แบบสำรวจนิทานพื้นบ้านจากอำเภอ ชุมแพ

แบบสำรวจนิทานพื้นบ้านจากอำเภอ ชุมแพ จังหวัด ขอนแก่น

เรื่อง “ หนองหล่ม ” (หนองน้ำที่ทรุดตัวลงเป็นหนองน้ำใหญ่) ภาษาถิ่น / ภาษาไทย)

ชื่อของผู้เล่านิทาน คุณแมนพิภัทร โกสิยะมงคลกุล อายุ 31 ปี

ที่อยู่ปัจจุบัน 222 อำเภอ เชียงคาน จังหวัด เลย

หมายเลขโทรศัพท์ 0811407534 อาชีพ นักเขียน

เรียนรู้นิทานนี้มาจาก รุ่นตายายสู่ลูกหลาน.

เล่าให้ผู้ใดฟังบ้าง เพื่อนบ้าน

เหตุใดท่านจึงเล่าเรื่องนี้ เป็นสิ่งเตือนใจให้ข้อคิด

วันที่นักศึกษาเก็บรวบรวมนิทาน วันที่ 20 เดือน กรฏาคม 2556

ชื่อของผู้เก็บรวบรวมนิทาน นางสาวพัณณิตา โชคศิริ

(นักศีกษาวิชาเอกภาษาอังกฤษ ชั้นปีที่ 3 ห้อง ศ 5404)

คติสอนใจที่ได้จากนิทานเรื่องนี้ ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว
ประเด็นคุณธรรมและจริยธรรม ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว
ประกอบการเตรียมตัวเล่านิทาน 2 ภาษา

โครงการฟื้นฟูนิทานพื้นบ้านจากท้องถิ่นสู่อาเซียน

โดย อาจารย์วรพรรณ ทิพรส (081-871-3062)

สาขาวิชาภาษาอังกฤษ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์

มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย



นิทานพื้นบ้าน เรื่อง หนองหล่ม

จากตำนาน หนองหล่ม มีผู้เฒ่าผู้แก่กล่าวไว้ว่า หนองหล่มเป็นหนองน้ำสาธารณะประจำหมู่บ้าน หนองนาทราย ตำบลนาดินดำ อำเภอเมือง จังหวัดเลย

เมื่อหลายร้อยปีมาแล้ว มีหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ตั้งอยู่ในพื้นที่ที่เป็นหนองหล่มในปัจจุบัน ชาวบ้านแห่งนี้มีความรักใคร่สามัคคีและกลมเกลียวกันดี และหมู่บ้านแห่งนี้เวลาเข้าป่าล่าสัตว์ หากผู้ใดได้สัตว์ที่เป็นสัตว์ใหญ่ จะต้องนำเนื้อสัตว์เหล่านั้นมาแบ่งปันเพื่อนบ้านกินกันทุกครัวเรือน และที่หมู่บ้านแห่งนี้มีพรานป่าที่มีชื่อเสียงที่สุด มีชื่อว่า พรานไก่
วันหนึ่ง ซึ่งนับว่าเป็นเคราะห์กรรมของชาวบ้านในหมู่บ้านแห่งนี้คือ พรานไก่ ได้ไปล่าสัตว์ แกได้ฆ่าอีเก้งเผือกตัวหนึ่ง แล้วรีบกลับมาที่หมู่บ้าน ชักชวนให้ชาวบ้านมาดูอีเก้งเผือกตัวนั้น เมื่อชาวบ้านมาดูอีเก้งเผือก ก็อยากลิ้มรสเนื้ออีเก้งเผือกตัวนี้ว่าจะอร่อยแตกต่างจากอีเก้งธรรมดาอย่างไร พรานไก่ และชาวบ้านจึงแบ่งเนื้ออีเก้งเผือกจนครบทุกครัวเรือน แต่ก็เป็นที่น่าประหลาดใจเพราะเนื้อของมันช่างมีมากเหลือเกิน ยิ่งชำแหละยิ่งมีมาก ขนกันไปเท่าไหร่ก็ไม่หมด และในเย็นวันนั้นชาวบ้านทั้งหมู่บ้านต่างได้ลิ้มรสของเนื้ออีเก้งเผือก ยกเว้นหญิงหม้ายคนหนึ่งที่ไม่ได้กินเหมือนคนอื่นๆเพราะแกออกไปไร่ ต่อมาพลบค่ำก็เกิดอาเพศ มีพายุและฝนตกอย่างรุนแรงลงมาอย่างไม่หยุดยั้ง จนเกิดน้ำท่วมและแผ่นดินที่ตั้งของหมู่บ้านก็ทรุดตัวลงไม่มีใครหนีรอด นอกจากหญิงหม้ายผู้นั้น ซึ่งพอแกกลับมาจากไปไร่ก็ไม่พบใคร พบแต่หนองน้ำใหญ่เวิ้งว้าง แกก็เลยตรอมใจตายตามเพื่อนบ้านไปด้วย ในบริเวณที่หมู่บ้านทรุดตัว แล้วกลายเป็นหนองน้ำใหญ่ ชาวบ้านจึงเรียกว่า หนองหล่ม มาจนถึงปัจจุบัน

