relations with Great Powers. Opport

relations with Great Powers. Opportunism, alliance, and bandwagoning were vital elements of this strstegy.
Thai leaders also learnt to be assertive if situation permitted and to be compliant when choices in foreign policy seemed to be inadequate. The principle of pragmatism and resilience has been passed to the subsequent generations of Thai leaders in designing Thailand as a bamboo that leans with the prevailing wind. But doing so also induced a policy dilemma for Thailand
Because of the lack of colonial experience, and unlike its neighboring countries, Thailand tended to entertain the politics of alliance usually with extraregional Powers instead of strictly upholding neutralism and non-alignment. Thai foreign policy heavily depended tn. and policies of other Powers, whilst also taking advantage from them in the country’s interests. Thailand kept its open-door policy, despite some brief periods of isolationism, and invited external Powers to compete amongst themselves to win over their alliance with the kingdom. This was a component of Thailand’s balance-of-power strategy. Thailand comprehended that its survival rested on the ability to bend with the wind and its appeasement of external Powers, even at the expense of occasionally compromising its own moral stance and principles.
The end of the Cold War brought about a new urgency for Thailand to reformulate its foreign policy to react more appropriately to the region's new distribution of power. Thai leaden were challenged by the reality in which the United States, a long-term guardian of Thai national security, was reducing its presence in Southeast Asia and, therefore, its influence on the region. American policy created a power vacuum, but it also paved the way for China, a rising Asian Power, to assert its role as it readjusted the regional equilibrium to its own benefit. Thailand felt that it could no longer depend on the United States alone in times of trouble. The Asian financial crisis that hit Thailand in 1997 reaffirmed this belief. Thailand was disappointed that the United States did not rush to its aid, particularly since the financial crisis was regarded as a new form of threat to the country’s economic security. Instead, the Chinese and the Japanese contributed substantial amounts to the International Monetary Fund (IMF) bailout fund for Thailand.
A reduced United States presence was not the only major phenomenon in the post-Cold War period. There have been a number of rising international trends that required Thailand to rethink its traditional foreign policy, which, hitherto, was primarily concerned with the state and the quest to protect its national sovereignty. The new world order is the world of multipolarity, a world with several balancing centres of power driven by the force of globalisation. In Southeast Asia, the mushrooming of new regional and multilateral platforms has gradually eroded the traditional concept of state sovereignty. A corollary to this development is the diversification of actors like non-governmental organisations and multinational conglomerates, as well as increasingly important non-traditional issues and challenges such as environmental protection, humanitarian disaster relief, terrorism, and epidemics.

Under these circumstances, the need to redefine what constituted national interests to survive the latest shift in international politics was imperative. Domestic conditions equally contributed to the remolding of perceptions of national interest. Traditionally, the foreign policy decision¬making process was dominated by a any elite in the military and the bureaucracy. Together, they often depicted the international environment as a highly dangerous domain filled with uncertainties. With the compelling thrust to safeguard national security constantly in their minds, they had been searching for protection from outside Powers; and by doing so, it legitimised their role in foreign-policy formulation. It explains why they were reluctant to abandon the traditional concept even after the Cold War had ended: they feared that they could lose their legitimacy- in the conduct of diplomacy.
