RESPONDING TO PATIENTS WITH APPROPR

RESPONDING TO PATIENTS WITH APPROPRIATE CULTURAL SENSITIVITY IS AN ESSENTIAL COMPETENCY FOR NURSES, THE HEALTH CARE PROVIDERS WITH THE MOST PATIENT CONTACT. As demographic patterns in the United States and worldwide shift and as consumers of health care become more diverse, cultural sensitivity has become imperative among all health care providers. * Driven by both increased diversity among consumers of health care and accrediting board maxims, most nursing programs include cultural competency as a program outcome. However, "despite 50 years of transcultural nursing knowledge development through theory, research, and practice, there remains a lack of formal, integrated cultural education into nursing" (Omeri, 2008, p. x). Current curricular approaches include such activities/programs as service-learning projects (Worrell-Carlisle, 2005); cultural immersion abroad (Jones, 2005; Kollar & Ailinger, 2002; Walsh & DeJoseph, 2003; Woods & Atkins, 2006); cultural immersion within other cultures at home (Sloand, Groves, & Brager, 2004); and free-standing cultural courses. * Integration into the curriculum is the most frequently reported curricular methodology for achieving cultural competency as a program outcome (Kardong-Edgren et al., 2005; Lipson & DeSantis, 2007). However, as Brennan and Cotter (2008) report, such an approach is neither robust nor efficient. Their evaluation of student perceptions of cultural competency as implemented within an integrated undergraduate curriculum revealed a heavy didactic emphasis on culture and cultural competency with little clinical application. They also found that the same content and examples were used repeatedly. * Integration of cultural competency learning processes and activities into an undergraduate curriculum too often translates into "implementation by an ad hoc committed few" (Boyle, 2007, p. 21S). If a strong curricular thread has not been articulated and documented, content and strategies may be lost when the committed few move on or change teaching assignments. Some programs have used content mapping followed by content leveling across the curriculum to improve integration of cultural competency. A recent surge in special themed issues of nursing education journals may indicate that a tipping point has been reached and that nurse educators are searching for evidence-based teaching practices for cultural content. * THIS STUDY begins examination of the evidence by evaluating the program outcomes of six undergraduate nursing programs. Each employed a different curricular methodology for teaching cultural competency. Graduates from each program completed the same standardized inventory to measure cultural competency. This approach to evaluate the outcomes of different curricular methodologies has not been previously reported in the literature. Preliminary study results on first-semester data from four of the six programs were reported by Kardong-Edgren and Campinha-Bacote (2008).