The grammar-translation method or i

The grammar-translation method or is a language teaching method developed during the 18th and 19th centuries . That grammar-translation is a traditional and ancient teaching method. in the grammar translation approach instruction is provided in the students’ native language. “There is little use of target language for communication. State that in the grammar translation method, both the teachers and students have a traditional role. The teacher has the authority in the classroom and students tend to follow the teacher. Moreover, students learn grammar rules deductively; that is, first they are provided grammar rules with examples, second they are asked to memorize the rules, andfinally, they are told to use the rules in other examples. Having experienced the traditional grammar-translation instructional type all the way through our own language learning from school to university, it is well-known that accuracy of forms are the very focus of this method under structural approach. Decontextualised, discrete and purposeless 'parsing' and surface-structure analysis are conspicuous features of the traditional grammar-translation method. It ignores contextualised learning and fails to expose learners to ‘authentic varieties in a ‘functional context’, which usually results in students ‘knowing’ something about the language (competence) but not being able to ‘do’ anything with that knowledge (performance). Knowing and doing should be the two sides of language learning according to Widdowson (1990, p. 157). Grammar-translation method emphasises ‘knowing’ at the expense of ‘doing’. The grammar-translation method overemphasizes written work over oral production. The method does not include spoken communication or listening comprehension. As a consequence, it stresses the rote memorization of vocabulary words and study of the explicit rules of grammar. The grammar-translation method is a method without a theory in areas such as linguistics, psychology, or education. But the grammar-translation method is still popular in many parts of the world today, although this method underscores the importance of understanding the literary texts more than speaking and listening in the target language. . The historical foundations of the grammar-translation method provide valuable insights to situate and understand current practices in language instruction, though many new methodologies have been developed and employed. Under grammar-translation method instruction, the teaching procedures are as follows: the teachers give and explain rules, create a 'context' for students to practise these rules, and the students apply the learned rules. Grammar-translation method, students are taught the grammar rules systematically.
But this 'teacher-exposition' method has two shortcomings: a) Students can be easily bored. Thus, language learning becomes an agonising experience without any enjoyment; b) the original function of a language feature can be obscured without being explored in its original context. Learners have no opportunities to be exposed to various data sources and they have no opportunity to 'generate and test hypotheses and to discuss language phenomena'. The 'student-exploration' method makes language learning an enjoyable experience, because 'if the teacher talks about language to the students, he/she is far less likely to capture their interest than if he/she lets them explore it for themselves under conditions carefully prepared and controlled by him/her'.
Generally speaking, the traditional grammar-translation method tends to rely more on deductive reasoning in language teaching. Of course, both deductive-oriented and inductive-oriented reasoning can be effective methods in language teaching/learning, depending on the goals and contexts of language teaching/learning. With Grammar-Translation method, the focus of teaching is reading and writing, especially reading. This learning mode has its own advantages. For example, everyone can hear what is being said; students can get a good language model from the teacher. However, some very important language learning elements are neglected in this mode. For example, talking, which is a very important means to improve learners' language proficiency especially in communicative sense, is neglected. Brought up with this method, students’ English are often ‘dumb’ English, which means they cannot speak in English. Generally speaking, under the traditional grammar-translation method, the mother tongue as instruction language is more frequently used than the target language. Vocabulary and grammar rules are usually taught in isolation from context. A lot of translation exercises: translating disconnected sentences from the target language into the mother tongue or from mother tongue to the target language, are included. Stated that CLT is an approach to the teaching of second and foreign languages that emphasizes interaction as both the means and the ultimate goal of learning a language. And Richards and Rodgers (2001) wrote that, CLT “aims to (a) make communicative competence the goal of language teaching and (b) develop procedures for the teaching of the four language skills that acknowledge the interdependence of language and communication” (p. 155). CLT approach is believed to be the most effective theoretical model in English language teaching since early 1970s. In other words, the language learners should be competent enough to associate the linguistic forms with appropriate non-linguistic knowledge so as to account for the specific functional meaning intended by the speaker. Communicative language teaching sets as its goal the teaching of communicative competence. That is developing fluency. Fluency is natural language use occurring when a speaker conducts meaningful interaction and maintains comprehensible and ongoing communication despite limitations in his or her communicative competence. As a consequence, the CLT Approach has come under attack from teachers for being prejudiced in favor of native-speaker teachers, or those teachers who give up the traditional teaching method---grammar-translation method. However, communicative language teaching approach emphasises on communication efficiency. Fluency is put much more emphasis than accuracy. It perceives learners' errors as a sign of progress in internalising the language system. According to communicative language teaching approach, the errors may provide us with insights into how language learners process language data. Errors may be caused by interference from the mother tongue when the learners 'fall back' on their existing knowledge of the first language to solve problems in the target language.
