one thousand, one hundred pounds -

one thousand, one hundred pounds - and I can only give him six
hundred.’
Robin laughed. ‘I can give you the money. But first, let's try
something ... perhaps the good abbot is not a bad man. Tell him
that you do not have the money. Ask him to help you. Ask him to
wait another year!’
Then Robin turned to his men.
‘Who will go with this man and listen to the abbot's answer?’
‘I will go with him,’ said Little John. ‘I am ready for an
adventure!’
Chapter 7 Sir Richard Pays the Abbot
At twelve o'clock the next day, the Abbot of St Mary's was in his
great dining room. On the table there were bags of gold. He went
to the window and looked out.
‘Sir Richard of Lee is here at the right time, I see,’ he thought.
‘But his clothes are poor, and his horse is old. Good! I think my
friend, the sheriff, is right. Sir Richard cannot pay my one
thousand, one hundred pounds. So this evening, I will be Lord of
his house and his lands!’
A few minutes later, Sir Richard and Little John came into the
room.
‘Well,’ said the abbot, 'you are here at the right time. Do you
have my money ?’
‘My Lord Abbot,’ Sir Richard began, ‘you are a church man. I
hope you will be kind. Next year ...’
‘Stop!’ shouted the abbot. ‘Do not ask for more time! I want my
money now Pay me the one thousand, one hundred pounds, or your
house and lands will be mine this evening!’
Sir Richard then put six bags of gold on the abbot's table. ‘Here
are six hundred pounds, My Lord,’ he said quietly. ‘There
14
is one hundred in each bag. It is a lot of money for me. Next year
I hope ...’
‘Not next year, or next month, or next week!’ shouted the abbot
again. ‘I want all my money today! Do you have my gold -yes or no?’
Then Little John put five more bags on the table.
‘Here you are, My Lord,’ he said. ‘Five hundred more pounds. This
good man and his family will sleep in their home tonight.’
The abbot looked at the money, then he looked at Little John. The
abbot's face was very red. He opened his mouth and then closed it again.
What could he say?
Later, in the forest, Little John told the story to Robin Hood and the
other men.
‘The abbot's face was wonderful,’ said Little John. ‘He was angry,
but he had to take the money’
They laughed for a long time, but then Robin said,
‘This was a fine adventure. But the abbot will tell the sheriff, and the
sheriff will also be angry. They are dangerous men. Sir Richard has to
be careful.’
Chapter 8
Lady Marian and the Sheriff of Nottingham
Every year in summer, Marian's father had a great party. Lords and
ladies and the people from the villages came. They ate and drank. This
year, the Sheriff of Nottingham came too, with fifty of his men. He
watched Marian carefully.
‘She is very beautiful,’ he thought, ‘and Robin Hood loves her. I
know he will come today. Then my men can catch him.’
The music started and people began to dance. A man went to Marian
and spoke to her. She smiled and gave him her hand.
The sheriff stood up and called loudly to his men, ‘That's him! That's
Robin Hood! Take him!’

