There is another risk with the use

There is another risk with the use of a quasi-autonomous board: that
its work will be ignored by both the executive and the legislative branches
and have no real effect on budgetary decisions. A recent commentary on the
Oregon experiment observes:
This is Oregon’s Achilles heel.While the benchmarks have had a remarkable
impact on the private and nonprofit sectors—and many counties have imitated
the effort and developed their own benchmarks—state government has not
significantly reoriented its spending priorities to pursue the new goals.
(Osborne and Plastrik 1997a, 104)
The Floridian experiment—which the state legislature ultimately stopped
funding—may illustrate this point even more dramatically.
Canadian governments are based on the parliamentary rather than the
congressional model and consequently do not suffer the same difficulties in
budget making.The legislature is controlled by the executive and rarely upsets
expenditure proposals put forward by the executive. There is consequently no
need for a device to build consensus between the two branches on long-run
goals. In both provincial experiments with governmentwide performance
planning, the selection of social indicators and performance targets has been
conducted inside the executive branch.
At first glance, this approach seems to resolve two of the problems associated
with experiments by state governments. The risk that planning will be
detached from budgeting would seem to be reduced, since the same group of
actors within the executive is presumably making both planning and budgeting
decisions. Furthermore, an elected executive might seem to have a betterestablished
right to make decisions about the selection of social indicators
than an unelected board or commission. However, this approach may also
have its own significant weaknesses.
The first may be a difficulty in defining a narrow set of key performance
measures. The two state governments have gradually winnowed their list of
social indicators to a small number that are thought to be most central to
community well-being. The Oregon Benchmarks exercise began with more
than 250 measures; this list was eventually narrowed to 92 indicators, of
which 20 are given special attention as key benchmarks (Oregon Progress
Board 1997). Similarly, the GAP Commission began with a list of 270 benchmarks,
but its focus later narrowed to 57 critical benchmarks (Florida Commission
on Government Accountability to the People 1998). In both cases,
shortening the list has necessarily required some important judgments
about the relative importance of different policy areas

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีความเสี่ยงอื่น ด้วยการใช้คณะกรรมการกึ่งปกครองตนเอง: ที่การทำงานจะถูกละเว้น โดยบริหารและสาขากฎหมายและมีผลต่อการตัดสินใจงบประมาณไม่จริง ความเห็นล่าสุดในการสังเกตทดลองโอเรกอน:นี่คือจุดอ่อนของโอเรกอน ในขณะที่มาตรฐานที่มีความโดดเด่นผลกระทบต่อภาคเอกชน และไม่แสวงหากำไร — และหลายมณฑลได้เลียนแบบความพยายาม และพัฒนามาตรฐานของตนเอง — รัฐไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญ reoriented ลำดับความสำคัญการใช้จ่ายตามเป้าหมายใหม่(ออสบอร์นและ Plastrik 1997a, 