Field and laboratory studies were c

Field and laboratory studies were conducted on the water relations of the high intertidal snail Melampus bidentatus Say (Pulmonata: Ellobiidae) in the Little Sippewisset Marsh, Cape Cod (Mass., U.S.A.). Densities of Melampus in the upper 12% of the intertidal zone averaged about 1300 snails/m2. A size gradient of snails was found, with large snails (5–12 mm shell length) occupying both upper and lower extremes of tidal height. Adult snails (>5 mm) undergo semilunar migrations, such that during neap tidal cycles the center of peak density shifts 2 m lower in the marsh from that of spring tidal cycles. Juvenile snails appear to remain in the dense vegetation of mid-range.
During dry conditions in the field, snails contained 15% less body water compared with normally hydrated snails. Laboratory studies on desiccation (controlled temperature and humidity, still air) showed water loss to be inversely proportional to shell length and relative humidity (RH). Immature snails regulate water loss poorly; few survive for more than 12 h in 0–75% RH (20°C). In contrast, adults survive for 48 h or more in ⩽ 50% RH and remained alive in 97% RH for at least 14 days, despite the loss of up to 40% body water. Adult snails placed in ≈0% RH for 27–36 h were remarkably tolerant to desiccation, with an LD50 near 80% body water loss. Melampus rehydrates rapidly when provided with free water; from a level of 50% body water loss, snails reached 90% normal water content within 0.75 h. Adult Melampus can survive submergence in sea water for at least 10 days and in fresh water for 3 days and can tolerate −12°C for several days.
These studies demonstrate some of the physiological and behavioral adaptations to the rhythmicity of the tides and to the extremes in other physical factors found in the high intertidal zone. The significance of these adaptations in Melampus, and the fitting of its primitive, marine reproductive strategy to an amphibious lifestyle, are discussed in relation to the transitional status of this snail in the movement of molluscs from marine origins to land and freshwater habitats.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาคสนามและการศึกษาในห้องปฏิบัติการได้รับการดำเนินการเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของน้ำจากหอยทาก intertidal สูง Melampus bidentatus พูด (Pulmonata: Ellobiidae) เล็ก ๆ น้อย ๆ ใน Sippewisset หนองเคปคอด (. มวล USA) ความหนาแน่นของ Melampus ในด้านบน 12% ของ intertidal เน็ตเฉลี่ยประมาณ 1300 หอย / m2 ลาดขนาดของหอยทากพบกับหอยทากขนาดใหญ่ (5-12 มิลลิเมตรความยาวเปลือก) ครอบครองสุดขั้วทั้งบนและล่างของความสูงของน้ำขึ้นน้ำลง หอยทากผู้ใหญ่ (> 5 มิลลิเมตร) ได้รับการโยกย้าย semilunar เช่นว่าในช่วงน้ำขึ้นน้ำลงน้ำตายรอบศูนย์กลางของการเปลี่ยนแปลงความหนาแน่นสูงสุด 2 เมตรลดลงในบึงจากที่วงจรน้ำขึ้นน้ำลงในฤดูใบไม้ผลิ หอยเด็กและเยาวชนที่จะปรากฏอยู่ในพุ่มไม้ทึบของช่วงกลาง.
ในช่วงสภาวะที่แห้งในเขตหอยทากที่มีอยู่ 15% น้ำในร่างกายน้อยลงเมื่อเทียบกับหอยชุ่มชื้นตามปกติ การศึกษาในห้องปฏิบัติการผึ่งให้แห้ง (ควบคุมอุณหภูมิและความชื้นยังคงอากาศ) แสดงให้เห็นว่าการสูญเสียน้ำจะเป็นสัดส่วนผกผันกับความยาวเปลือกและความชื้นสัมพัทธ์ (RH) หอยที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะควบคุมการสูญเสียน้ำได้ไม่ดี; ไม่กี่อยู่รอดได้นานกว่า 12 ชั่วโมงใน 0-75% RH (20 ° C) ในทางตรงกันข้ามผู้ใหญ่อยู่รอดเป็นเวลา 48 ชั่วโมงหรือมากกว่า⩽ 50% RH และยังคงมีชีวิตอยู่ใน 97% RH เป็นเวลาอย่างน้อย 14 วันแม้จะมีการสูญเสียถึง 40% ของน้ำในร่างกาย หอยทากผู้ใหญ่วางไว้ใน≈0% RH สำหรับ 27-36 ชั่วโมงมีใจกว้างอย่างน่าทึ่งไปผึ่งให้แห้งมี LD50 ใกล้ 80% การสูญเสียน้ำในร่างกาย Melampus rehydrates อย่างรวดเร็วเมื่อมาพร้อมกับน้ำฟรี จากระดับ 50% ของร่างกายสูญเสียน้ำหอยทากถึง 90% ปริมาณน้ำปกติภายใน 0.75 ชั่วโมง ผู้ใหญ่ Melampus สามารถอยู่รอดน้ำท่วมในน้ำทะเลเป็นเวลาอย่างน้อย 10 วันและในน้ำจืดเป็นเวลา 3 วันและสามารถทนต่อ -12 ° C เป็นเวลาหลายวัน.
การศึกษาเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงบางส่วนของการปรับตัวทางสรีรวิทยาและพฤติกรรมการ rhythmicity ของกระแสน้ำและไปทาง สุดขั้วในปัจจัยทางกายภาพอื่น ๆ ที่พบในเขต intertidal สูง ความสำคัญของการปรับตัวเหล่านี้ใน Melampus และเหมาะสมของดั้งเดิมของกลยุทธ์การเจริญพันธุ์ทะเลเพื่อการดำเนินชีวิตที่สะเทินน้ำสะเทินบกที่จะกล่าวถึงในความสัมพันธ์กับสถานะในช่วงเปลี่ยนแปลงของหอยทากนี้ในการเคลื่อนไหวของหอยจากต้นกำเนิดไปยังดินแดนทางทะเลและที่อยู่อาศัยน้ำจืด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาคสนามและห้องปฏิบัติการการศึกษาดำเนินการในน้ำความสัมพันธ์ของป่าโกงกางสูงหอยทากมีแลมพัส bidentatus พูด ( pulmonata : ellobiidae ) ในบึง sippewisset น้อยเคปคอด ( มวล . , USA ) ความหนาแน่นของมีแลมพัสใน Upper 12 % ของพื้นที่ป่าโกงกาง เฉลี่ยประมาณ 1 , 300 ตัว / ตารางเมตร ขนาดไล่ระดับของหอยที่ถูกพบหอยทากขนาดใหญ่ ( ความยาวเปลือก 5 – 12 มม. ) มีทั้งบนและล่างความสูงสุดขั้วของน้ำขึ้นน้ำลง หอยผู้ใหญ่ ( 5 มม. ) ซึ่งเป็นรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวอพยพผ่าน เช่น ช่วงนีพน้ำขึ้นน้ำลงรอบศูนย์ความหนาแน่นสูงสุดกะ 2 M ลดในบึงที่ฤดูใบไม้ผลิโดยรอบ หอยทากและปรากฏอยู่ในพืชหนาแน่น กลาง .
ในช่วงสภาพอากาศแห้งในฟิลด์หอยทากมีน้ำในร่างกายน้อยกว่าปกติ 15% hydrated หอยทาก ห้องปฏิบัติการการศึกษาผึ่งให้แห้ง ( ควบคุมอุณหภูมิและความชื้น อากาศยังคง ) มีการสูญเสียน้ำจะแปรผกผันกับความยาวเปลือกและความชื้นสัมพัทธ์ ( RH ) หอยเด็กควบคุมการสูญเสียน้ำไม่ดี น้อยรอดมากกว่า 12 ชั่วโมง 0 – 75 เปอร์เซ็นต์ ( 20 ° C ) ในทางตรงกันข้าม48 ชั่วโมงหรือมากกว่าผู้ใหญ่อยู่ใน⩽ 50 เปอร์เซ็นต์ และยังคงมีชีวิตอยู่ใน 97 เปอร์เซ็นต์ อย่างน้อย 14 วัน แม้จะมีการสูญเสียถึง 40% แหล่งน้ำ หอยทากที่ผู้ใหญ่วางไว้ใน≈ 0 % นาน 27 – 36 ชั่วโมงอย่างใจกว้างเพื่อผึ่งให้แห้งด้วย ld50 ใกล้ 80 เปอร์เซ็นต์น้ำในร่างกายสูญเสีย มีแลมพัส rehydrates อย่างรวดเร็วเมื่อมีน้ำฟรี จากระดับ 50% การสูญเสียน้ำในร่างกาย ,หอยทากถึง 90 % ปริมาณน้ำปกติ ภายใน 3 ชั่วโมง ผู้ใหญ่มีแลมพัสสามารถอยู่รอดในน้ำทะเลดำน้ำอย่างน้อย 10 วัน และในน้ำเป็นเวลา 3 วัน และสามารถทนต่อ− 12 ° C เป็นเวลาหลายวัน
การศึกษาเหล่านี้แสดงให้เห็นบางส่วนของการปรับตัวทางสรีรวิทยาและพฤติกรรมการ rhythmicity ของกระแสน้ำและสุดขั้วในอื่น ๆ ปัจจัยทางกายภาพที่พบในเขตเขตน้ำขึ้นน้ำลงสูงความสำคัญของการปรับตัวในมีแลมพัส และเหมาะสมของการเจริญพันธุ์ของดั้งเดิม มารีนกลยุทธ์ไลฟ์สไตล์ยกพลขึ้นบก มีความสัมพันธ์เชิงลบ กับการเปลี่ยนสถานะของหอยทากในการเคลื่อนไหวของหอยจากทะเลที่ดินและแหล่งที่มาของน้ำจืด