However, from the viewpoint of insu

However, from the viewpoint of insurance companies, this issue has a totally different meaning. The insurers assume the liability for the victims’ damage as part of its obligation under the insurance contract with the insured. The grounds for their performance of contractual obligations will be stronger if the insurers take over the responsibilities to compensate for the victims, which arise from a contract entered into between the insured and a third party. Even if this is not the case, the insurers’ liabilities are based on the aforementioned insurance contract, as pointed out by the Supreme Court, and it is sufficient to explain there is a trading relationship between the insurers and the victims, which is forged through the insured. In this respect, the insurance companies perform their contractual obligations not for the insured but for the victims, and the victims are already specified as the beneficiary of compensation, given the nature of the automobile insurance. Therefore, there is no trading relationship since the insurance companies fulfill their obligations arising from the insurance contract.
In some cases, performance of contractual obligations consists of factual acts alone (e.g., delivery of goods). In other cases, however, such performance itself is a legal act (e.g., exercise of real right for ownership transfer). In this case, when the insurance companies performed their liabilities to directly compensate the victims for the damage, they had to undergo a process of determining details of the damage, instead of simply making the compensation payments. In that process, it can be said that the insurers were in an advantageous position because they exclusively had the information on the items of damage compensation, and that they had an obligation to explain the items to the victims. If they had determined the amount of damages without carrying out such obligation, this could have been seen as an unfair trade practice taking advantage of their favorable position while performing the liabilities for damages. Furthermore, this conduct constituted an act of disturbing the trade order in insurance transaction. Therefore, it was reasonable for the KFTC and the Supreme Court to rule that the conduct had been an act of unfair trade practice.

IV. Concluding Remarks

1. Practical Implications

Korea ranks first among OECD member countries in car accident rate. In 2005, the number of registered cars stood at 15,396,715 units (excluding two-wheeled vehicles) and about 1.7 million car accidents occurred per year in Korea. Non-life insurance companies handle more than two million property damage accidents under automobile insurance policy each year. Furthermore, most of the compensation for the victims in car accidents is undertaken by nonlife insurance companies, which implies that automobile insurance has a significant effect on everyday life of the people in Korea. Under these circumstances, non-life insurers did not actively explain to the victims that they were entitled to indirect damage insurance payments, such as compensation for non-operation and automobile depreciation. They also did not properly provide indirect damage compensation payments, taking advantage of the fact that the victims were not well aware of the payment standards in the insurance policy.
With the corrective measures imposed against this case, non-life insurance companies will likely provide information on indirect damage insurance payments more actively and do best effort to compute and pay indirect insurance payments such as compensation for nonoperation and automobile depreciation, in addition to direct damage compensation. This case will contribute to eradicating improper damage compensation for the victims, thereby significantly enhancing the welfare of insurance consumers.