CLT method “concentrates on getting learners to do things with language, to express concepts and to carry out communicative acts of various kinds.” The assumption is that learners will learn the rules of language naturally when they use the language. But, unfortunately “the grammar, which they must obviously acquire somehow as a necessary resource for use, proves elusive. Compared with the traditional grammar-translation method, the communicative language teaching approach emphasises exposure to authentic materials and contexts, and function rather than form teaching. This approach pays more attention to fluency than accuracy in conveying messages, as long as it is efficient. This 'grammar-neglected' approach has caused a lot of problems, especially among foreign language learners and teachers, who are used to the grammar-translation method. The learners often feel insecure with no sense of achievement, as they are not learning any grammar rules and vocabulary usage consciously.
the grammar-translation method and the communicative method. The two approaches are just different sets of language teaching and learning principles. We may find in each of them strong points and weak points. Therefore, we should encourage language teachers to fuse the two methods to meet the goal of foreign language teaching so as to cater to the actual needs of our language learners, since the two can complement each other.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธีการแปลไวยากรณ์ หรือเป็นภาษาสอนวิธีพัฒนาในช่วงศตวรรษ 18 และ 19 แปลไวยากรณ์นั้นเป็นวิธีการสอนแบบดั้งเดิม และเก่าแก่ ไวยากรณ์ที่ให้คำแนะนำวิธีการแปลในภาษาของนักเรียน "มีไว้ใช้เล็ก ๆ น้อย ๆ ของภาษาเป้าหมายสำหรับการสื่อสาร รัฐที่ในไวยากรณ์แปล ครูและนักเรียนมีบทบาทดั้งเดิม ครูมีอำนาจในห้องเรียน และนักเรียนมักจะ ทำตามครู นอกจากนี้ นักเรียนเรียนรู้กฎไวยากรณ์ deductively นั่นคือ ก่อนจะมีกฎไวยากรณ์ตัวอย่าง ที่สอง พวกเขาจะต้องจำกฎ andfinally พวกเขาจะบอกการใช้กฎในตัวอย่างอื่น ๆ ไม่มีประสบการณ์ชนิดสอนไวยากรณ์แปลดั้งเดิมทางผ่านภาษาของเราเองเรียนรู้จากโรงเรียนมหาวิทยาลัย ได้รู้จักว่า ความถูกต้องของฟอร์มโฟกัสมากวิธีนี้ภายใต้โครงสร้างวิธีการ Decontextualised แยกกัน purposeless 'แยก' และพื้นผิวโครงสร้างวิเคราะห์เป็นคุณลักษณะเด่นของวิธีการแปลไวยากรณ์ดั้งเดิม จะละเว้น contextualised เรียน และไม่สามารถเปิดเผยเรียน ' พันธุ์แท้ในการ' ทำงาน' ซึ่งมักจะส่งผลนักเรียน 'รู้' บางสิ่งบางอย่างที่เกี่ยวกับภาษา (ความสามารถ) แต่ไม่สามารถที่จะ 'ทำ' อะไรกับที่รู้ (ประสิทธิภาพ) รู้ และทำควรมีทั้งสองด้านของภาษาที่เรียนรู้ตาม Widdowson (1990, p. 157) วิธีการแปลไวยากรณ์เน้น 'รู้' ค่าใช้จ่าย 'ทำ' วิธีการแปลไวยากรณ์ overemphasizes งานเขียนผ่านปากผลิต ไม่รวมวิธีการสื่อสารพูดหรือฟังทำความเข้าใจ ผล จะเน้นสะท้อนอาจคำศัพท์และศึกษากฎไวยากรณ์ชัดเจน วิธีการ โดยไม่มีทฤษฎีในพื้นที่เช่นภาษาศาสตร์ จิตวิทยา การศึกษาไวยากรณ์แปลได้ แต่ไวยากรณ์แปลยังคงเป็นที่นิยมในหลายส่วนของโลกวันนี้ ถึงแม้ว่าวิธีนี้ underscores ความสำคัญของการทำความเข้าใจข้อความของวรรณกรรมมากกว่าพูด และฟังภาษาเป้าหมาย . รากฐานทางประวัติศาสตร์ของไวยากรณ์แปลให้ความเข้าใจดีแล้ว และเข้าใจปัจจุบันปฏิบัติคำสั่งของภาษา แม้ว่าในหลักสูตรใหม่ได้พัฒนา และลูกจ้าง ภายใต้คำสั่งไวยากรณ์แปลวิธีการ ขั้นตอนการสอนจะเป็นดังนี้: ครูให้ และอธิบายกฎ สร้าง 'เนื้อหา' สำหรับนักเรียนเพื่อฝึกฝนกฎเหล่านี้ และนักเรียนใช้กฎการเรียนรู้ ไวยากรณ์แปล นักเรียนได้เรียนรู้เรื่องกฎไวยากรณ์อย่างเป็นระบบแต่วิธีนี้ 'ครูนิทรรศการ' ได้แสดงสอง: มี) นักเรียนอาจเบื่อได้ง่าย ดังนั้น เรียนภาษากลายเป็น ประสบการณ์ไม่มีหย่อน