SAPEH, sape, sampet or sampeh, in w

SAPEH, sape, sampet or sampeh, in whichever way it is spelt, this stringed instrument of Sarawak’s Orang Ulu is primordial in essence. When plucked and strummed, it eludes a haunting tune, so divine and sacred, that those who dance to its music convulse into a trance.
The home grown musical instrument of Central Borneo’s upriver folks was once played to lend music during ritualistic ceremonies in the aboriginal enclaves of the longhouse. However, over the wheels of time, the sapeh morphed in status and in its role.
Though electric sapehs deliver a rhapsodic repertoire for modern social occasions today, the musical wooden contraption that resembles a boat to some, and a mega bass ball bat to others, will always retain the lyrical quintessence of its indigenous pedigree.
Avid sapeh player Thomas Goh, who recently spoke to thesundaypost, says: “The sound of the sapeh will forever be lilting and esotericeven though it has undergone startling changes through a series of improvisation.”
According to Goh, a trainer and musician with the Kuching-based Dayak Cultural Foundation, sincethe last few decades, the sapeh had evolved tremendously.
“The original sapeh had rattan strings. From rattan strings, it was fitted with nylon strings and eventually it was donned with steel strings that give an enhanced twangto its sound,” Goh explains.
Goh, of Iban-Chinese descent, says the sapeh is relatively a simple instrument but its music is complex. It was originally a two-stringed instrument with only three frets. It was then solely used to induce a hypnotic trance during ceremonial rites, but in later years, it was remodelled to become a three, four, five or six stringed instrument for the purpose of providing music for social entertainment and leisure, he notes.
Goh adds that the sapeh can produce different tones and notes, according to the way it is tuned and the number of strings and frets it has, and more importantly, in the specific way the frets are arranged.
He perceives the sapeh as a very “versatile and progressive” musical instrument because of the many phases of development it has undergone.
“I can use the sapeh to play ballads, hymns, folk songs, Yuletide melodies and gospel songs,” Goh says, adding, that he loves to play Amazing Grace on the sapeh as the song’s intense sentiments match with the sapeh’s distinctive tonality.
For Goh, his long relationship with the sapeh saw its “defining moment” when he brought theromantic sound of the sapeh to Hong Kong, where he gave a rendition of an old Mandarin love song on stage.
The mesmerising tune of Wang Shi Zi Nang Hui Wei which Goh plucked and strummed on the strings of the sapeh stilled his Chinese audience to rapt attention.
“I will always cherish that moment in Hong Kong. I was glad the sound of my sapeh found an engaging audience in a country more familiar with the mandolin,” Goh says.
He renders his Hong Kong debut as a “dedicated tribute” to the late Tusau Padan, the man who taught him how to play the sapeh, and whom he describes as a sapeh maestro.
“I was privileged to be a student of Tusau Padan. He had a passion for the sapeh and had always wished the sound of the sapeh would never lose its stately essence nor its crème de la crème as Sarawak’s distinguished musical heritage.
Goh who learned to play the sapeh when he was in his late twenties, also plays the serunai, gong and guitar but it is the sound of the sapeh which he likes most. Just as his mentor Tusau Padan, Goh is now sought after by people keen to learn to play the instrument.
“Some university students who have chosen to do research on Sarawak’s indigenous music have also sought my help. They were keen to know more about the sapeh to write a paper and also took sapeh lessons from me,” says Goh, who has had students from the University of Pennsylvania and even Harvard.
According to him, when playing the sapeh, the musician plucks one string to create the melody and the accompanying strings are used to render the rhythm usually heard in a cadence of drones.
He says the sapeh can be played as a solo instrument or in an ensemble of two, three or four with each group playing a pre-selected tone.
Another Sarawakian who has a close affinity with the sapeh is Henry Anyie. When met at his office at the Sarawak Council for Customs and Traditions, Henry was in a state of undiluted glee, ever ready to share his thoughts on the sapehwhich he described as the “top instrument” of the world.
There was a sapeh on his desk and another one on a sofa nearby. The research assistant with the council picked up the sapeh on his desk and deftly plucked the strings. For a moment, the sound of his sapeh ruled supreme. When he stopped, the ensuing silence was deafening.
Henry is more than just a sapeh enthusiast. He seems to be an authority on this quaint native lute. Apart from being a fervent sapeh player, he is also a sapeh craftsman. To date, hehas made not fewer than 300 sapehs.
Henry has also earned an entry into The Malaysia Guinness Book of Records as the man who has made the longest sapeh – a record six feet long and eight inches.
He says: “The sapeh has a mystical origin. A man whose wife was terminally ill was visited by a spirit in a dream. The spirit instructed him to play the sapeh in order to heal the sick woman. But nobody had heard of the sapeh and neither was one available then, so the man asked the spirit to teach him how to make the sapeh and the spirit willingly taught him.”
As the man plucked the strings of the sapeh, the spirit mystically guided him to play the instrument by instructing him to run his finger over the frets and pluck the main string in order to create the lead sound.
“As the man played the sapeh, the people around and the village shaman went into a trance and danced to his tune. This healing rite is called dayung. It is believed the sound of the sapeh was so soothing that it healed the woman on the sick bed. Since then, the sapeh was played by shamans to induce trance and healing in the longhouses,” Henry adds.
Unlike Goh, Henry learned to play the sapeh by himself.
“I just picked it up, fiddled with it and in no time, I was playing a tune.”
Although he himself is a sapeh virtuoso, the modest Henry credits Tusau Padan, Mathew Ngau and Ukung Mering as among the greatest sapeh players in Sarawak.
Henry also learned how to make the sapeh by himself. It is not difficult to make one, though it is time-consuming, he says.
It takes two weeks to complete the job which includes painting decorative motifs on the instrument. The motifs usually depict Sarawakian art and icons such as the hornbill and other tribal fare.
“All I need is a carving knife, an axe, a cutting knife, hammer, chisel and plane as well as paint and brush,” Henry says.