104)การทดลอง Floridian — ซึ่งสภานิติบัญญัติรัฐหยุดในที่สุดเงินทุนซึ่งอาจแสดงให้เห็นถึงจุดนี้มากขึ้นอย่างมากรัฐบาลแคนาดาตามที่รัฐสภา มากกว่าการรัฐสภารุ่น และจึง ไม่ประสบปัญหาเดียวกันในงานทำงบประมาณ สภานิติบัญญัติควบคุม โดยผู้บริหาร และไม่ค่อยตทุกข้อเสนอค่าใช้จ่ายนำไปข้างหน้า โดยผู้บริหาร มีผลไม่จำเป็นสำหรับอุปกรณ์เพื่อสร้างความสอดคล้องระหว่างสองสาขาในระยะยาวเป้าหมายการ ในการทดลองทั้งสองจังหวัดมีประสิทธิภาพ governmentwideการวางแผน การเลือกของสังคมตัวชี้วัดและเป้าหมายการปฏิบัติงานได้ดำเนินการภายในการบริหารสาขามองครั้งแรก วิธีการนี้ดูเหมือนว่าการ แก้ไขปัญหาที่เกี่ยวข้องสองมีการทดลองโดยรัฐบาลรัฐ ความเสี่ยงที่วางแผนจะแยกออกจากงบประมาณเหมือนจะลดลง ตั้งแต่กลุ่มเดียวกันนักแสดงภายในผู้บริหารน่าจะทำทั้งการวางแผน และจัดทำงบประมาณการตัดสินใจ นอกจากนี้ ผู้บริหารเลือกตั้งอาจดูเหมือน มีการ betterestablishedสิทธิในการตัดสินใจเกี่ยวกับการเลือกตัวชี้วัดทางสังคมกว่าการ unelected คณะหรือคณะกรรมการ อย่างไรก็ตาม วิธีการนี้อาจจะมีจุดอ่อนสำคัญของตัวเองครั้งแรกอาจจะยากในการระบุประสิทธิภาพหลักชุดแคบมาตรการ รัฐบาลรัฐสองค่อย ๆ มี winnowed ของรายการของสังคมตัวชี้วัดจำนวนเล็ก ๆ ที่มีความคิดที่เป็นกลางมากที่สุดชุมชนความเป็นอยู่ การออกกำลังกายมาตรฐานโอเรกอนเริ่ม มีมากขึ้นกว่า 250 วัด รายการนี้ถูกสุดจำกัด 92 ตัวชี้วัด ของ20 ซึ่งได้รับความสนใจเป็นพิเศษเป็นคีย์มาตรฐาน (โอเรกอนความคืบหน้าคณะกรรมการปี 1997) ในทำนองเดียวกัน คณะช่องว่างเริ่ม ด้วยรายการของมาตรฐาน 270แต่มุ่งเน้นจำกัดมาตรฐานสำคัญ 57 (Commission ฟลอริดาในภายหลังในรัฐบาลรับผิดชอบท่าน 1998) ในทั้งสองกรณีสั้นรายการจำเป็นต้องใช้ดุลยพินิจสำคัญบางเกี่ยวกับความสำคัญของพื้นที่ที่แตกต่างกันนโยบาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีความเสี่ยงอื่น ๆ ที่มีการใช้งานของคณะกรรมการกึ่งอิสระคือว่า
การทำงานของมันจะถูกละเว้นจากทั้งผู้บริหารและสาขากฎหมาย
และไม่มีผลจริงในการตัดสินใจงบประมาณ ความเห็นล่าสุดใน
การทดสอบโอเรกอนสังเกต:
นี่คือจุดอ่อนของโอเรกอน heel.While มาตรฐานมีความโดดเด่น
ส่งผลกระทบต่อภาคเอกชนและภาคไม่แสวงหาผลกำไรและการปกครองจำนวนมากได้เลียนแบบ
ความพยายามและการพัฒนามาตรฐานของรัฐบาลรัฐของตัวเองยังไม่ได้
reoriented อย่างมีนัยสำคัญของมัน จัดลำดับความสำคัญการใช้จ่ายที่จะไล่ตามเป้าหมายใหม่.
(ออสบอร์และ Plastrik 1997a, 104)
Floridian ทดลองซึ่งสภานิติบัญญัติแห่งชาติในที่สุดหยุด
การระดมทุนอาจแสดงให้เห็นถึงจุดนี้มากยิ่งขึ้นอย่างมาก.
รัฐบาลแคนาดาจะขึ้นอยู่กับรัฐสภามากกว่า
รูปแบบรัฐสภาและดังนั้น ไม่ประสบปัญหาเดียวกันใน
งบประมาณ making.The สมาชิกสภานิติบัญญัติจะถูกควบคุมโดยผู้บริหารระดับสูงและไม่ค่อยพลิก
ข้อเสนอค่าใช้จ่ายในการประกวดราคาโดยผู้บริหารระดับสูง นอกจากนี้จึงไม่มี
ความจำเป็นสำหรับอุปกรณ์ในการสร้างฉันทามติระหว่างสองสาขาในระยะยาวเรียกใช้
เป้าหมาย ในการทดลองกับจังหวัดทั้งที่มีประสิทธิภาพ governmentwide
วางแผนการเลือกของสังคมตัวชี้วัดและเป้าหมายการปฏิบัติงานที่ได้รับการ
ดำเนินการภายในสาขาการบริหาร.
ได้อย่างรวดเร็วก่อนวิธีนี้ดูเหมือนว่าจะแก้ไขทั้งสองปัญหาที่เกี่ยวข้อง
กับการทดสอบโดยรัฐบาลของรัฐ ความเสี่ยงจากการวางแผนที่จะถูก
ถอดออกจากการจัดทำงบประมาณก็ดูเหมือนจะลดลงเนื่องจากกลุ่มเดียวกันของ
นักแสดงภายในของผู้บริหารที่มีการสันนิษฐานว่าทั้งในการวางแผนและการจัดทำงบประมาณ
การตัดสินใจ นอกจากนี้การเลือกตั้งผู้บริหารอาจดูเหมือนจะมี betterestablished
สิทธิในการตัดสินใจเกี่ยวกับการเลือกของตัวชี้วัดทางสังคม
กว่าคณะกรรมการการเลือกตั้งหรือคณะกรรมการ แต่วิธีนี้อาจจะ
มีจุดอ่อนที่สำคัญของตัวเอง.