agonising ขการทำงานเดิมของคุณลักษณะภาษาสามารถถูกบดบัง โดยการสำรวจในบริบทเดิมของ ผู้เรียนมีโอกาสไม่ถูกแหล่งข้อมูลต่าง ๆ และพวกเขาไม่มีโอกาส ' สร้าง และทดสอบสมมุติฐานและ การอธิบายปรากฏการณ์ภาษา ' วิธี "นักสำรวจ" ทำให้ภาษาที่เรียนรู้มีความเป็น เพราะ' ถ้าครูเล่านักเรียนภาษา ไกลน้อยแนวโน้มที่จะจับความสนใจกว่าถ้าเขาช่วยให้พวกเขาสำรวจด้วยตนเองภายใต้เงื่อนไขเตรียม และควบคุม โดยทราบถึงรายละเอียดอย่างรอบคอบ'Generally speaking, the traditional grammar-translation method tends to rely more on deductive reasoning in language teaching. Of course, both deductive-oriented and inductive-oriented reasoning can be effective methods in language teaching/learning, depending on the goals and contexts of language teaching/learning. With Grammar-Translation method, the focus of teaching is reading and writing, especially reading. This learning mode has its own advantages. For example, everyone can hear what is being said; students can get a good language model from the teacher. However, some very important language learning elements are neglected in this mode. For example, talking, which is a very important means to improve learners' language proficiency especially in communicative sense, is neglected. Brought up with this method, students’ English are often ‘dumb’ English, which means they cannot speak in English. Generally speaking, under the traditional grammar-translation method, the mother tongue as instruction language is more frequently used than the target language. Vocabulary and grammar rules are usually taught in isolation from context. A lot of translation exercises: translating disconnected sentences from the target language into the mother tongue or from mother tongue to the target language, are included. Stated that CLT is an approach to the teaching of second and foreign languages that emphasizes interaction as both the means and the ultimate goal of learning a language. And Richards and Rodgers (2001) wrote that, CLT “aims to (a) make communicative competence the goal of language teaching and (b) develop procedures for the teaching of the four language skills that acknowledge the interdependence of language and communication” (p. 155). CLT approach is believed to be the most effective theoretical model in English language teaching since early 1970s. In other words, the language learners should be competent enough to associate the linguistic forms with appropriate non-linguistic knowledge so as to account for the specific functional meaning intended by the speaker. Communicative language teaching sets as its goal the teaching of communicative competence. That is developing fluency. Fluency is natural language use occurring when a speaker conducts meaningful interaction and maintains comprehensible and ongoing communication despite limitations in his or her communicative competence. As a consequence, the CLT Approach has come under attack from teachers for being prejudiced in favor of native-speaker teachers, or those teachers who give up the traditional teaching method---grammar-translation method. However, communicative language teaching approach emphasises on communication efficiency. Fluency is put much more emphasis than accuracy. It perceives learners' errors as a sign of progress in internalising the language system. According to communicative language teaching approach, the errors may provide us with insights into how language