2. Legal Implications

The KFTC’s decision and the court’s judgments have clarified the meaning of the term “trade” under the MRFTA, interpreting the scope of the concept in a comprehensive manner. In line with the opinions of most academics, the KFTC and the courts defined trade as a general means for the business activities or trading order, instead of individual contracts. It is meaningful that the grounds for the insurers’ argument were not accepted. Their logic was that a direct trading relationship between the parties needs to be recognized. However, according to the KFTC’s decision and the courts’ judgments, even without a direct trading relationship, an act of unfair trade practice could be acknowledged if a conduct is seen as performance of legal obligations in a trading relationship. In other words, a relationship for the claim for damages associated with an illegal act can be recognized as a trading relationship if the insurers determine the items of compensation for damaged cars in order to fulfill their obligations under the insurance contracts. It is a significant judgment that, although the insurer-victim relationship is formed based on legal provisions on a direct insurance claim, a trading relationship is acknowledged as long as the insurers’ obligation to compensate the victims for the property damage is defined in the insurance contracts.
In this regard, an important standard has been defined for determination of unfair trade practices. The main focus of the MRFTA should be the actual aspects of trade practice. Determination based only on legal principles is meaningless. In the present case, the ground for determination was an actual relationship between the parties, which was determined based on an intention of the parties to form neither trading relationship nor a legal act. It is also important that the rulings pointed out an unfair trade practice can be easily committed during performance of the damage compensation obligation. This logic can be applied extensively to insurance contracts for a third party.
In addition, it was reconfirmed that a superior position should be recognized after considering market conditions, difference in business capabilities of the parties concerned, and the characteristics of goods to be traded. The factors considered in this case include information imbalance, no right to choose an insurer, receipt of payments as computed by insurers, specialized or technical information, contractual terms of the insurance policy, no payment in a large scale, and the possibility of paying a uniformly calculated amount.
Furthermore, it was explicitly ruled that even an “omission” to do something can be recognized as an act of providing disadvantages. In other words, an act of providing disadvantages includes not only an active engagement in a conduct to the disadvantage of trading partners but also an omission to bear the costs or perform the liability. The idea behind this ruling is that it is necessary to strictly enforce the law against the acts contrary to the primary purpose of an insurance system.
To conclude, the Court decided that it was contrary to customary trade practices to provide disadvantages for individual victims who wanted to be compensated for their damage through insurance policies and also contrary to leave many victims not filing a claim for indirect damage compensation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างไรก็ตาม จากมุมมองของบริษัทประกันภัย ปัญหานี้มีความหมายแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ญี่ปุ่นที่ถือว่าความรับผิดสำหรับความเสียหายให้เหยื่อเป็นส่วนหนึ่งของข้อผูกมัดภายใต้สัญญาประกันภัยกับประกัน เหตุผลการปฏิบัติของภาระผูกพันตามสัญญาจะแข็งแกร่งถ้าที่ญี่ปุ่นไปกว่าความรับผิดชอบการชดเชยเหยื่อ ซึ่งเกิดขึ้นจากสัญญาเข้าระหว่างเอาประกันภัยและที่สาม แม้ว่านี้ไม่ใช่กรณี หนี้สินของญี่ปุ่นตามสัญญาประกันดังกล่าว เป็นชี้ออกโดยศาลฎีกา และมันเพียงพอที่จะอธิบายการมีความสัมพันธ์ระหว่างที่ญี่ปุ่นและผู้ประสบภัย ค้าที่ปลอมผ่านประกัน ประการนี้ บริษัทประกันทำการผูกพันตามสัญญาไม่ประกัน แต่ สำหรับเหยื่อ และผู้ประสบภัยระบุไว้แล้วเป็นผู้รับผลประโยชน์ค่าตอบแทน กำหนดลักษณะของการประกันภัยรถยนต์ ดังนั้น มีความสัมพันธ์ไม่ค้าเนื่องจากบริษัทประกันภัยตามความผูกพันที่เกิดจากสัญญาประกันภัย
ในบางกรณี ประสิทธิภาพของภาระผูกพันตามสัญญาที่ประกอบด้วยของจริงทำหน้าที่เพียงอย่างเดียว (เช่น จัดส่งสินค้า) ในบางกรณี อย่างไร ผลการดำเนินงานเองเป็นนิติกรรม (เช่น ออกกำลังกายของจริงด้านขวาสำหรับการโอนย้ายความเป็นเจ้าของ) ในกรณีนี้ เมื่อบริษัทประกันทำการหนี้สินเพื่อชดเชยเหยื่อโดยตรงความเสียหาย พวกเขาได้รับการกำหนดรายละเอียดความเสียหาย แทนการชำระเงินค่าตอบแทน ใน มันสามารถถูกกล่าวว่า ญี่ปุ่นที่อยู่ในตำแหน่งที่ได้ประโยชน์ เพราะพวกเขามีข้อมูลเกี่ยวกับรายการของการชดเชยความเสียหายเฉพาะ และว่า พวกเขามีหน้าที่ในการอธิบายสินค้าให้ประสบ ถ้าพวกเขามีกำหนดจำนวนความเสียหายโดยไม่ดำเนินการดังกล่าวข้อผูกมัด นี้อาจเห็นเป็นการปฏิบัติทางการค้าที่ไม่เป็นธรรมเป็นประโยชน์จากตำแหน่งของพวกเขาดีในขณะที่ทำหนี้สินความเสียหาย นอกจากนี้ จรรยาบรรณนี้ทะลักของรบกวนสั่งค้าในธุรกรรมประกันภัย ดังนั้น เหมาะสมสำหรับ KFTC และศาลฎีกาชี้ขาดว่า ปฏิบัติการได้ของการปฏิบัติทางการค้าที่ไม่เป็นธรรมได้

IV สรุปข้อสังเกต

1 ผลจริง

เกาหลีอันดับแรกประเทศสมาชิก OECD ในอัตราอุบัติเหตุรถยนต์ ในปี 2548 จำนวนรถยนต์ที่จดทะเบียนอยู่ที่ 15,396,715 หน่วย (ไม่รวมยานพาหนะสองล้อ) และประมาณ 1อุบัติเหตุรถยนต์ 7 ล้านต่อปีที่เกิดขึ้นในเกาหลี บริษัทประกันวินาศภัยจัดการอุบัติเหตุความเสียหายทรัพย์สินกว่า 2 ล้านภายใต้กรมธรรม์ประกันภัยรถยนต์ในแต่ละปี นอกจากนี้ ดำเนินของค่าตอบแทนสำหรับผู้ประสบอุบัติเหตุรถยนต์ nonlife บริษัทประกันภัย ซึ่งหมายถึงการประกันภัยรถยนต์ที่มีผลสำคัญในชีวิตประจำวันของคนในประเทศเกาหลี ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ วินาศภัยญี่ปุ่นได้ไม่กำลังอธิบายให้เหยื่อที่ จะถูกได้รับความเสียหายทางอ้อมประกันชำระเงิน เช่นค่าตอบแทนสำหรับค่าเสื่อมราคาไม่ใช่การดำเนินงาน และรถยนต์ พวกเขายังไม่ถูกต้องมีความเสียหายทางอ้อมชำระเงินค่าตอบแทน ใช้ประโยชน์จากความจริงที่ว่า เหยื่อไม่ตระหนักดีถึงมาตรฐานการชำระเงินในกรมธรรม์ประกันภัย
มีมาตรการแก้ไขที่บังคับกับกรณีนี้ บริษัทประกันชีวิตจะมีแนวโน้มให้ข้อมูลเกี่ยวกับความเสียหายทางอ้อมชำระเงินประกันอย่างแข็งขันมากขึ้น และทำดีที่สุดพยายามที่จะคำนวณ และจ่ายชำระเงินประกันทางอ้อมเช่นค่าตอบแทนสำหรับ nonoperation และค่าเสื่อมราคารถยนต์ นอกจากความเสียหายโดยตรงค่าตอบแทน กรณีนี้จะนำไปสู่ค่าตอบแทนความเสียหายไม่เหมาะสมกับเหยื่อ eradicating อย่างมีนัยสำคัญซึ่งช่วยเพิ่มสวัสดิการของผู้บริโภคประกันภัย