According to him, the sapeh is made from a single block of wood. Usually the merdang, meranti and arau wood is selected to make a sapeh but the best wood is the arau.
He says, a sapeh can have a maximum of 15 frets, adding that the way the frets are set will determine the character of its sound.
“The sapeh is hand-made, and that is another reason why it is such an extraordinary musical instrument. Every sapeh made is in itself a kind of first edition.Since it is hand-made, every sapeh has its own distinctive character and uniqueness,” he explains.
The sapeh continues to attract many people, and foreigners too are paying attention to this fabled instrument. Both Henry and Goh are confident the sapeh will never go out of circulation.
Goh is self-assured the sapeh will one day be embraced as an indispensable instrument by mainstream musicians in the country, if not around the world.
Henry says it would be good to teach sapeh music in schools in Sarawak, adding that as the sapeh is an icon of the state as much as the hornbill is, it can be taught as a form of art to primary and secondary school children.
For the sapeh, it has been a long odyssey since its debut at the bedside of a very ill native woman. It heals, it entertains.
For both, Goh and Henry, the microtonal sound of the sapeh is something to marvel at. It has the right notes to heal and the right tones to entertain. It is sacrosanct as it is secular.
Print Friendly
Share this:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

SAPEH, sape, sampet หรือ sampeh วิธีใดเป็น spelt นี้ stringed วัดรีครีเอชั่นแซงค์ของซาราวัคได้ primordial ในสาระสำคัญ เมื่อควัก และ strummed มัน eludes เพลง haunting เพื่อพระเจ้า และศักดิ์สิทธิ์ ที่ผู้เต้นเพลงของ convulse ในความมึนงง.
ดนตรีปลูกในบ้านของคนกลางบอร์เนียว upriver เมื่อเล่นไปยืมเพลงประกอบพิธีว่าใน enclaves สงวนของอัย อย่างไรก็ตาม ผ่านล้อเวลา sapeh morphed ในสถานะ และบทบาทของการ
ว่า sapehs ไฟฟ้าส่งละคร rhapsodic สำหรับโอกาสการสังคมสมัยปัจจุบัน contraption ไม้ดนตรีที่คล้ายกับเรือบาง และกับค้างคาวลูกเบสร็อคผู้อื่น จะรักษาพบน้อยจอมของตนชนเลือดเสมอ
Avid sapeh เล่น Thomas โก๊ะ ที่ thesundaypost เพิ่ง ได้พูด กล่าวว่า: "เสียงของ sapeh จะตลอดไปได้ lilting และ esotericeven แม้ว่าจะมีเปลี่ยนแปลงตกใจผ่านชุดของก่อ"
ตามโก๊ะ พี่เลี้ยง และนักดนตรีกับตามกูชิง Dayak วัฒนธรรมมูลนิธิ sincethe ไม่กี่สิบปี sapeh ที่มีพัฒนาอย่างนั้น
"sapeh เดิมมีสายหวาย จากหวายสาย มันถูกติดตั้ง ด้วยสายไนล่อน และในที่สุดมันถูก donned กับสายเหล็กที่ให้ twangto เพิ่มขึ้นของเสียง โก๊ะอธิบาย
โก๊ะ ของ Iban จีนโคตร กล่าวว่า sapeh ค่อนข้างเป็นเครื่องมือง่าย แต่เพลงมันมีความซับซ้อน เดิมเป็นเครื่องมือสองเครื่องสาย มีเพียงสาม frets ถูกแล้วเพียงใช้เพื่อก่อให้เกิดความมึนงงสะกดในระหว่างพิธีกรรมพิธีการ แต่ในปีต่อมา มันมี remodelled เป็น เครื่องสาม สี่ ห้า หรือหก stringed มือเพื่อให้เพลงสังคมบันเทิงใจ เขาบันทึก
โก๊ะเพิ่มว่า sapeh สามารถผลิตเสียงที่แตกต่างกันและบันทึก ตามวิธีการจะถูกปรับ และหมายเลข ของสายอักขระและ frets มี และที่สำคัญ แบบเฉพาะ frets ที่จัดได้
เขาละเว้นการ sapeh เป็นเครื่องดนตรีมาก "หลากหลาย และก้าวหน้า" เนื่องจากระยะต่าง ๆ ของการพัฒนาที่มีเปลี่ยนการ
"ฉันสามารถใช้ sapeh เล่นบัลลาดส์บทสวดมนตร์ เพลงพื้นบ้าน คริสต์มาสทำนอง และเพลงพระกิตติคุณ โก๊ะกล่าวว่า เพิ่ม ที่ รักเล่นเกรซน่า sapeh ที่เป็นของเพลงรู้สึกรุนแรงตรงกับของ sapeh โดดเด่น tonality.
สำหรับโก๊ะ เขาความสัมพันธ์ระยะยาวกับ sapeh เห็นราคาของ "จังหวะ" เมื่อเขานำเสียง theromantic ของ sapeh Hong Kong ที่เขาให้ rendition ของตัวเก่าแมนดารินรักเพลงบนเวที
เพลงท่านจักรพรรดิวัง Shi Zi นางฮุยโก๊ะควัก และ strummed สายอักขระของ sapeh ที่ stilled ผู้ฟังภาษาจีนการ rapt สนใจ.