learners process language data. Errors may be caused by interference from the mother tongue when the learners 'fall back' on their existing knowledge of the first language to solve problems in the target language.CLT วิธี "มุ่งเน้นการเรียน การทำสิ่งต่าง ๆ ด้วยภาษา การแสดงแนวคิด และ การดำเนินกิจการสื่อสารชนิดต่างๆ" สมมติฐานไว้ว่า ผู้เรียนจะได้เรียนรู้กฎของภาษาตามธรรมชาติเมื่อมีใช้ภาษา แต่ แต่ "ไวยากรณ์ ซึ่งพวกเขาต้องแน่นอนได้รับการอย่างใดเป็นทรัพยากรที่จำเป็นสำหรับการใช้งาน พิสูจน์เปรียว เมื่อเทียบกับวิธีแปลไวยากรณ์แบบดั้งเดิม วิธีการในการสอนภาษาเพื่อเน้นสัมผัสกับวัสดุอาหาร และ บริบท และฟังก์ชัน มากกว่าสอนแบบฟอร์ม วิธีการนี้จ่ายความแคล่วมากขึ้นกว่าความถูกต้องในข้อความที่สายพาน ตราบใดที่มีประสิทธิภาพ วิธีการนี้ 'ไวยากรณ์ที่ไม่มีกิจกรรม' เกิดปัญหา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่ผู้เรียนภาษาต่างประเทศและครู ที่ใช้ไวยากรณ์แปลมาก ผู้เรียนมักจะรู้สึกไม่ปลอดภัยกับรู้สึกไม่สำเร็จ พวกเขาจะไม่เรียนรู้กฎไวยากรณ์และการใช้คำศัพท์ใด ๆ สติวิธีการแปลไวยากรณ์และวิธีการสื่อสาร วิธีสองเป็นชุดแตกต่างกันเพียงภาษาสอน และเรียนรู้หลักการ เราอาจพบในแต่ละของพวกเขาจุดแข็งและจุดอ่อน ดังนั้น เราควรสนับสนุนให้ครูผู้สอนภาษากับฟิวส์สองวิธีการเพื่อบรรลุเป้าหมายของการสอนเพื่อตอบสนองความต้องการแท้จริงของการเรียนภาษา เนื่องจากทั้งสองสามารถช่วยเสริมภาษาต่างประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีไวยากรณ์แปลหรือเป็นวิธีการเรียนการสอนภาษาที่พัฒนาขึ้นในช่วงศตวรรษที่ 18 และ 19 ไวยากรณ์แปลนั่นคือวิธีการสอนแบบดั้งเดิมและโบราณ ในการแปลไวยากรณ์การเรียนการสอนวิธีการให้ในภาษาพื้นเมืองของนักเรียน "มีการใช้งานเล็ก ๆ น้อย ๆ ของภาษาเป้าหมายสำหรับการสื่อสาร รัฐว่าในวิธีการแปลไวยากรณ์ทั้งครูและนักเรียนมีบทบาทแบบดั้งเดิม ครูมีอำนาจในห้องเรียนและนักเรียนมีแนวโน้มที่จะทำตามครู นอกจากนี้นักเรียนได้เรียนรู้กฎไวยากรณ์อนุมาน; ว่ามีที่แรกที่พวกเขามีให้กฎไวยากรณ์กับตัวอย่างที่สองที่พวกเขาจะขอให้จดจำกฎ andfinally พวกเขาจะบอกว่าจะใช้กฎในตัวอย่างอื่น ๆ มีประสบการณ์การเรียนการสอนประเภทไวยากรณ์แปลแบบดั้งเดิมทุกทางผ่านการเรียนรู้ภาษาของเราเองจากโรงเรียนไปเรียนที่มหาวิทยาลัยก็เป็นที่รู้จักกันดีว่ามีความถูกต้องในรูปแบบที่เป็นจุดสนใจมากของวิธีการนี้อยู่ภายใต้วิธีการที่โครงสร้าง Decontextualised, ต่อเนื่องและจับจด 'แยก' และการวิเคราะห์โครงสร้างพื้นผิวที่มีคุณสมบัติที่เห็นได้ชัดเจนของวิธีการไวยากรณ์แปลแบบดั้งเดิม มันไม่สนใจการเรียนรู้ contextualised และล้มเหลวที่จะเปิดเผยเรียน 'พันธุ์แท้ใน' บริบทการทำงาน 'ซึ่งมักจะส่งผลให้นักเรียนทราบว่าบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับภาษา (ความสามารถ) แต่ไม่สามารถที่จะ' ทำ 'อะไรกับความรู้ที่ (ประสิทธิภาพ) . รู้และควรจะทำทั้งสองด้านของการเรียนรู้ภาษาตาม Widdowson (1990, น. 157) วิธีไวยากรณ์แปลเน้น 'รู้' ที่ค่าใช้จ่ายของ 'ทำ' วิธีไวยากรณ์แปล overemphasizes งานเขียนมากกว่าการผลิตในช่องปาก วิธีการไม่ได้รวมถึงการสื่อสารการพูดหรือการฟัง ผลที่ตามมาก็เน้นท่องจำของคำศัพท์และการศึกษาของกฎระเบียบที่ชัดเจนของไวยากรณ์ วิธีไวยากรณ์แปลเป็นวิธีที่ไม่มีทฤษฎีในพื้นที่เช่นภาษาศาสตร์จิตวิทยาหรือการศึกษา แต่วิธีไวยากรณ์แปลยังเป็นที่นิยมในหลายส่วนของโลกวันนี้แม้ว่าวิธีการนี้ตอกย้ำความสำคัญของการทำความเข้าใจวรรณกรรมมากกว่าพูดและการฟังในภาษาเป้าหมาย . รากฐานทางประวัติศาสตร์ของวิธีไวยากรณ์แปลให้ข้อมูลเชิงลึกที่มีคุณค่าในการตั้งอยู่และเข้าใจการปฏิบัติในปัจจุบันในการเรียนการสอนภาษา แต่วิธีการใหม่ ๆ ที่ได้รับการพัฒนาและการจ้างงาน ภายใต้การแนะนำวิธีการไวยากรณ์แปลวิธีการเรียนการสอนมีดังนี้ครูให้และอธิบายกฎสร้าง 'บริบท' สำหรับนักเรียนที่จะปฏิบัติตามกฎเหล่านี้และนักเรียนใช้กฎเรียนรู้ วิธีไวยากรณ์แปลนักเรียนจะสอนกฎไวยากรณ์อย่างเป็นระบบ.