2. ผลทางด้านกฎหมาย

KFTC ตัดสินและคำพิพากษาของศาลได้ละเอียดความหมายของคำว่า "ค้า" ภายใต้ MRFTA ตีความขอบเขตของแนวคิดในลักษณะที่ครอบคลุม ตามความเห็นของนักวิชาการส่วนใหญ่ KFTC และศาลกำหนดค้าเป็นทั่วไปหมายถึงกิจกรรมทางธุรกิจหรือการค้าสั่ง แต่ละสัญญา มีความหมายว่า ยอมรับเหตุผลอาร์กิวเมนต์ของญี่ปุ่นไม่ได้ ตรรกะของพวกเขาว่า ความสัมพันธ์การค้าโดยตรงระหว่างฝ่ายต้องรับรู้ อย่างไรก็ตาม ตามของ KFTC ตัดสินและคำพิพากษาของศาล แม้ไม่ มีความสัมพันธ์โดยตรงค้า พระราชบัญญัติการปฏิบัติทางการค้าที่ไม่เป็นธรรมอาจจะยอมรับว่า ถ้า ดำเนินการถูกมองว่าเป็นประสิทธิภาพของภาระผูกพันตามกฎหมายในความสัมพันธ์ทางการค้าได้ ในคำอื่น ๆ การรับรู้ความสัมพันธ์สำหรับการเรียกร้องความเสียหายที่เกี่ยวข้องกับการกระทำที่ผิดกฎหมายเป็นความสัมพันธ์ค้าถ้าที่ญี่ปุ่นกำหนดรายการค่าตอบแทนสำหรับรถยนต์ที่เสียหายเพื่อตอบสนองพันธกรณีของตนภายใต้สัญญาประกันภัย เป็นคำพิพากษาที่สำคัญที่ แม้ว่าความสัมพันธ์ของเหยื่อภัยจะเกิดขึ้นตามบทบัญญัติทางกฎหมายในการเคลมประกันโดยตรง ความสัมพันธ์ทางการค้าเป็นการยอมรับว่า ตราบใดที่กำหนดไว้ในสัญญาประกันภัยข้อผูกมัดของญี่ปุ่นในการชดเชยผู้ประสบภัยทรัพย์สินเสียหาย
ในการนี้ มาตรฐานสำคัญมีการกำหนดสำหรับการกำหนดแนวทางปฏิบัติทางการค้าที่ไม่เป็นธรรม โฟกัสหลักของ MRFTA ควรลักษณะจริงของการปฏิบัติทางการค้า ความมุ่งมั่นเท่านั้นตามหลักกฎหมายไม่ได้ ในกรณีปัจจุบัน พื้นดินสำหรับการกำหนดเป็นความสัมพันธ์ที่แท้จริงระหว่างคู่สัญญา ซึ่งได้กำหนดตามความตั้งใจของบุคคลที่แบบไม่มีสัมพันธ์ทางการค้าหรือนิติกรรม ก็ยังสำคัญว่า บัญญัติที่ชี้ให้เห็นการปฏิบัติทางการค้าที่ไม่เป็นธรรมสามารถผูกมัดง่าย ๆ ระหว่างประสิทธิภาพของข้อผูกมัดการชดเชยความเสียหาย ตรรกะนี้สามารถใช้อย่างกว้างขวางกับสัญญาประกันภัยสำหรับบุคคลสาม
นอกจากนี้ มันมี reconfirmed ว่าควรรู้จักตำแหน่งที่เหนือกว่าหลังจากพิจารณาสภาพตลาด ความแตกต่างในความสามารถทางธุรกิจของผู้ที่เกี่ยวข้อง และลักษณะของสินค้าที่ซื้อขาย ปัจจัยที่พิจารณาในกรณีนี้รวมข้อมูลสมดุล ไม่ให้สิทธิเลือกเป็นภัย รับชำระเงินที่คำนวณตามเงื่อนไขตามสัญญากรมธรรม์ประกันภัย ไม่ชำระเงินขนาดใหญ่ ญี่ปุ่น ข้อมูลเฉพาะ หรือเทคนิค และความเป็นไปได้ของการชำระเงินที่คำนวณสม่ำเสมอเมื่อเทียบเคียง
นอกจากนี้ มันถูกอย่างชัดเจนปกครองที่ สามารถรู้จักแม้แต่การ "กระทำการอัน" จะทำให้เสียเป็นการ ในคำอื่น ๆ กระทำให้เสียรวมไม่เพียงแต่การหมั้นใช้ในปฏิบัติการข้อเสียของคู่ค้า แต่ยังกระทำการอันเป็น การแบกต้นทุนดำเนินการความรับผิดในการซื้อขาย ความคิดเบื้องหลังการปกครองนี้เป็นที่จำเป็นไปอย่างเข้มงวดบังคับใช้กฎหมายกับการกระทำขัดต่อวัตถุประสงค์หลักของระบบการประกัน