When a new administration led by General Chatichai Choonhavan (1988-91), the first elected prime minister since 1976, was installed in Thailand with an ambition to detraditionalise the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความสัมพันธ์กับอำนาจที่ดี Opportunism พันธมิตร และ bandwagoning มีองค์ประกอบสำคัญของ strstegy นี้ผู้นำไทยเรียนสะเออะถ้าสถานการณ์ได้ และจะตามเมื่อตัวเลือกในนโยบายต่างประเทศที่ดูเหมือน จะไม่เพียงพอ หลักการของความยืดหยุ่นและ pragmatism ผ่านไปรุ่นต่อมาของผู้นำไทยในการออกแบบไทยเป็นไม้ไผ่ที่เอนกับลมเป็น แต่ยังทำให้เกิดนโยบายลำบากใจสำหรับประเทศไทยเนื่องจากขาดประสบการณ์โคโลเนียล และแตกต่าง จากของประเทศเพื่อนบ้าน ประเทศไทยมีแนวโน้มการ บันเทิงการเมืองพันธมิตรมักจะมีอำนาจ extraregional แทนที่จะยึดถืออย่างเคร่งครัด neutralism และตำแหน่งไม่ นโยบายต่างประเทศไทยมากขึ้นอยู่กับนโยบายของอำนาจอื่น ๆ และ tn. ขณะยัง ได้ประโยชน์จากพวกเขาในผลประโยชน์ของประเทศ ประเทศไทยยังคงนโยบายเปิดประตู แม้ มีบางช่วงเวลาสั้น ๆ ของ isolationism และเชิญอำนาจภายนอกการแข่งขันท่ามกลางเองชนะพันธมิตรกับราชอาณาจักร นี้เป็นส่วนประกอบของกลยุทธ์สมดุลพลังงานของประเทศไทย ไทย comprehended ที่ความอยู่รอดของสรรพบนสามารถงอกับลมและความ appeasement อำนาจภายนอก แม้แต่ค่าใช้จ่ายบางครั้งสูญเสียท่าทางคุณธรรมและหลักการของตัวเองจุดสิ้นสุดของสงครามเย็นนำมาเกี่ยวกับความเร่งด่วนใหม่สำหรับประเทศไทยจะ reformulate นโยบายต่างประเทศเพื่อตอบสนองในภูมิภาคใหม่กระจายอำนาจมากขึ้นอย่างเหมาะสม Leaden ไทยถูกท้าทาย โดยความเป็นจริงประเทศสหรัฐอเมริกา ผู้ปกครองระยะยาวของการรักษาความปลอดภัยแห่งชาติไทย ถูกลดสถานะของตนในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และ จึง อิทธิพลของภูมิภาค นโยบายสร้างสุญญากาศพลังงาน แต่ยังปูทางสำหรับจีน พลังงานเอเชียเพิ่มขึ้น การยืนยันบทบาทของรูปเท่านั้น readjusted สมดุลภูมิภาคเพื่อประโยชน์ของตนเอง ประเทศไทยรู้สึกว่า จะไม่ขึ้นอยู่กับสหรัฐอเมริกาเพียงอย่างเดียวในเวลาที่เกิดปัญหา วิกฤตการเงินเอเชียที่ตีไทยในปี 1997 ยืนยันความเชื่อนี้ ประเทศไทยถูกผิดหวังว่า สหรัฐอเมริกาไม่รีบไม่ให้ความช่วยเหลือ โดยเฉพาะอย่างยิ่งนับตั้งแต่วิกฤตการณ์ทางการเงินที่ถือเป็นภัยคุกคามต่อความปลอดภัยทางเศรษฐกิจของประเทศรูปแบบใหม่ แทน จีนและญี่ปุ่นส่วนยอดเงินกองทุน bailout กองเงินของระหว่างประเทศ (IMF) สำหรับประเทศไทยพบสถานะสหรัฐอเมริกาลดลงไม่มีปรากฏการณ์สำคัญเฉพาะในช่วงสงครามเย็นหลัง มีจำนวนเพิ่มขึ้นแนวโน้มระหว่างประเทศที่ต้องการ rethink นโยบายต่างประเทศแบบดั้งเดิม ซึ่ง มาจนบัด ถูกหลักเกี่ยวข้องกับรัฐและแสวงหาการปกป้องอธิปไตยของชาติ ไทย สั่งโลกใหม่เป็นโลกของ multipolarity โลก มีหลายศูนย์ดุลอำนาจที่ขับเคลื่อน ด้วยแรงของโลกาภิวัติ ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ mushrooming ใหม่แพลตฟอร์มระดับภูมิภาค และพหุภาคีได้ค่อย ๆ เซาะเป็นแนวคิดดั้งเดิมของอำนาจอธิปไตยของรัฐ Corollary การพัฒนานี้เป็นวิสาหกิจของนักแสดงเช่นองค์กรเอกชน และ conglomerates ชาติ เป็นปัญหาสำคัญมากไม่ใช่แบบดั้งเดิม และท้าทายเช่นอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม การบรรเทาภัยพิบัติด้านมนุษยธรรม การก่อการร้าย และโรคระบาดภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ ต้องกำหนดอะไรทะลักผลประโยชน์แห่งชาติเพื่อความอยู่รอดกะล่าสุดทางการเมืองระหว่างประเทศมีความจำเป็น เงื่อนไขภายในประเทศอย่างเท่าเทียมกันส่วนการ remolding ภาพลักษณ์คอร์รัปชันของประเทศสนใจ ประเพณี การ decision¬making นโยบายต่างประเทศถูกครอบงำ โดย elite ใด ๆ ในกองทัพและระบบราชการที่ กัน พวกเขามักจะแสดงสิ่งแวดล้อมนานาชาติเป็นโดเมนสูงอันตรายที่เต็มไป ด้วยความไม่แน่นอน มีกระตุกน่าสนใจการรักษาความปลอดภัยแห่งชาติอย่างต่อเนื่องในจิตใจของพวกเขา พวกเขามีการค้นหาป้องกันจากอำนาจภายนอก และ โดยการทำเช่นนั้น มัน legitimised บทบาทของตนในการกำหนดนโยบายต่างประเทศ อธิบายว่า ทำไมพวกเขาไม่ละทิ้งแนวคิดแบบดั้งเดิมแม้หลังจากสงครามเย็นสิ้นสุดลง: พวกเขากลัวว่า พวกเขาสามารถสูญเสียความชอบธรรม-ของการทูตในการดำเนินการเมื่อจัดการใหม่ที่นำ โดยทั่วไปชาติชายชุณหะวัณ (1988-91), แรกรับการแต่งตั้งนายกรัฐมนตรีตั้งแต่ 1976 ติดตั้งในประเทศไทยกับความทะเยอทะยาน detraditionalise

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสัมพันธ์กับพลังอันยิ่งใหญ่ การฉวยโอกาสพันธมิตรและยึดถือเป็นองค์ประกอบที่สำคัญของ strstegy นี้.
