนที่รักของพวกเขา แม้ว่าด้านอ่อนโยนของเขาก็ปรากฏขึ้นในสายตาของพวกเขา ไม่มีอะไรที่ต้องอับอาย อย่างน้อยก็พิสูจน์ได้ว่า เขายังไม่เสียชีวิต และเขาก็ยังได้ " ใจ " เมื่อเทียบกับผู้พกพาชนิดยิ้มและทำในวิธีที่ผู้คนจะยอมรับพวกเขา แต่เป็นสิ่งไม่มีหัวใจอันหนักอึ้ง คนชอบตีไกลที่น่านับถือมาก" ลุงไม่ต้องเป็นห่วง ผมจะเติมเต็มความปรารถนาของคุณ แน่นอน ! "มองที่มืดของช่างตีเหล็ก และน้ำตาเปื้อนหน้า รุยรู้สึกน้ำตาของเขากำลังส่องแสงเป็นประกายบริสุทธิ์ ในระหว่างการเดินทางที่มืดของเขา เขากระชับลงบนตัวของเขาไว้แน่น และใช้ธรรมะเพื่อผูกมัดตัวเองเพื่อให้แน่ใจว่า เขาจะอยู่กับมนุษย์ " " และไม่ใช่ปีศาจเย็นชาและไม่มีหัวใจ อย่างไรก็ตาม หลังจากฆ่าคนมานาน หัวใจของเขาเริ่มชาแล้วคนในปัจจุบันอาศัยอยู่ในเมืองที่ทำจากเหล็ก เมื่อพวกเขาออกไป พวกเขาสวมหน้ากากปลอม เมื่อพวกเขากลับบ้าน เขาทำเสียงเย็นชา และกับดักตัวเองในบ้านหลังเล็ก ๆน้อย ๆเล็ก ๆ หลังจากไม่อาจโต้ตอบกับคนอื่นมานาน คนเราจะเหงา และหัวใจจะด้านชา ทุกๆวัน ก็ใช้ชีวิตแบบคงที่และชีวิตที่เรียบง่าย ไปทำงาน ไปทำงาน กลับบ้าน และนั่น แม้ว่าพวกเขาร่ำรวยจิตวิญญาณ มนุษย์ได้กลายเป็นคนเร่ร่อนค่อยๆสูญเสียตนเองความรู้สึกของ " "สามารถย้ายที่รื่นรมย์ใจได้ง่าย การอุทิศตนของช่างตีเหล็กที่มีต่อลูกสาวของเขาก็สามารถที่จะย้ายคอร์ดหัวใจรุย . ในตอนนั้น เขายอมรับมัน เขายอมรับคำขอของช่างตีเหล็ก อย่างจริงจัง เขาไม่คิดว่ามันเป็นเควส หรือเขาคิดว่าเขาอาจจะได้รับของรางวัลจากช่างตีเหล็ก เขาแค่อยากช่วยเขา เขาอยากช่วยให้คนเหงาที่สูญเสียทั้งภรรยาและลูกสาวของเขา" ขอบคุณ ขอบคุณ " ช่างตีเหล็กสามารถนำคำอื่นๆออก หลังจากนี้ , เมื่อเขาสงบตัวลง เขาเงียบ ๆ เอาพลั่วจากมุม และพูดกับ รุย " ครอบครัวของฉันได้เสมอทำงานกับโลหะ ฉันไม่มีความสามารถอื่นๆ หรือมีอะไรที่คุ้มค่า อย่างน้อยที่สุด , ใช้พลั่วนี่เป็นสัญญาณของความชื่นชม ! "ติ๊ง !