เพื่อสรุป ศาลตัดสินว่า มันขัดต่อจารีตประเพณีการค้าปฏิบัติให้ข้อเสียสำหรับเหยื่อแต่ละคนอยากจะชดเชยความเสียหายของพวกเขาผ่านกรมธรรม์ และยังขัดต่อปล่อยเหยื่อจำนวนมากไม่ยื่นข้อเรียกร้องการชดเชยความเสียหายทางอ้อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่จากมุมมองของ บริษัท ประกันภัยปัญหานี้มีความหมายที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง บริษัท ประกันรับผิดชอบสำหรับความเสียหายของเหยื่อที่เป็นส่วนหนึ่งของภาระหน้าที่ของตนภายใต้สัญญาประกันกับผู้ประกันตน พื้นที่สำหรับการทำงานของพวกเขาสัญญาจะแข็งแรงถ้า บริษัท ประกันใช้เวลามากกว่าความรับผิดชอบที่จะชดเชยให้กับเหยื่อซึ่งเกิดขึ้นจากการทำสัญญาทำขึ้นระหว่างผู้เอาประกันและบุคคลที่สาม แม้ว่ากรณีนี้ไม่ได้มีหนี้สิน บริษัท ประกัน 'จะขึ้นอยู่กับสัญญาประกันดังกล่าวเป็นแหลมออกโดยศาลฎีกาและมันก็เพียงพอที่จะอธิบายมีความสัมพันธ์การค้าระหว่าง บริษัท ประกันและผู้ประสบภัยซึ่งเป็นของปลอมผ่าน ผู้ประกันตน ในการนี้ บริษัท ประกันภัยปฏิบัติตามข้อผูกพันตามสัญญาของพวกเขาไม่ได้สำหรับผู้ประกันตน แต่สำหรับผู้ประสบภัยและผู้ประสบภัยได้รับการระบุไว้แล้วเป็นผู้รับผลประโยชน์ของค่าตอบแทนที่ได้รับในลักษณะของการประกันรถยนต์ ดังนั้นไม่มีความสัมพันธ์การค้าตั้งแต่ บริษัท ประกันภัยปฏิบัติตามข้อผูกพันของพวกเขาเกิดขึ้นจากการทำสัญญาประกัน
ในบางกรณีการปฏิบัติงานของสัญญาประกอบด้วยการกระทำที่เป็นความจริงเพียงอย่างเดียว (เช่นการจัดส่งสินค้า) ในกรณีอื่น ๆ แต่ผลการดำเนินงานดังกล่าวด้วยตัวเองคือการกระทำตามกฎหมาย (เช่นการออกกำลังกายที่เหมาะสมของจริงสำหรับการถ่ายโอนความเป็นเจ้าของ) ในกรณีนี้เมื่อ บริษัท ประกันภัยดำเนินการหนี้สินของพวกเขาเพื่อชดเชยผู้ประสบภัยโดยตรงต่อความเสียหายที่พวกเขาจะต้องผ่านกระบวนการของการกำหนดรายละเอียดของความเสียหายแทนที่จะทำให้การชำระเงินค่าตอบแทน ในขั้นตอนที่มันอาจกล่าวได้ว่า บริษัท ประกันที่อยู่ในตำแหน่งที่ได้เปรียบเพราะพวกเขามีเฉพาะข้อมูลเกี่ยวกับรายการของการชดเชยความเสียหายและว่าพวกเขามีหน้าที่ที่จะต้องอธิบายรายการที่จะตกเป็นเหยื่อ ถ้าพวกเขาได้กำหนดจำนวนเงินค่าเสียหายโดยไม่ดำเนินการภาระหน้าที่ดังกล่าวนี้จะได้รับการมองว่าเป็นข้อได้เปรียบที่การปฏิบัติทางการค้าที่ไม่เป็นธรรมของตำแหน่งที่ดีของพวกเขาในขณะที่การแสดงหนี้สินความเสียหาย นอกจากนี้การปฏิบัตินี้ประกอบด้วยการกระทำของการรบกวนเพื่อการค้าในการทำธุรกรรมการประกัน ดังนั้นจึงเป็นที่เหมาะสมสำหรับ KFTC และศาลฎีกาในการปกครองว่าการปฏิบัติที่ได้รับการกระทำของการปฏิบัติทางการค้าที่ไม่เป็นธรรมที่สี่ สรุปหมายเหตุ1 ผลกระทบของการปฏิบัติเกาหลีอันดับแรกในหมู่ประเทศสมาชิกโออีซีดีในอัตราการเกิดอุบัติเหตุรถ ในปี 2005 จำนวนรถยนต์ที่จดทะเบียนอยู่ที่ 15,396,715 หน่วย (ไม่รวมยานพาหนะสองล้อ) และประมาณ 1.7 ล้านอุบัติเหตุรถยนต์ที่เกิดขึ้นต่อปีในประเทศเกาหลี บริษัท ประกันที่ไม่ใช่ชีวิตจัดการได้มากกว่าสองล้านอุบัติเหตุความเสียหายของทรัพย์สินภายใต้นโยบายการประกันรถยนต์ในแต่ละปี นอกจากนี้ส่วนใหญ่ของค่าตอบแทนสำหรับผู้ที่ตกเป็นเหยื่อในอุบัติเหตุรถจะดำเนินการโดย บริษัท ประกันภัย nonlife ซึ่งแสดงให้เห็นว่าการประกันรถยนต์มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญในชีวิตประจำวันของผู้คนในประเทศเกาหลี ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ บริษัท ประกันที่ไม่มีชีวิตไม่ได้อย่างแข็งขันอธิบายให้ผู้ประสบภัยที่พวกเขามีสิทธิ์ที่จะชำระเงินประกันความเสียหายทางอ้อมเช่นการชดเชยสำหรับการดำเนินงานที่ไม่ได้และค่าเสื่อมราคารถยนต์ พวกเขายังไม่ได้ชำระเงินอย่างถูกต้องให้การชดเชยความเสียหายทางอ้อมการใช้ประโยชน์จากความจริงที่ว่าผู้ประสบภัยที่ไม่ได้ตระหนักดีถึงมาตรฐานของการชำระเงินในการกำหนดนโยบายการประกันด้วยมาตรการแก้ไขที่กำหนดกับกรณีนี้ บริษัท ประกันวินาศภัยมีแนวโน้มที่จะให้ข้อมูล ในทางอ้อมเงินประกันความเสียหายมากขึ้นอย่างแข็งขันและจะพยายามที่ดีที่สุดในการคำนวณและจ่ายเงินประกันทางอ้อมเช่นค่าชดเชยสำหรับ nonoperation และค่าเสื่อมราคารถยนต์นอกเหนือจากการชดเชยความเสียหายโดยตรง กรณีนี้จะนำไปสู่การขับไล่การชดเชยความเสียหายสำหรับผู้ประสบภัยที่ไม่เหมาะสมจึงมีนัยสำคัญเพิ่มสวัสดิการของผู้บริโภคประกัน2 ผลทางกฎหมายการตัดสินใจ KFTC และการตัดสินของศาลได้ชี้แจงความหมายของคำว่า "การค้า" ภายใต้ MRFTA แปลขอบเขตของแนวความคิดในลักษณะที่ครอบคลุม สอดคล้องกับความคิดเห็นของนักวิชาการส่วนใหญ่ KFTC และสนามที่กำหนดไว้การค้าเป็นวิธีการทั่วไปของกิจกรรมทางธุรกิจหรือเพื่อการค้าแทนของแต่ละสัญญา มันมีความหมายว่าบริเวณสำหรับอาร์กิวเมนต์ บริษัท ประกัน 'ไม่ได้รับการยอมรับ ตรรกะของพวกเขาก็คือการที่ความสัมพันธ์การค้าโดยตรงระหว่างบุคคลหรือกิจการที่จะต้องได้รับการยอมรับ แต่ตามการตัดสินใจ KFTC และตัดสินศาล 'แม้จะไม่มีความสัมพันธ์การค้าโดยตรงการกระทำของการปฏิบัติทางการค้าที่ไม่เป็นธรรมจะได้รับการยอมรับถ้าปฏิบัติถูกมองว่าเป็นประสิทธิภาพการทำงานของภาระหน้าที่ตามกฎหมายในความสัมพันธ์การค้า ในคำอื่น ๆ ความสัมพันธ์ที่เรียกร้องความเสียหายที่เกี่ยวข้องกับการกระทำผิดกฎหมายได้รับการยอมรับว่าเป็นความสัมพันธ์การค้าถ้า บริษัท ประกันตรวจสอบรายการของค่าตอบแทนสำหรับรถยนต์ที่เสียหายในการที่จะปฏิบัติตามข้อผูกพันของตนภายใต้สัญญาประกัน มันเป็นอย่างมีนัยสำคัญการตัดสินว่าแม้ว่าความสัมพันธ์ของผู้ประกันตนเหยื่อจะเกิดขึ้นตามบทบัญญัติทางกฎหมายในการเคลมประกันโดยตรงความสัมพันธ์การค้าเป็นที่ยอมรับตราบเท่าที่ บริษัท ประกันมีภาระผูกพันในการชดเชยเหยื่อความเสียหายต่อทรัพย์สินที่กำหนดไว้ในการประกัน สัญญาในการนี้มาตรฐานที่สำคัญได้รับการกำหนดไว้สำหรับความมุ่งมั่นของการปฏิบัติที่ไม่เป็นธรรมทางการค้า จุดสนใจหลักของ MRFTA ควรจะเป็นแง่มุมที่เกิดขึ้นจริงของการปฏิบัติทางการค้า การกำหนดขึ้นอยู่เฉพาะในหลักกฎหมายมีความหมาย ในกรณีที่ปัจจุบันพื้นดินสำหรับการกำหนดเป็นความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นจริงระหว่างคู่สัญญาซึ่งถูกกำหนดขึ้นอยู่กับความตั้งใจของบุคคลที่จะสร้างความสัมพันธ์การค้ามิได้กระทำตามกฎหมาย นอกจากนี้ยังเป็นสิ่งสำคัญที่ชี้ขาดชี้ให้เห็นการปฏิบัติที่ไม่เป็นธรรมทางการค้าสามารถกระทำได้ง่ายในระหว่างการปฏิบัติงานของหน้าที่การชดเชยความเสียหาย ตรรกะนี้สามารถนำไปใช้อย่างกว้างขวางในการทำสัญญาประกันสำหรับบุคคลที่สามนอกจากนี้ยังได้รับการสืบทอดตำแหน่งที่ดีกว่าควรได้รับการยอมรับหลังจากพิจารณาสภาวะตลาดที่มีความแตกต่างในความสามารถทางธุรกิจของบุคคลที่เกี่ยวข้องและลักษณะของสินค้าที่จะซื้อขาย ปัจจัยการพิจารณาในกรณีนี้รวมถึงความไม่สมดุลของข้อมูลที่ถูกต้องในการเลือก