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอบสนองต่อผู้ป่วยที่มีความเหมาะสมทางวัฒนธรรมความไวมีความสามารถที่จำเป็นสำหรับพยาบาล ติดต่อผู้ให้บริการดูแลสุขภาพกับผู้ป่วยมากที่สุด เป็นรูปแบบประชากรในสหรัฐอเมริกาและทั่วโลกกะ และ เป็นผู้บริโภคดูแลสุขภาพมาเป็นไวหลากหลาย วัฒนธรรมได้เป็นความจำเป็นระหว่างผู้ให้บริการสุขภาพทั้งหมด * ขับเคลื่อน ด้วยความหลากหลายเพิ่มขึ้นทั้งในหมู่ผู้บริโภคที่ดูแลสุขภาพและคำคมคณะ accrediting โปรแกรมพยาบาลส่วนใหญ่รวมความสามารถด้านวัฒนธรรมเป็นผลโปรแกรมการ อย่างไรก็ตาม "แม้ปี 50 ของ transcultural พยาบาลพัฒนาความรู้ทางทฤษฎี วิจัย และการปฏิบัติ มีเหลือขาดอย่างเป็นทางการ รวมวัฒนธรรมศึกษาเป็นพยาบาล" (Omeri, 2008, p. x) แนวทางเสริมปัจจุบันรวมกิจกรรม/โปรแกรมดังกล่าวเป็นโครงการเรียนรู้บริการ (Worrell-คาร์ไลล์ 2005); แช่วัฒนธรรมต่างประเทศ (Jones, 2005 Kollar & Ailinger, 2002 วอลช์ & DeJoseph, 2003 ป่าและ Atkins, 2006); แช่วัฒนธรรมภายในวัฒนธรรมอื่น ๆ ที่บ้าน (Sloand สวน & Brager, 2004); และหลักสูตรวัฒนธรรมยืนฟรี * รวมในหลักสูตรเป็นวิธีเสริมรายงานบ่อยที่สุดเพื่อให้บรรลุความสามารถวัฒนธรรมเป็นผลโปรแกรม (Kardong Edgren et al., 2005 Lipson & DeSantis, 2007) อย่างไรก็ตาม เบรนแนนและ Cotter (2008) รายงาน วิธีการนั้นไม่สมบูรณ์ หรือมีประสิทธิภาพ การประเมินของนักศึกษาการรับรู้ของความสามารถด้านวัฒนธรรมที่ดำเนินการภายในหลักสูตรระดับปริญญาตรีที่รวมเปิดเผยแบบหนักพลวัตเน้นวัฒนธรรมและความสามารถด้านวัฒนธรรม ด้วยการประยุกต์ทางคลินิกน้อย พวกเขายังพบว่า เนื้อหาและตัวอย่างเดียวกันถูกใช้ซ้ำ * รวมของวัฒนธรรมความสามารถเรียนรู้กระบวนการและกิจกรรมในหลักสูตรระดับปริญญาตรีมีมากเกินไปมักจะแปลเป็น "นำ โดยกิจมุ่งมั่นน้อย" (บอยล์ 2007, p. 21S) ถ้าไม่ได้พูดชัดแจ้ง และเอกสารหัวข้อเสริมความแข็งแกร่ง เนื้อหาและกลยุทธ์อาจสูญหายเมื่อสิ่งผูกมัดไป หรือเปลี่ยนแปลงการสอนกำหนด โปรแกรมบางโปรแกรมได้ใช้แมปเนื้อหาตามเนื้อหาในหลักสูตรระดับการปรับปรุงรวมของความสามารถด้านวัฒนธรรม กระแสล่าสุดในเรื่องธีมพิเศษของสมุดรายวันการศึกษาพยาบาลอาจบ่งชี้ว่า จุดทิปปิ้งแล้ว และการที่ นักการศึกษาพยาบาลกำลังค้นหาปฏิบัติการสอนตามหลักฐานสำหรับเนื้อหาทางวัฒนธรรม * ศึกษาเริ่มตรวจสอบหลักฐาน โดยการประเมินผลโปรแกรม 6 โปรแกรมพยาบาลระดับปริญญาตรี แต่ละงานเป็นวิธีเสริมต่าง ๆ การสอนความสามารถวัฒนธรรม บัณฑิตจากแต่ละโปรแกรมเสร็จสมบูรณ์คงเป็นมาตรฐานเดียวกันเพื่อวัดความสามารถด้านวัฒนธรรม วิธีการนี้ประเมินผลของหลักสูตรเสริมต่าง ๆ ยังไม่ได้เคยรายงานในวรรณคดี