"ฉันเสมอจะแหนก็ใน Hong Kong ผมดีใจเสียง sapeh ของฉันพบผู้ชมเชื่อในประเทศคุ้นเคยกับการตั้ง กล่าวว่า โก๊ะ
เขาทำตัวเขา Hong Kong เดชมหาราช"ทุ่มเท" กับ Tusau Padan ปลาย คนที่สอนวิธีการเล่น sapeh เขาและ ที่เขาอธิบายเป็น maestro sapeh
"ฉันได้รับสิทธิพิเศษจะ เรียน Tusau Padan เขามีความปรารถนาสำหรับการ sapeh และมีเสมอปรารถนาเสียง sapeh จะไม่เคยสูญเสียหัวใจของสูง ๆ หรือของ crème de la crème เป็นซาราวัคของโดดเด่นดนตรีมรดก
โก๊ะผู้เรียนรู้วิธีการเล่น sapeh เมื่อเขาอยู่ในเขายี่สาย เล่น serunai ฆ้อง และกีต้าร์ แต่มันเป็นเสียงของ sapeh การที่เขาชอบมากที่สุด ก็ที่ Tusau Padan ที่ปรึกษาของเขา โก๊ะเป็นเดี๋ยวนี้หย่อนคนกระตือรือร้นที่จะเรียนรู้การเล่นดนตรี
"บางนักศึกษามหาวิทยาลัยที่วิจัยในเพลงพื้นเมืองของซาราวัค มีขอยังช่วยฉัน โก๊ะ ที่มีนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนียและแม้แต่ฮาร์วาร์ดกล่าวว่า พวกเขามีความกระตือรือร้นที่จะทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการ sapeh การเขียนรายงาน และยัง ได้เรียน sapeh จาก
ตามเขา นักดนตรีที่ plucks สายหนึ่งเพื่อสร้างทำนองเพลงเมื่อเล่น sapeh และสตริงการมาใช้แสดงจังหวะมักจะได้ยินในลีลาของ drones
เขากล่าวว่า sapeh สามารถเล่น เป็นเครื่องเดี่ยว หรือวงดนตรีสอง สาม หรือสี่กับแต่ละกลุ่มที่เล่นเป็นก่อนเลือกโทนสี
Henry Anyie เป็นอีก Sarawakian ที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับ sapeh เมื่อตรงตามที่สำนักงานของเขาในสภาซาราวัคและประเพณี เฮนรีอยู่ในรัฐตอนหัว พร้อมที่จะแบ่งปันความคิดของเขาใน sapehwhich เขาอธิบายว่า "เครื่องชั้น" ของโลก
มี sapeh บนโต๊ะของเขาและอีกหนึ่งบนโซฟาใกล้เคียง ผู้ช่วยวิจัย มีคณะรับ sapeh บนโต๊ะของเขา และ deftly ออกสายอักขระ ช่วง เสียงของ sapeh ของเขาปกครองสูงสุด เมื่อเขาหยุด ความเงียบเพราะอึกทึก
เฮนรี่เป็นมากกว่าคือ sapeh เขาดูเหมือนจะ เป็นผู้ลูทเจ้าบริการนี้ นอกจากมีเครื่องเล่น sapeh ร้อง เขาได้นอกจากนี้ท่าน sapeh วันที่ ทำไม่น้อยกว่า 300 sapehs hehas.
เฮนรียังได้รับงานมาเลเซียบุ๊คใหม่เป็นคนที่ทำ sapeh ยาว – เรกคอร์ดหกฟุตยาว กแปดนิ้ว
เขากล่าวว่า: "sapeh มีต้นกำเนิดที่ลึกลับ ชายที่มีภรรยาป่วยพฤติกรรมถูกเข้าชม โดยจิตวิญญาณในความฝัน จิตวิญญาณสั่งเขาเล่น sapeh ในการรักษาผู้หญิงป่วย แต่ไม่มีใครได้ยินของ sapeh ไม่มีหนึ่งแล้ว เพื่อให้คนถามวิญญาณเขาสอนวิธีการทำ sapeh การ และจิตวิญญาณด้วยความเต็มใจสอนเขา"
เป็นคนควักสายการ sapeh วิญญาณ mystically แนะนำให้เขาเล่นดนตรีสอนเขาทับนิ้วมือของเขา frets และดึงสายหลักเพื่อสร้างลูกค้าเป้าหมายเสียง
"คนเล่น sapeh ผู้คนรอบข้างและหมอหมู่บ้านเดินเข้าไปในความมึนงงเป็น และเต้นกับเพลงของเขา พิธีรักษานี้เรียกว่า dayung เชื่อกันว่า เสียงของ sapeh ถูกผ่อนคลายเพื่อให้ healed ผู้หญิงบนเตียงนอนป่วย ตั้งแต่นั้น sapeh ถูกเล่น โดย shamans เพื่อก่อให้เกิดความมึนงงและการรักษาใน longhouses เฮนรี่เพิ่ม.
ต่างจากโก๊ะ เฮนรี่ได้เรียนรู้การเล่น sapeh เอง
"ฉันเพียงแค่รับมัน เล่นกับมัน และในเวลาไม่นาน ฉันถูกเล่นเพลงเป็น"
ถึงแม้ว่าเขาเองเป็น sapeh virtuoso เฮนรี่เจียมเนื้อเจียมตัวเครดิต Tusau Padan, Mathew Ngau และ Ukung Mering ในหมู่ผู้เล่น sapeh สุดในซาราวัค
เฮนรียังได้เรียนรู้วิธีการทำ sapeh เอง ไม่ยากจะทำให้หนึ่ง แม้ว่าจะเป็นเวลา เขากล่าวว่า .
