IndulgenceOne challenge that confro

Indulgence

One challenge that confronts humanity, now and in the past, is the degree to which little children are socialised. Without socialisation we do not become “human”. This dimension is defined as the extent to which people try to control their desires and impulses, based on the way they were raised. A tendency toward a relatively weak control over their impulses is called “indulgence”, whereas a relatively strong control over their urges is called “restraint”. Cultures can be described as indulgent or restrained.

Jordan’s relatively low score of 43 indicates that its culture is one of restraint. Societies with a low score in this dimension have a tendency to cynicism and pessimism. Also, in contrast to indulgent societies, restrained societies do not put much emphasis on leisure time and control the gratification of their desires. People with this orientation have the perception that their actions are, or should be, restrained by social norms and feel that indulging themselves is somewhat wrong.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปลดปล่อยความท้าทายหนึ่งที่กับความมนุษย์ ตอนนี้ และ ใน อดีต เป็นระดับที่เด็กน้อยจะ socialised โดย socialisation เราไม่กลายเป็น "มนุษย์" มิตินี้ถูกกำหนดเป็นขอบเขตที่คนพยายามที่จะควบคุมความปรารถนาของพวกเขาและแรงกระตุ้น ขึ้นอยู่กับวิธีพวกเขาขึ้น แนวโน้มไปทางควบคุมแรงกระตุ้นของพวกเขาค่อนข้างอ่อนจะเรียกว่า "ปลดปล่อย" ในขณะที่ควบคุมค่อนข้างแข็งแรงผ่านการขอก่อนส่งกลับเรียกว่า "อั้น" วัฒนธรรมสามารถอธิบายเป็นผ่อนปรน หรือยับยั้งคะแนนค่อนข้างต่ำของ Jordan 43 บ่งชี้ว่า วัฒนธรรมอันหนึ่งของความยับยั้งชั่งใจ สังคม มีคะแนนต่ำสุดในขนาดนี้มีแนวโน้มที่จะทำและ pessimism ยัง ตรงข้ามซูสังคม สังคมทรงไม่ใส่เวลาว่างเน้นมาก และควบคุมพึงพอใจของความต้องการของพวกเขา คนที่ มีแนวนี้ได้รับรู้ที่มีการดำเนินการของพวกเขา หรือควรจะ ยับยั้ง โดยบรรทัดฐานทางสังคมและความรู้สึกที่ละลายตัวเองค่อนข้าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปล่อยตัว

หนึ่งความท้าทายที่เผชิญมนุษย์ ตอนนี้และที่ผ่านมา คือ การที่ลูกน้อยมีสังคม . โดยไม่ socialisation เราไม่กลายเป็น " มนุษย์ " นี้อะไรมิติหมายถึงขอบเขตที่ผู้คนพยายามที่จะควบคุมความปรารถนาและแรงกระตุ้น , ขึ้นอยู่กับวิธีที่พวกเขาถูกยกแนวโน้มต่อการควบคุมค่อนข้างอ่อนกว่าแรงกระตุ้นของพวกเขาถูกเรียกว่า " ปล่อยตัว " ในขณะที่การควบคุมค่อนข้างแข็งแกร่งกว่าเรียกร้องให้พวกเขาเรียกว่า " ความยับยั้งชั่งใจ " วัฒนธรรมที่สามารถอธิบายเป็นผ่อนผันหรือยับยั้ง

ของจอร์แดนที่ค่อนข้างต่ำของคะแนน 43 ระบุว่า วัฒนธรรมเป็นหนึ่งในการยับยั้งชั่งใจ สังคมที่มีคะแนนต่ำในมิตินี้มีแนวโน้มความเหยียดหยามและสิ้นหวังนอกจากนี้ในทางตรงกันข้ามกับตามใจสังคม ควบคุมสังคมไม่ใส่มากเน้นเวลาว่างและควบคุมความพึงพอใจความปรารถนาของพวกเขา คน ด้วยการวางนี้มีการรับรู้ว่า การกระทำของพวกเขา จะ หรือ ควรจะยับยั้งโดยบรรทัดฐานทางสังคมและความรู้สึกที่ผ่อนคลายตัวเองค่อนข้างผิดปกติ