แต่นี้ 'ครูนิทรรศการ' วิธีการมีสองข้อบกพร่องก) นักเรียนสามารถจะเบื่อได้อย่างง่ายดาย ดังนั้นการเรียนรู้ภาษาจะกลายเป็นประสบการณ์ที่ทนทุกข์ทรมานโดยไม่มีความสุขใด ๆ ข) ฟังก์ชั่นเดิมของคุณลักษณะภาษาสามารถบดบังโดยไม่ได้รับการสำรวจในบริบทเดิม ผู้เรียนมีโอกาสที่จะได้สัมผัสกับแหล่งข้อมูลต่างๆและพวกเขาไม่มีโอกาสที่จะ 'สร้างและทดสอบสมมติฐานและเพื่อหารือเกี่ยวกับปรากฏการณ์ทางภาษา วิธี 'นักเรียนสำรวจ' ทำให้ภาษาการเรียนรู้ประสบการณ์ที่สนุกสนานเพราะถ้าครูพูดเกี่ยวกับภาษาให้กับนักเรียนเขา / เธออยู่ไกลน้อยมีแนวโน้มที่จะจับความสนใจของพวกเขามากกว่าถ้าเขา / เธอช่วยให้พวกเขาสำรวจด้วยตนเองภายใต้เงื่อนไข จัดทำอย่างระมัดระวังและควบคุมโดยเขา / เธอ '.
โดยทั่วไปวิธีการไวยากรณ์แปลแบบดั้งเดิมมีแนวโน้มที่จะอาศัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับเหตุผลแบบนิรนัยในการสอนภาษา แน่นอนว่าทั้งสองเหตุผลแบบนิรนัยที่มุ่งเน้นและเหนี่ยวนำที่มุ่งเน้นการสามารถเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพในการเรียนการสอนภาษา / การเรียนรู้ขึ้นอยู่กับเป้าหมายและบริบทของการสอนภาษา / การเรียนรู้ ด้วยวิธีไวยากรณ์แปล-มุ่งเน้นการเรียนการสอนที่มีการอ่านและการเขียนการอ่านโดยเฉพาะอย่างยิ่ง โหมดการเรียนรู้นี้มีข้อดีของตัวเอง ยกตัวอย่างเช่นที่ทุกคนสามารถได้ยินสิ่งที่ถูกกล่าว; นักเรียนจะได้รับรูปแบบการใช้ภาษาที่ดีจากครู แต่บางการเรียนรู้ภาษาที่สำคัญมากองค์ประกอบที่ถูกทอดทิ้งในโหมดนี้ ยกตัวอย่างเช่นการพูดคุยซึ่งเป็นวิธีที่สำคัญมากในการปรับปรุงความสามารถทางภาษาของผู้เรียนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่การสื่อสารที่ถูกทอดทิ้ง นำขึ้นกับวิธีการนี้นักเรียนภาษาอังกฤษมักจะ 'ใบ้' ภาษาอังกฤษซึ่งหมายความว่าพวกเขาไม่สามารถพูดภาษาอังกฤษ โดยทั่วไปตามวิธีไวยากรณ์แปลแบบดั้งเดิมภาษาแม่เป็นภาษาการเรียนการสอนจะใช้บ่อยกว่าภาษาเป้าหมาย กฎคำศัพท์และไวยากรณ์มักจะได้รับการสอนในการแยกจากบริบท จำนวนมากของการออกกำลังกายแปล: แปลประโยคเชื่อมต่อจากภาษาเป้าหมายเป็นภาษาแม่หรือจากภาษาแม่ภาษาเป้าหมายที่จะถูกรวม ระบุว่า CLT เป็นแนวทางการเรียนการสอนภาษาที่สองและต่างประเทศที่เน้นการทำงานร่วมกันเป็นทั้งวิธีการและเป้าหมายสูงสุดของการเรียนรู้ภาษาหนึ่ง และริชาร์ดร็อดเจอร์ส (2001) เขียนว่า CLT "มีวัตถุประสงค์เพื่อ (ก) ให้การสื่อสารเป้าหมายของการเรียนการสอนภาษาและ (ข) การพัฒนาวิธีการในการเรียนการสอนของทักษะการใช้ภาษาทั้งสี่ที่ได้รับทราบการพึ่งพาซึ่งกันและกันของภาษาและการสื่อสาร" (พี . 155) วิธี CLT เชื่อว่าจะเป็นแบบจำลองทางทฤษฎีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในการเรียนการสอนภาษาอังกฤษมาตั้งแต่ต้นปี 1970 ในคำอื่น ๆ ที่เรียนภาษาที่ควรจะเป็นอำนาจพอที่จะเชื่อมโยงรูปแบบภาษาที่มีความรู้ภาษาที่ไม่เหมาะสมเพื่อให้เป็นบัญชีสำหรับความหมายเฉพาะการทำงานที่ตั้งใจไว้โดยลำโพง การเรียนการสอนภาษาเพื่อการสื่อสารกำหนดเป็นเป้าหมายของการเรียนการสอนของความสามารถการสื่อสาร ที่มีการพัฒนาความคล่องแคล่ว คล่องแคล่วคือการใช้ภาษาธรรมชาติที่เกิดขึ้นเมื่อมีการดำเนินการมีปฏิสัมพันธ์ของลำโพงที่มีความหมายและมีการสื่อสารที่เข้าใจและต่อเนื่องแม้จะมีข้อ จำกัด ในการสื่อสารของเขาหรือเธอ เป็นผลให้วิธีการ CLT ได้มาอยู่ภายใต้การโจมตีจากครูถูกอคติในความโปรดปรานของครูเจ้าของภาษาหรือครูผู้ที่ให้ขึ้นวิธีการสอนแบบดั้งเดิม --- วิธีไวยากรณ์แปล แต่วิธีการสอนภาษาเพื่อการสื่อสารให้ความสำคัญกับประสิทธิภาพการสื่อสาร ความคล่องแคล่วจะให้ความสำคัญมากขึ้นกว่าความถูกต้อง มันรับรู้ข้อผิดพลาดของผู้เรียนเป็นสัญลักษณ์ของความคืบหน้าในระบบ internalising ภาษา ตามวิธีการเรียนการสอนภาษาเพื่อการสื่อสารผิดพลาดอาจทำให้เรามีความเข้าใจในวิธีการขั้นตอนการเรียนภาษาข้อมูลภาษา ข้อผิดพลาดที่อาจจะเกิดจากการแทรกแซงจากแม่ลิ้นเมื่อ 'หลังฤดูใบไม้ร่วง' เรียนเกี่ยวกับความรู้ของพวกเขาที่มีอยู่ของภาษาแรกในการแก้ปัญหาในภาษาเป้าหมาย.