ก็สองสัปดาห์การทำงานซึ่งรวมถึงการวาดลวดลายลงบนเครื่องมือ โดดเด่นมักจะแสดงศิลปะ Sarawakian และไอคอนนกเงือกและอื่น ๆ ชาวโดยสาร
"ทั้งหมดต้องเป็นมีดแกะสลัก ขวานผ่าซาก ตัดมีด ค้อน สิ่ว และเครื่องบินตลอดจนสี และแปรง กล่าวว่า สมเด็จพระเจ้าเฮนรี
ตามเขา sapeh ที่ทำจากบล็อกเดียวของไม้ มักจะเลือกให้ sapeh เป็น merdang ห้องสแตน และอาราอูไม้ แต่ไม้ดีที่สุดอยู่ในอาราอู
เขากล่าวว่า sapeh สามารถมีได้สูงสุด 15 frets เพิ่มวิธีตั้ง frets จะกำหนดลักษณะของเสียง
"sapeh เป็นทำด้วยมือ และนั่นคืออีกเหตุผลที่ทำไมจึงเป็นเช่นเป็นพิเศษดนตรี ทุก sapeh ที่ทำอยู่ในตัวเองแบบรุ่นแรกเนื่องจากทำด้วยมือ ทุก sapeh มีตัวละครโดดเด่นและเอกลักษณ์ ตัวเอง"เขาอธิบาย
sapeh ยังคงดึงดูดผู้คนมากมาย และชาวต่างชาติมากเกินไปจะจ่ายให้ความสนใจกับเครื่องมือนี้โกหก เฮนรีและโก๊ะมีความมั่นใจ sapeh จะไปออกหมุนเวียนไม่
โก๊ะจะมั่นใจตัวเอง sapeh จะหนึ่งวันจะกอดเป็นเครื่องมือสำคัญ โดยนักดนตรีหลัก ในประเทศ ถ้า ไม่ ทั่วโลก
เฮนรี่กล่าวว่า มันจะดีสอนเพลง sapeh โรงเรียนในซาราวัค เพิ่มว่า เป็น sapeh ไอคอนของรัฐมากที่สุดเป็นนกเงือก มันสามารถสอนเป็นแบบศิลปะหลัก และรองเด็กนักเรียน.
สำหรับการ sapeh, มันมีโคลงยาวตั้งแต่มันเริ่มที่ข้างเตียงของเจ้าหญิงป่วยมากแล้ว รักษา จะให้ความบันเทิง
โก๊ะและเฮนรี เสียง microtonal ของ sapeh จะทำให้ในการ มีการบันทึกเหมาะสมสมานและโทนสีที่เหมาะสมเพื่อความบันเทิง มันเป็น sacrosanct เกี่ยวกับฆราวาสได้
พิมพ์เยี่ยม
ร่วมนี้:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

SAPEH, sape, sampet หรือ sampeh ในวิธีที่จะสะกดแล้วแต่ซึงนี้ของรัฐซาราวักของลิง Ulu เป็นลำดับในสาระสำคัญ เมื่อดึงออกมาและคอร์ดมันพระเอกแต่งหลอนดังนั้นพระเจ้าและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ผู้ที่เต้นรำไปกับดนตรีที่มีอยู่ในภวังค์สั่นคลอนไป
ปลูกบ้านเครื่องดนตรีของคนต้นน้ำกลางของเกาะบอร์เนียวที่ครั้งหนึ่งเคยเล่นให้ยืมเพลงในระหว่างพิธีพิธีกรรมดั้งเดิมใน enclaves ของรูปทรง แต่กว่าล้อของเวลาที่ sapeh ปรับเปลี่ยนสถานะและบทบาทของตัวเอง
แม้ว่า sapehs ไฟฟ้าส่งเพลง rhapsodic สำหรับโอกาสทางสังคมที่ทันสมัยในวันนี้ contraption ดนตรีไม้ที่มีลักษณะคล้ายเรือไปบางส่วนและค้างคาวลูกเบสล้านให้กับผู้อื่น เสมอจะยังคงมีแก่นสารซึ่งเป็นเพลงพื้นเมืองของสายเลือดของ
Avid ผู้เล่น sapeh โก๊ะโทมัสที่เพิ่งพูดกับ thesundaypost กล่าวว่า: "เสียงของ sapeh ตลอดไปจะเป็นจังหวะและ esotericeven แม้ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงที่ทำให้ตกใจผ่านชุดของการปรับตัว "
ตามที่ Goh ฝึกและนักดนตรีที่มีการชิงตาม Dayak มูลนิธิวัฒนธรรม sincethe ไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมา, sapeh มีวิวัฒนาการมาอย่างมาก
"sapeh เดิมมีสตริงหวาย จากสตริงหวายมันก็พอดีกับสายไนลอนและในที่สุดมันก็ถูกสวมด้วยสายเหล็กที่ให้เพิ่ม twangto เสียงของ "โก๊ะอธิบาย
โก๊ะ, อิบานเชื้อสายจีนกล่าวว่า sapeh ค่อนข้างเป็นเครื่องมือที่เรียบง่าย แต่เพลงที่เป็น ซับซ้อน แต่เดิมมันเป็นเครื่องมือสองสายมีเพียงสามวิตกกังวล แล้วมันถูกนำมาใช้ แต่เพียงผู้เดียวที่จะทำให้เกิดความมึนงงถูกสะกดจิตในระหว่างพิธีกรรมพิธี แต่ในปีต่อมาได้มีการออกแบบที่จะกลายเป็นเครื่องมือที่สามสี่ห้าหรือหกสายเพื่อวัตถุประสงค์ในการให้บริการเพลงเพื่อความบันเทิงทางสังคมและการพักผ่อนที่เขาบันทึก
โก๊ะ เสริมว่า sapeh สามารถผลิตเสียงที่แตกต่างและบันทึกตามวิธีที่มันจะถูกปรับและจำนวนของสตริงและวิตกกังวลได้และที่สำคัญมากขึ้นในลักษณะเฉพาะวิตกกังวลจะจัด