บริษัท ประกันภัยที่ไม่มีใบเสร็จรับเงินของการชำระเงินที่คำนวณโดย บริษัท ประกันข้อมูลเฉพาะทางเทคนิคหรือคำสัญญาของนโยบายการประกันการชำระเงินในขนาดใหญ่ไม่ได้และเป็นไปได้ของการจ่ายเงิน จำนวนเงินที่คำนวณเหมือนกันนอกจากนี้ยังถูกปกครองอย่างชัดเจนว่าแม้ "ละเลย" ที่จะทำอะไรบางอย่างที่สามารถได้รับการยอมรับว่าเป็นการกระทำของการให้ข้อเสีย ในคำอื่น ๆ การกระทำของการให้ข้อเสียรวมถึงไม่เพียง แต่การมีส่วนร่วมในการดำเนินงานจะเสียเปรียบคู่ค้า แต่ยังละเลยที่จะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายหรือดำเนินการรับผิด คิดที่อยู่เบื้องหลังการพิจารณาคดีนี้ก็คือว่ามันจำเป็นที่จะต้องบังคับใช้กฎหมายอย่างเคร่งครัดกับการกระทำที่ขัดต่อวัตถุประสงค์หลักของระบบประกันสรุปศาลตัดสินว่ามันเป็นตรงกันข้ามกับธรรมเนียมปฏิบัติทางการค้าที่จะให้ข้อเสียให้กับเหยื่อแต่ละรายที่ต้องการ ที่จะได้รับการชดเชยความเสียหายของพวกเขาผ่านนโยบายการประกันและยังขัดต่อออกจากเหยื่อจำนวนมากไม่ยื่นเรียกร้องค่าชดเชยความเสียหายทางอ้อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่จากมุมมองของ บริษัท ประกันภัยฉบับนี้มีความหมายที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ประกันถือว่าความรับผิดของเหยื่อความเสียหายเป็นส่วนหนึ่งของภาระหน้าที่ของตนภายใต้การประกันสัญญากับผู้ประกันตน พื้นที่สำหรับการทำงานของพวกเขาภาระผูกพันตามสัญญา จะปลอดภัย หากผู้ประกันตนดูแลรับผิดชอบชดเชยเหยื่อซึ่งเกิดขึ้นจากสัญญาเข้าไประหว่างผู้เอาประกันภัยและบุคคลที่สาม แม้ว่านี่ไม่ใช่กรณี ประกันหนี้สินตามสัญญาประกันดังกล่าวเป็นแหลมออกโดยศาลฎีกา และมันก็เพียงพอที่จะอธิบายมีความสัมพันธ์การค้าระหว่าง บริษัท ประกันและผู้ประสบภัย ซึ่งเป็น ปลอม ผ่านประกัน ในส่วนนี้บริษัทประกันภัยแสดงภาระผูกพันตามสัญญาของพวกเขาไม่ได้ประกัน แต่สำหรับเหยื่อ และเหยื่อก็ระบุเป็นผู้รับเงินชดเชย ให้ธรรมชาติของรถยนต์ประกันภัย เพราะฉะนั้น ไม่มีความสัมพันธ์การค้าเนื่องจากบริษัทประกันตอบสนองพันธกรณีของพวกเขาที่เกิดจากสัญญาประกัน
ในบางกรณีประสิทธิภาพของภาระผูกพันตามสัญญา ประกอบด้วยข้อเท็จจริงการกระทำเพียงอย่างเดียว ( เช่น การจัดส่งสินค้า ) ในกรณีอื่น ๆ , อย่างไรก็ตาม , เช่นการแสดงเป็นนิติกรรม เช่น การออกกำลังกายของขวาจริงสำหรับโอนกรรมสิทธิ์ ) ในกรณีนี้ เมื่อบริษัทประกันภัยแสดงหนี้สินของพวกเขาโดยตรงชดเชยเหยื่อเพื่อความเสียหายพวกเขาต้องผ่านกระบวนการของการกำหนดรายละเอียดของความเสียหาย แทนที่จะทำให้การจ่ายเงินชดเชย . ในกระบวนการนั้น ได้กล่าวว่า บริษัทอยู่ในสถานะที่ได้เปรียบ เพราะพวกเขา โดยเฉพาะมีข้อมูลในรายการของการชดเชยความเสียหาย และพวกเขามีภาระหน้าที่ ที่จะอธิบายสินค้าเพื่อผู้ประสบภัยถ้าพวกเขามีกำหนดปริมาณของความเสียหายโดยไม่มีภาระผูกพันนั้น นี้อาจจะถูกมองว่าเป็นการปฏิบัติทางการค้าที่ไม่เป็นธรรมเอาเปรียบดีของพวกเขาในขณะที่มีการแสดงความรับผิดชอบต่อความเสียหาย นอกจากนี้ การปฏิบัตินี้จึงเป็นรบกวนเพื่อการค้าในธุรกรรมประกันภัย ดังนั้นมันสมเหตุสมผลสำหรับ KFTC และศาลฎีกากฎที่ปฏิบัติได้รับการกระทำของการปฏิบัติทางการค้าที่ไม่เป็นธรรม