Story Grammar1
Title: หนองหล่ม (หนองน้ำที่ทรุดตัวลงเป็นหนองน้ำใหญ่)Author: storyteller : แมนพิภัทร โกสิยะมงคลกุล
- Time: ตอนพลบค่ำเวลา 19.00 น.
- Place: (S) หมู่บ้านแห่งหนึ่ง Character(S) พรานไก่,ชาวบ้าน,หญิงหม้าย
Problem: พรานไก่ได้ฆ่าอีเก้งเผือกตัวหนึ่งและนำมาแบ่งสรรให้ชาวบ้านทุกครัวเรือนได้ลิ้มรส
Event(efforts to solve the problem):

1. วันหนึ่ง พรานไก่ ได้ไปล่าสัตว์ และได้ฆ่าอีเก้งเผือกตัวหนึ่ง แล้วรีบกลับมาที่หมู่บ้าน

2. พรานไก่ และชาวบ้านแบ่งเนื้ออีเก้งเผือกจนครบทุกครัวเรือน แต่ก็เป็นที่น่าประหลาดใจเพราะเนื้อของมันช่างมีมากเหลือเกิน ยิ่งชำแหละยิ่งมีมาก ขนกันไปเท่าไหร่ก็ไม่หมด และในเย็นวันนั้นชาวบ้านทั้งหมู่บ้านต่างได้ลิ้มรสของเนื้ออีเก้งเผือก ยกเว้นหญิงหม้ายคนหนึ่งที่ไม่ได้กินเหมือนคนอื่นๆเพราะออกไปไร่

3.ต่อมาพลบค่ำก็เกิดอาเพศ มีพายุและฝนตกอย่างรุนแรงลงมาอย่างไม่หยุดยั้ง จนเกิดน้ำท่วมและแผ่นดินที่ตั้งของหมู่บ้านก็ทรุดตัวลงไม่มีใครหนีรอด นอกจากหญิงหม้ายผู้นั้น ซึ่งพอแกกลับมาจากไปไร่ก็ไม่พบใคร พบแต่หนองน้ำใหญ่เวิ้งว้าง แกก็เลยตรอมใจตายตามเพื่อนบ้านไปด้วย ในบริเวณที่หมู่บ้านทรุดตัว แล้วกลายเป็นหนองน้ำใหญ่ ชาวบ้านจึงเรียกว่า หนองหล่ม มาจนถึงปัจจุบัน

The resolution: ชาวบ้านที่ลิ้มรสอีเก้งเผือกทุกคนมีอันเป็นไป ยกเว้นหญิงหม้ายที่ไม่ได้ลิ้มรสเนื้ออีเก้งเผือกตัวนั้น แต่ก็ตรอมใจตายตามชาวบ้านไปเพราะกลับมาจากไปไร่ก็ไม่เจอผู้ใดนอกจากหนองน้ำเวิ้งว้าง ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว

Lesson to learn: ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว

นางสาวพัณณิตา โชคศิริ รหัสประจำตัว 544302121 หมู่เรียน ศ.5404

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แบบสำรวจนิทานพื้นบ้านจากอำเภอชุมแพจังหวัดขอนแก่นเรื่อง "หนองหล่ม" (หนองน้ำที่ทรุดตัวลงเป็นหนองน้ำใหญ่) ภาษาถิ่น / ภาษาไทย)ชื่อของผู้เล่านิทานคุณแมนพิภัทรโกสิยะมงคลกุลอายุ 31 ปีที่อยู่ปัจจุบัน 222 ตำบลเชียงคานจังหวัดเลยนักเขียนหมายเลขโทรศัพท์ 0811407534 อาชีพเรียนรู้นิทานนี้มาจากรุ่นตายายสู่ลูกหลานเล่าให้ผู้ใดฟังบ้างเพื่อนบ้านเหตุใดท่านจึงเล่าเรื่องนี้เป็นสิ่งเตือนใจให้ข้อคิดวันที่นักศึกษาเก็บรวบรวมนิทานวันที่ 20 เดือนกรฏาคม 2556ชื่อของผู้เก็บรวบรวมนิทานนางสาวพัณณิตาโชคศิริ(นักศีกษาวิชาเอกภาษาอังกฤษชั้นปีที่ 3 ห้องศ 5404)คติสอนใจที่ได้จากนิทานเรื่องนี้ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัวประเด็นคุณธรรมและจริยธรรมให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัวประกอบการเตรียมตัวเล่านิทาน 2 ภาษาโครงการฟื้นฟูนิทานพื้นบ้านจากท้องถิ่นสู่อาเซียนโดยอาจารย์วรพรรณทิพรส (081-871-3062)สาขาวิชาภาษาอังกฤษคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย นิทานพื้นบ้านเรื่องหนองหล่ม จากตำนานหนองหล่มมีผู้เฒ่าผู้แก่กล่าวไว้ว่าหนองหล่มเป็นหนองน้ำสาธารณะประจำหมู่บ้านหนองนาทรายตำบลนาดินดำอำเภอเมืองจังหวัดเลย เมื่อหลายร้อยปีมาแล้วมีหมู่บ้านแห่งหนึ่งตั้งอยู่ในพื้นที่ที่เป็นหนองหล่มในปัจจุบันชาวบ้านแห่งนี้มีความรักใคร่สามัคคีและกลมเกลียวกันดีและหมู่บ้านแห่งนี้เวลาเข้าป่าล่าสัตว์หากผู้ใดได้สัตว์ที่เป็นสัตว์ใหญ่จะต้องนำเนื้อสัตว์เหล่านั้นมาแบ่งปันเพื่อนบ้านกินกันทุกครัวเรือนและที่หมู่บ้านแห่งนี้มีพรานป่าที่มีชื่อเสียงที่สุดมีชื่อว่าพรานไก่ วันหนึ่ง ซึ่งนับว่าเป็นเคราะห์กรรมของชาวบ้านในหมู่บ้านแห่งนี้คือ พรานไก่ ได้ไปล่าสัตว์ แกได้ฆ่าอีเก้งเผือกตัวหนึ่ง แล้วรีบกลับมาที่หมู่บ้าน ชักชวนให้ชาวบ้านมาดูอีเก้งเผือกตัวนั้น เมื่อชาวบ้านมาดูอีเก้งเผือก ก็อยากลิ้มรสเนื้ออีเก้งเผือกตัวนี้ว่าจะอร่อยแตกต่างจากอีเก้งธรรมดาอย่างไร พรานไก่ และชาวบ้านจึงแบ่งเนื้ออีเก้งเผือกจนครบทุกครัวเรือน แต่ก็เป็นที่น่าประหลาดใจเพราะเนื้อของมันช่างมีมากเหลือเกิน ยิ่งชำแหละยิ่งมีมาก ขนกันไปเท่าไหร่ก็ไม่หมด