เขารับรู้ sapeh เป็นมาก "อเนกประสงค์ และความก้าวหน้า "เครื่องดนตรีเพราะหลายขั้นตอนของการพัฒนามันได้รับการ
กล่าวว่า "ผมสามารถใช้ sapeh การเล่นเพลงบัลลาดเพลงเพลงพื้นบ้านท่วงทำนองเทศกาลคริสต์มาสและเพลงพระกิตติคุณ" โก๊ะกล่าวเพิ่มว่าเขารักการเล่นพระคุณ บน sapeh เป็นความรู้สึกที่รุนแรงของเพลงตรงกับความ sapeh ของ tonality ที่โดดเด่น
สำหรับโก๊ะ, ความสัมพันธ์ที่ยาวนานของเขากับ sapeh เห็น "การกำหนดช่วงเวลา" เมื่อเขานำเสียง theromantic ของ sapeh ไปฮ่องกงที่เขาให้ความหมายของเดิม แมนดารินเพลงรักบนเวที
ปรับหลงใหลของวังชิ Zi นางฮุยเว่ยซึ่งโก๊ะดึงและคอร์ดในสายของ sapeh ทั้งปวงเงียบจีนผู้ชมของเขาที่จะให้ความสนใจปิติยินดีอย่างมาก
"ฉันมักจะหวงแหนช่วงเวลาที่อยู่ในฮ่องกงว่า ผมดีใจเสียง sapeh ฉันพบผู้ชมมีส่วนร่วมในประเทศมากขึ้นคุ้นเคยกับแมนโดลิน "โก๊ะกล่าวว่า
เขาทำให้การเปิดตัวของฮ่องกงเขาเป็น "ส่วยโดยเฉพาะ" เพื่อปลาย Tusau ปัดคนที่สอนให้เขา เล่น sapeh ผู้ซึ่งเขาอธิบายว่าเกจิ sapeh
"ฉันมีสิทธิ์ที่จะเป็นนักเรียนของ Tusau ปัด เขามีความหลงใหลใน sapeh และปรารถนาเสมอเสียง sapeh จะไม่เคยสูญเสียสาระสำคัญยิ่งใหญ่ของตนหรือของcrème de la crèmeเป็นมรดกดนตรีซาราวักโดดเด่น
โก๊ะที่เรียนรู้ที่จะเล่น sapeh เมื่อเขาอยู่ในวัยยี่สิบปลายของเขายัง เล่น serunai ฆ้องและกีต้าร์ แต่ก็เป็นเสียงของ sapeh ที่เขาชอบมากที่สุด เช่นเดียวกับที่ปรึกษาของเขา Tusau ปัด, โก๊ะจะขอตอนนี้หลังจากที่ผู้คนกระตือรือร้นที่จะเรียนรู้ที่จะเล่นเครื่องดนตรี
"บางคนเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยที่ได้เลือกที่จะทำวิจัยเกี่ยวกับดนตรีพื้นเมืองซาราวักยังได้ขอความช่วยเหลือของฉัน พวกเขามีความกระตือรือร้นที่จะทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับ sapeh ที่จะเขียนกระดาษและยังได้รับบทเรียนจาก sapeh ฉัน "โก๊ะที่ได้มีนักเรียนจากมหาวิทยาลัยเพนซิลและฮาร์วาร์กล่าวว่า
ตามที่เขาพูดเมื่อเล่น sapeh นักดนตรีกระตุก หนึ่งในสายการสร้างทำนองเพลงและสตริงประกอบที่ใช้ในการทำให้จังหวะมักจะได้ยินในจังหวะของเจ้าหน้าที่
เขาบอกว่า sapeh สามารถเล่นเป็นเครื่องดนตรีเดี่ยวหรือในชุดของสองสามหรือสี่แต่ละกลุ่มเล่น โทนสีที่เลือกไว้ก่อน
ที่นั่นที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับ sapeh ก็คือเฮนรี่ Anyie เมื่อพบกันที่สำนักงานของเขาที่รัฐซาราวักสภาศุลกากรและประเพณีเฮนรี่อยู่ในสภาพของความยินดีเจือปนที่เคยพร้อมที่จะแบ่งปันความคิดของเขาเกี่ยวกับ sapehwhich เขาอธิบายว่า "บนเครื่อง" ของโลก
มี sapeh ที่เป็นของเขา โต๊ะและอีกคนหนึ่งอยู่บนโซฟาในบริเวณใกล้เคียง ผู้ช่วยวิจัยกับสภาเลือกขึ้น sapeh บนโต๊ะทำงานของเขาและชำนาญดึงสตริง สำหรับช่วงเวลาที่เสียงของเขา sapeh ปกครองสูงสุด เมื่อเขาหยุดความเงียบที่ตามมาก็อึกทึก
เฮนรี่เป็นมากกว่าเพียงแค่ผู้ที่ชื่นชอบ sapeh ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นผู้มีอำนาจในกีตาร์พื้นเมืองนี้แปลกตา นอกเหนือจากการเป็นผู้เล่น sapeh แรงกล้าเขายังเป็นช่างฝีมือ sapeh ในวันที่ทำ hehas ไม่น้อยกว่า 300 sapehs
เฮนรี่ยังได้รับเข้าสู่ประเทศมาเลเซียกินเนสส์บุ๊คบันทึกว่าเป็นคนที่ได้ทำ sapeh ยาวที่สุด - บันทึกหกฟุตและยาวแปดนิ้ว
เขาบอกว่า: "sapeh มี ที่มาลึกลับ คนที่มีภรรยาเป็นคนป่วยหนักได้รับการเข้าเยี่ยมชมโดยจิตวิญญาณในความฝัน จิตวิญญาณสั่งให้เขาเล่น sapeh เพื่อรักษาผู้หญิงที่ป่วย แต่ไม่มีใครเคยได้ยินชื่อของ sapeh และไม่เป็นคนหนึ่งที่มีอยู่แล้วเพื่อให้ชายคนนั้นถามจิตวิญญาณที่จะสอนเขาว่าจะทำให้ sapeh และจิตวิญญาณด้วยความเต็มใจสอนให้เขา. "