วิธี CLT "มุ่งเน้นที่การได้รับการเรียนรู้ที่จะทำสิ่งที่มีภาษาที่จะแสดงแนวคิดและ ดำเนินการเรื่องการสื่อสารทุกชนิด. "สมมติฐานคือการที่ผู้เรียนจะได้เรียนรู้กฎของภาษาธรรมชาติเมื่อพวกเขาใช้ภาษา แต่โชคไม่ดี "ไวยากรณ์ซึ่งพวกเขาเห็นได้ชัดว่าต้องได้รับอย่างใดเป็นทรัพยากรที่จำเป็นสำหรับการใช้งานที่เข้าใจยากพิสูจน์ เมื่อเทียบกับวิธีการไวยากรณ์แปลแบบดั้งเดิมวิธีการเรียนการสอนภาษาเพื่อการสื่อสารที่เน้นการสัมผัสกับวัสดุที่แท้จริงและบริบทและฟังก์ชั่นมากกว่ารูปแบบการเรียนการสอน วิธีการนี้จะให้ความสำคัญมากขึ้นในการคล่องแคล่วกว่าความถูกต้องในการถ่ายทอดข้อความตราบใดที่มันมีประสิทธิภาพ นี้ 'ไวยากรณ์ที่ถูกทอดทิ้ง' วิธีการที่ได้ก่อให้เกิดปัญหามากโดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่ผู้เรียนภาษาต่างประเทศและครูผู้สอนที่จะใช้ในวิธีไวยากรณ์แปล ผู้เรียนมักจะรู้สึกไม่ปลอดภัยกับความรู้สึกของความสำเร็จที่ไม่เป็นพวกเขาจะไม่เรียนรู้ใด ๆ กฎไวยากรณ์คำศัพท์และการใช้งานอย่างมีสติ.
วิธีไวยากรณ์แปลและวิธีการสื่อสาร ทั้งสองวิธีมีความแตกต่างกันเพียงชุดการเรียนการสอนภาษาและการเรียนรู้หลักการ เราอาจจะพบว่าในแต่ละของพวกเขาจุดแข็งและจุดอ่อน ดังนั้นเราจึงควรส่งเสริมให้ครูผู้สอนภาษาที่จะหลอมรวมสองวิธีที่จะตอบสนองเป้าหมายของการเรียนการสอนภาษาต่างประเทศเพื่อที่จะตอบสนองความต้องการที่แท้จริงของผู้เรียนภาษาของเราตั้งแต่สองสามารถเติมเต็มซึ่งกันและกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แปลเป็นภาษาไวยากรณ์วิธีการหรือวิธีการสอนที่พัฒนาในช่วงศตวรรษที่ 18 และ 19 . การแปลไวยากรณ์เป็นแบบดั้งเดิม และวิธีการสอนแบบโบราณ วิธีการสอนไวยากรณ์ในการแปลให้บริการในภาษาของนักเรียน " มีการใช้เล็ก ๆน้อย ๆของเป้าหมายของภาษาเพื่อการสื่อสาร รัฐในไวยากรณ์ แปลโดยทั้งครูและนักเรียนจะมีบทบาทดั้งเดิม อาจารย์อำนาจในนักเรียนห้องเรียนและมีแนวโน้มที่จะปฏิบัติตามครู นอกจากนี้ นักเรียนเรียนรู้กฎไวยากรณ์แบบอนุมาน คือ ครั้งแรก พวกเขาให้กฎไวยากรณ์ พร้อมตัวอย่างที่สอง , พวกเขาจะขอให้จำกฎ และพวกเขาจะบอกว่าใช้กฎในตัวอย่างอื่น ๆมีประสบการณ์การสอนแบบไวยากรณ์การแปลประเภททั้งหมดทางผ่านของเราเอง การเรียนรู้ภาษาจากโรงเรียน มหาวิทยาลัย มันเป็นที่รู้จักกันดีว่า