ผู้นำไทยยังได้เรียนรู้ที่จะมีการแสดงออกที่เหมาะสมหากสถานการณ์ได้รับอนุญาตและได้รับการรับรองเมื่อทางเลือกในการดำเนินนโยบายต่างประเทศดูเหมือนจะไม่เพียงพอ หลักการของการปฏิบัติและความยืดหยุ่นได้รับการส่งผ่านไปยังรุ่นต่อมาของผู้นำไทยในการออกแบบประเทศไทยเป็นไผ่ที่โน้มตัวกับลม แต่การทำเช่นนั้นยังเหนี่ยวนำให้เกิดภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกนโยบายของประเทศไทย
เนื่องจากการขาดประสบการณ์ในยุคอาณานิคมและแตกต่างจากประเทศเพื่อนบ้านของไทยมีแนวโน้มที่จะสร้างความบันเทิงการเมืองของพันธมิตรมักจะมีอำนาจ extraregional แทนที่จะเป็นกลางอย่างเคร่งครัดส่งเสริมและไม่ใช่การจัดตำแหน่ง นโยบายต่างประเทศของไทยอย่างมากขึ้นอยู่ tn และนโยบายของอำนาจอื่น ๆ ในขณะที่ยังมีการใช้ประโยชน์จากพวกเขาอยู่ในความสนใจของประเทศ ประเทศไทยเก็บไว้นโยบายเปิดประตูแม้จะมีช่วงเวลาสั้น ๆ บางส่วนของโดดเดี่ยวและเชิญพลังภายนอกที่จะแข่งขันระหว่างตัวเองจะชนะมากกว่าพันธมิตรกับราชอาณาจักร นี่เป็นส่วนหนึ่งของประเทศไทยสมดุลของพลังงานกลยุทธ์ ประเทศไทยเข้าใจว่าการอยู่รอดของมันวางอยู่บนความสามารถในการโค้งงอกับลมและสงบของอำนาจภายนอกแม้ในบางครั้งค่าใช้จ่ายของการประนีประนอมจุดยืนทางศีลธรรมของตัวเองและหลักการ.
สิ้นสุดของสงครามเย็นมาเกี่ยวกับการเร่งด่วนใหม่สำหรับประเทศไทยที่กำหนดใหม่ นโยบายต่างประเทศที่จะตอบสนองอย่างเหมาะสมมากขึ้นในการจัดจำหน่ายใหม่ของภูมิภาคของอำนาจ ไทยสีเทาถูกท้าทายโดยความเป็นจริงในการที่สหรัฐอเมริกาผู้ปกครองในระยะยาวของการรักษาความปลอดภัยแห่งชาติของไทยได้รับการลดการแสดงตนในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และมีอิทธิพลที่มีต่อภูมิภาค นโยบายอเมริกันสร้างพลังดูด แต่ก็ยังปูทางสำหรับประเทศจีน, พาวเวอร์เอเชียที่เพิ่มขึ้นเพื่อยืนยันบทบาทของตัวเองในขณะที่มันปรับสมดุลในระดับภูมิภาคเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง ประเทศไทยก็รู้สึกว่ามันไม่สามารถที่จะขึ้นอยู่กับสหรัฐอเมริกาเพียงอย่างเดียวในเวลายากลำบาก วิกฤตการณ์ทางการเงินในเอเชียที่ตีประเทศไทยในปี 1997 กรุณาธิคุณความเชื่อนี้ ไทยรู้สึกผิดหวังว่าสหรัฐฯไม่ได้รีบเร่งที่จะให้ความช่วยเหลือโดยเฉพาะอย่างยิ่งนับตั้งแต่วิกฤตการณ์ทางการเงินได้รับการยกย่องในฐานะที่เป็นรูปแบบใหม่ของภัยคุกคามต่อความมั่นคงทางเศรษฐกิจของประเทศ แต่จีนและญี่ปุ่นส่วนจำนวนมากให้กับกองทุนการเงินระหว่างประเทศ (IMF) กองทุน bailout ประเทศไทย.