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หนึ่งพัน หนึ่งร้อยปอนด์ - และผมสามารถให้เขาหกร้อย.'อัพเดต:โรบิน ' ฉันจะให้เงิน แต่ แรก ลองบางสิ่ง...บางทีเจ้าอาวาสดีไม่เป็นคนไม่ดี บอกเขาว่าว่า คุณไม่มีเงิน ขอให้เขาช่วยคุณ ขอให้เขารออีกปี!'จากนั้น โรบินกลายเป็นคน'ใครจะไปกับคนนี้ และฟังคำตอบของเจ้าอาวาส''ฉันจะไปกับเขา กล่าวเล็ก ๆ น้อย ๆ ' ฉันพร้อมสำหรับการการผจญภัย!'บทที่ 7 เซอร์ริชาร์ดจ่ายเจ้าอาวาสที่สิบสองนาฬิกา ของวันถัดไป การเจ้าอาวาสของแมรี่เป็นในเขาห้องรับประทานอาหารที่ดี บนโต๊ะ มีกระเป๋าทอง เขาไปไปหน้าต่าง และมองออก'เซอร์ริชาร์ดของลีอยู่ที่นี่เวลาเหมาะสม เห็น เขาคิด' แต่เสื้อผ้าของเขายากจน และม้าของเขามีอายุ ดี ผมคิดว่า ของฉันเพื่อน นายอำเภอ เป็นขวา เซอร์ริชาร์ดไม่ชำระหนึ่งของฉันพัน หนึ่งร้อยปอนด์ ดังนั้นค่ำคืนนี้ ฉันจะเป็นเจ้าของบ้านและที่ดินของเขา!'ภายหลัง เซอร์ริชาร์ดและเล็ก ๆ น้อย ๆ เข้ามาไม่กี่นาทีนี้ห้องพัก'ดี กล่าวว่า เจ้าอาวาส, ' คุณอยู่ที่นี่เวลาเหมาะสม คุณมีเงินของฉันได้อย่างไร '' ฉันพระเจ้าอาวาส Sir Richard เริ่ม, ' คุณเป็นคนคริสตจักร ผมหวังว่า คุณจะเป็นประเภท ปีหน้า...''หยุด ' ตะโกนเจ้าอาวาส ' ไม่ขออีกครั้ง ฉันต้องการฉันเงินเดี๋ยวจ่ายผมหนึ่งพัน หนึ่งร้อยปอนด์ หรือของคุณบ้านและที่ดินจะเป็นเหมืองเย็นนี้!'เซอร์ริชาร์ดหกถุงทองที่ใส่แล้วบนตารางของเจ้าอาวาส ' ที่นี่มีหกร้อยปอนด์ ข้า เขากล่าวอย่างเงียบ ๆ ' มี14เป็นร้อยในแต่ละถุง มันเป็นเงินสำหรับฉันมาก ปีถัดไปหวังว่า...''ไม่ ปีถัดไป หรือ เดือนถัดไป หรือ สัปดาห์ถัดไป ' ตะโกนเจ้าอาวาสอีกครั้ง ' เงินของฉันต้องวันนี้ คุณมีทองของฉัน-ใช่หรือไม่?'แล้ว เล็ก ๆ น้อย ๆ ใส่ถุงห้าขึ้นบนโต๊ะเขากล่าวว่า 'นี่คุณอยู่ ข้า ' ห้าร้อยปอนด์เพิ่มเติม นี้คนดีและครอบครัวของเขาจะนอนในบ้านของพวกเขาคืนนี้ 'เจ้าอาวาสมองเงิน แล้วเขามองเล็ก ๆ น้อย ๆ การใบหน้าของเจ้าอาวาสก็แดงมาก เขาเปิดปากของเขา และจากนั้น ปิดอีกครั้งเขาอาจพูดอะไรในภายหลัง ในป่า เล็ก ๆ น้อย ๆ บอกเรื่องราวให้โรบินฮูดและคนอื่น ๆ'ใบหน้าของเจ้าอาวาสดี กล่าวเล็ก ๆ น้อย ๆ ' เขาก็โกรธแต่เขาจะใช้เงิน 'หัวเราะเยาะเป็นเวลานาน แต่แล้ว โรบิน กล่าว' นี่เป็นการผจญภัยที่ดี แต่เจ้าอาวาสจะบอกนายอำเภอ และนายอำเภอจะโกรธ พวกเขาเป็นผู้ชายอันตราย เซอร์ริชาร์ดได้ระวัง 'บทที่ 8ผู้หญิง Marian และอำเภอของน็อตติงแฮมทุกปีในช่วงฤดูร้อน Marian ของพ่อมีบุคคลดี ขุนนาง และผู้หญิงและคนจากหมู่บ้านมา พวกเขากิน และดื่ม นี้ปี นายอำเภอนอตติงแฮมมาเกินไป กับห้าสิบคน เขาดู Marian อย่างระมัดระวังเขาคิด 'เธอจะสวยงามมาก , ' และโรบินฮู้รักเธอ ผมรู้ว่า เขาจะมาวันนี้ แล้วผู้ชายของฉันสามารถจับเขา 'เพลงที่เริ่มต้น และเริ่มมีการเต้นรำ คนไป Marianและพูดกับเธอ เธอยิ้ม และเขามีมือของเธอนายอำเภอยืนขึ้น และเสียงดังเรียกคน, ' คือเขา นั่นก็คือโรบินฮู้ พาเขา!'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนึ่งพันหนึ่งร้อยปอนด์ - และฉันเท่านั้นที่สามารถให้เขาหก
. ร้อย '
โรบินหัวเราะ 'ฉันจะให้คุณเงิน แต่ก่อนอื่นลอง
บางสิ่งบางอย่าง ... อาจจะเป็นเจ้าอาวาสที่ดีไม่ได้เป็นคนที่ไม่ดี บอกเขา
ว่าคุณไม่ได้มีเงิน ขอให้เขาช่วยให้คุณ ขอให้เขา
รออีกปี! '
จากนั้นโรบินหันไปคนของเขา.