4 . สรุปข้อสังเกต

1 ปฏิบัติต่อ

เกาหลีอันดับแรกของประเทศสมาชิก OECD ในอุบัติเหตุทางรถยนต์ในอัตรา ในปี 2005 จำนวนรถที่จดทะเบียนอยู่ที่ 15396715 หน่วย ( ไม่รวมรถยนต์สองล้อ ) ประมาณ 17 ล้าน รถอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นต่อปีในเกาหลี ไม่มีบริษัทประกันชีวิตจัดการมากกว่าสองล้านบาท ความเสียหายต่อทรัพย์สินอุบัติเหตุภายใต้นโยบายการประกันภัยรถยนต์ในแต่ละปี นอกจากนี้ ส่วนใหญ่ของการชดเชยให้กับผู้ประสบภัยในอุบัติเหตุรถยนต์ที่ดำเนินการโดย บริษัท ประกันภัย nonlife ,ซึ่งหมายถึงว่าประกันรถยนต์มีผลกระทบต่อชีวิตประจำวันของผู้คนในเกาหลี ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ บริษัทประกันชีวิต ไม่ใช่ไม่ได้อย่างอธิบายให้เหยื่อที่พวกเขามีสิทธิที่จะเงินประกันความเสียหายทางอ้อม เช่น การชดเชยการไม่และค่าเสื่อมราคารถยนต์ พวกเขายังไม่ได้ถูกให้โดยการจ่ายเงินชดเชยความเสียหาย ,การใช้ประโยชน์จากความจริงที่ว่า เหยื่อไม่ตระหนักดีของการชำระเงินมาตรฐานในนโยบายการประกัน
มีมาตรการแก้ไขบังคับกับคดีนี้ไม่ บริษัท ประกันชีวิตอาจจะให้ข้อมูลเกี่ยวกับทางอ้อมความเสียหายประกันการชําระเงินมากขึ้นอย่างแข็งขันและทำให้ความพยายามที่ดีที่สุดเพื่อคำนวณและจ่ายเงินประกันทางอ้อม เช่น การชดเชยและการ nonoperation รถยนต์นอกเหนือจากการชดเชยความเสียหายโดยตรง กรณีนี้จะช่วยกำจัดการชดเชยความเสียหายที่ไม่เหมาะสมสำหรับผู้ที่ตกเป็นเหยื่องบมากเพิ่มสวัสดิการของผู้บริโภคประกันภัย