ลดการปรากฏตัวของสหรัฐอเมริกาไม่ได้เป็นเพียงปรากฏการณ์ที่สำคัญในช่วงหลังสงครามเย็น มีจำนวนเพิ่มขึ้นแนวโน้มระหว่างประเทศที่จำเป็นต้องใช้ในประเทศไทยที่จะคิดใหม่นโยบายต่างประเทศแบบดั้งเดิมซึ่งบัดนี้เป็นส่วนใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับรัฐและการแสวงหาเพื่อปกป้องอธิปไตยของชาติ เพื่อโลกใหม่เป็นโลกของพหุโลกกับศูนย์สมดุลหลายขับเคลื่อนโดยแรงของโลกาภิวัตน์ ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ดอกเห็ดของแพลตฟอร์มในระดับภูมิภาคและพหุภาคีใหม่ได้กัดเซาะค่อยๆแนวคิดดั้งเดิมของอำนาจอธิปไตยของรัฐ ควันหลงการพัฒนานี้เป็นความหลากหลายของนักแสดงเช่นองค์กรพัฒนาเอกชนและกลุ่ม บริษัท ข้ามชาติเช่นเดียวกับปัญหาที่ไม่ใช่แบบดั้งเดิมและความท้าทายเช่นการป้องกันด้านสิ่งแวดล้อมที่สำคัญมากขึ้นบรรเทาภัยพิบัติด้านมนุษยธรรม, การก่อการร้ายและการแพร่ระบาด. ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้จำเป็นที่จะต้อง ที่จะกำหนดสิ่งที่ประกอบด้วยผลประโยชน์ของชาติเพื่อความอยู่รอดการเปลี่ยนแปลงล่าสุดในการเมืองระหว่างประเทศเป็นสิ่งจำเป็น เงื่อนไขภายในประเทศมีส่วนร่วมอย่างเท่าเทียมกันที่จะหล่อขึ้นใหม่ของการรับรู้ของผลประโยชน์ของชาติ ตามเนื้อผ้านโยบายต่างประเทศของกระบวนการdecision¬makingถูกครอบงำโดยชนชั้นใด ๆ ในทางทหารและข้าราชการ ร่วมกันพวกเขามักจะปรากฎสภาพแวดล้อมระหว่างประเทศเป็นโดเมนอันตรายอย่างเต็มไปด้วยความไม่แน่นอน ด้วยแรงผลักดันที่น่าสนใจเพื่อรักษาความมั่นคงของชาติอย่างต่อเนื่องในจิตใจของพวกเขาพวกเขาได้รับการค้นหาสำหรับการป้องกันจากอำนาจนอก; และโดยการทำเช่นนั้นมัน legitimized บทบาทของพวกเขาในการกำหนดนโยบายต่างประเทศ มันอธิบายว่าทำไมพวกเขาไม่เต็มใจที่จะละทิ้งแนวคิดดั้งเดิมแม้หลังจากสงครามเย็นสิ้นสุดลง. พวกเขากลัวว่าพวกเขาอาจสูญเสีย legitimacy- ของพวกเขาในการดำเนินการเจรจาต่อรองเมื่อรัฐบาลใหม่นำโดยนายพลชาติชายชุ ณ หะวัณ (1988-91) ครั้งแรกที่ได้รับการเลือกตั้งเป็นนายกรัฐมนตรีตั้งแต่ปี 1976 ได้รับการติดตั้งในประเทศไทยที่มีความใฝ่ฝันที่จะ detraditionalise

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสัมพันธ์กับพลังที่ยิ่งใหญ่ การฉวยโอกาส , พันธมิตร , และ bandwagoning เป็นองค์ประกอบสำคัญของ strstegy .