"ใครจะไปกับชายคนนี้และรับฟังคำตอบของเจ้าอาวาสหรือไม่'
'ฉันจะไปกับเขา' ลิตเติ้ลจอห์นกล่าวว่า 'ผมพร้อมสำหรับการ
ผจญภัย!'
บทที่ 7 เซอร์ริชาร์ด Pays เจ้าอาวาส
ที่ 12:00 ในวันถัดไปเจ้าอาวาสแห่งเซนต์แมรี่เป็นของเขาใน
ห้องรับประทานอาหารที่ดี บนโต๊ะมีถุงทอง เขาเดิน
ไปที่หน้าต่างและมองออกไปนอก.
'เซอร์ริชาร์ดลีอยู่ที่นี่ในเวลาที่เหมาะสมที่ฉันเห็น "เขาคิดว่า.
' แต่เสื้อผ้าของเขายากจนและม้าของเขาเป็นรุ่นเก่า ดี! ฉันคิดว่าฉัน
เพื่อนนายอำเภอที่ถูกต้อง เซอร์ริชาร์ไม่สามารถจ่ายเงินของฉันหนึ่ง
พันหนึ่งร้อยปอนด์ ดังนั้นช่วงเย็นวันนี้ผมจะได้เป็นองค์พระผู้เป็นเจ้าของ
บ้านของเขาและดินแดนของเขา! '
ไม่กี่นาทีต่อมาเซอร์ริชาร์ดและลิตเติ้ลจอห์นเข้ามาใน
ห้องพัก.
' ดี 'กล่าวว่าเจ้าอาวาส' คุณอยู่ที่นี่ในเวลาที่เหมาะสม คุณ
มีเงินของฉันได้อย่างไร '
' ลอร์ดเจ้าอาวาสของฉัน 'เซอร์ริชาร์เริ่ม' คุณเป็นคนคริสตจักร ฉัน
หวังว่าคุณจะเป็นชนิด ปีต่อไป ... '
' หยุด! ' ตะโกนเจ้าอาวาส อย่าขอเวลามากขึ้น! ฉันต้องการของฉัน
เงินในขณะนี้จ่ายเงินให้ฉันหนึ่งพันหนึ่งร้อยปอนด์หรือคุณ
บ้านและที่ดินจะเป็นของฉันเย็นนี้! '
เซอร์ริชาร์ดแล้วใส่หกถุงทองบนโต๊ะเจ้าอาวาส 'ที่นี่
มีหกร้อยปอนด์พระเจ้าของฉัน "เขากล่าวอย่างเงียบ ๆ 'มี
14
เป็นหนึ่งร้อยในกระเป๋าแต่ละใบ มันเป็นเงินจำนวนมากสำหรับฉัน ปีหน้า
ผมหวังว่า ... '
' ไม่ได้ในปีหน้าหรือเดือนถัดไปหรือสัปดาห์ถัดไป! ตะโกนเจ้าอาวาส
อีกครั้ง 'ฉันต้องการเงินของฉันทั้งหมดในวันนี้! คุณมีทองใช่ฉันหรือไม่? '
จากนั้นจอห์นน้อยใส่ถุงห้าเพิ่มเติมเกี่ยวกับตาราง.