มีรายงานผลการศึกษาเบื้องต้นในภาคการศึกษาแรกข้อมูลจากโปรแกรม 6 Kardong-Edgren และ Campinha-Bacote (2008)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การตอบสนองต่อผู้ป่วยที่มีความไวทางวัฒนธรรมที่เหมาะสมเป็นสมรรถนะที่จำเป็นสำหรับพยาบาล , การดูแลสุขภาพผู้ให้บริการติดต่อคนไข้มากที่สุด เป็นรูปแบบของประชากรในสหรัฐอเมริกา และทั่วโลก และเป็นผู้บริโภคของกะดูแลสุขภาพได้หลากหลายมากขึ้น ความไวทางวัฒนธรรมได้กลายเป็นขวางระหว่างผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพทั้งหมด* ขับเคลื่อนโดยทั้งความหลากหลายของผู้บริโภคในการดูแลสุขภาพ และแต่งตั้งคณะกรรมการแม็กซิม โปรแกรมการพยาบาลมากที่สุดรวมถึงวัฒนธรรมความสามารถเป็นโปรแกรมผล อย่างไรก็ตาม การปฏิบัติ " แม้จะมี 50 ปีของการพัฒนาความรู้ทางการพยาบาลข้ามผ่านทฤษฎี การวิจัย และยังคงมีการผสมผสานทางวัฒนธรรมอย่างเป็นทางการ การศึกษาทางการพยาบาล ( omeri , 2008 , p . X )หลักสูตรแนวทางในปัจจุบันรวมถึงกิจกรรม / โปรแกรม เช่น การเรียนรู้แบบโครงการ ( เวอร์เริลล์ Carlisle , 2005 ) ; วัฒนธรรมการแช่ในต่างประเทศ ( Jones , 2005 ; คอเลอร์& ailinger , 2002 ; วอลช์& dejoseph , 2003 ; ป่า& Atkins , 2006 ) ; วัฒนธรรมการแช่ในวัฒนธรรมอื่น ๆที่บ้าน ( sloand เสียใจ &จอมโว , 2004 ) และหลักสูตรวัฒนธรรมที่สุด .* บูรณาการเข้าไปในหลักสูตร คือ หลักสูตรสำหรับการรายงานบ่อยที่สุดวิธีการสมรรถภาพทางวัฒนธรรมเป็นโปรแกรมผล ( kardong edgren et al . , 2005 ; Lipson & desantis , 2007 ) อย่างไรก็ตาม ขณะที่เบรนเนนและชาวชนบท ( 2008 ) รายงาน วิธีการดังกล่าวไม่เป็นที่แข็งแกร่งและมีประสิทธิภาพการประเมินการรับรู้สมรรถนะทางวัฒนธรรมของนักศึกษาระดับปริญญาตรีหลักสูตรแบบบูรณาการที่ใช้ภายในพบคำสอนหนักเน้นวัฒนธรรมและสมรรถภาพทางวัฒนธรรมกับการประยุกต์ใช้ทางคลินิกเล็ก ๆน้อย ๆ นอกจากนี้ยังพบว่าเนื้อหาเดียวกันและตัวอย่างถูกใช้ซ้ำแล้วซ้ำอีก* บูรณาการทางวัฒนธรรมด้านกระบวนการเรียนรู้และกิจกรรมในระดับปริญญาตรี หลักสูตรก็มักจะแปลเป็น " การกระทำไม่กี่โดยเฉพาะกิจ " ( Boyle , 2550 , หน้า 21s ) ถ้าแข็งแรงหลักสูตรหัวข้อยังไม่ได้พูดชัดแจ้งและเอกสาร เนื้อหา และกลวิธีอาจสูญหายเมื่อมุ่งมั่นไม่ย้ายหรือเปลี่ยนงานสอนโปรแกรมบางโปรแกรมต้องใช้เนื้อหาแผนที่ตามเนื้อหาระดับข้ามหลักสูตร เพื่อปรับปรุงสมรรถนะรวมของวัฒนธรรม กระชากล่าสุดในรูปแบบพิเศษ ปัญหาของวารสารการศึกษาพยาบาลอาจบ่งชี้ว่า ทิปปิ้งพอยท์ได้ถึงและที่อาจารย์พยาบาลใช้หลักฐานเชิงประจักษ์ในการปฏิบัติการสอน เพื่อค้นหาเนื้อหาทางวัฒนธรรม* ศึกษานี้เริ่มต้นการตรวจสอบหลักฐาน โดยการประเมินโครงการผลของพยาบาลระดับปริญญาตรี 6 หลักสูตร แต่ละงานที่แตกต่างกันวิธีการสอนหลักสูตรสมรรถนะทางวัฒนธรรม จบจากแต่ละโปรแกรมเสร็จสินค้ามาตรฐานเดียวกัน เพื่อวัดสมรรถภาพทางวัฒนธรรมวิธีการนี้เพื่อศึกษาผลของวิธีการ หลักสูตรต่าง ๆ ยังไม่ได้รับรายงานว่า ก่อนหน้านี้ในวรรณคดี ผลการศึกษาข้อมูลเบื้องต้นในภาคเรียนแรกจากสี่ของหกโปรแกรมที่ถูกรายงานโดย kardong และ edgren campinha bacote ( 2008 )