ความถูกต้องของรูปแบบเป็นโฟกัสของวิธีนี้ภายใต้การวิเคราะห์เชิงโครงสร้าง decontextualised ,และต่อเนื่องอย่างไร้จุดประสงค์ ' แจง ' พื้นผิวและโครงสร้างเป็นคุณสมบัติเด่นของแบบไวยากรณ์แบบแปล มันไม่สนใจ contextualised การเรียนรู้และล้มเหลวที่จะเปิดเผยให้ผู้เรียน ' จริงอย่างในบริบท ' หน้าที่ 'ซึ่งมักจะส่งผลในนักเรียนรู้อะไรบางอย่างที่เกี่ยวกับภาษา ( ความสามารถ ) แต่ไม่สามารถที่จะ ' ทำ ' อะไรกับความรู้ที่ ( ประสิทธิภาพ ) ทราบ และทำควรเป็นสองด้านของการเรียนรู้ภาษาตามเพลิดเพลิน ( 2533 , หน้า 157 ) วิธีแปลไวยากรณ์เน้นที่ค่าใช้จ่ายของ ' รู้ ' ' ทำ 'การแปลไวยากรณ์วิธีการ overemphasizes งานเขียน ผ่านการผลิตด้วยปากเปล่า วิธีไม่รวมการสื่อสารการพูดหรือการฟัง . ผลที่ตามมา , เน้นการท่องจำแบบท่องจำคำศัพท์และการศึกษากฎชัดเจนไวยากรณ์ การแปลไวยากรณ์วิธีเป็นวิธีที่ปราศจากทฤษฎีในพื้นที่เช่นภาษาศาสตร์ จิตวิทยา หรือการศึกษาแต่การแปลไวยากรณ์วิธีการยังคงเป็นที่นิยมในหลายส่วนของโลกวันนี้ แม้ว่าวิธีนี้ตอกย้ำความสำคัญของการเข้าใจวรรณกรรมมากกว่าการฟังและการพูดในภาษาเป้าหมาย . รากฐานทางประวัติศาสตร์ของวิธีการแปลไวยากรณ์ให้ข้อมูลเชิงลึกที่มีคุณค่าอยู่และเข้าใจสภาพในการเรียนการสอนภาษาถึงแม้ว่าวิธีการใหม่จำนวนมากได้ถูกพัฒนาขึ้น และการจ้างงาน ภายใต้วิธีการแปลไวยากรณ์การสอนการสอนขั้นตอนดังนี้ ครูให้ และอธิบายกติกา สร้าง ' บริบท ' ให้นักเรียนฝึกกฎเหล่านี้และนักเรียนใช้เรียนรู้กฎ วิธีแปลไวยากรณ์ นักเรียนสอนกฎไวยากรณ์
อย่างเป็นระบบแต่วิธีนี้ ' ปกรณ์ ' ครูมีสองข้อบกพร่อง : ) นักเรียนสามารถจะเบื่อได้อย่างง่ายดาย ดังนั้น การเรียนรู้ภาษากลายเป็นทนทุกข์ทรมานประสบการณ์ไม่มีความเพลิดเพลิน ; B ) ฟังก์ชันเดิมของภาษา คุณลักษณะที่สามารถบดบังโดยไม่ถูกค้นพบในบริบทเดิมผู้เรียนไม่มีโอกาสที่จะได้สัมผัสกับแหล่งข้อมูลต่างๆ และก็ไม่มีโอกาสที่จะ ' สร้างและทดสอบสมมติฐานและเพื่อหารือเกี่ยวกับปรากฏการณ์ ' ภาษา ' ' วิธีสำรวจนักเรียนให้เรียนรู้เป็นประสบการณ์ที่สนุกสนาน ภาษา เพราะถ้าครูพูดเรื่องภาษาให้นักเรียนเขา / เธออยู่ไกลโอกาสน้อยที่จะยึดความสนใจมากกว่าถ้าเขา / เธอช่วยให้พวกเขาสำรวจด้วยตนเองภายใต้เงื่อนไขอย่างระมัดระวังเตรียมและควบคุมโดยเขา / เธอ ' .