2 การตัดสินใจของ KFTC

ความหมายทางกฎหมายและการตัดสินของศาลได้ชี้แจงความหมายของคำว่า " การค้า " ภายใต้ mrfta ตีความขอบเขตของแนวคิดในลักษณะที่ครอบคลุม สอดคล้องกับความคิดเห็นของนักวิชาการส่วนใหญ่ทาง KFTC และศาลกำหนดทางการค้าเป็นวิธีการทั่วไปสำหรับกิจกรรมทางธุรกิจ หรือเพื่อการค้า แทนของสัญญาของแต่ละบุคคล มันมีความหมายที่สนามเพื่อประกันการไม่ยอมรับ ตรรกะของพวกเขาคือการค้าความสัมพันธ์โดยตรงระหว่างบุคคลที่ต้องได้รับการยอมรับ อย่างไรก็ตาม ตามการตัดสินใจของ KFTC และศาล ' ตัดสินแม้จะไม่มีการซื้อขายโดยตรง ความสัมพันธ์ การกระทำของการปฏิบัติทางการค้าที่ไม่เป็นธรรมกอาจจะยอมรับว่า หากดำเนินการจะถือเป็นการชำระหนี้ตามกฎหมายในความสัมพันธ์การค้า ในคำอื่น ๆความสัมพันธ์สำหรับการเรียกร้องค่าเสียหายที่เกี่ยวข้องกับการกระทำที่ผิดกฎหมายได้รับการยอมรับในฐานะความสัมพันธ์การค้าหากผู้ประกันตนตรวจสอบรายการของการชดเชยความเสียหายรถยนต์เพื่อตอบสนองพันธกรณีของตนภายใต้สัญญาประกัน มันเป็นการตัดสินที่สำคัญ ถึงแม้ว่าเหยื่อผู้รับประกันความสัมพันธ์จะเกิดขึ้นตามบทบัญญัติของกฎหมายในการเรียกร้องประกันโดยตรงความสัมพันธ์การค้ายอมรับตราบใดที่ประกันต้องชดเชยเหยื่อเพื่อความเสียหายต่อทรัพย์สินที่กำหนดไว้ในสัญญาประกัน
ในส่วนนี้ เป็นมาตรฐานที่สำคัญได้รับการกำหนดสำหรับการกำหนดของการปฏิบัติทางการค้าที่ไม่เป็นธรรม เน้นหลักของ mrfta ควรเป็นลักษณะที่แท้จริงของการค้าการปฏิบัติการกำหนดฐานบนหลักการกฎหมายก็ไร้ความหมาย ในกรณีปัจจุบันพื้นดินสำหรับตรวจสอบความสัมพันธ์ที่แท้จริงระหว่างคู่สัญญา ซึ่งพิจารณาจากเจตนาของคู่กรณีที่จะฟอร์มไม่ความสัมพันธ์การค้าหรือการกระทำตามกฎหมายยังเป็นสิ่งสำคัญว่า มติชี้ปฏิบัติการการค้าไม่เป็นธรรมสามารถมุ่งมั่นในการแสดงของความเสียหายทดแทนหน้าที่ ตรรกะนี้สามารถนำมาใช้อย่างกว้างขวางเพื่อประกันสัญญาสำหรับบุคคลที่สาม
นอกจากนี้ยังยืนยันว่า ตำแหน่งที่เหนือกว่าควรจะยอมรับหลังจากพิจารณาสภาวะตลาดความแตกต่างในความสามารถของทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง และคุณลักษณะของสินค้าที่จะซื้อขาย ปัจจัยพิจารณาในคดีนี้ รวมถึงข้อมูลที่ไม่สมดุล ไม่ใช่การเลือกประกันภัย ใบเสร็จการชำระเงินที่คำนวณโดย บริษัท ประกันเฉพาะหรือข้อมูลทางเทคนิค เงื่อนไขสัญญาของกรมธรรม์ประกัน การชําระเงินในมาตราส่วนขนาดใหญ่และเป็นไปได้ของการจ่ายคำนวณโดยจำนวน
นอกจากนี้ยังโดยวินิจฉัยว่าแม้ " ละเลย " ทำสิ่งที่สามารถได้รับการยอมรับเป็นกฎหมายของการให้ผลเสีย ในคำอื่น ๆการกระทำของการให้ข้อเสียรวมถึงไม่เพียง แต่ใช้งานหมั้นในความประพฤติกับข้อเสียของคู่ค้า แต่ยังละเลยที่จะรับผิดชอบค่าใช้จ่าย หรือแสดงความรับผิดชอบ ความคิดที่อยู่เบื้องหลังคดีนี้ ว่า จะต้องบังคับใช้กฎหมายต่อการกระทำที่ขัดกับวัตถุประสงค์หลักของระบบประกันภัย
ลงความเห็นศาลตัดสินว่า มันขัดกับการปฏิบัติทางการค้าจารีตประเพณีให้ข้อเสียสำหรับบุคคลผู้ที่ต้องการจะชดเชยความเสียหายของพวกเขาผ่านนโยบายการประกันและยังขัดกับทิ้งเหยื่อมากไม่ยื่นเรียกร้องค่าชดเชยความเสียหายทางอ้อม