และในเย็นวันนั้นชาวบ้านทั้งหมู่บ้านต่างได้ลิ้มรสของเนื้ออีเก้งเผือก ยกเว้นหญิงหม้ายคนหนึ่งที่ไม่ได้กินเหมือนคนอื่นๆเพราะแกออกไปไร่ ต่อมาพลบค่ำก็เกิดอาเพศ มีพายุและฝนตกอย่างรุนแรงลงมาอย่างไม่หยุดยั้ง จนเกิดน้ำท่วมและแผ่นดินที่ตั้งของหมู่บ้านก็ทรุดตัวลงไม่มีใครหนีรอด นอกจากหญิงหม้ายผู้นั้น ซึ่งพอแกกลับมาจากไปไร่ก็ไม่พบใคร พบแต่หนองน้ำใหญ่เวิ้งว้าง แกก็เลยตรอมใจตายตามเพื่อนบ้านไปด้วย ในบริเวณที่หมู่บ้านทรุดตัว แล้วกลายเป็นหนองน้ำใหญ่ ชาวบ้านจึงเรียกว่า หนองหล่ม มาจนถึงปัจจุบันStory Grammar1Title: หนองหล่ม (หนองน้ำที่ทรุดตัวลงเป็นหนองน้ำใหญ่)Author: storyteller : แมนพิภัทร โกสิยะมงคลกุล- Time: ตอนพลบค่ำเวลา 19.00 น.- Place: (S) หมู่บ้านแห่งหนึ่ง Character(S) พรานไก่,ชาวบ้าน,หญิงหม้ายProblem: พรานไก่ได้ฆ่าอีเก้งเผือกตัวหนึ่งและนำมาแบ่งสรรให้ชาวบ้านทุกครัวเรือนได้ลิ้มรสEvent(efforts to solve the problem):1. วันหนึ่ง พรานไก่ ได้ไปล่าสัตว์ และได้ฆ่าอีเก้งเผือกตัวหนึ่ง แล้วรีบกลับมาที่หมู่บ้าน2. พรานไก่ และชาวบ้านแบ่งเนื้ออีเก้งเผือกจนครบทุกครัวเรือน แต่ก็เป็นที่น่าประหลาดใจเพราะเนื้อของมันช่างมีมากเหลือเกิน ยิ่งชำแหละยิ่งมีมาก ขนกันไปเท่าไหร่ก็ไม่หมด และในเย็นวันนั้นชาวบ้านทั้งหมู่บ้านต่างได้ลิ้มรสของเนื้ออีเก้งเผือก ยกเว้นหญิงหม้ายคนหนึ่งที่ไม่ได้กินเหมือนคนอื่นๆเพราะออกไปไร่3.ต่อมาพลบค่ำก็เกิดอาเพศ มีพายุและฝนตกอย่างรุนแรงลงมาอย่างไม่หยุดยั้ง จนเกิดน้ำท่วมและแผ่นดินที่ตั้งของหมู่บ้านก็ทรุดตัวลงไม่มีใครหนีรอด นอกจากหญิงหม้ายผู้นั้น ซึ่งพอแกกลับมาจากไปไร่ก็ไม่พบใคร พบแต่หนองน้ำใหญ่เวิ้งว้าง แกก็เลยตรอมใจตายตามเพื่อนบ้านไปด้วย ในบริเวณที่หมู่บ้านทรุดตัว แล้วกลายเป็นหนองน้ำใหญ่ ชาวบ้านจึงเรียกว่า หนองหล่ม มาจนถึงปัจจุบันThe resolution: ชาวบ้านที่ลิ้มรสอีเก้งเผือกทุกคนมีอันเป็นไป ยกเว้นหญิงหม้ายที่ไม่ได้ลิ้มรสเนื้ออีเก้งเผือกตัวนั้น แต่ก็ตรอมใจตายตามชาวบ้านไปเพราะกลับมาจากไปไร่ก็ไม่เจอผู้ใดนอกจากหนองน้ำเวิ้งว้าง ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัวLesson to learn: ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว นางสาวพัณณิตา โชคศิริ รหัสประจำตัว 544302121 หมู่เรียน ศ.5404

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รอรอรอรอรอรอรอรอรอ