ครั้งแรกอาจจะมีความยากลำบากในการกำหนดชุดแคบของประสิทธิภาพที่สำคัญ
มาตรการ รัฐบาลทั้งสองรัฐได้ค่อยๆกระเด็นรายการของพวกเขา
ชี้วัดทางสังคมเป็นจำนวนขนาดเล็กที่มีความคิดที่เป็นศูนย์กลางมากที่สุดเพื่อ
ชุมชนอยู่ดีมีสุข การออกกำลังกายที่โอเรกอน Benchmarks เริ่มมีมากขึ้น
กว่า 250 มาตรการ; รายการนี้ในที่สุดก็ลดลงเหลือ 92 ตัวชี้วัดของ
20 ซึ่งจะได้รับความสนใจเป็นพิเศษเป็นมาตรฐานสำคัญ (ออริกอนความคืบหน้า
คณะ 1997) ในทำนองเดียวกันคณะกรรมาธิการ GAP เริ่มมีรายชื่อของ 270 มาตรฐานที่
แต่มุ่งเน้นต่อมาลดลงเหลือ 57 มาตรฐานที่สำคัญ (คณะกรรมการฟลอริด้า
ในความรับผิดชอบของรัฐบาลเพื่อประชาชน 1998) ในทั้งสองกรณี
การตัดทอนรายการได้ต้องใช้การตัดสินที่สำคัญบางอย่าง
เกี่ยวกับความสำคัญของพื้นที่นโยบายที่แตกต่างกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีความเสี่ยงกับการใช้กึ่งอิสระคณะกรรมการว่างานของมันจะถูกละเว้นโดยทั้งผู้บริหารและสาขากฎหมายและไม่มีผลในการตัดสินใจงบประมาณ ความเห็นล่าสุดในการทดลองที่โอเรกอนสังเกต :นี่คือจุดอ่อนของโอเรกอน ในขณะที่มาตรฐานมีที่น่าทึ่งผลกระทบต่อภาคธุรกิจเอกชนและแสวง และหลายจังหวัดได้เลียนแบบความพยายามและการพัฒนาของตนเอง บริษัท รัฐไม่ได้จัดลำดับความสำคัญการใช้จ่ายอย่างมีนัยสำคัญ reoriented ที่จะไล่ตามเป้าหมายใหม่( ออสบอร์น และ plastrik 1997a , 104 )เดอะ ฟลอริเดียนซึ่งสภานิติบัญญัติแห่งชาติในที่สุดหยุดการทดลองเงินทุนอาจแสดงให้เห็นถึงจุดนี้มากขึ้นอย่างมากรัฐบาลแคนาดาจะขึ้นอยู่กับรัฐสภามากกว่ารัฐสภาและรูปแบบจึงไม่ประสบปัญหาเดียวกันในงบประมาณสร้าง รัฐสภาจะถูกควบคุมโดยผู้บริหาร และไม่ค่อยสบายข้อเสนอการย้ายไปข้างหน้าโดยผู้บริหาร มันจึงไม่มีต้องการอุปกรณ์ในการสร้างฉันทามติระหว่างสองสาขาในระยะยาวเป้าหมาย ในการทดลองที่มีประสิทธิภาพ governmentwide ทั้งจังหวัดการวางแผน การเลือกตัวชี้วัดทางสังคมและเป้าหมายการปฏิบัติงานได้ดำเนินการในการบริหารสาขามองแวบแรก วิธีนี้น่าจะแก้ปัญหาสองปัญหาที่เกี่ยวข้องกับการทดลองโดยรัฐบาลของรัฐ ความเสี่ยงที่วางแผนจะแยกออกจากงบประมาณจะดูเหมือนจะลดลง เนื่องจากกลุ่มเดียวกันนักแสดงภายในผู้บริหารน่าจะทำให้ทั้งการวางแผนและการจัดสรรงบประมาณการตัดสินใจ นอกจากนี้ การเลือกตั้งผู้บริหารอาจดูเหมือนมี betterestablishedสิทธิในการตัดสินใจเกี่ยวกับการเลือกตัวชี้วัดทางสังคมกว่ากระดาน unelected หรือค่านายหน้า อย่างไรก็ตาม วิธีการนี้อาจจะยังมีจุดอ่อนที่สำคัญของตัวเองครั้งแรกอาจจะยากในการกำหนดชุดของการปฏิบัติที่สำคัญแคบมาตรการ สองรัฐบาลต้องค่อยๆ winnowed รายการตัวชี้วัดทางสังคมเล็กๆ ที่คิดว่าน่าจะมากที่สุดกลางความเป็นอยู่ของชุมชน โอเรกอนวัดการออกกำลังกายเริ่มมากขึ้นกว่า 250 มาตรการ ; รายการนี้ในที่สุด จำกัด 92 ตัวชี้วัดของที่ 20 จะได้รับความสนใจพิเศษ เป็นวัดที่สำคัญ ( ความคืบหน้าออริกอนบอร์ด 1997 ) ส่วนคณะกรรมการช่องว่างเริ่มด้วยรายชื่อ แต่วัดแต่โฟกัสทีหลังคง 57 วิกฤติมาตรฐาน ( ฟลอริดา )ในความรับผิดชอบของรัฐบาลต่อประชาชนปี 2541 ) ในทั้งสองกรณีเช่น รายการที่มีจําเป็นต้องตัดสินที่สำคัญบางอย่างเกี่ยวกับญาติที่สำคัญของพื้นที่นโยบายต่าง ๆ