' คุณพระเจ้าของฉัน "เขากล่าวว่า 'ห้าร้อยปอนด์เพิ่มเติม นี้
คนดีและครอบครัวของเขาจะนอนหลับอยู่ในบ้านของพวกเขาในคืนนี้.
เจ้าอาวาสมองที่เงินแล้วเขามองไปที่จอห์นน้อย
ใบหน้าเจ้าอาวาสเป็นสีแดงมาก เขาเปิดปากของเขาและจากนั้นปิดอีกครั้ง.
สิ่งที่เขาอาจจะบอกว่า?
ต่อมาในป่าเล็ก ๆ น้อย ๆ จอห์นบอกว่าเรื่องที่จะโรบินฮู้ดและ
คนอื่น ๆ .
'ใบหน้าเจ้าอาวาสเป็นที่ยอดเยี่ยม' ลิตเติ้ลจอห์นกล่าวว่า 'เขาก็โกรธ
แต่เขาต้องใช้เงิน'
พวกเขาหัวเราะเป็นเวลานาน แต่แล้วโรบินกล่าวว่า
'นี่คือการผจญภัยที่ดี แต่เจ้าอาวาสจะบอกนายอำเภอและ
นายอำเภอยังจะโกรธ พวกเขาเป็นคนอันตราย เซอร์ริชาร์มีการ
ต้องระวัง.
บทที่ 8
เลดี้แมเรียนและนายอำเภอนอตติงแฮม
ทุกปีในช่วงฤดูร้อนพ่อของแมเรียนมีบุคคลที่ดี ขุนนางและ
ผู้หญิงและคนจากหมู่บ้านมา พวกเขากินและดื่ม นี้
ปีนายอำเภอนอตติงแฮมมาเกินไปกับห้าสิบคนของเขา เขา
ดูแมระมัดระวัง.
'เธอเป็นคนสวยมาก "เขาคิดว่า' โรบินฮู้ดและรักเธอ ผม
รู้ว่าเขาจะมาในวันนี้ แล้วคนของฉันสามารถจับเขา. '
เพลงเริ่มต้นและผู้คนก็เริ่มที่จะเต้น มีชายคนหนึ่งเดินเข้าไปในแมเรียน
และพูดกับเธอ เธอยิ้มให้เขาและมือของเธอ.
นายอำเภอยืนขึ้นและเรียกเสียงดังเพื่อให้คนของเขา 'ที่เขา! นั่นเป็น
โรบินฮู้ด! พาเขา!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หนึ่งพันหนึ่งร้อยปอนด์ - และฉันเท่านั้นที่สามารถให้เขาหกร้อย .โรบินหัวเราะ ผมจะคืนเงินให้คุณ แต่อย่างแรก ลองอะไร . . . . . . . บางทีสมภารดีไม่ได้เลวร้ายอะไรหรอก บอกเขาว่าว่าคุณไม่ได้มีเงิน ขอให้เขาช่วยคุณ ถามเขารออีกปี ! "แล้วโรบิน กลายเป็นคนของเขา" ใครจะไปกับชายผู้นี้ และฟังเป็นสมภารตอบ "" ฉันจะไปกับเขา " เล็ก ๆน้อย ๆจอห์น " ผมพร้อมสำหรับการผจญภัย ! "บทที่ 7 จ่ายเจ้าอาวาสท่านริชาร์ดตอนเที่ยงวันต่อมาเจ้าอาวาสเซนต์แมรี่ในห้องอาหารที่ยิ่งใหญ่ บนโต๊ะ มีถุงทอง เขาไปไปที่หน้าต่างและมองออกไป" ท่านริชาร์ด ลี มาถูกเวลา ฉันเจอ " เขาคิดแต่เสื้อผ้าของเขายากจนและม้าของเขาคือเก่า ดี ! ฉันคิดว่าฉันเพื่อน , นายอำเภอ , ถูก เซอร์ริชาร์ด ไม่สามารถจ่ายหนึ่งของฉันพันหนึ่งร้อยปอนด์ เย็นนี้ ผมจะได้เป็นองค์พระผู้เป็นเจ้าของบ้านและที่ดินของเขา ! "ไม่กี่นาทีต่อมา เซอร์ ริชาร์ด และ ลิตเติ้ล จอห์นเข้ามาห้อง" อืม " เจ้าอาวาส " คุณอยู่ที่นี่ในเวลาที่เหมาะสม คุณเงินของฉัน ? "" เจ้าอาวาสท่าน " ท่านริชาร์ดเริ่ม " คุณเป็นโบสถ์นะ ฉันหวังว่าคุณจะเป็นแบบไหน ปีหน้า . . ." หยุด ! " ตะโกน เจ้าอาวาส " ไม่ขอเวลาอีก ฉันต้องการของฉันตอนนี้เงินก็ต้องจ่ายหนึ่งพันหนึ่งร้อยปอนด์ หรือของคุณบ้านและที่ดินจะเป็นของผมเย็นนี้ "เซอร์ริชาร์ด แล้วใส่ทองหกถุงบนโต๊ะของเจ้าอาวาส " ที่นี่หกแสนปอนด์ นายท่าน " เขากล่าวอย่างเงียบ ๆ " มี14 .คือ หนึ่ง ร้อย ในแต่ละถุง มันเป็นเงินที่เยอะมากสำหรับฉัน ปีหน้าฉันหวังว่า . . ." ไม่ใช่ปีหน้า หรือเดือนถัดไปหรือสัปดาห์ถัดไป ! " ตะโกน เจ้าอาวาสอีกครั้ง ฉันต้องการเงินของฉันในวันนี้ ! นายทองของฉัน - ใช่หรือไม่ ? "จากนั้น ลิตเติ้ล จอห์นให้มากกว่า 5 ถุงบนโต๊ะ" นี่ นายท่าน " เขากล่าว กว่าห้าแสนปอนด์ นี้คนดีและครอบครัวของเขาจะนอนคืนนี้ที่บ้าน’เจ้าอาวาสมองเงินแล้วเขาดูหน่อยจอห์น ที่เจ้าอาวาสหน้าก็แดงมาก เขาเปิดปากของเขาและจากนั้นปิดมันอีกเขาจะพูดอะไรได้ต่อมาในป่า ลิตเติ้ล จอห์นบอกเรื่องราวของโรบินฮู้ด และผู้ชายคนอื่น" ของเจ้าอาวาสเป็นใบหน้าที่ยอดเยี่ยม " เล็ก ๆน้อย ๆจอห์น " เขากำลังโกรธแต่เขาต้องเอาเงินไป "พวกเขาหัวเราะมานานแล้ว แต่โรบินพูด" นี้ ผจญภัยดี แต่เจ้าอาวาสจะบอกนายอำเภอ และนายอำเภอจะยังโกรธ เขาเป็นผู้ชายที่อันตราย เซอร์ริชาร์ด ได้ระวัง . . .บทที่ 8ผู้หญิงมาเรียน และนายอำเภอของน็อตติงแฮมทุกปีในช่วงฤดูร้อน พ่อมาเรียน มีงานเลี้ยงที่ยิ่งใหญ่ ลอร์ด กับท่านสุภาพสตรีและผู้คนจากหมู่บ้านมา พวกเขากินและดื่ม นี้ปี , นายอำเภอของน็อตติงแฮมมาด้วย กับห้าสิบคนของเขา เขาเห็นมาเรียนอย่างระมัดระวัง" สวยมาก " เขาคิด " และโรบินฮู้ด รักเธอ ฉันรู้ว่าเขาจะมาวันนี้ คนของผมจะจับเขาเพลงเริ่มต้นและผู้คนเริ่มที่จะเต้น ผู้ชายก็ต้องมาเรียนและพูดกับเธอ เธอยิ้มให้เขา มือของเธอนายอำเภอลุกขึ้นยืนและเรียกเสียงดังให้คนของเขา , เขานั่นแหละ นั่นโรบินฮู้ด ! พาเขาไป ! "