ในฐานะที่เป็นคนดึงสาย sapeh วิญญาณนำเวทย์มนต์ เขาจะเล่นเครื่องดนตรีโดยสั่งให้เขาวิ่งนิ้วของเขามากกว่าที่วิตกกังวลและดึงสายหลักในการที่จะนำไปสู่การสร้างเสียง
"ในฐานะคนที่เล่น sapeh คนรอบ ๆ และหมอผีหมู่บ้านไปอยู่ในภวังค์และเต้นไป เพลงของเขา พิธีกรรมการรักษานี้เรียกว่า dayung มันเป็นความเชื่อเสียง sapeh จึงผ่อนคลายว่ามันหายผู้หญิงบนเตียงคนป่วย ตั้งแต่นั้นมา sapeh กำลังเล่นหมอที่จะทำให้เกิดความมึนงงและการรักษาใน longhouses "เฮนรี่เพิ่ม
แตกต่างจากโก๊ะเฮนรี่เรียนรู้ที่จะเล่น sapeh ด้วยตัวเอง
"ฉันแค่หยิบมันขึ้นมา fiddled กับมันและในเวลาไม่นานผม เล่นปรับแต่ง. "
ถึงแม้ว่าตัวเขาเองเป็นอัจฉริยะ sapeh, เจียมเนื้อเจียมตัวเฮนรี่สินเชื่อ Tusau ปัด, แม็ตธิว Ngau และ Ukung Mering เป็นหนึ่งในผู้เล่นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดใน sapeh ซาราวัก
เฮนรี่ยังได้เรียนรู้วิธีการทำ sapeh ด้วยตัวเอง มันไม่ได้เป็นเรื่องยากที่จะทำให้ใครคนหนึ่งถึงแม้ว่ามันจะใช้เวลานานเขาบอกว่า
มันใช้เวลาสองสัปดาห์เพื่อให้งานซึ่งรวมถึงภาพวาดลวดลายตกแต่งบนเครื่อง สำคัญมักจะแสดงถึงศิลปะที่นั่นและไอคอนเช่นนกเงือกและอาหารชนเผ่าอื่น ๆ
"สิ่งที่ผมต้องการคือมีดแกะสลัก, ขวาน, มีดตัดค้อนสิ่วและเครื่องบินรวมทั้งสีและแปรง" เฮนรี่กล่าวว่า
ตาม เขา sapeh ทำจากบล็อกเดียวของไม้ มักจะ merdang meranti และ arau ไม้ถูกเลือกเพื่อให้ sapeh แต่ไม้ที่ดีที่สุดคือ arau
เขาบอกว่า sapeh สามารถมีสูงสุด 15 วิตกกังวลเพิ่มว่าวิธีการวิตกกังวลมีการตั้งค่าจะเป็นตัวกำหนดลักษณะของเสียงที่ .
"sapeh เป็นมือทำและนั่นคือเหตุผลว่าทำไมมันเป็นเช่นเครื่องดนตรีพิเศษอื่น sapeh ทำให้ทุกคนมีอยู่ในตัวเองชนิดของ edition.Since แรกเป็นทำมือทุก sapeh มีลักษณะที่โดดเด่นของตัวเองและเอกลักษณ์ "เขาอธิบาย
sapeh ยังคงดึงดูดคนจำนวนมากและชาวต่างชาติก็จะให้ความสนใจกับตัวตนนี้ ตราสาร ทั้งเฮนรี่และโก๊ะมีความมั่นใจ sapeh จะไม่ออกไปจากการไหลเวียน
โก๊ะเป็นตัวเองมั่นใจ sapeh วันหนึ่งจะได้รับการกอดเป็นเครื่องมือที่ขาดไม่ได้โดยนักดนตรีกระแสหลักในประเทศหากไม่ได้ทั่วโลก
เฮนรี่กล่าวว่ามันจะดี การสอนดนตรีในโรงเรียน sapeh ในรัฐซาราวักเสริมว่าเป็น sapeh เป็นไอคอนของรัฐมากที่สุดเท่าที่นกเงือกคือมันสามารถสอนเป็นรูปแบบของศิลปะการประถมศึกษาและมัธยมศึกษาโรงเรียนเด็ก
สำหรับ sapeh จะได้รับ โอเดสซีความยาวตั้งแต่เปิดตัวครั้งแรกที่ข้างเตียงของหญิงพื้นเมืองป่วยมาก มันเยียวยามันให้ความบันเทิง
สำหรับทั้งสอง Goh และเฮนรี่, เสียง microtonal ของ sapeh เป็นสิ่งที่ประหลาดใจที่ แต่ก็มีการบันทึกที่เหมาะสมเพื่อรักษาและเสียงที่ถูกต้องเพื่อความบันเทิง มันเป็นที่เคารพสักการะเป็นฆราวาส
Print Friendly
แบ่งปันให้คนอื่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

sapeh SAPE ค , , หรือในทางใดก็ตามที่เป็น sampeh , สะกด , เครื่องสายของซาราวักเป็นโอรังอูลูเป็นประถมในสาระสําคัญ และเมื่อถอน strummed มันหนีวิญญาณที่ปรับแต่งเพื่อศักดิ์สิทธิ์และศักดิ์สิทธิ์ ผู้ที่เต้นเพลงของมณฑลเหอหนานเข้าสู่ภวังค์ .
บ้านที่ปลูกเครื่องดนตรีของภาคกลางบอร์เนียวเป็นแม่น้ำ folks เคยเล่นยืมเพลงในระหว่างพิธีพิธีกรรมใน enclaves ดั้งเดิมของ longhouse . อย่างไรก็ตาม ช่วงล้อของเวลา sapeh morphed ในสถานภาพและบทบาทของมัน แม้ว่า sapehs
ไฟฟ้าส่งละครอย่างคลั่งไคล้มากสำหรับโอกาสทางสังคมที่ทันสมัยในวันนี้ดนตรีอุปกรณ์ที่มีลักษณะคล้ายไม้เรือบาง และเมก้าเบสบอลค้างคาวให้ผู้อื่น มักจะรักษาแก่นสารเนื้อเพลงของคนพื้นเมืองเชื้อสาย .