กล่าวโดยทั่วไป วิธีแปลไวยากรณ์แบบดั้งเดิมมีแนวโน้มที่จะอาศัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับการให้เหตุผลแบบนิรนัย ในการสอนภาษา แน่นอนทั้งแบบนิรนัยและอุปนัยเชิงเหตุผลและสามารถเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพในการสอน / การเรียนรู้ภาษาขึ้นอยู่กับเป้าหมายและบริบทของการสอนภาษา / การเรียนรู้ ด้วยวิธีการแปลไวยากรณ์ เน้นการสอน คือ การอ่าน และการเขียน โดยเฉพาะการอ่าน โหมดการเรียนรู้นี้มีข้อดีของตัวเอง ตัวอย่างเช่น ทุกคนได้ยินสิ่งที่ถูกกล่าวว่านักเรียนสามารถขอรับแบบภาษาที่ดีจากครู อย่างไรก็ตาม องค์ประกอบสำคัญมากเรียนภาษาถูกทอดทิ้งในโหมดนี้ ตัวอย่างเช่น การพูดคุย ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญมากวิธีการเพื่อปรับปรุงความสามารถทางภาษาของผู้เรียน โดยเฉพาะในแง่การสื่อสาร คือ การถูกทอดทิ้ง เอาวิธีการนี้ นักเรียนอังกฤษมักจะเป็น ' โง่ ' ภาษาอังกฤษซึ่งหมายความว่าพวกเขาไม่สามารถพูดภาษาอังกฤษได้ พูดโดยทั่วไปตามแบบดั้งเดิมวิธีการแปลไวยากรณ์ , ภาษาแม่เป็นภาษาสอนเพิ่มเติมที่ใช้บ่อยกว่าภาษาเป้าหมาย กฎไวยากรณ์และคำศัพท์มักจะสอนในการแยกจากบริบท มากของแบบฝึกหัดการแปล :แปลประโยคจากการเชื่อมต่อภาษาเป้าหมายเป็นภาษาแม่หรือจากภาษาแม่กับภาษาเป้าหมายรวม ระบุว่า CLT เป็นวิธีการสอนสองและภาษาต่างประเทศที่เน้นปฏิสัมพันธ์เป็นทั้งวิธีการและเป้าหมายของการเรียนรู้ภาษา และ ริชาร์ด และ ร็อดเจอร์ส ( 2001 ) เขียนว่าCLT " มีวัตถุประสงค์เพื่อ ( 1 ) สร้างความสามารถทางด้านการสื่อสาร เป้าหมายของการสอนภาษา และ ( ข ) พัฒนาวิธีการสำหรับการสอนภาษาทั้ง 4 ทักษะที่รับรู้การพึ่งพาอาศัยกันของภาษาและการสื่อสาร " ( หน้า 155 ) วิธีการแทรกถือเป็นแบบจำลองทางทฤษฎีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในการสอนภาษาอังกฤษตั้งแต่ต้นทศวรรษ ในคำอื่น ๆภาษา ผู้เรียนควรมีความสามารถเพียงพอที่จะเชื่อมโยงกับรูปแบบภาษาเหมาะสม ไม่มีความรู้ทางภาษาเพื่อบัญชีสำหรับหน้าที่เฉพาะ ความหมาย วัตถุประสงค์ โดยลำโพง ชุดการสอนภาษาเพื่อการสื่อสารเป็นเป้าหมายของการสอน ความสามารถด้านภาษาอังกฤษ นั่นคือการพัฒนาความสามารถ .คล่องแคล่วเป็นธรรมชาติ การใช้ภาษา เกิดขึ้นเมื่อลำโพงได้รับการรักษาและการสื่อสารที่มีความหมายและเข้าใจได้ต่อเนื่อง แม้จะมีข้อ จำกัด ใน ของเขาหรือเธอ ความสามารถด้านภาษาอังกฤษ ผลที่ตามมา , CLT วิธีการที่มีมาภายใต้การโจมตีจากครูที่ลำเอียงในความโปรดปรานของครูเจ้าของภาษาหรือครูที่ให้ขึ้นแบบดั้งเดิมสอน --- ไวยากรณ์แบบแปล อย่างไรก็ตาม แนวทางการสอนภาษาเพื่อการสื่อสารเน้นประสิทธิภาพการสื่อสาร ความสามารถคือต้องเน้นมากกว่าความถูกต้อง มันรับรู้ข้อผิดพลาดของผู้เรียน เป็นเครื่องหมายของความก้าวหน้าใน internalising ระบบภาษา ตามแนวทางการสอนภาษาเพื่อการสื่อสาร ,ข้อผิดพลาดอาจให้กับข้อมูลเชิงลึกในวิธีการเรียนภาษาจัดการข้อมูลภาษา ข้อผิดพลาดอาจเกิดจากการรบกวนจากภาษาแม่เมื่อฤดูใบไม้ร่วงของผู้เรียนหลัง ' ของพวกเขาที่มีอยู่ ความรู้ทางภาษา เพื่อแก้ไขปัญหาในภาษาเป้าหมาย วิธีการ "
CLT มุ่งเน้นการให้ผู้เรียนทำ ด้วยภาษาเพื่อแสดงแนวคิดและดำเนินการการกระทำสื่อสารชนิดต่าง ๆ . " สันนิษฐานว่า ผู้เรียนจะเรียนรู้กฎของภาษาตามธรรมชาติเมื่อพวกเขาใช้ภาษา แต่น่าเสียดายที่ " ไวยากรณ์ ซึ่งพวกเขาจะเห็นได้ชัดได้รับอย่างใดเป็นทรัพยากรที่จำเป็นสำหรับใช้พิสูจน์เปรียว เมื่อเทียบกับแบบดั้งเดิมไวยากรณ์แปลภาษาวิธีการ