ผู้นำไทยยังได้เรียนรู้ที่จะกล้าแสดงออก ถ้าสถานการณ์อนุญาตและว่าง่ายเมื่อตัวเลือกในนโยบายต่างประเทศ ดูเหมือนจะไม่เพียงพอหลักการของลัทธิปฏิบัตินิยมและความยืดหยุ่นได้ถูกส่งผ่านไปยังรุ่นต่อไปของผู้นำไทยในการออกแบบประเทศไทย เป็นไม้ไผ่ที่ leans กับลม . แต่ทำแล้ว ยังทำให้นโยบายไม่สำหรับประเทศไทย
เพราะขาดประสบการณ์ อาณานิคม และแตกต่างจากประเทศเพื่อนบ้าน ,ประเทศไทยมีแนวโน้มที่จะทำให้การเมืองของพันธมิตรมักจะมีอำนาจ extraregional แทนที่จะรักษาความเป็นกลางอย่างเคร่งครัด และไม่ใช่แนว นโยบายต่างประเทศไทยมากซึ่งขึ้นอยู่กับนโยบายของอำนาจอื่น ๆในขณะที่ยังใช้ประโยชน์จากพวกเขาในความสนใจของประเทศ ประเทศไทยต้องมีนโยบายเปิดประตู แม้บางช่วงแปลสั้นๆ ,และเชิญพลังภายนอกที่จะแข่งขันกันเอง เพื่อที่จะชนะพันธมิตรกับอาณาจักร นี้เป็นส่วนประกอบของความสมดุลในประเทศ ยุทธศาสตร์พลังงาน คำไทยความอยู่รอดวางอยู่บนความสามารถในการดัดด้วยลมและการของอำนาจภายนอก แม้ค่าใช้จ่ายของบางครั้งสูญเสียหลักการของตัวเองจริยธรรม
ระวัง .การสิ้นสุดของสงครามเย็นนำเรื่องเร่งด่วนใหม่สำหรับประเทศไทย reformulate นโยบายต่างประเทศเพื่อตอบสนองอย่างเหมาะสมกับพื้นที่ของการกระจายใหม่ของพลังงาน ที่ทำจากตะกั่วและท้าทายโดยความเป็นจริงที่สหรัฐอเมริกาเป็นผู้ปกครองระยะยาวของความมั่นคงของชาติไทย คือ การลดการแสดงตนในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และอิทธิพลที่มีต่อภูมิภาคนโยบายชาวอเมริกันสร้างพลังงานสูญญากาศ แต่ยังปูทางสำหรับประเทศจีน , เอเชียพลังงานเพิ่มขึ้น เพื่อยืนยันบทบาทของมันปรับสมดุลในระดับภูมิภาคเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง ไทย รู้สึกว่ามันจะไม่ขึ้นอยู่ในสหรัฐอเมริกาเพียงอย่างเดียว ในเวลาที่มีปัญหา และวิกฤตการณ์ทางการเงินในเอเชียที่ตีประเทศไทย ในปี 1997 ยืนยันความเชื่อนี้ประเทศไทยผิดหวังว่า สหรัฐอเมริกาไม่ได้วิ่งไปช่วยมัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่วิกฤตการณ์ทางการเงินที่ถือเป็นรูปแบบใหม่ของภัยคุกคามต่อความมั่นคงทางเศรษฐกิจของประเทศ แทน , จีน และญี่ปุ่น ส่วนจํานวนมากเพื่อกองทุนการเงินระหว่างประเทศ ( ไอเอ็มเอฟ )
ทุน bailout สำหรับประเทศไทยลดลงสหรัฐอเมริกา ตนไม่ได้เป็นเพียงปรากฏการณ์ที่สำคัญในหลังยุคสงครามเย็น . มีหมายเลขของแนวโน้มระหว่างประเทศเพิ่มขึ้นเป็นไทยให้ทบทวนนโยบายต่างประเทศแบบดั้งเดิม ซึ่งนี้เป็นหลักที่เกี่ยวข้องกับรัฐและการแสวงหาเพื่อปกป้องอธิปไตยของประเทศตน สั่งซื้อโลกใหม่เป็นโลกของ multipolarity ,โลกมีหลายศูนย์อำนาจดุลขับเคลื่อนด้วยพลังของโลกาภิวัตน์ . ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ภูมิภาค และพหุภาคี mushrooming ของแพลตฟอร์มใหม่ก็ค่อยๆกัดเซาะแนวคิดดั้งเดิมของรัฐอธิปไตย เป็นข้อพิสูจน์ที่พัฒนาเป็นวิสาหกิจของนักแสดง เช่น องค์กรพัฒนาเอกชนและกลุ่ม บริษัท ข้ามชาติ ,เป็นปัญหาสำคัญที่ไม่ใช่แบบดั้งเดิมมากขึ้นและความท้าทาย เช่น การป้องกันสิ่งแวดล้อม ด้านมนุษยธรรมและการบรรเทาภัยพิบัติ การก่อการร้าย โรคระบาด

ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ต้อง redefine สิ่งที่บัญญัติผลประโยชน์ของชาติเพื่อความอยู่รอดกะล่าสุดในการเมืองระหว่างประเทศถูกขวาง