ตัวยง sapeh ผู้เล่นโทมัส โก ที่เพิ่งคุยกับ thesundaypost , กล่าวว่า : " เสียงของ sapeh ตลอดไปจะเป็นจังหวะ esotericeven และแม้จะมีการเปลี่ยนแปลงที่น่าตกใจผ่านชุดของเพลง "
.ตาม โก เป็นเทรนเนอร์ และนักดนตรีกับ Kuching โดยดายัควัฒนธรรมมูลนิธิ แต่เนื่องจากแบบจำลองสุดท้ายไม่กี่ทศวรรษ , sapeh ได้พัฒนาอย่างมาก .
" sapeh เดิมมีเชือกหวาย จากสายหวาย มันพอดีกับสายไนลอน และในที่สุดก็ถูกสวมด้วยเหล็กสตริงนั้นให้ twangto เพิ่มเสียง " โกอธิบาย .
( IBAN เชื้อสายจีน ,กล่าวว่า sapeh ค่อนข้างใช้ง่าย แต่เพลงมันซับซ้อน เดิมเป็นสองเครื่องสายที่มีเพียงสาม frets . มันเป็น แต่เพียงผู้เดียวที่ใช้เพื่อให้เกิดความมึนงงถูกสะกดจิตในช่วงพิธีการ แต่ปีต่อมาก็ถูกออกแบบใหม่เลยค่ะเป็น สาม สี่ ห้า หรือ หกเครื่องสายเพื่อให้เพลงสังคมบันเทิงและสันทนาการ ,
เขาบันทึกโก กล่าวว่า sapeh สามารถผลิตเสียงที่แตกต่างกันและบันทึกตามวิธีปรับและจำนวนของสตริงและกังวลได้ และที่สำคัญ ในทางเฉพาะกังวลจัด .
เขารับรู้ sapeh เป็นมากอเนกประสงค์และก้าวหน้า " ดนตรีเนื่องจากหลายขั้นตอนของการพัฒนา มันได้รับ .
" ฉันสามารถใช้ sapeh เล่นป๊อบ , สวด ,เพลงพื้นบ้าน , เพลงเทศกาลคริสต์มาสและเพลงกิตติคุณ " โกกล่าวเพิ่มเติมว่า เขารักที่จะเล่นพระคุณพระเจ้าใน sapeh เป็นเพลงของความรู้สึกที่รุนแรง เหมาะกับ sapeh โดดเด่นของ tonality .
สำหรับโก ความยาวของเขาความสัมพันธ์กับ sapeh เห็น " ช่วงเวลา " เมื่อเขาพา theromantic เสียงของ sapeh เพื่อฮ่องกงที่เขาให้ความหมายของเพลงรักเก่าภาษาจีนกลาง
บนเวทีช่วงเพลงของ Wang Shi Zi Wei ซึ่งนางฮีโกถอน strummed บนและสายของ sapeh stilled ผู้ชมชาวจีนของเขาตั้งใจจดจ่อ .
" ฉันมักจะหวงแหนช่วงเวลาในฮ่องกง ผมดีใจที่เสียงของ sapeh ของฉันพบเป็นผู้ชมในประเทศที่คุ้นเคยกับสายมากขึ้น " โกกล่าว
เขาแสดงเปิดตัวครั้งแรกของเขาในฮ่องกงเป็น " ส่วย " ทุ่มเทเพื่อปาดัง tusau ช้า คนที่สอนเขาเล่น sapeh ผู้ซึ่งเขาอธิบายเป็น sapeh Maestro .
" ผมได้รับสิทธิพิเศษสำหรับนักเรียนของ tusau ปาดัง .เขามีความชื่นชอบใน sapeh และปรารถนาเสมอเสียงของ sapeh ไม่เคยสูญเสียความภูมิฐานของสาระสําคัญหรือ CR ฉัน de la Cr . . ฉันเป็นซาราวักแตกต่างมรดกดนตรี .
โกที่เรียนรู้ที่จะเล่น sapeh เมื่อเขาอยู่ในวัยยี่สิบปลายของเขาก็เล่นกีตาร์ แต่ serunai กง และ มันเป็นเสียงของ sapeh ซึ่งเขาชอบมากที่สุด แค่เป็นพี่เลี้ยงของเขา tusau ปาดัง ,โก ตอนนี้ขอหลังจากโดยคนที่กระตือรือร้นที่จะเรียนรู้ที่จะเล่นเครื่องดนตรี .
" นักศึกษาที่เลือกที่จะทำวิจัยในซาราวักเป็นเพลงพื้นเมืองอีสาน ยังขอฉันช่วย พวกเขามีความกระตือรือร้นที่จะทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับ sapeh เขียนกระดาษ และยังได้เรียน sapeh จากฉัน " กล่าวว่า โก ซึ่งมีนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยเพนซิลวาเนีย และแม้แต่ฮาร์วาร์ด .
ตามเขาเมื่อเล่น sapeh , นักดนตรี plucks สายหนึ่งเพื่อสร้างทำนองและประกอบสายจะใช้เพื่อให้จังหวะที่มักจะได้ยินในจังหวะของ drones
เขาบอกว่า sapeh สามารถเล่นเป็นเครื่องดนตรีเดี่ยว หรือ ในชุดสอง สาม หรือ สี่ แต่ละกลุ่มเล่นก่อน
เลือกเสียง sarawakian อื่นที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับ sapeh เฮนรี่ anyie .เมื่อพบกันที่สำนักงานของเขาที่ซาราวักสภาขนบธรรมเนียมและประเพณี เฮนรี่อยู่ในสถานะของเจือปนกลี เคยพร้อมที่จะแบ่งปันความคิดของเขาใน sapehwhich เขาอธิบายเป็นยอด " เครื่องมือ " ของโลก
มี sapeh บนโต๊ะของเขา และอีกหนึ่งบนโซฟาใกล้ๆ ผู้ช่วยวิจัย กับสภาหยิบ sapeh บนโต๊ะทำงานของเขาและแมนดึงเชือกสักครู่ เสียง sapeh ของเขาปกครองสูงสุด เมื่อเขาหยุด หลังจากความเงียบได้อึกทึก .
เฮนรี่เป็นมากกว่าเพียงแค่ sapeh ผู้นิยม . ดูเหมือนเขาจะเป็นผู้มีอำนาจในพิณพื้นเมืองนี้แปลก . นอกเหนือจากการเป็นเครื่องเล่น sapeh แรงกล้า เขายังเป็น sapeh ช่างฝีมือ วันที่ hehas ทำให้ไม่น้อยกว่า 300 sapehs .
เฮนรี่ยังได้รับเข้ามาเลเซียหนังสือกินเนสส์บันทึกเป็นผู้ที่ได้สร้างและบันทึก sapeh ยาว 6 ฟุตยาว 8 นิ้ว
เขากล่าวว่า : " sapeh ที่มีที่มาลึกลับ ผู้ชายที่มีภรรยาที่ป่วยระยะสุดท้าย มีการเข้าชมโดยวิญญาณในความฝัน จิตใจสั่งให้เขาไปเล่น sapeh ในการรักษาผู้หญิงที่ป่วยแต่ไม่มีใครเคยได้ยินของ sapeh รวมทั้งหนึ่งที่มีอยู่แล้ว ดังนั้นคนถามวิญญาณที่จะสอนเขาทำ sapeh และจิตวิญญาณเต็มใจสอนเขา "
เป็นคนที่ดึงสตริงของ sapeh วิญญาณผู้เลื่อมใสแนะนำให้เขาเล่นเครื่องดนตรี โดยสั่งให้เขาใช้นิ้วของเขามากกว่า ที่กังวลและถอนสายหลักในการสร้างตะกั่ว
เสียง ." เป็นคนเล่น sapeh คนรอบข้าง และหมู่บ้าน หมอผีก็เข้าสู่ภวังค์ และเต้นไปตามจังหวะของเขา . พิธีกรรมการรักษานี้เรียกว่า dayung . เชื่อว่าเป็นเสียงของ sapeh จึงผ่อนคลาย มันรักษาผู้หญิงบนเตียงผู้ป่วย ตั้งแต่นั้นมา sapeh เล่นโดย shamans เพื่อให้เกิดความมึนงงและการรักษาใน longhouses " เฮนรี่กล่าว
เหมือน โกเฮนรี่ เรียนรู้การเล่น sapeh ด้วยตัวเอง .
" ฉันก็แค่หยิบมันขึ้นมา fiddled กับมัน และในเวลาไม่นาน ฉันก็เล่นเพลง "
ถึงแม้ว่าเขาเป็น sapeh virtuoso , เจียมเนื้อเจียมตัวเฮนรี่เครดิต tusau ปาดัง และ แมทธิว ngau ukung เมอริงเป็นหนึ่งในผู้เล่นที่ยิ่งใหญ่ที่สุด sapeh ในซาราวัก .
เฮนรี่ ยังได้เรียนรู้วิธีการทำ sapeh ด้วยตัวเอง มันไม่ยากที่จะทำ ถึงแม้ว่าจะใช้เวลานานเขากล่าวว่า มันใช้เวลา 2 สัปดาห์
เสร็จงานซึ่งรวมถึงภาพวาดลวดลายตกแต่งบนเครื่องมือ ลวดลายศิลปะมักจะแสดง sarawakian และไอคอน เช่น นกเงือก และค่าโดยสารของชนเผ่าอื่น ๆ .
" ทั้งหมดที่ฉันต้องการคือแกะสลักมีด , ขวาน , มีดตัด ค้อน สิ่ว และเครื่องบินรวมทั้งสีและแปรง , " เฮนรี่พูด
ตามเขา sapeh ทำจากบล็อกเดียวของ ไม้โดยปกติ merdang , meranti อาเราและไม้เลือกให้ sapeh แต่ไม้ดีที่สุดคืออาเรา .
เขากล่าวว่า , sapeh สามารถมีได้สูงสุด 15 frets เพิ่มว่าทาง frets จะตั้งจะเป็นตัวกำหนดลักษณะเสียงของมัน .
" sapeh ามือ และนั่นเป็นอีกเหตุผล ทำไมมันช่างพิเศษดนตรีเครื่องดนตรี ทุก sapeh ทำให้อยู่ในตัวเองเป็นฉบับพิมพ์ครั้งแรกเพราะมันคือ ทำมือทุก sapeh มีตัวละครที่โดดเด่นของตัวเองและไม่ " เขาอธิบาย .
sapeh ยังคงดึงดูดผู้คนมากมาย และต่างชาติก็จะให้ความสนใจกับเครื่องมือนี้โกหก ทั้งเฮนรี่และโกมั่นใจ sapeh ไม่เคยจะออกไปของการไหลเวียน
โก ตนเองมั่นใจ sapeh วันหนึ่งจะกอดเป็นเครื่องมือที่ขาดไม่ได้โดย หลัก นักดนตรีในประเทศ ถ้าไม่รอบโลก
เฮนรี่บอกว่ามันจะดีที่จะสอน sapeh ดนตรีในโรงเรียนในซาราวัก , เพิ่มเป็น sapeh เป็นไอคอนของรัฐเท่าที่นกเงือกคือมันสามารถจะสอนเป็นรูปแบบของศิลปะที่โรงเรียนประถมและโรงเรียนมัธยมเด็กสำหรับ sapeh .
,มันมี 2 ตัว ยาวตั้งแต่ที่ข้างเตียงของผู้หญิงพื้นเมืองป่วยมาก มันเยียวยามัน entertains
ทั้งโก และ เฮนรี่ หมอเสียงของ sapeh บางอย่างที่จะประหลาดใจที่ มันมีสิทธิที่จะรักษาบันทึกและเสียงที่ถูกต้องเพื่อความบันเทิง มันเป็นที่เคารพสักการะเป็นฆราวาสกันเอง

พิมพ์แบ่งปัน

: